Ze zegden al langer dat er een dag zou komen dat je de publiciteit tijdens de film niet meer zou kunnen doorspoelen.

En laatst zag mske een titel in de gazet en dacht: “lap, het is zo ver”.

Maar eigenlijk gaat het om een nieuwe dienst: “TV Replay” waar je ofwel standaard voor betaalt ofwel meer betaalt als je nog wil doorspoelen ook.

Voor zover ons verstand dat snapt is het gewoon een kwestie van die TV Replay niet te nemen, gewoon je film op te nemen en dan rustig te kijken en door te spoelen wat je wil doorspoelen, al zou het ons niet verbazen als er nog een addertje onder het gras zit ook. Mogelijk vinden ze daar ook nog wel wat op.

Ondertussen hebben ze bij Belgacom beslist dat er nog andere veranderingen op til zijn. Jawel! Het heeft niets met dienstverlening te maken, ze veranderen enkel hun naam in Proximus.

Waar mske vroeger uit de zetel zou zijn gerold van het lachen, bij manier van spreken dan, vindt ze Geert Hoste nu niet meer grappig. Zo af en toe vertelt hij nog eens iets waar ze haar mondhoeken voor omhoog kan trekken maar lachen? Neen, niet echt.

Slow vertelde dat hij nog een andere show had opgenomen. Je kon nooit weten.

“Hij praat te snel” dacht mske. Dat deed hij niet echt maar hij zat met dat Antwerps accent waar je toch even moet aan wennen. En toen vond ze dat hij haar een beetje aan Nigel Williams liet denken. Dat kan niet anders, als je leest dat Nigel Williams hem heeft aangemoedigd.

De show was niet stuntelig maar liep niet zo vlot als die van Geert Hoste, mogelijk heeft Geert een vlottere manier van doen. Maar toch, mske lachte, zoals ze allang niet meer met Geert moeten lachen heeft.

Michael Van Peel zal hier nog opgenomen worden, zeker en vast. Ah ja, want naar shows zelf gaat mske niet. Wat heb je er aan om achteraan in een grote zaal daar vooraan een zwart streepke uitleg te zien geven.

Oh ja, nog iets, hij begon de show met te zeggen dat hij een filmke had gezien, een filmke over drie jagers die het vlees van vijftien leeuwen afpakten. Dat vond hij grandioos. mske zocht het op youtube en was sprakeloos.

Ooit, in een niet zo ver, maar ook niet zo heel recent, verleden, was er een nieuwe politieserie op de buis. Slow en mske keken. En telkens bij een nieuwe aflevering werd mske boos om iets wat ze zag. En op een zeker ogenblik zei ze: “ik kijk niet meer”.

Vorige week ergens zei Slow: “KRO geeft Luther terug uit” en “ik zou wel willen weten hoe dat afloopt” en “jij wou dat wel niet meer zien”. Dat wist mske ook nog wel, maar ze kon nu niet zo precies meer de vinger leggen op het punt dat haar boosheid opwekte. Dus keek ze mee.

Slow programmeerde want het kwam nogal laat. mske zocht het even op internet. Ze wou eigenlijk weten hoe lang dat zou duren. En ze zag dat de episodes eigenlijk 2 aan 2 gegeven werden zodat ze telkens een verhaal afrondden.

En toen ze naar Luther keek wist mske ineens weer waarom ze ooit was boos geworden al begreep ze dat nu zo goed niet meer. Dat betekent dat bepaalde kwetsende zaken toch meer tijd nodig hebben om te helen dan een mens zelf voor mogelijk houdt.

Ze keken dus naar het eerste seizoen, drie afleveringen die er eigenlijk zes waren. Ze keken naar het tweede seizoen, twee afleveringen die er eigenlijk vier waren.

En toen wilden ze naar het derde seizoen kijken … en dat ging niet. De opname wou niet starten. Ze keken dus maar naar de volgende aflevering en konden niet volgen, want nu hadden ze daar blijkbaar toch die afleveringen niet samen geperst zodat Slow en mske enkel de eerste van de vier niet zagen.

Die morgen belde Slow naar Belgacom TV, want niet opnemen is niet opnemen en ze zijn zo ooit al eens de laatste aflevering van een feuilleton gemist en eens een film en nu deze Luther dan. Eerst dacht Slow niet te bellen. Hij zei: “wat gaat dat uithalen?” mske dacht dat die van Belgacom misschien ging kunnen zeggen op welke manier ze die aflevering wél konden zien. Dat konden ze niet.

Maar Slow en mske zijn wel tevreden over Belgacom, al klaagt iedereen steen en been. Want die deden wél iets, Slow en mske krijgen een compensatie. Misschien vertellen we daar ooit meer over, misschien ook niet, maar nu zijn we met Luther bezig.

Uiteindelijk is mskes antipathie voor Luther verdwenen. In die mate dat ze waarschijnlijk de reeks gaan bestellen, want Slow zou die wel graag hebben.

Of mske dan nog gaat meekijken? Dat zal de toekomst moeten uitwijzen.

Slow en mske keken naar “The Tourist“. Nu niet dat mske of Slow over die film zelf iets kwijt willen.

Waarom ik er dan over begin? Ik hoorde mske zeggen dat Timothy Dalton toch rapper oud wordt dan Sean Connery, die 14 jaar ouder is en dat Dalton toch vele jaren later James Bond werd.

Mogelijk heeft het met het schminken te maken. Het kan zijn. Het is te hopen voor Timothy Dalton.

Die tickets waren, zoals reeds vermeld, gespaard met bedankjes van de Bloedgevers. Maar owee, er speelden echt geen aan- of verlokkelijke films in die zalen.

Toen mske dan bedacht dat ze daar best in Oostende een avondje uit van maakten en ze daar efkes het aanbod ging bekijken, bleef er de keuze:

• Only God forgives;
• Safe Haven.

Slow las even de recensies van Only God forgives op de pagina van Humo en ze besloten dan maar op Safe Haven te gokken.

Ze ruilden hun tegoedbonnen in en kregen zetel 6 en 7 op rij 5. Toen Slow eens achter het hoekske ging piepen, kwam hij al grijnzend terug. Hij zei dat mske zich niks moest voorstellen bij rij 5 want dat er maar acht rijen waren in dat zaalke. En hij had gelijk. Als er 100 stoelen stonden, zal het veel geweest zijn. En als er 20 geïnteresseerden waren, zal het ook veel geweest zijn.

Wat raar aandeed was dat iedereen eigenlijk gewoon zonder betalen in die cinema binnen en buiten kan lopen. Tickets kopen doe je aan een kassa ergens in het winkeltje voor kraak- en andere vreettoestanden. Maar de zalen komen gewoon uit op de gang waar ook de ingang tot het complex is.

Daardoor zal het ook wel gekomen zijn dat een groepke nullen daar met een groene laser stonden te spelen en in de ogen van de mensen in de zaal schenen vanachter de deurlijst. En toen de film begon dachten ze waarschijnlijk dat ze hun getreiter zouden voort kunnen zetten, maar mske denkt dat er ingegrepen werd van bovenaf.

Voor zover datte. De film? Awel ze waren blij dat ze die hadden gekozen. Er waren een paar echt onverwachte wendingen. En mske heeft maar twee keer goesting gehad om haar vingers in haar oren te steken. Goed, hij was goed.

Heb je gezien dat hij van dezelfde schrijver en maker is als: “The Notebook“? Die vindt mske ook goed trouwens.

Jammer dat hij zo laat begon dat ze de tram van kwart na tien misten. Misschien zou Kinepolis dààr eens iets kunnen aan doen. Vijf minuten vroeger en niemand moet daar een uur op die kusttram staan wachten.

Nu ook niet trouwens, want Slow noch mske hadden zin om daar op dat dom tramperonneke te staan koekeloeren. Ze maakten er een avondwandeling van naar Oostende en liepen langs de zee.

In Oostende zijn ze bij een McDonald’s binnen gevallen al zijn ze daar geen voorstander van. Maar het was van hoge nood en Slow heeft dan maar twee bekers met een rietje gekocht die ze dan verder uitgelurkt hebben.

Weet je wat ik raar vind? Hoe verder ze stapten, hoe later die tram kwam. Bizar hé! Ze hadden dus de tram van 23.25u.

En daar zat een madam op die haar kop vasthield en niet achteruit wou kijken. Ze zag wit. En Slow haalde zijn neus op en mske gaf hem een elleboogstoot, want de man van die madam had hen in het snotje, maar goed rieken deed het niet. Ah neen, want die madam had blijkbaar al op de vloer gekotst nog voor Slow en mske daar op gestapt waren. Dat was óók cinema paté!

Al lang geleden dat ik nog eens iets over een film vertelde hé. Awel, ik ga dat nog eens doen over Tresspass.

Het zal een kort berichteke worden hoor, want wat is over te zeggen? Gewoon … ge moet daar niet naar kijken. Dat is verloren tijd!

Ze hebben ons in hun greep. Niet meer, niet minder. Jaja, er wordt hier zeker rekening gehouden met Bron/Broen.

Ze hadden indertijd gewoon eens gekeken, ze zijn hier eigenlijk niet zo feuilletongezind, maar het heeft zich vastgebeten.

Nu kan mske normaal gezien niet tegen tegenstrijdigheden of slordigheden of toevalligheden die de geloofwaardigheid aantasten. Ergens na de vijfde, of was het nu de vierde, aflevering had ze zich afgevraagd hoe die moordenaar kon weten dat ze Anja zochten. Vorige zaterdag vroeg Saga zich dat ook af. mske was er niet boos om. Zoals gezegd, losse eindjes en toevalligheden …

Na de aflevering van vorige zaterdag stapte mske in bed en en dacht en overdacht. “Waar denk je aan?” vroeg Slow. “Hoe kon die moordenaar weten dat Saïf en zijn vader Henning gingen laten lopen?” zei mske. Want daar geeft Saga’s oplossing over Anja deze keer geen antwoord op.

Meer nog is het nogal eigenaardig dat die moordenaar, gekleed zoals hij was daar op zijn eentje op een vroege morgen kon staan te staan zonder dat één iemand hem een strobreed in de weg legde.

Slow, die door de jaren heen, mskes opmerkingsvermogen voor zulke zaken al had opgemerkt, had eerst gevraagd wat ze bedoelde en toen ze het uit de doeken deed, beaamde hij: “je hebt gelijk”.

Dus nu hoopt mske maar dat ze daar vanavond een deugdelijk antwoord op geven. Niet dat ze niet meer zal kijken als dat niet gebeurt, dat niet, maar het zou toch wel een los eindje instoppen. Niet dat Slow en mske dat vanavond al zullen zien, want dat zullen ze niet. Het wordt hier opgenomen.

Zodoende heeft mske een van haar vroegere gewoontes terug opgenomen, want heel lang geleden, maar dan werkelijk lang geleden, kon ze na een film of een feuilleton nog lang nakaarten of speculeren met iemand die dat ook deed. Dat kon al die lange jaren niet meer, maar met Slow gaat het van beter naar nog beter.

Ze speculeren dus, schakelen verdachten uit, bekijken waarom deze of gene niet de dader kan zijn, waarom deze of gene wel in het vizier komt of waarom deze of gene wel altijd aanwezig is, al speelt hij geen belangrijke rol in het geheel.

Het feuilleton is tot nu toe een aanrader maar mske zou niet aanraden om nu pas bij de zevende episode te beginnen kijken, ge gaat toch niet meer kunnen volgen.

Slow zag dat de tweede reeks van Varg Veum er aan kwam.

Ze zetten zich genoeglijk voor de buis … en waren ontgoocheld. Neen, die aflevering vonden ze niet goed, maar dat wil niets zeggen, want bij de eerste reeks hadden ze de eerste aflevering ook niet zo denderend gevonden. Het was pas bij de volgende dat ze het goed gingen vinden. In die mate zelfs dat ze enkele maanden terug de eerste reeks aanschaften via de spaaractie in de gazet.

“Eerst nog maar eens verder kijken” besloten ze.

Gisteren was het dus zover. De achtste Varg Veum televisiefilm kwam op de buis. En jawel, Varg Veum was weer zijn eigenste zelf. Goed zo. Op naar volgende week …