Het jobke zinde hen niet. Dat stond als een paal boven water. Ze probeerden er altijd aan te ontkomen op allerlei manieren. Tot grote ergernis van Slow die beide heerschappen daar aan het werk had gezet. Zo konden ze afwisselen. Dat was ook nuttig voor de pauzes.

Maar toch slaagden ze er in om steeds een ander met het jobke op te zadelen. Tot nog grotere ergernis van Slow maar dit keer ook van mske. Ze kozen namelijk altijd hetzelfde brave knulleke dat niet “neen” durfde zeggen.

Toen Slow dan ook de knoop doorhakte en beide heerschappen eens goed aan hun verstand bracht dat hun job hun job was en niet kon doorgeschoven worden stonden ze op zeker ogenblik samen wat te konkelfoezen, net toen mske daar voorbij kwam.

Wat dachten ze nu? Die ouwe tante zal zich laten vermurwen of heeft meer in de pap te brokken. Ze vroegen recht op de man af of ze, in geval van nood en mits akkoord van een derde, die derde dat jobke niet mochten laten doen. mske was voorzichtig met wat ze zei. Ze kende het verhaal en wou niet onder Slows duiven schieten en antwoordde dus naar waarheid: “énkel in geval van nood” goed wetend dat het nooit geval van nood kon zijn aangezien er altijd één van beide present kon zijn, waarop de frankste van de twee vroeg: “waarom mag dat dan niet van dieje Slow?” Waarop mske hen zei dat hun job hun job was en ze altijd moesten weten waar ze mee bezig waren.

Ze zagen dat ze bot vingen. mske ging weg … drie stappen en keerde toen op haar stappen terug en zei dat ze wel wat voorzichtiger mochten zijn met wat ze over een bepaald persoon vertelden tegen een ander persoon want dat zij en dieje Slow samen waren. Oei! Even zag mske een blik van schrik maar hij herpakte zich toen hij zei: “ik heb toch niets verkeerd gezegd”.

“Neen” zei mske “net niet, maar het was erg nipt”.

Er zijn bepaalde handelingen die je echt wel met een mesje moet doen. Snij en hupsakee, klaar! Tot die dag dat een collega aan mske zei dat ze beter van zich weg kon snijden. mske bedacht dat dat waar was.

En ze probeerde het, maar dat lukt niet met hupsakee. Wat een geknoei.

Ondertussen is die collega een ex-collega. En net nu komt mske tot de bevinding dat nog nooit eerder haar iemand heeft verteld dat ze bij het patatten schillen van zich weg moest snijden. En het is dezelfde handeling.

Dus snijdt mske maar terug van hupsakee!

We blijven hier dus maar over flessen bezig, al zijn het deze keer weer andere. Het betreft hier namelijk die flessen die Slow en mske ooit in Nederland kochten en er statiegeld op betaalden. Die zijn hier momenteel, nu niet direct in grote getale maar toch, wel ten overvloede aanwezig.

Ooit had een grensbewoner hen voorgesteld dat ze de flessen maar aan hen zouden geven, ze gingen toch regelmatig naar Nederland winkelen en zouden die flessen wel meenemen. Slow en mske gaven vier flessen mee maar zagen de € nooit. mske bedacht dat ze dan evengoed de flessen kon laten staan voor de mensen van het hotel maar uiteindelijk besloten ze ze dan maar mee te brengen naar huis en ze bij een volgend Nederlandverblijf mee te nemen.

Dat kwam er nooit van, gewoon omdat ze dan al elk een koffer en een tas meezeulen.

Slow had ook al naar de nieuwe Albert Heyn in St. Truiden gebeld. Je weet maar nooit dat de mogelijkheid zou bestaan … niet dus.

Aangezien Slow en mske nu toch al anderhalf jaar aan het zeggen zijn dat ze nog eens terug gaan naar Maastricht dachten ze daar dan maar ineens die flessen in te leveren ook.

MQe zei dat ze er haast moesten mee maken want dat er mogelijk wat ging veranderen met dat statiegeld. Slow had daar halvelings ook al iets over gelezen en zodoende zouden ze vorige week zaterdag naar Maastricht treinen. Dat ging niet door omdat ze die zaterdag al wat anders hadden. Ze zouden dan maar donderdag er voor gaan, maar dat ging ook niet door.

Nu zijn ze nog niet geweest, de flessen staan hier nog en het wordt dringend. Ergens tussen kerst en nieuwjaar mske, er zal niets anders opzitten.

mske is vroeger zo vaak alleen geweest, gedurende de dag wel te verstaan, en druk doende met de dossiers. Dat blijft natuurlijk niet zonder gevolg. Zo af en toe denkt mske dan eens luidop. Anderen noemen dat in zichzelf praten, maar dat is natuurlijk niet zo. Want om te praten heb je een gesprekspartner nodig.

Allee, soms praat mske ook wel eens in zichzelf, maar dan antwoordt ze daar ook zelf op.

Maar nu hebben we het over luidop denken. Zoals de man die mske in de steek laat, te laat tot de conclusie komt dat hij dat beter niet had gedaan en dan komt zeggen dat hij volgende keer beter zal opletten. Dan hoeft het voor mske dus niet meer.

Dan zegt ze: “ach, het sop is de kool niet waard” en nadat hij zijn hielen gelicht heeft denkt ze: “te laat hé man!”

Ze dacht écht dat ze dat dacht, maar als ze het er dan later op de avond met R. over heeft en hij met een twinkel in zijn ogen zegt: “te laat hé man!” dan weet mske ook hoe laat het is.

Nu weet ik wel dat ik nu twee logskes maak over iets dat in eentje kwijt kon, maar het andere verhaalke over die vrouw was zo schoon afgerond, dat ik besloot om dit maar afzonderlijk te vertellen.

Want ziede, het gebeurt meer, niet alleen deze keer en mske heeft er zo een beetje een hekel aan al is dat gevoel niet alles doordringend. Zo enkel een lichte irritatie.

Het gaat dan als volgt: Slow en mske komen aan de kassa, de persoon voor haar heeft al betaald maar is net in vuur en vlam iets aan het vertellen en gaat daarmee gewoon door. En terwijl de kassierster Slow en mskes aankopen afrekent blijft ze maar aan de praat met die kletsende voorgang(st)er, in dit geval, de luidruchtige vrouw.

mske voelt zich dan lichtjes opgaan in het decor, ware het niet dat ze wel haar bankkaart mag bovenhalen en betalen.

Als gevolg op die historie met die scheve fles waarvan ze daar in de reactie schreef:

We hebben ze meegenomen maar ik wil ze niet meer. Ze laden veel te snel aan en worden dus ook snel vies. Dus heeft Sodastream gelijk. Ze hadden een levensduur tot 2013. Nu zijn ze óp.

Dat deed ze dus. Ze zocht BPA-vrije flessen en vond er.

Eerst gaan we wat anders uit de doeken doen. Slow en mske drinken dus geen frisdrank meer, geen bubbels meer maar water. Maar omdat mske niet zomaar water kan drinken doet ze daar siroop in. In haar geval met muntsmaak. Slow echter heeft liever de grenadine. En als Amke komt, Ella drinkt zowel de munt- als grenadinesmaak, kopen ze ook nog een fruitsmaakske.

Daarom ook de twee verschillende kleuren in de vorige flessen.

Nu waren deze flessen toch niet in doorzichtige uitvoering te verkrijgen zeker. Dus heeft mske er maar een elegante oplossing voor gezocht. Yep! Ze bestelde namelijk een groene fles voor de munt en een roze voor de grenadine. Dat deed ze omdat ze had gezien hoe raar Elise’s cola er in een groene fles had uit gezien.

En toen de flessen hier kwamen vond mske ze nog beter en mooier dan op de foto’s die ze had gezien bij het bestellen.

Ook zien?

Bij het kopen van hun nieuwe kerstspullen liepen Slow en mske wat tussen het kerstgerief dat een beetje apart in de winkel stond, eigenlijk is het meer een kleinere ruimte waar ze de doorgang van hebben verbreed zodat het bij de winkel aansluit.

Het eerste wat mske opviel toen ze in de kerstruimte kwam was de luide stem die met de verkoopster overlegde. En dat duurde en bleef maar duren. Niet dat mske die verkoopster nodig had, maar zo luid hoefde het nu ook niet.

Daarna was het dezelfde luide stem die telefoneerde en telefoneerde en alle artikelen noemde met kleur, omvang en prijs. mske heeft op zich niets tegen telefonerende mensen maar zo luid hoefde het nu ook niet, mske kon zelf ook wel zien wat er in de winkel stond. Het staat daarom trouwens geëtaleerd.

mske bedacht dat Slow normaal alleen zou inkopen gedaan hebben maar bij het opperen van eens langs deze winkel te passeren had ze toch maar haar frak aangeschoten omdat Slow al had aangegeven te gaan twijfelen bij het zien van al dat moois.

Even werd het stil in de ruimte, heel even maar. Want toen begon de vrouw weer te bellen en op te sommen wat ze nu had, alle artikelen met kleur, omvang en prijs. mske heeft op zich niets tegen telefonerende mensen maar zo luid hoefde het nu ook niet, mske kon zelf ook wel zien wat de vrouw gekocht had. Ze liep er mee in haar armen.

De vrouw beëindigde het gesprek en zei smalend: “vriendschap … pffft!”

Als je twee uur moet reizen en je stapt om 11.15u op een trein dan weet je dat je niet om twaalf uur aan de soep en de patatten toe bent.

Als die trein waarop je moet overstappen dan nog een half uur vertraging heeft weet je helemaal niets meer. Je kan de belbus niet bellen want je weet niet hoe laat je aan je station van bestemming toe komt. Dus bestel je maar de belbus die je zeker kan hebben, namelijk die van 6 minuten na drie.

Dan wordt het halfvier en heb je nog niet gegeten.

Wat doe je dan? je stapt om twee uur van die trein, denkt even: “verdorie, we hadden die belbus van 6 na twee kunnen hebben”. Je veegt dat idee direct weg en je stapt de Pitstop Village binnen en je bestelt je een heerlijke macaroni met hesp en kaas.

En je bedenkt dat, als je leert genieten van vertragingen, ze helemaal zo erg niet zijn.

Heel lang geleden, stond er bij mske altijd BRT2, nu Radio2 genaamd, op en dat omdat BRT1, nu Radio1 genaamd, veel te serieus was. Eigenlijk was dat toen een alternatief voor jongere mensen.

Maar de jongere mensen van toen, tja iedereen weet wel wat daar mee gebeurde zeker?

En de jongere mensen van later zworen BRT2, nu Radio2 genaamd, af en kozen voor alternatieven als Studio Brussel, ook Stubru genaamd, en MNM en Q-music al is deze laatste niet van de BRT, nu VRT genaamd, en dat weet ook iedereen wel zeker.

Terug naar BRT2, nu Radio2 genaamd, want daar waren we over bezig. Die stond dus dagelijks op ten huize mske. Tot mske zelfstandige werd en het gebabbel stoorde bij het dossiers maken. Toen zette mske CD’s op … op een aparte speler.

Toen kwamen de pc’s met ingebouwde CD-spelers en ging de muziek luider spelen dan de geluidsbestanden van de klanten. En de muziek verdween uit ons huis.

Tot laatst! mske was ergens en hoorde BRT2, nu Radio2 genaamd, omroep West-Vlaanderen en mske was verkocht. Sedertdien staat de radio weer op, want Slow en mske hebben zich, buiten de evenementen, meer toegelegd op andere soorten dossiers en deze met geluidsbestanden zijn tot een minimum herleid.

En welke post staat er op die radio? BRT2, nu Radio2 genaamd, natuurlijk!

Het is toch altijd hetzelfde als ik mske moet geloven en dat is wat ik doe … mske geloven dus.

Ze zegt dat ze ofwel niks te doen hebben ofwel als tegelijk. Waarmee ze dan deze keer echt geen dossiers bedoelde maar uitstappen van welke soort dan ook.

Gisteren was er een hobby- en geschenkenbeurs georganiseerd door de Landense Reuzengilde. Maar mske had verkeerdelijk voor dat dat vandaag was. Tja, sé, waarom heeft ne mens nu iets verkeerd voor, dat kan voorvallen hé.

Zij dacht dus dat die beurs op zondag de 14de was en dat was compleet fout. Zodoende hebben zij iets anders dat gepland stond naar een latere datum moeten verschuiven.

We zullen het daar nog wel eens over hebben … ten gepaste tijde maar dan wel liefst voor het zover is. Dan kan ik er twee logskes over schrijven. Na tien jaar bloggen moeten we niet gaan mosen met de blogideeën. Ik ben al content dat ik nog alle dagen weet wat ik moet vertellen.

Bon, die hobby- en geschenkenbeurs dus. mske had Slow aangeraden de camera mee te nemen, maar dat was daar niet te doen van de drukte. Dus krijgen we hier geen filmke maar alleen maar een foto van de verlichte draak die buiten stond.