Ergens deze week vertelde mijn op hol geslagen fantasie me over een vrouw die van gewoon vrouwmens ineens een rijke dame werd en een Engelse butler aanwierf.

Ja kijk, mijn fantasie is wat ze is, te veel van het goeie om normaal te zijn, te weinig om er iets te kunnen mee aanvangen.

In elk geval kreeg ikzelf problemen met die Engelse butler, gewoon omdat hij de nieuwe rijke dame maar een ordinair mens vond en die Engelse butler dat niet naar mijn zin geformuleerd kreeg.

En ja hoor, ordinair in het Engels is zeker niet ordinary maar vulgar, net zoals vulgair trouwens, terwijl er in mijn interpretatie wel degelijk een nuance is.

Ordinair is met een mouwloos onderlijveke, in sommige streken een marcelleke genoemd, over de straat lopen, op een bus stappen of gaan winkelen en aan je achterste kaken zitten krabben terwijl vulgair toch denkelijk nog een paar gradaties erger is.

Verder uitzoeken bracht me op een site die, jawel, net hetzelfde vertelde maar dan in vergelijking met de Franse taal.

Ik heb de Engelse butler laten weten dat ik er niet van houd dat mensen vulgair worden genoemd als ze enkel lichtelijk niet voldoen aan wat men van rijke dames placht te verwachten en ik heb mijn fantasie zeker een week spreekverbod gegeven.