Ring rond Brussel – Wizzewasjes

Tag: Ring rond Brussel

Een zalige rotdag

By ms

On 10 oktober 2024

De uitstap zinde ons, we hadden ernaar uit gekeken …

Google maps gaf aan dat er 26minuten bij ons traject moest gerekend worden. Er was een gigantische file nog vóór we de Brusselse Ring zouden bereiken. Alle wegen om dit te omzeilen zaten afgeladen vol en dan bleven we maar liefst aanschuiven op de E40. En ik dacht: “Dat begint al goed”. Zucht!

De gratis parking aan de Pidpa stond afgeladen vol, er stonden zelfs auto’s in de doorgangen geparkeerd. De volgende parking -betalend- stond afgeladen vol, we zijn er weer vertrokken. We zijn naar een parkeergarage gereden. En ik dacht: “Dat komt vandaag niet goed”. Zucht!

De zalen van het KMSKA stonden en zaten afgeladen vol. In één zaal stonden op een zeker moment wel drie gegidste groepen. En ik dacht: “Ziede nu wel”. Zucht!

We keken tussen schouders en oksels en armen door. We wrongen ons overal een beetje tussen. We slalomden tussen de mensen in de mensenzee. En ik dacht niks. Zucht!

Maar wat we hadden gezien was zozeer de moeite waard dat we bij een koffie en iets fris besloten dat we nog eens terug zouden gaan om eens beter te kijken, liefst met minder volk. Want nu hadden we wel gezien maar niet echt goed kunnen bekijken.

Het was zelfs zozeer de moeite waard dat we het boek van de tentoonstelling kochten. Dat doen we anders nooit. Dan wacht ik liever tot ik het ergens op een boekenmarkt of toch 2dehands kan aanschaffen.

Klein voordeel bij al dat voorgaande zuchten, we konden te voet van de parkeergarage naar het museum en spaarden de tramkosten uit. Wat zeg ik? De parkeergarage kwam zelfs goedkoper uit.

Omdat we ooit hadden besloten om nog eens naar Middelheim te gaan en al die schoonheid nog eens op foto te zetten en aangezien het mooi weer was …

Maar in het Middelheim stonden de vroegere beelden niet. Er stonden modernere werken zoals een grote schroef die de naam “Beweging” kreeg en hoe verder we wandelden hoe meer van die vernieuwde kunst we zagen. Zucht!

Gelukkig kwamen dan aan een buitenopslagplaats waar tal van beelden en voorwerpen, in rijen gesorteerd, stonden. Er was ook iemand van het Middelheim zélf om een oogje in het zeil te houden. Zij wist ons te vertellen dat de oudere kunstwerken aan de overkant van de straat, in het Hortiflora-tuin, opgesteld waren. En ik dacht: “Lap!” Zucht!

We zijn daar dan wel een klein kijkje gaan nemen, maar besloten dat we dat beter een andere keer beter zouden organiseren … ik zal wel eens googelen of ik een planneke van het Middelheimmuseum en de Hortiflora-tuin kan vinden.

Onderweg naar huis hebben we nog een paar Kringwinkels aangedaan -enkel voor de boeken- en we zijn toch met een paar exemplaren naar huis gekomen.

En we hebben ook niet tot thuis gewacht om te eten. We geraakten terug in de file, ik heb niet gezucht, maar wel mijn Sudoku ingevuld om het niet te merken en we kwamen onderweg een Burger King tegen. Die was zo vriendelijk ons uitnodigend te wenken en we hebben die maar een bezoekje gebracht.

pske van mske:

Over de tentoonstelling op zich en nog zo het één en ander volgt later meer.

Aan de boorden van de Leie

By ms

On 4 oktober 2024

In Za za, ze & zo

Het stond al een hele tijd op de agenda. Vanaf vorige week, 27 september zou er een “prestigieuze tentoonstelling” doorgaan in het Mudel¹ in Deinze: “Emile Claus. Prins van het luminisme²“. En daar wilden we toch naartoe.

Maar aangezien we toen zo maar pas van onze vakantie terug waren en gezien we die eerste dage een grote toeloop verwachten, hadden we dat maar op gisteren gepland.

Maar het is een beetje gek om alleen voor één tentoonstelling naar Deinze te rijden, dus wou ik ondertussen ook maar eens in het Museum Dhondt-Dhaenens³ binnenstappen. Bovendien was dat museum al om tien uur open en moesten we zo lang niet bij Starbucks zitten koekeloeren, aangezien we, met het oog op de Brusselse Ring al om iets voor negen in Wetteren stonden.

Daar wou ik eigenlijk ook al langer naartoe, al sedert ik ooit in een Kringwinkel een boekje van dat museum vond en ik was benieuwd.

(Lees verder onder de foto)

Het museum was klein maar het had wel wat te bieden, zodat ik me ter plekke inschreef op hun nieuwsbrief.

Daarna, om 11u bezochten we Mudel.

(Lees verder onder de foto)

Dat was veel groter en het viel me op dat Emile Claus toch wel heel wat werken had gemaakt, veelal met de omstreken van de Leie als onderwerp.

En omdat het toch in de buurt was deden we daarna ook het Roger Raveelmuseum⁴ aan.

(Lees verder onder de foto)

Ik had nog niet zoveel werk van Roger Raveel gezien, wist niet wat ik mocht verwachten, maar zolang we niet gingen kijken, konden we ook geen oordeel vellen.

Tussen al die musumabezoeken in hebben we ook nog de lokale horeca gespijsd en daarna zijn we deze keer toch maar over het Viaduct van Vilvoorde teruggekomen. Dààr ga ik niks over zeggen.

Feit is dat we ver na zessen thuis waren, dan nog gegeten hebben en dat ik pas laat aan het schrijven dezes ben begonnen. Het is er aan te zien.

Wat de foto’s betreft weet ik niet of die het blog gaan halen, hier of elders, of niet. Dat zal ik beslissen als ik er een klare kijk op heb. Want nu vind ik die drie musea, van buiten gezien, erg op elkaar lijken.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Mudel
³ Museum Dhondt-Dhaenens
⁴ Roger Raveelmuseum

Niet zo simpel

By ms

On 17 juni 2024

In Za za, ze & zo

Na onze laatste tussenstop vingen we de thuisreis aan.

Niet over de E40 omwille van de werken aan de Viaduct van Vilvoorde. We reden over Sint-Niklaas naar Willebroek, omdat we op dat uur ook niet op de Antwerpse Ring willen zijn.

Neen, daar namen we ook de A12 niet, want die vervoegt de Ring van Brussel ook nog voor dat Viaduct van Vilvoorde.

Van Willebroek reden we dus naar Mechelen, waar de Mechelsesteenweg ook onderbroken was en we met een omleiding te maken kregen.

We wilden gewoon naar de E19, zo simpel is dat.

Maar dan las ik:

Uitslaande brand aan loods bij Brussels Airport: rookpluim van kilometers ver te zien

Op Google Maps kleurde de Ring rond Brussel al bloedrood en ik opperde dat we misschien beter de afrit Zemst konden nemen om zo via Steenokkerzeel of via Muizen en Kampenhout-Sas te rijden.

Eens de afrit Zemst genomen, werd het Muizen en Kampenhout-Sas. De richting Steenokkerzeel zat ook al dicht geslibd.

Onderweg werden we ingehaald door een politiecombi die met gillende sirene en zwaailicht in supersnelle vitesse voorbij stoof en ik dacht: “oh oh, dat is niet goed”.

Dat was het ook niet. Op de rotonde in Kampenhout-Sas lag een mestkar op zijn zijde, de tractor stond nog op zijn wielen en een politieman stond papieren te controleren. Ook was een politie-agente het verkeer -in de richting Mechelen- aan het regelen. Al bij al kwamen wij er nog goed voorbij, na een klein beetje voorzichtig aanschuiven.

En ineens besefte ik dat het ondertussen al uren geleden was dat we nog aten. En ik besefte ook dat ik geen zin had in boterhammen. En ik besefte ook dat drie keer op een dag uit eten Baskuul niet blij zou stemmen. En ik besefte nog meer.

Ik zei: “Eigenlijk wil ik pannekoeken”. “Luc antwoordde dat hij niet zo direct een tearoom kon bedenken die op dat uur nog open zou zijn. Maar ik had het al hélemaal uitgedokterd.

We namen de afrit Landen, we reden de Colruyt binnen, kochten een pak kant-en-klare pannekoeken, warmden die thuis op en gelukkig heb ik ooit eens in een bevlieging van je-weet-maar-nooit een spuitbus crème fraîche gekocht.

Te weten dat ik tegen de kant-en-klare pannekoeken ben en ook tegen spuitbussen met crème fraîche. Die zijn écht enkel en alleen voor de gevallen van je-weet-maar-nooit.

Nadat we -eindelijk- thuis, na twee pannekoeken -ik moet ook aan de gemoedsrust van Baskuul denken- eindelijk rustig gezeten de nieuwsberichten gingen lezen, kwam ik tot de slotsom dat we toch geluk hadden dat we niet over Steenokkerzeel gereden waren. Want wat las ik?

Burgemeester Kurt Ryon van buurgemeente Steenokkerzeel liet een bericht plaatsen op de gemeentelijke Facebookpagina.”De brand situeert zich in een loods op Brucargo in Machelen, niet in Steenokkerzeel”, zegt Ryon. “Maar door de wind komt de rook onze richting uit. We vragen dan ook aan de inwoners van Melsbroek om deuren en ramen gesloten te houden en de ventilatie uit te schakelen.

Dan is een keer iets minder gezond eten toch beter dan wie-weet-wat te gaan inademen.

Ik dacht dat ik die avond vroeg in bed zou gelegen hebben, maar uiteindelijk voelde ik me helemaal niet moe. We hebben toch maar besloten om op onze normale tijd in bed te gaan.

pske van mske:

Mijn gedacht over de tussen-n in bepaalde woorden kan je op deze pagina vinden.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Het Nieuwsblad

Het sterretje dat uit de hemel viel

By ms

On 14 januari 2024

In Za za, ze & zo

Op een koude maandag vertrekken we, zoals gezegd, naar onze driedaagse vakantiebestemming. We vertrekken niet zo vroeg als anders, over de gekende obstakels had ik het al, de Ring rond Brussel was zo goed als leeg en we schoten goed op.

Bijna ter hoogte van Jabbeke vliegt er iets op de ruit, we horen een rare tik en we zien -met heel veel moeite dat wel- een miniatuursterretje.

En wanneer gebeurt dat? Als je geen internet in het huisje hebt. Dus heb ik in de auto op de telefoon de verzekeringsmakelaar ge-e-maild, die me tijdens het eten opbelde en zei dat er geen probleem was, dat het inbegrepen zat in onze verzekeringspolis en dat die dat onderling met de hersteller zou regelen.

Ik wou ook per e-mail een afspraak maken bij Carglass maar op die telefoon kon ik dus niet meer dan één pagina per keer bekijken. We zijn dan maar naar het Carglass center gereden voor die afspraak en we konden er ’s anderendaags terecht.

De auto kreeg wel een pleister voor het pijntje.

De volgende dag, na Jürgen Vanhoof, Rose, rose, rose à mes yeux en Ensor aan het station reden we netjes op tijd bij Carglass binnen en een halfuurtje later was het euvel verholpen.

En eigenlijk is daarmee alles verteld.

(Lees verder onder de foto’s)

Als je het even overdenkt moet het toch veel voorkomen als je ziet hoe vaak de Carglass-spot op TV voorbij komt.

Naar de kust

By ms

On 1 december 2022

In Za za, ze & zo

Vorige week woensdag wilden we naar de kust, de geplande musea aldaar eens bekijken. Het James Ensorhuis¹ stond al langer op de planning en toen ik zag dat er een Spilliaert Huis² is ook wilden we daar ook heen, maar dat is tijdelijk gesloten omdat het te onveilig was om dure kunst uit te hangen³.

Maar toen vond Luc dat een groot gedeelte van de Spilliaertcollectie tentoon gesteld wordt bij het Mu.ZEE⁴, dus ja …

Verder wilde ik er nog naar een sportwinkel, de laatste hoop op een lichte fleece, waarvan ik ooit slechts één exemplaar in Schotland kocht en het me achteraf bekloeg dat ik er niet meer meebracht.

Uiteindelijk gingen we niet omwille van het slechte weer van vorige week woensdag. We zouden dan maar vorige dinsdag gaan.

Eigenlijk wou ik liefst met de trein, maar met de trein mag je met een kaartje voor gepensioneerden pas om 9u opstappen. Dat was al een probleem: hoe laat kom je dàn aan? Een gewoon kaartje nemen? Neen, toch maar liever de auto dan.

Maandag lazen we dat de spoorwegen dinsdag gingen staken, met mogelijk uitbreiding op woensdag en donderdag.

Wat te doen? Want waarschijnlijk zou zo’n spoorstaking ook wel meer verkeer teweeg brengen en dat op de ring rond Brussel?

Weer uitstellen? Neen!

Maar, het werd toch uitstellen, want bij beide musea moest ik een tijdsslot reserveren en voor dinsdag kon dat om één of andere reden niet.

We gingen gisteren. Nevel en/of mist, file en aanschuiven, drie uur heen, bijna even veel uren terug …

Was het dat allemaal waard? Ja, dat was het!