Ziezo het bewijs is geleverd, de waarheid komt uit een kindermond.

Amke keek naar de konijnen, wilde ze niet strelen, wilde ze geen groen geven en toen ze daar zo even had staan op kijken zei ze: “poes!” en wou naar binnen … bij ons!

En ze vinden het allemaal maar eigenaardig dat ik niet achter de radio op de kast ga zitten als die kleine Amke molenwiekend komt afgestormd: “poes!” De dappere Karboenkel die zat wel heel efkes op de kast om de kat uit de boom te kijken.

Zoneke was gisteren naar de kermis gegaan. Eerste keer voor Amke en ze had gevist.

Eigenlijk feitelijk heeft ze ze niet gevist maar knock-out geslagen.

De jongejuffrouw Ella vindt liggen flauw.

Natuurlijk niet als ze in haar bedje ligt met haar knuistjes naast haar hoofd en de hele wereld haar kan gestolen worden.

Maar wel als ze wakker is en ze in de holte van je arm op je schoot ligt. Dan pruttelt de jongejuffrouw Ella tegen. Je moet haar recht zetten en dan is ze in haar nopjes.

De jongejuffrouw Ella is vandaag toch ook al twee maanden oud.

Toen Zus Slow wou feliciteren met zijn verjaardag ging ze op de tippen van haar tenen staan net toen hij zich bukte waardoor ze kussen gaven zoals de Brisseleirs!

En toen Slow Zus drie bezen wou geven voor haar promotie zei hij: “jij blijft staan, ik zal me wel bukken”.

Vandaag, toen mske zei dat ze naar huis gingen, kwam Amke afgedribbeld op haar korte beentjes om haar een kus te geven, mske bukte zich. En toen stapte ze naar Slow en zij ging niet op haar tippen staan, zodat bukken in dit geval wel degelijk bukken betekende!

Gisteren heeft Amke eindelijk gegeten. Het menu was nu niet bepaald wat diëtisten verantwoord zouden noemen, maar verdorie als zo een klein kind al vier dagen niet eet, dan ziet mske niet in waarom je haar die chips met cola niet zou gunnen.

mske was klein en had problemen met tandjes. Ze maakte koorts, hoge koorts en kreeg de stuipen.

Zus was 9 maand, ze moest overgeven en had diarree. Ze maakte koorts, hoge koorts en kreeg de stuipen.

Amke is anderhalf, gisteren moest ze overgeven en had diarree. Ze maakte koorts, hoge koorts en Zoneke kreeg de stuipen.

“Ik denk dat haar schoentjes te nieuw zijn” zei mske toen Amke maar héél langzaam meekwam. “Neen hoor” zei Slow, “het gaat hier gewoon bergop”. Tja dat was waar maar het was maar heel licht. Maar Slow nam haar toch maar op en ze vond dat best.

Even tevoren had mske Zoneke nog opgebeld over die schoentjes, want er stond een paar oude schoentjes, dat waren haar speelschoentjes, een paar pantoffeltjes en deze sportpantoffels. “Ach ja” had Zoneke gezegd “haar andere steken nog in de tas van gisteren, toen ze bij mamaBollie was, neem die sportpantoffels maar”.

En dus droeg Slow haar twee maal over de slechtste stukken.

In de winkel gekomen, liet ze stante pede Slow los en nam zich zo een kinderwinkelwagentje. En mske dacht: “ze heeft dat nog gedaan” en met een air van: “volg de gids” scheerde ze, allé af en toe wat bijgestuurd door Slow, tussen de rekken door. Enkel aan de kassa verloor ze haar geduld want dat gedoe van betalen zinde haar niet.

Maar het stappen ging dus wel beter bergaf, maar Slow die zich daar moest naar houden voelde dat snel in zijn rug, zodat hij de kinderwagen nam en mske Amke een handje gaf. Op het stuk zonder berm liep hij voorop en met zijn lange benen, en zonder rekening te houden met de korte van Amke, geraakte hij al snel voorop. Waarop Amke ineens riep en het op een lopen zette. mske dacht eerst dat ze “héla Slow” geroepen had maar realiseerde zich pas achteraf dat het “Ella, Slow” was geweest. Amke rende zo snel dat mske wel verplicht was ineens flink door te stappen en mske zei: “zot geval” en Amke begon te giechelen zoals Amke kan giechelen en mske maande haar aan: “voorzichtig, je gaat vallen” maar Amke giechelde en rende jolig verder totdat … ja, daar hing ze dan aan mskes hand en terwijl mske haar weer recht zette, giechelde en gierde ze verder van het lachen.

Slow kreeg eindelijk door dat er achter hem iets gaande was en bleef efkes wachten.

Later wisten Bollie en Zoneke te vertellen dat ze in de winkel in het kinderzitje van het karreke zit.

Toen Slow en mske bij Amke gingen babysitten en mske de rijstpap had gemaakt, had ze, zoals gezegd ook de bruine suiker mee genomen.

Maar die bruine suiker heeft de geweldig arrogante gewoonte van te gaan verharden. En mske kreeg het toen ze met het lepeltje met het korte steeltje niet aan de bruine suiker geraakte en ze dus fluks de pot omdraaide met het te verwachten gevolg. Waarop Slow tegen Amke zei: “Kijk nú eens wat de bomma doet”.

Tja, Slow is van langs de de bomma-kant hé.

Toen mske dat aan Zoneke vertelde, zei hij: “dat hij dat maar rap afleert want straks zegt Amke ook nog de bomma”.

Eveneens gisteren gedurende dat telefoongesprek wist Zoneke te vertellen dat Bollie liep te grommelen omdat Amke gans de living had volgegooid met haar speelgoed.

En Zoneke vertelde dat alles op zijn plaats moest liggen. De afstandsbedieningen mooi samen op hun plaats, hun beider gsm’s … en de draadloze telefoon niet op het tafeltje maar in zijn houder maar haar speelgoed dat hoort kriskras dooreen op de grond te liggen.

Niet moeilijk! Aan die andere spullen mag ze eigenlijk niet aankomen en die netjes op zijn plaats leggen is een goeie reden om dat verbod te omzeilen.