Soms vraagt mske zich af waarom mensen toch absoluut een privé zwembad willen. Al dat onderhoud, al die kosten voor de verwarming, de watertemperatuur en wie wat daar nog allemaal komt bij kijken.

Op andere momenten denkt mske dat ze er liefst van al zelf een zou hebben, al was het maar eentje van één baan van 25m.

Deze morgen weer. Het was heel aangenaam, het was vroeg en het water was zalig. Er was rust. Tot ineens Jan Poseur daar komt binnengewandeld met een kleine, allée eigenlijk was dat Jean Poseur.

Slow en mske zijn er dan kort daarna maar uit gegaan want die moest altijd net daar gaan staan waar de anderen zwommen.

Morgen gaat mske in de afgespannen baantjes, goe weten en diegenen die sneller zijn die moeten maar zien dat ze voorbij geraken. Misschien kunnen ze het in het zwembad zo regelen dat er een baanvak is voor het traag en zwaar verkeer.

We wilden hier een mooi paasei zetten en we hadden een prachtexemplaar gevonden. Alleen … toen we het hier op hadden na het opgeslagen te hebben en op onze webspace gezet te hebben, zagen we pas dat er een copyright op zit.

En daar blijven we beter met ons pollen af.

Een paasgedichteke maken zit er niet in. We zijn leeg, futloos, schotelvod.

Gelukkig is er nog Slow die de ganse zaak voor vanavond, als Zus komt, geregeld heeft want mske is zo een dweil momenteel dat ze zelfs niet had gedacht aan eten of zo.

mske wou naar de beatlekoeikes, maar dat haalt ze niet.

Gisteren wou ze jonge takjes hebben om in haar paasstukske te zetten en ze nam de snoeischaar en trok richting beek. Het totale wandelingske was 500m lang en mske was buiten adem en ze kon enkel nog neerploffen door de pijn in haar rug ter hoogte van haar nieren.

Eigenaardig genoeg kan ze anderhalf uur fietsen, meer dan 60 lengtes zwemmen zonder problemen, maar stappen kan ze niet meer.

Niemand neemt ooit mske au sérieux, net zoals ze haar een jaar lieten rondlopen met een barst in haar maag, zal “het ding” op 6 april acht maanden zijn.

En de mensen, ze gaan er maar voort aan voorbij.

En dan zullen we hierna maar zetten wat iederen op een dag als vandaag verwacht, namelijk:
 

“Eén pilleke mevrouw, niet meer, want je verdikt daarvan en één is echt méér dan voldoende!” Twee maand later: “Twee pillekes mevrouw, niet meer, want je verdikt daarvan en twee zijn echt méér dan voldoende!”.
 
Niks voldoende! En dan doen ze dat zwembad nog dicht voor een maand. Toetenblakkers!
 
Nu passen die verduvelde broeken terug. Als dat zwembad niet snel opengaat krijgt mske zeven onderkinnen.
 
Niet dat dat zo erg is want een vriendelijk iemand die we -uit veiligheidsoverwegingen- niet gaan noemen, zei nog gen maand geleden dat mske er precies uitziet zoals een oma er moet uitzien en dàt was een compliment!

Wat niet wil zeggen dat ze niet overtuigd is om zeker drie keer per week te gaan zwemmen als dat bad terug opengaat, maar nu gaat ze ook nog haar fietske naar beneden halen en daar ook nog eens drie keer per week anderhalf uur op fietsen.

In het begin zal dat maar een half uurke zijn want die fietskes hebben een slecht karakter. Als je daar een pooske mee omgegaan bent zal je wel zien dat je niet meer kan zitten … of in ieder geval toch heel voorzichtig.

Gisteren kwam de echtscheiding van Slow nog maar eens voor. En net zoals op 2 september beweerde de advocaat dat er helemaal niks meer kon tussenkomen. Dus gisteren niks van de advocaat gehoord. Na het zwemmen en het eten en net voor ze Nichtje naar huis zouden brengen, dacht mske er plots aan maar toen was het al kwart voor negen.

En vandaag … weer niets van de advocaat gehoord. Uiteindelijk belt die nooit zelf. En Slow en mske waren het vergeten. Om 16.30u belde Slow maar kreeg het antwoord apparaat. En uiteindelijk kan Hare Omhooggevallen Aanstellerigheid hem hier toch niet meer komen opeisen.

Nichtje is naar huis. En het was weer heel laat eer ze thuis kwamen. Toen ze gisteren de nieuwe bikini wilden inzwemmen, vroeg Slow zich af of er geen etiketjes meer aanhingen. Gelukkig dat hij daar aan dacht, want anders had Nichtje daar mooi lopen zwemmen.

Nadien gingen ze dan, als naar goede gewoonte, een Lindemans drinken, maar anders dan anders wilden ze er maar één in plaats van twee, omdat ze Nichtje nog naar huis moesten brengen. En toen … kregen ze het eerste nieuwjaarsgeschenkje van dit jaar. De eerste toernee was op rekening van de bazin. En dan kan je toch niet anders dan er nog een tweede nemen. Gelukkig dat ze eerst nog moesten eten en daarna hebben ze hier nog een pozeke zitten verpozen.

Over nieuwjaarsgeschenken gesproken! Vroeger kreeg je ganse tassen vol: “kogelpennen, agenda’s, kalenders, sigarettenaanstekers, …” En van jaar tot jaar werd dat minder en nu helemaal “niets” meer. Nu ja, het hoeft ook niet écht, maar als mske een agendaatje kocht dan mocht je er gegarandeerd zeker van zijn dat ze er een kreeg. Dus nu heeft ze gewacht en wilde dus gisteren in de Colruyt een kopen. Ze zijn er niet meer!

Dus al wie met mske een afspraak wil maken gelieve even geduld te hebben.

Vroeger kon je gaan zwemmen wanneer je wou.

Maar toen gebeurde dit en sedertdien is dat blijkbaar algemeen geworden en kan je in geen enkel bad nog terecht onder de schooluren. Het unfaire er aan is dat de meeste van die baden gerund worden door de stad of de provincie waarvoor de niet gewenste schurftige honden wel de belastingen mogen betalen.

Maar nu is het vakantie en jammer genoeg heeft mske te laat gezien dat het bad vanmorgen al open was, anders had ze er al in gezeten. Nu zal het voor straks om 14.00u zijn, maar voor de rest van de schoolvakantie zal er al voor het ontbijt gezwommen worden.

Dat zou toch altijd moeten kunnen.

Het was bijna gebeurd! Bijna!

Toen mske haar zwemgerief wou nemen hing enkel nog Slow’s witte handdoek op de lijn. Dat is die waar hij op gaat staan. En mske zei: “Je witte handdoek hangt nog aan de lijn” en Slow antwoordde: “Goh, dan heb ik per abuus de jouwe weggestoken” en mske keek bedenkelijk en hij haalde haar handdoek uit zijn tas.

En wat was dat? Mooi opgeplooid en wel lag Slow’s zwembroek op mskes buro en mske zei: “en ga je zwemmen met mijn badpak ook?” maar zó erg was het niet. Haar zwempak hing nog op het rek.

Maar zo zou Slow zonder zwembroek in het zwembad zitten. En dat is nu precies wat mske vorige week of zo gedroomd had.

Ooit lang geleden wou mske graag eens eendenkuikens hebben. Maar de eenden die ze toen had hadden een driehoeksverhouding; het waren namelijk twee woerden en een eend en de eend’s hoofd stond niet naar nakomelingschap.

En mske raapte de eieren en stopte ze in de broedkast.

Het was de eerste keer dat ze met de broedkast werkte en er kwam welgeteld één eendekuiken uit, wat natuurlijk voor het beestje ook niet bevorderlijk was.

En mske liet het eendje in het hok groot worden, groot genoeg om tussen zijn of haar moeder en twee vaders rond te lopen.

Tot mskes verdriet vond ze het eendje ’s anderendaags verdronken in het vijvertje.

Blijkt dat eendjes dus ook moeten leren zwemmen want dat er door de verzorging van hun moeder een vetlaag over hun veertjes komt die waterafstotend is.

Vorige week, met de Vlaamse zwemweek was er op zaterdag duikinitiatie. Dus gingen Slow en mske later, zodat mske nog serieus mogen doorzwemmen heeft om haar, toen nog, 50 lengtes te doen.

Ze komen vandaag aan het zwembad en … er zitten duikers in het bad.

En mske zegt tegen de redster: “het is hen zeker goed bevallen vorige zaterdag, dat ze al terug zijn”. Wat blijkt?

Die waren dat vorige zaterdag vergeten!

Organiseer dan al eens iets.