Alle jaren in augustus horen we weer over de vallende sterren die geen vallende sterren zijn maar meteoren. Eén keer zijn we er ’s avonds op uit getrokken om ze te zien. We zagen er maar een paar en we hadden geen fototoestel.

Nu las ik er weer over¹, al zijn het nu niet de Persëiden maar wel de Geminiden. In elk geval dacht ik dat het wel eens het goeie moment kon zijn om ze te fotograferen.

Ik zette het driepotig statief met het stijve been voor het venster van de overloop. De straatverlichting zou wel storen, maar om nu in dat donkere veld te gaan staan met deze koude, daar liep ik ook niet warm voor.

Wat blijkt nu? Je kan die dingen niet fotograferen, je kan enkel afdrukken en hopen dat er ene op je foto staat. Fotografenfora raden zelfs aan om het met een afstandsbediening -die ik niet heb- te doen. Bovendien heb je het meeste kans nà middernacht.

Ik hoop dat er nu niemand verwacht dat ik na middernacht op die overloop ga staan om op dat knopke van het fototoestel te drukken en te drukken en te drukken en te … om dan de morgen daarop tot de bevinding te komen dat ze allemaal tussen twee drukken in naar beneden zijn gekomen of me gewoon in de kou lieten staan.

We zullen tot in augustus wachten en dan zien we wel of we in het donker in het veld willen gaan zitten in de hoop dat de Persëiden dan op het goeie ogenblik aan de lens voorbijkomen.

© Afbeelding: ms – Wizzewasjes

¹ Het Nieuwsblad

Onze stormschade ligt nog onaangeroerd zoals de storm ze achterliet. Passanten kijken een beetje meewarig naar de hoop gevallen klimop en schuddekoppen.

Ik zie ze door het venster van de overloop en schuddekop ook. Als het lente wordt, zullen we ons er eens aanzetten, wij lamzakken.

Ondertussen heeft de storm van eergisteren Zonekes dakgoot afgerukt en samen met een hoek van het dak in de tuin gesmeten waarbij de auto geraakt werd, die er met een paar schrammen nog goed van afkwam.

Zoneke zei: “net nu de werken binnen zo goed opschieten”. Ik weet wel dat het op zich alleen maar materiële schade is, dat het door de verzekering vergoed zal worden en dat zei ik dan ook. Maar ik weet dat hij daar geen boodschap aan heeft, net zoals wij er geen boodschap aan hadden toen het vorige zomer ons overkwam.

Het is toch maar weer een hoop geloop om het te regelen.

Als ik zo de krant lees, overloop ik eerst de krantenkoppen alvorens een artikel te openen. Er zijn echt wel koppen die ik niet belangrijk genoeg vindt om verder te lezen.

En dat blijkt nu ook weer een impact te hebben op ons dagelijks leven.

Want dan vraag je je af: “waarom hebben wij vandaag geen post?” Nu moeten we niet alle dagen post krijgen, maar dat doen we dus wel, zodat een dag zonder post een uitzondering is.

En dan leest Luc het artikel en zegt: “ik wist dat ik dat postkantoor herkende”. Deze krantenkop had me niet aangesproken:

“Postkantoor ontruimd voor verdachte zending: poeder blijkt onschadelijk”.

Ik vind dan ook wit poeder op zich het vermelden niet waard. Nieuws wordt het pas als na analyse zou blijken dat er wel wat aan het handje is.

Wit poeder in een bakkerij zou iedereen ongevaarlijk vinden en toch kan je er daar meer kwaad mee dan op een postkantoor. Want waar verberg je best een boom? In een bos natuurlijk.

Indien iemand me iets belangrijks heeft gestuurd, ik heb het niet gehad. Onze facteur zat in quarantaine.

Gisteren morgen bij het opstaan zag ik mijn lief door het venster van de overloop. Hij worstelde met de bâche.

De dag na de storm had ik die van de zolder gehaald. De brandweer had aangeraden om eventuele pannen en/of een bâche klaar te leggen. Luc had die gewoon door het eigenste venster op het koerke gekiept omdat ze door haar grootte nogal onhandig te dragen is en ook omdat ik op de zolder het stof niet af doe. De brandweer had ze uiteindelijk niet gebruikt. Misschien wel goed, want gezien de afmetingen van dat ding kon het goed zijn dat we de voordeur ook niet meer vonden.

Gisteren morgen dus zag ik dat hij één van de hoeken aan een haak in de muur had bevestigd, terwijl hij probeerde om die tweede hoek daar bij te krijgen. En dat terwijl het overgrote deel er nogal onwillig bijlag.

Ik opende het venster en vroeg: “wat doe je?” “Opvouwen” zei hij. Nu ze afgeregend was en terug droog vond hij het de gepaste tijd om ze op te bergen. Hij verkondigde ook dat hij dat op zijn eentje niet voor mekaar kreeg, dat onwillig onhandig stuk.

En zo kon het gebeuren dat ik in de vroege ochtend, in mijn badjas mee een bâche stond op te vouwen alsof het een reusachtig laken was.

Er was een geroefel in onze klimop, maar een geroefel. Nu nestelen er alle jaren wel merels hier ergens in de omtrek maar die maken nooit zo een heibel in de klimop. Waren ze daar een burenruzie aan het uitvechten?

Tot die morgen, ergens deze week, dat ik door het raam op de overloop keek en de duif zag neerstrijken. En ze verdween helemaal in de klimop. “Aha” dacht ik, want ja, we hadden al meermaals een duif hier in onze contreien, meer nog, op ons eigendom gezien. Vandaar!

Dat geroefel zal dan geen ruzie geweest zijn, maar eerder gefoefel.

Voor zover we kunnen zien, zijn het houtduiven. Het kroost hebben we nog niet aanschouwd.

Nu nog de mezen en de mussen overtuigen en de zwaluwnesten op tijd ophangen voor volgend jaar.

Het overkwam me in de periode dat ik met die watten geplaagd zat.

Ik ging naar bed en viel als een blok in slaap om plots wakker te schrikken, want ergens in mijn slaap had ik toch gehoord dat er aan de klink van de slaapkamerdeur gemorreld werd. Eens wakker, hoorde ik niets meer. Volledige stilte. En toch ben ik wakker geworden van het aanhoudend morrelen aan die deur.

De volgende nacht gebeurde hetzelfde al zij het dan met een klein verschil.

Ik ging naar bed en viel als een blok in slaap om plots wakker te schrikken, want ergens in mijn slaap had ik toch gehoord dat er over de vloer van de overloop gescharreld werd. Eens wakker, hoorde ik niets meer. Volledige stilte. En toch ben ik wakker geworden van het aanhoudend scharrelen over die vloer.

Tweemaal verdacht ik Sloef van ongeoorloofde activiteiten in de nacht, maar die zou toch onverstoord door gaan zonder te weten dat ik wakker was.

Dromen dat je geluiden hoort? Het moet niet gekker worden.