Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Kringwinkel (Page 1 of 3)

Onbehagen

Onbehagen is een gevoel dat me niet echt onbekend is. Prettig is het niet. Maar het is er gewoon. En ja, ik weet waar ik het over heb.

Want stel dat je ergens een afspraak heb op een bepaald uur. Je vertrekt op tijd. Onderweg kom je achter een vuilniswagen, een lijnbus te zitten en alle verkeerslichten springen op rood. Je komt te laat. Dat vind ik ongemakkelijk, vervelend, …

of

Je hebt ergens een afspraak op een bepaald uur. Je houdt rekening met de vuilniswagen, de lijnbus en de verkeerslichten. Er is geen vuilniswagen, er is geen lijnbus en alle verkeerslichten blijven op groen. Je komt te vroeg en zit twintig minuten op een parking in je auto te koekeloeren. Dat vind ik ook vervelend, belachelijk, seutig ….

Onbehagen is het gevoel dat ik in een bepaalde kringwinkel krijg, telkens ik er binnen loop. Ik had het er al eerder over, maar het is er alleen maar erger op geworden.

Er overvalt me dan een gevoel van -tja, ik kan het niet anders noemen- onbehagen, onveiligheid, gevaar. Niet dat je gevaar lijfelijk moet nemen.

Maar kijk, er lopen daar meer medewerkers rond dan in andere kringwinkels in de regio. En eigenaardig en waarschijnlijk oorzaak van mijn gevoel, is wel dat ze, telkens ik iets bekijk, net daar moeten zijn om een pruts te verplaatsen. Bovendien bekijken ze mij als een wezen uit een rariteitenkabinet en grijnzen veelbetekenend naar elkaar.

Ik heb het ellendig voorgevoel dat ze me één van deze dagen zouden durven betichten dat ik steel. Zo lijkt het wel, zo gecontroleerd en bespied ik me daar voel. Soms denk ik: “ik laat mijn hobbezak in de auto”, soms denk ik: “ik neem mijn handtas niet mee”. Meestal denk ik: “Foert!” Ze doen maar.

Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, ook niet de eerste winkel. Ooit beschreef ik het hier al over een voorval in een Veritas winkel. Daar gaan we niet meer binnen. En ook dàt was niet de eerste keer.

Maar als mijn voorgevoel ooit moest uitkomen, dan komt er politie bij, al moest ik diegene zijn die ze contacteer.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



De vondsten

Na de schets van Ensor, die in januari tussen de spullen in de Kringwinkel werd gevonden, was het nu in de Kringwinkel van Antwerpen weer prijs. Op zoek naar interessante voorwerpen om op “Kringding” te zetten vonden ze nu een schaal van Picasso.

Die hebben ze niet weggeschonken maar per opbod verkocht en het bracht hen 12.600€ op.

En zeggen dat ik de voorbije week in het voorbijlopen van de schilderijen bleef staan omdat ik meende dat er een werk van Fred Bervoets tussen hing. Meestal loop ik de bak met kaders en de schilderijen gewoon voorbij, maar nu had ik het schilderijtje bestudeerd. Er stond een andere signatuur onder.

Wat zou ik een échte Ensor of een échte Picasso gaan vinden, als zelfs een klein schilderijke van Fred Bervoets al te veel gevraagd is …

____________________
VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/04/25/kringwinkel-antwerpen-picasso-na-ensor/

La Maison du Coeur

Dat ze in de kringwinkels de prijzen ook wel kennen merkten wij al vaker. Dat dat ook afhankelijk is van zone tot zone hebben wij ook gemerkt.

Maar nu las Luc toch ergens een reactie op een verzuchting van iemand die het had over de dure kringwinkel van Landen. In die reactie stond dat die iemand maar moest doen wat al zovelen deden: naar Hannut rijden, dààr zijn nog zaakjes te doen.

Nu bestaat het begrip Kringwinkel, volgens mij, in Wallonië niet zoals wij dat kennen. Dus gingen we daar maar eens een kijkje nemen. Ze zijn maar enkele dagen per week geopend en het ziet er wel degelijk wat anders uit.

Kijk maar efkes mee:

(Lees verder onder de foto’s)

Of we er nog naartoe gaan zal van omstandigheden afhangen. De boeken zijn -natuurlijk- over het algemeen Franstalig. Er staan ook Engels- en Nederlandstalige boeken maar in zowat dezelfde hoeveelheid als er bij ons ook Engels- en Franstalige boeken staan.

Bij de meubels staan wel nog onverwachte stukken, als je zoiets al zou zoeken.

En voor al het andere, zoals kleren gaan wij ook hier niet naar de Kringwinkel.

Maar snuisteren en snuffelen? Dat kan je er dan weer wel.

(…) Once in a lifetime voor de tweede keer

Zoals gezegd zouden we een keertje teruggaan naar het KMSKA, om de tentoonstelling “Ensors Stoutste Dromen” eens rustig te kunnen bekijken.

HA! En wie dat geloofde … Wij dus. Dat bezoek kwam in orde, we waren er vorige donderdag. Die tentoonstelling was er ook nog, nog tot de 19de weet ge nog wel. Maar dat rustig? Dat was een ander paar mouwen. Er waren mogelijk nog meer mensen dan bij die eerste keer.

(Lees verder onder de foto)

Het was overal een beetje aanschuiven als je iets wou zien. Of we konden ook efkes tussen een groep gaan staan, al waren er deze keer niet zo veel groepen.

Uiteindelijk hebben we -ik toch- geprobeerd datgene te zien wat ik vorige keer miste en de dingen te herbekijken die ik wel degelijk het herbekijken waard vond en vind. Het zal de laatste kans in mijn leven geweest zijn om die werken te zien die binnen enkele dagen of weken terug naar hun thuisland verzonden worden.

Er waren niet alleen de mensen die keken. Al snel merkten we hier en daar jonge mensen op die stonden en zaten te schetsen. Dus eigenlijk was er meer te zien dan enkel de tentoonstelling alleen, we zagen ook kunstenaars in wording.

(Lees verder onder de foto’s)

Nieuw was ook de schets, die er nu pas ergens de vorige week werd bij gehangen: ze was in de Kringwinkel gevonden en werd aan het KMSKA geschonken1+2.

(Lees verder onder de foto)

Mogelijk was dat ook nog een enige kans om die te zien, want waar normaal de Ensorzaal is, was heel wat anders te zien. En of dat opnieuw de Ensorzaal zou worden, weten wij nu natuurlijk ook niet.

Toen we bij het einde van de tentoonstelling vroegen of er eigenlijk één minder drukke dag was geweest tijdens deze tentoonstelling kregen we een ontkennend antwoord. Goed dus dat we het in twee keer bekeken.

Om iedereen de kans te geven de tentoonstelling te zien, maken ze er vandaag een extra lange dag van3.

We laten het KMSKA niet barsten. Al begint het er -letterlijk gezien dan- wel een beetje op te lijken.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/13/ensor-kringwinkel-ksmka-antwerpen-ets/
2 Het Nieuwsblad
3 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/16/weekendtips-18-19-januari-wat-te-doen-dit-weekend-ensor-cloaca-j/

Boekmishandeling

Ik houd van boeken. En ik heb dus een grondige hekel aan ezelsoren, gekraakte ruggen en gekrabbel in de kantlijn. Met een naam of aanverwante op de voorpagina kan ik nog leven maar al het andere is effenaf crimineel.

Dus vraag ik me af waarom iemand, die een boek in handen heeft, het interessant genoeg vind om er de, voor hem of haar belangrijkste dingen, in te onderlijnen, het daarna aan de Kringwinkel bezorgt.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



Opgepast! Gevaarlijke …

Ergens in de laatste volle week van het aflopend jaar liepen we door de Kringwinkel en Luc zag een boosaardig kijkend hondenbeest tussen het speelgoed op het schap zitten.

Hij wou me daar opmerkzaam op maken, riep me en toen ik me omdraaide wees hij naar de hond maar blijkbaar raakte hij die dan ook nog effectief aan.

Het beest sprong op begon nijdig te blaffen en in het rond te springen … en ik zag Luc, met een verbouwereerd gezicht, een meter omhoog en een meter achteruit springen waar hij als door de hand Gods geslagen bleef staan en het boosaardige pluche stond te bekijken.

Ik heb al lang niet meer zo hard moeten lachen.

“En ik ben al zo bang voor een hond” vertelde Luc achteraf aan de kassa.

En ik dacht: “En dat voor die ene keer dat ze de batterijen er niet uit haalden”.

Uitgelichte afbeelding:

    Hond gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor in uitgelichte afbeeldingen).



Gedoe rond de kerstboom

Op zes december was het Sinterklaas. Maar aangezien we op 7 december een boekenmarkt hadden zou ik die kerstboom dan maar op Sinterklaasdag zetten … maar ik had geen zin.

Zoals gezegd, op 7 december was er een boekenmarkt en op 8 december ook trouwens.

Op 9 december bekijk ik die kerstboom eens een beetje verstoord. Ik had nog steeds geen zin. Maar ik zou wel zin maken … als ik wist hoe ik dàt moest doen.

Ik haalde die kerstboom binnen en Luc hing er de lichtjes in. En toen begon ik met de ballen.

Maar owee, die mooie purperen ballen die wij hadden vielen helemaal niet op in die boom. Volgens mij is die boom donkerder van kleur dan de vorige.

Mijn moed zonk in mijn schoenen. Want een boom optutten als je geen resultaat ziet, daar had ik echt geen zin in.

“We gaan naar de carwash” stelde Luc voor “en daarna springen we in de Kringwinkel binnen”. Die hadden namelijk een poos geleden een kerstactie gehad en héél, maar dan héél veel van die kerstrommeldecoratie lag nog altijd in die winkels.

Zo gezegd, zo gedaan. En ja er waren nog héél veel pakken met mooie witte en zilverkleurige ballen. En ik was wat kieskeurig en haalde er één pak uit.

Dus togen we nog naar de kringwinkel bij ons en daar vond ik er ook nog een paar die mijn goedkeuring kregen.

Terug thuis bekeek ik die boom, haalde mijn goesting vanonder al mijn gezucht en begon. Ik had te veel ballen gekocht. “In kerstfilms hangen die ook afgeladen vol” dacht ik opstandig en ging maar door met ballen hangen.

Gelukkig kwam Luc op het gepaste moment binnen en zei: “Amai, die is mooi geworden”. Dat was net op het ogenblik dat ik overwoog om boom en ballen door het raam te gooien.

En dan had ik, een poos terug, net tijdens die kerstactie ook nog een paar zakskes engelenhaar meegebracht omdat ik me daardoor herinnerde dat ons moeder dat ook altijd gebruikte. Maar ik wist toch niet hoe dàt in zijn werk ging zeker.

“Stomkop!” verweet ik me zelf en toog aan het draperen. “Zou ik dat engelenhaar daar niet terug uithalen?” vroeg ik nadenkend. “Néén!” riepen Luc en kerstboom samen.

’s Avonds zo met mijn boek in mijn handen keek ik naar de kerstboom en zei: “Toch gezellig in huis hé, zo’n kerstboom”.

Een soort van kerstgevoel?

Voor de deur van “den Aldi” zat een man met een kartonnen bekertje voor zich, een hond naast zich en een verschillende soorten voedsel, voor hem en voor de hond, nog in de verpakking, rond hen.

Ik zei goeiedag en liep binnen. Het wrong.

Oh ja, ik ken de excuses dat je beter wat bruikbaars geeft dan geld, dat ze het toch allemaal opdrinken en weet ik veel wat. Maar het wrong.

En het wegen en afwegen begon. Er lag al zoveel en het hondje had geen honger, dat bleek uit de brokken die hem onaangeroerd voorgeschoteld waren.

Afwegen dus, weegschaal zijnde: of doen of je neus bloedt en doorlopen of overeenkomstig met je geweten wel geven en denken dat je betoept bent.

Wat zou jij doen?

Gelukkig heeft een vraag van Luc de doorslag gegeven.



En we reden ineens door naar Sint-Truiden, want de automaat van de bank deed het niet en het Kruidvat had niet wat ik zocht; gelukkig had onze Lidl het gewenste wel anders moesten we ook nog die van Sint-Truiden aandoen en daar ben ik geen fan van. Dan liever die van Hannut.

“Lopen we eens bij de Action binnen?” vroeg Luc en daar ben ik ook geen fan van maar hij wel een klein beetje.

Maar eens binnen … Een hele Action vol met kerstspullen. Een echt kerstkraam op groot formaat. En volk, veel volk. Eerst vond ik het maar niks, maar een beetje verder van de ingang en de kassa’s verwijderd ging het beter.

Ik laat me niet snel verleiden maar die ene soort mokken … oooh. Niks te zoetsappig, niks kerstkerel, maar gewoon een tafereel waarbij ik de kaneel kon ruiken. En ja, ik dacht: “Goed voor de Glühwein”.

Ik heb nooit zoiets als een kerstgevoel gekend, maar toen ik bij die Action buiten liep met een paar prullen voor in de kerstboom en die vier mokken, dacht ik toch van wel, het voelde goed.

“Hoe oud zijn wij eigenlijk?” vroeg ik aan Luc, maar eigenlijk vielen onze aankopen nogal mager uit tegen de overvolle winkelkarren die er buiten reden.

En ik dacht aan de Kringwinkels waar de kerstspullen op een hoop bij elkaar zijn gezet voor hun kerstbeurs op 16 november en waar je dus tot volgende zaterdag niks van kan kopen en ik dacht dat Action daar groot profijt mee deed.

Naar huis

wij wilden nog niet naar huis.

Dus stelde ik voor om over Diest naar huis te rijden i.p.v. langs binnendoor. Dan moest ik de gps niet opzetten en in de Kringwinkel van Diest hebben ze veel boeken …

Dat viel tegen. Die vele boeken waren gereduceerd tot één rek waar ook weeral hetzelfde van overal te vinden was. We liepen zonder iets naar buiten.

Dus stelde Luc voor om van Diest via het Gouden Kruispunt te rijden. De Kringwinkel van Tielt-Winge heeft wel veel boeken.

Dat viel tegen. Er waren veel maar waar ook weeral hetzelfde van overal te vinden was. Ik vond er wel een houten ampersand voor een prijsje. Met een plankske onder zijn Q kan die mee de dienst uitmaken van de twee andere ampersand-boekensteunen die ik al heb.

Naar huis? Dat dacht je maar. In Tienen nam Luc niet de afslag naar huis maar wel naar de kringwinkel. De Kringwinkel van Tienen heeft ook veel boeken …

En terwijl ik, zoals al eerder vermeld, sneller als kan tellen, een boek had gepakt dat ik wou -al moest Luc dat wel doen, het stond op de bovenste plank en het trapke was in gebruik- en de achterflap las en op mijn telefoon mijn lijstje nakeek om zeker te zijn dat ik het nog niet had …

… stond Luc wat verder met een ander boek te flapperen. Dit boek:

(Lees verder onder de foto)

Hoe lang zat ik daar al op te wachten, niet bepaald op dit boek maar op een boek over Léon Spilliaert.

In Tienen heb ik wel al meer kunstboeken gevonden o.a. “Van Ensor tot Permeke“, in Sint-Truiden trouwens ook. In Tienen zijn ze wel wat prijziger -de Kringwinkels van het Hageland hé- maar je doet er wel telkens nog een goeie zaak aan.

Daarna zijn we wel naar huis gereden. De dag was compleet.

Aan de boorden van de Leie

Het stond al een hele tijd op de agenda. Vanaf vorige week, 27 september zou er een “prestigieuze tentoonstelling” doorgaan in het Mudel1 in Deinze: “Emile Claus. Prins van het luminisme2“. En daar wilden we toch naartoe.

Maar aangezien we toen zo maar pas van onze vakantie terug waren en gezien we die eerste dage een grote toeloop verwachten, hadden we dat maar op gisteren gepland.

Maar het is een beetje gek om alleen voor één tentoonstelling naar Deinze te rijden, dus wou ik ondertussen ook maar eens in het Museum Dhondt-Dhaenens3 binnenstappen. Bovendien was dat museum al om tien uur open en moesten we zo lang niet bij Starbucks zitten koekeloeren, aangezien we, met het oog op de Brusselse Ring al om iets voor negen in Wetteren stonden.

Daar wou ik eigenlijk ook al langer naartoe, al sedert ik ooit in een Kringwinkel een boekje van dat museum vond en ik was benieuwd.

(Lees verder onder de foto)

Het museum was klein maar het had wel wat te bieden, zodat ik me ter plekke inschreef op hun nieuwsbrief.

Daarna, om 11u bezochten we Mudel.

(Lees verder onder de foto)

Dat was veel groter en het viel me op dat Emile Claus toch wel heel wat werken had gemaakt, veelal met de omstreken van de Leie als onderwerp.

En omdat het toch in de buurt was deden we daarna ook het Roger Raveelmuseum4 aan.

(Lees verder onder de foto)

Ik had nog niet zoveel werk van Roger Raveel gezien, wist niet wat ik mocht verwachten, maar zolang we niet gingen kijken, konden we ook geen oordeel vellen.

Tussen al die musumabezoeken in hebben we ook nog de lokale horeca gespijsd en daarna zijn we deze keer toch maar over het Viaduct van Vilvoorde teruggekomen. Dààr ga ik niks over zeggen.

Feit is dat we ver na zessen thuis waren, dan nog gegeten hebben en dat ik pas laat aan het schrijven dezes ben begonnen. Het is er aan te zien.

Wat de foto’s betreft weet ik niet of die het blog gaan halen, hier of elders, of niet. Dat zal ik beslissen als ik er een klare kijk op heb. Want nu vind ik die drie musea, van buiten gezien, erg op elkaar lijken.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Mudel
3 Museum Dhondt-Dhaenens
4 Roger Raveelmuseum

Page 1 of 3

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén