Altijd al heeft mske geweten dat die van de weeg allerlei problemen vonden bij de kindjes. Zus kwam te veel bij en Zoneke moest onderzocht worden of hij geen allergie had. Zus zou minder moeten eten hebben en wie ging er met een hongerig kindje zitten? Niet die van de weeg! Toen Zus op haar 9 maand in de kliniek belandde zei die van de weeg zelf dat het een geluk was dat Zus wat overschot had gehad.

Zoneke, dat was geen allergie, geen astma, dat waren zijn amandelen. In die tijd mochten die niet getrokken worden. Hij moest daar maar over groeien. Maar ondertussen had die van de weeg er toch voor gezorgd dat mske alle klinieken had kunnen aflopen met Zoneke.

Onlangs was het weer zover! Die van de weeg had geruis gehoord op Ella’s hart en alhoewel iedereen dacht dat het niets zou zijn, kan je het toch niet negeren en vreet de ongerustigheid.

Bollie heeft twee dagen in de kliniek gezeten met een gezond kindje! Want ieders hart klopt anders. Opluchting alom! Alleen heeft Ella Bollie een paar keer zeer donker aangekeken.

Twee kindjes, twee zusjes, Amke en Ella.

Amke was zeer vroeg aan het praten, Ella zweeg.

En terwijl je bij Amke stapsgewijs, of beter woordsgewijs, de vooruitgang kon volgen, zweeg Ella … tot nu. Het lijkt er op of ze gewacht heeft tot ze het deftig kon uitleggen alvorens er aan te beginnen.

En terwijl Amke met haar hoog stemmeke babbelt en vertelt, “zegt” Ella en geeft informatie.

Haar ganse gezichtje spreekt mee en ook maakt ze er bijhorende gebaren bij. Waar ze dat gezien heeft, zou mske niet weten. Zoneke doet het niet, Bollie ook niet.

“Oma liedje zingen” vroeg Ella. En mske deed haar uiterste best en zong de Samson Rock.

“Oma niet lied zingen” zei Ella.

“Mag oma niet zingen?” vroeg Bollie. “Neen” zei Ella.

“Oma, wat zou ik tekenen?” vroeg Amke. “Een zonneke” zei mske. En Amke tekende een zonneke. “Oma, nu jij” besliste Amke “een kindje bij het zonneke”. Dom mske! Ze vroeg: “een jongetje of een meisje?” Het antwoord was simpel: “een jongen en een meisje”.

Zucht!

Nu ja, zo jong en ze kennen mskes strafste kanten al! Al was Amke wel blij met de kindjes. Misschien zag ze niet dat die hun benen te kort en hun hoofd te groot was.

“Dat stak in de brievenbus” zei Slow met een knikje in de richting van het papier op mskes buro. Op een zondag? Hm … mske dacht al aan weer één of ander bedenkelijk papierke van één of ander ding met een kleur voor één of andere gebeurtenis ergens in de zomer … jaja, er zijn er hier al binnen gesmeten.

Ze vouwde de brief open en las een uitnodiging. Een uitnodiging omdat het dorpke hier zo klein is en de bewoners elkaar niet kennen en daar willen een paar goei zielen iets aan doen. Eérst dacht mske: “we hebben het hier nu zo rustig”, daarna dacht ze: “zo zullen we ook niemand leren kennen”. Uiteindelijk viel haar nikkel dat dat net op Ella’s verjaardag is en Zoneke kennende …

Ze belde Zoneke die zei: “oei mama … nu al?” Dat bedoelen we dus met “Zoneke kennende”. Maar Slow en mske moeten op het einde van deze week antwoord geven voor de uitnodiging.

“Ik zal het er eens met Bollie over hebben” zei Zoneke, maar Zoneke kennende … zal mske morgen of overmorgen nog maar eens zelf naar Bollie bellen.

Zoneke had vandaag examen. Dat Zoneke in dat examen ging lukken, dat wist mske sowieso. Hij heeft maar één keer een buis gehad en dat was opgezet spel, dat staat hier trouwens al op dat blog ergens.

Zoneke belt dus op om te zeggen dat hij geslaagd was. En de achtergrond geluiden zijn al even leuk als altijd. En mske moet lachen als Zoneke ook zijn verhaal over toespijs begint.

Zoneke was ooit gek geweest op “Sirop de Liège”. Nu had hij dat onlangs nog eens meegebracht om te zien of hem dat nog altijd zo beviel en blijkbaar moet Amke het niet hebben. Amke zweert bij kaasje en choco. Ella echter ziet die perensiroop wel zitten. Als ze dan de kans krijgt, als papa aan de telefoon is bvb. en mama in de keuken, dan gooit ze die boterham open, likt de perensiroop af en vraagt nieuwe.

“Kijk nu” zegt Zoneke “nu hangt haar ganse toteke vol”.

Net op dat ogenblik beslist Amke dat ze dat ook kan en gooit haar boterham open, maar dat had papa gezien en hij haastte zich het stukske kaas in nood te gaan redden.

“Zoon” zegt mske “ik ga je laten, je hebt blijkbaar handen te kort” …

Nog zo een verengelsing is “kids”. De mensen hebben geen kinderen meer. Ze hebben kids.

We hebben daar niets tegen, maar mske vindt dat al net zo een akelig woord als het “joengele” dat de ex-schoonma gebruikte.

mske heeft geen kids of zouden kids naarmate ze ouder worden transformeren in kinderen? Stel je voor dat ze haar kinderen zou voorstellen als: “kid A. en kid B.”

Kid B. zou in dat geval nogal vies kijken.

Zoneke heeft ook geen kids, maar kindjes … dat hopen we tenminste.

Vanmorgen belde Zoneke, ze waren allemaal thuis voor de elfde juli. En toen mske aflegde zei ze: “pottejan, nu heeft hij niks gezegd over … ” en ze belde terug. Ze kreeg Bollie aan de lijn en zei: “zou ik mijn oudste kleindochter even mogen spreken?”

“Ah” zei Bollie “die is hier, maar … maar als het over de kaart gaat, die hebben we gisteren gekregen”.

Het gíng over de kaart. Een prentkaart vanuit de Antwerpse Zoo voor mama en papa. Amke had de “A” van Amke er zelf op gezet en mske had gezegd dat ze dat thuis niet moest verklappen om mama en papa te verrassen.

“En daar heeft ze niets van gezegd hé” zegt Bollie “ze zegt dat oma dat gezegd had”.

Leuk dat ze het spelletje meespeelde, of zou ze het vergeten hebben? Ik mocht trouwens ook niks zeggen, je weet maar nooit wie hier leest.

Vandaag is er een uitstap gepland. Maar omdat die uitstap richting Zoneke uit was, of toch zo een beetje halvelings scheef neffes weg, besloten Slow en mske iets op te halen wat van bij Zoneke nog naar hier moet geraken. Maar daarom zouden ze vóór 3u bij Zoneke moeten zijn.

mske is goed anderhalf uur geleden maar pas uit bed gerold en ziet dat niet meer zitten omdat ze een hekel heeft om zich te haasten en zeker een grondige hekel heeft aan een stok achter de deur. Bovendien moeten ze bij Zoneke de aanhangwagen aanpikken en die nog laden en ze hebben hun goei kleren aan.

mske heeft opgebeld en gezegd: “Bollie, het zal voor morgen zijn”.

Bollie was akkoord, ze was druk doende want blijkbaar was er een probleem met één van hun vliegtuigen. Het mama-alarm ging in elk geval af.

En nu gaat mske zich eens in gang waggelen.

Ondanks de huidige problemen zijn wij pro de captcha.

Waarom? Wel gewoon omdat wij vinden dat het niet kan dat “iets” reacties gaat zetten over een de-pil-om-wat-meer-te-kunnen op een berichtje over Ella.

Ook omdat wij het hoogst affrontelijk vinden dat ze er van uit gaan dat wij dat zouden nodig hebben. Ik denk dat mensen die het nodig hebben er wel zullen om vragen. Hebben wij iets gevraagd? Wel dan!

Dat vind mske al net zo ongepast als indertijd toen Zoneke geboren werd. Toen -misschien nu nog- kregen firma’s die adressen in hun bezit via geboortelijsten. Zodoende viel er allerlei spam in de brievenbus, waaronder een pakske condooms. Dat was net om te zeggen: “stommerik, je hebt je één maal laten vangen, doe dat niet meer”.