Kringwinkel – Wizzewasjes

Tag: Kringwinkel (Page 1 of 2)

(…) Once in a lifetime voor de tweede keer

By ms

On 18 januari 2025

Zoals gezegd zouden we een keertje teruggaan naar het KMSKA, om de tentoonstelling “Ensors Stoutste Dromen” eens rustig te kunnen bekijken.

HA! En wie dat geloofde … Wij dus. Dat bezoek kwam in orde, we waren er vorige donderdag. Die tentoonstelling was er ook nog, nog tot de 19^de weet ge nog wel. Maar dat rustig? Dat was een ander paar mouwen. Er waren mogelijk nog meer mensen dan bij die eerste keer.

(Lees verder onder de foto)

Het was overal een beetje aanschuiven als je iets wou zien. Of we konden ook efkes tussen een groep gaan staan, al waren er deze keer niet zo veel groepen.

Uiteindelijk hebben we -ik toch- geprobeerd datgene te zien wat ik vorige keer miste en de dingen te herbekijken die ik wel degelijk het herbekijken waard vond en vind. Het zal de laatste kans in mijn leven geweest zijn om die werken te zien die binnen enkele dagen of weken terug naar hun thuisland verzonden worden.

Er waren niet alleen de mensen die keken. Al snel merkten we hier en daar jonge mensen op die stonden en zaten te schetsen. Dus eigenlijk was er meer te zien dan enkel de tentoonstelling alleen, we zagen ook kunstenaars in wording.

(Lees verder onder de foto’s)

Nieuw was ook de schets, die er nu pas ergens de vorige week werd bij gehangen: ze was in de Kringwinkel gevonden en werd aan het KMSKA geschonken¹⁺².

(Lees verder onder de foto)

Mogelijk was dat ook nog een enige kans om die te zien, want waar normaal de Ensorzaal is, was heel wat anders te zien. En of dat opnieuw de Ensorzaal zou worden, weten wij nu natuurlijk ook niet.

Toen we bij het einde van de tentoonstelling vroegen of er eigenlijk één minder drukke dag was geweest tijdens deze tentoonstelling kregen we een ontkennend antwoord. Goed dus dat we het in twee keer bekeken.

Om iedereen de kans te geven de tentoonstelling te zien, maken ze er vandaag een extra lange dag van³.

We laten het KMSKA niet barsten. Al begint het er -letterlijk gezien dan- wel een beetje op te lijken.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/13/ensor-kringwinkel-ksmka-antwerpen-ets/
² Het Nieuwsblad
³ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/16/weekendtips-18-19-januari-wat-te-doen-dit-weekend-ensor-cloaca-j/

Boekmishandeling

By ms

On 5 januari 2025

In Za za, ze & zo

Ik houd van boeken. En ik heb dus een grondige hekel aan ezelsoren, gekraakte ruggen en gekrabbel in de kantlijn. Met een naam of aanverwante op de voorpagina kan ik nog leven maar al het andere is effenaf crimineel.

Dus vraag ik me af waarom iemand, die een boek in handen heeft, het interessant genoeg vind om er de, voor hem of haar belangrijkste dingen, in te onderlijnen, het daarna aan de Kringwinkel bezorgt.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Opgepast! Gevaarlijke …

By ms

On 30 december 2024

In Za za, ze & zo

Ergens in de laatste volle week van het aflopend jaar liepen we door de Kringwinkel en Luc zag een boosaardig kijkend hondenbeest tussen het speelgoed op het schap zitten.

Hij wou me daar opmerkzaam op maken, riep me en toen ik me omdraaide wees hij naar de hond maar blijkbaar raakte hij die dan ook nog effectief aan.

Het beest sprong op begon nijdig te blaffen en in het rond te springen … en ik zag Luc, met een verbouwereerd gezicht, een meter omhoog en een meter achteruit springen waar hij als door de hand Gods geslagen bleef staan en het boosaardige pluche stond te bekijken.

Ik heb al lang niet meer zo hard moeten lachen.

“En ik ben al zo bang voor een hond” vertelde Luc achteraf aan de kassa.

En ik dacht: “En dat voor die ene keer dat ze de batterijen er niet uit haalden”.

Uitgelichte afbeelding:

Hond gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor in uitgelichte afbeeldingen).

Gedoe rond de kerstboom

By ms

On 11 december 2024

In Za za, ze & zo

Op zes december was het Sinterklaas. Maar aangezien we op 7 december een boekenmarkt hadden zou ik die kerstboom dan maar op Sinterklaasdag zetten … maar ik had geen zin.

Zoals gezegd, op 7 december was er een boekenmarkt en op 8 december ook trouwens.

Op 9 december bekijk ik die kerstboom eens een beetje verstoord. Ik had nog steeds geen zin. Maar ik zou wel zin maken … als ik wist hoe ik dàt moest doen.

Ik haalde die kerstboom binnen en Luc hing er de lichtjes in. En toen begon ik met de ballen.

Maar owee, die mooie purperen ballen die wij hadden vielen helemaal niet op in die boom. Volgens mij is die boom donkerder van kleur dan de vorige.

Mijn moed zonk in mijn schoenen. Want een boom optutten als je geen resultaat ziet, daar had ik echt geen zin in.

“We gaan naar de carwash” stelde Luc voor “en daarna springen we in de Kringwinkel binnen”. Die hadden namelijk een poos geleden een kerstactie gehad en héél, maar dan héél veel van die kerst~~rommel~~decoratie lag nog altijd in die winkels.

Zo gezegd, zo gedaan. En ja er waren nog héél veel pakken met mooie witte en zilverkleurige ballen. En ik was wat kieskeurig en haalde er één pak uit.

Dus togen we nog naar de kringwinkel bij ons en daar vond ik er ook nog een paar die mijn goedkeuring kregen.

Terug thuis bekeek ik die boom, haalde mijn goesting vanonder al mijn gezucht en begon. Ik had te veel ballen gekocht. “In kerstfilms hangen die ook afgeladen vol” dacht ik opstandig en ging maar door met ballen hangen.

Gelukkig kwam Luc op het gepaste moment binnen en zei: “Amai, die is mooi geworden”. Dat was net op het ogenblik dat ik overwoog om boom en ballen door het raam te gooien.

En dan had ik, een poos terug, net tijdens die kerstactie ook nog een paar zakskes engelenhaar meegebracht omdat ik me daardoor herinnerde dat ons moeder dat ook altijd gebruikte. Maar ik wist toch niet hoe dàt in zijn werk ging zeker.

“Stomkop!” verweet ik me zelf en toog aan het draperen. “Zou ik dat engelenhaar daar niet terug uithalen?” vroeg ik nadenkend. “Néén!” riepen Luc en kerstboom samen.

’s Avonds zo met mijn boek in mijn handen keek ik naar de kerstboom en zei: “Toch gezellig in huis hé, zo’n kerstboom”.

Een soort van kerstgevoel?

By ms

On 14 november 2024

In Za za, ze & zo

Voor de deur van “den Aldi” zat een man met een kartonnen bekertje voor zich, een hond naast zich en een verschillende soorten voedsel, voor hem en voor de hond, nog in de verpakking, rond hen.

Ik zei goeiedag en liep binnen. Het wrong.

Oh ja, ik ken de excuses dat je beter wat bruikbaars geeft dan geld, dat ze het toch allemaal opdrinken en weet ik veel wat. Maar het wrong.

En het wegen en afwegen begon. Er lag al zoveel en het hondje had geen honger, dat bleek uit de brokken die hem onaangeroerd voorgeschoteld waren.

Afwegen dus, weegschaal zijnde: of doen of je neus bloedt en doorlopen of overeenkomstig met je geweten wel geven en denken dat je betoept bent.

Wat zou jij doen?

Gelukkig heeft een vraag van Luc de doorslag gegeven.

…

En we reden ineens door naar Sint-Truiden, want de automaat van de bank deed het niet en het Kruidvat had niet wat ik zocht; gelukkig had onze Lidl het gewenste wel anders moesten we ook nog die van Sint-Truiden aandoen en daar ben ik geen fan van. Dan liever die van Hannut.

“Lopen we eens bij de Action binnen?” vroeg Luc en daar ben ik ook geen fan van maar hij wel een klein beetje.

Maar eens binnen … Een hele Action vol met kerstspullen. Een echt kerstkraam op groot formaat. En volk, veel volk. Eerst vond ik het maar niks, maar een beetje verder van de ingang en de kassa’s verwijderd ging het beter.

Ik laat me niet snel verleiden maar die ene soort mokken … oooh. Niks te zoetsappig, niks kerstkerel, maar gewoon een tafereel waarbij ik de kaneel kon ruiken. En ja, ik dacht: “Goed voor de Glühwein”.

Ik heb nooit zoiets als een kerstgevoel gekend, maar toen ik bij die Action buiten liep met een paar prullen voor in de kerstboom en die vier mokken, dacht ik toch van wel, het voelde goed.

“Hoe oud zijn wij eigenlijk?” vroeg ik aan Luc, maar eigenlijk vielen onze aankopen nogal mager uit tegen de overvolle winkelkarren die er buiten reden.

En ik dacht aan de Kringwinkels waar de kerstspullen op een hoop bij elkaar zijn gezet voor hun kerstbeurs op 16 november en waar je dus tot volgende zaterdag niks van kan kopen en ik dacht dat Action daar groot profijt mee deed.

Naar huis

By ms

On 7 november 2024

In Za za, ze & zo

… wij wilden nog niet naar huis.

Dus stelde ik voor om over Diest naar huis te rijden i.p.v. langs binnendoor. Dan moest ik de gps niet opzetten en in de Kringwinkel van Diest hebben ze veel boeken …

Dat viel tegen. Die vele boeken waren gereduceerd tot één rek waar ook weeral hetzelfde van overal te vinden was. We liepen zonder iets naar buiten.

Dus stelde Luc voor om van Diest via het Gouden Kruispunt te rijden. De Kringwinkel van Tielt-Winge heeft wel veel boeken.

Dat viel tegen. Er waren veel maar waar ook weeral hetzelfde van overal te vinden was. Ik vond er wel een houten ampersand voor een prijsje. Met een plankske onder zijn Q kan die mee de dienst uitmaken van de twee andere ampersand-boekensteunen die ik al heb.

Naar huis? Dat dacht je maar. In Tienen nam Luc niet de afslag naar huis maar wel naar de kringwinkel. De Kringwinkel van Tienen heeft ook veel boeken …

En terwijl ik, zoals al eerder vermeld, sneller als kan tellen, een boek had gepakt dat ik wou -al moest Luc dat wel doen, het stond op de bovenste plank en het trapke was in gebruik- en de achterflap las en op mijn telefoon mijn lijstje nakeek om zeker te zijn dat ik het nog niet had …

… stond Luc wat verder met een ander boek te flapperen. Dit boek:

(Lees verder onder de foto)

Hoe lang zat ik daar al op te wachten, niet bepaald op dit boek maar op een boek over Léon Spilliaert.

In Tienen heb ik wel al meer kunstboeken gevonden o.a. “Van Ensor tot Permeke“, in Sint-Truiden trouwens ook. In Tienen zijn ze wel wat prijziger -de Kringwinkels van het Hageland hé- maar je doet er wel telkens nog een goeie zaak aan.

Daarna zijn we wel naar huis gereden. De dag was compleet.

Aan de boorden van de Leie

By ms

On 4 oktober 2024

In Za za, ze & zo

Het stond al een hele tijd op de agenda. Vanaf vorige week, 27 september zou er een “prestigieuze tentoonstelling” doorgaan in het Mudel¹ in Deinze: “Emile Claus. Prins van het luminisme²“. En daar wilden we toch naartoe.

Maar aangezien we toen zo maar pas van onze vakantie terug waren en gezien we die eerste dage een grote toeloop verwachten, hadden we dat maar op gisteren gepland.

Maar het is een beetje gek om alleen voor één tentoonstelling naar Deinze te rijden, dus wou ik ondertussen ook maar eens in het Museum Dhondt-Dhaenens³ binnenstappen. Bovendien was dat museum al om tien uur open en moesten we zo lang niet bij Starbucks zitten koekeloeren, aangezien we, met het oog op de Brusselse Ring al om iets voor negen in Wetteren stonden.

Daar wou ik eigenlijk ook al langer naartoe, al sedert ik ooit in een Kringwinkel een boekje van dat museum vond en ik was benieuwd.

(Lees verder onder de foto)

Het museum was klein maar het had wel wat te bieden, zodat ik me ter plekke inschreef op hun nieuwsbrief.

Daarna, om 11u bezochten we Mudel.

(Lees verder onder de foto)

Dat was veel groter en het viel me op dat Emile Claus toch wel heel wat werken had gemaakt, veelal met de omstreken van de Leie als onderwerp.

En omdat het toch in de buurt was deden we daarna ook het Roger Raveelmuseum⁴ aan.

(Lees verder onder de foto)

Ik had nog niet zoveel werk van Roger Raveel gezien, wist niet wat ik mocht verwachten, maar zolang we niet gingen kijken, konden we ook geen oordeel vellen.

Tussen al die musumabezoeken in hebben we ook nog de lokale horeca gespijsd en daarna zijn we deze keer toch maar over het Viaduct van Vilvoorde teruggekomen. Dààr ga ik niks over zeggen.

Feit is dat we ver na zessen thuis waren, dan nog gegeten hebben en dat ik pas laat aan het schrijven dezes ben begonnen. Het is er aan te zien.

Wat de foto’s betreft weet ik niet of die het blog gaan halen, hier of elders, of niet. Dat zal ik beslissen als ik er een klare kijk op heb. Want nu vind ik die drie musea, van buiten gezien, erg op elkaar lijken.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Mudel
³ Museum Dhondt-Dhaenens
⁴ Roger Raveelmuseum

Huisarrest

By ms

On 30 juli 2024

In Za za, ze & zo

Omwille van een onszelf opgelegd huisarrest waren we de voorbije week drie volledige dagen ons huis niet uit gekomen.

De reden waarom was niet echt ernstig, maar ook niet niks, alleen maar een erg vervelende oorstoring.

We hebben gisteren ons scha ingehaald. Wij hebben zo goed als alle winkels -volgens mijn overdrijvende trap- van hier tot in Hasselt aangedaan: Colruyt, tanken, Lidl, Action, Ava, Veritas en terwijl we dan toch in Hasselt waren zijn we daar ook nog eens de Kringwinkel binnen gelopen, Action (want die van Hasselt is groter dan die van Sint-Truiden), Ava (want die van Hasselt is groter dan die van Sint-Truiden) en Ikea en terwijl we onderweg waren hebben we, in het naar huis komen, ook nog maar eens de Kringwinkel van Sint-Truiden bezocht.

Hopelijk hebben we nu alle prutsen en frullen, die we nodig hadden, meegebracht -hopelijk stonden die wel allemaal op ons lijstje- zodat we niet te snel terug moeten.

De nieuwe aanwinst

By ms

On 21 juli 2024

In Za za, ze & zo

Laat ons nu toch, de dag dat dit log verscheen, naar de Aldi gaan, waardoor we dan voorbij de Kringwinkel kwamen en er naar goede gewoonte efkes binnensprongen.

Laat daar nu toch een mooie orchidee staan -zij het geen echte- en ik ze in een bevlieging in mijn mandje plaatste en me, vanaf dat moment tot het ogenblik dat we thuis waren, afvroeg wat me had bezield.

Eens thuis zette ik ze zo dat ik er vanaf hier -mijn laptop dus- en bij het TV-kijken -vanuit de zetel dus- zicht op heb. En ik vind dat mijn bevlieging zo slecht nog niet was.

Alleen heb ik nu al een paar keer de neiging moeten onderdrukken om ze te gieten. Die grond ziet er nogal droog uit.

Een ferm plezant dagske

By ms

On 14 juli 2024

In Za za, ze & zo

Het thuisblijven en slechte weersvoorspellingen beu, besloten we vorige vrijdag ons maar aan de planning te houden en de twee stockverkopen, die op de agenda stonden, te gaan bezoeken.

We vertrokken in een grijze regenbui, maar volgens het KMI zou die niet zo lang duren, in Landen dan toch niet, maar in Limburg, waar we naartoe reden, ging die bui een trage pirouette maken, zodat ze daar tot zeker na de middag zou duren.

Op ons eerste adres aangekomen, parkeerde Luc de auto zodat ik niet in een plas moest uitstappen en hij ook niet. We waren er een hele poos binnen, vonden minder dan gehoopt maar wat we hadden gevonden was dan weer beter dan verwacht.

De plas was gegroeid en we hadden beiden wel botten kunnen verdragen om erdoor te waden.

Volgens Google Maps kleurde de N71 volledig rood en ik waarschuwde Luc al nog voor we de brandweerwagens zagen en de nadars die verhinderden dat we die zouden oprijden. Ik gaf snel de alternatieve route in. “Aan die plassen op die parking te zien zal er waarschijnlijk wateroverlast zijn op die N71” opperde Luc.

We reden via een omweggetje langs Mol waar we efkes de omleidingen trotseerden om in de Kringwinkel binnen te stappen om er onverrichter zake terug buiten te komen. Die winkels hebben echt niks -of toch zo goed als niks- meer te bieden. Jammer voor de moeite.

Bij de tweede stockverkoop gingen we enkel eens een kijkje nemen, zo gewoon efkes het aanbod bekijken. Gelooft ge dat? Ze hadden echt wel toffe zaken en we kwamen er buiten met een -voor de helft- gevuld plastic zakske en met de intentie om hun website in het oog te houden.

En dan kwam de verleiding. Het was al na de middag en we hadden de meegenomen boterhammen nog niet op, toen Luc zei: “Bij Ikea kan je een driegangenmenu eten voor minder dan 10€ per persoon”.

En al hadden we wel al voorzien wat we die avond zouden eten, we reden de parking van Ikea op, die nogal vol stond en aan de vensters van het restaurant te zien zat daar ook wel wat volk bijeen.

“Als er een wachtrij staat, rijden we door” besloten we. Dat is eigenlijk een besluit dat voor altijd en overal geldt.

Er stond geen wachtrij, niet bij het bestellen, niet aan de kassa. Er zat wel veel volk in het restaurant, maar kijk, daar was een tafel vrij. En we zaten en we aten. Het leek wel een stoelendans, het vele volk leek druppelsgewijs op te stappen terwijl hun plaats werd ingenomen door nieuwkomers.

Eens thuis had Luc het over het avondeten, waartegen ik mijn veto stelde -Baskuul spitste zijn oren al- en hielden we het kcal-arm waarna Luc verkondigde dat hij het toch een prettig dagske had gevonden.

Dat was nog vóór we de Media hadden gezien: