Nu zou ik het hier met een citaat kunnen zeggen, maar mske heeft gezegd dat we geen citaten meer zetten. Dus zal ik het zelf moeten zeggen, zeker.
De dagen van vandaag staan klaar om herinnering te worden en mske weet niet of ze dat zo prettig vindt. Ze wou ze nog even langer laten duren, maar zelfs dan kan je er niet eindeloos een vervolg aan breien.
“Hoorntje of galet?” vroeg Slow. Haast automatisch had mske “galet” geantwoord.
Waarom dat haast automatisch komt? Dat is iets van vroeger. Bij mskes moeder thuis kregen de kinderen een hoorntje, zij, als ouders, aten een galet.
Op een zeker ogenblik voelde mske zich kind-af en kon zelf beslissen. Daarom heeft ze sedertdien steeds een galet genomen.
Maar nu bij die vraag van Slow realiseerde ze zich ineens dat ze daar niet meer naar hoefde te kijken. Ze is oud genoeg om een hoorntje te nemen zonder dat iemand haar als kind zal beschouwen. Bovendien is een galet onhandig en je morst er sneller mee.
“Hoorntje” zei ze.
Decor:
Personages:
Actie:
Resultaat:
Het is jaren geleden, mske was op Schiermonnikoog en huurde een fiets. “Hij is wat aan de grote kant” zei de verhuurder en mske vond dat ze nog nooit met zo een zalige fiets had gefietst.
Toen ze eens met Slow’s zus’ fiets reed had ze hetzelfde gevoel van vlotter rijden alhoewel, die fiets zou te groot zijn geweest. Tja, Slow’s zus is wel serieus wat groter dan mske.
mske huurde zich nu weer een fiets en ze vloog gezwind langs bos en duin en ze vroeg maar aan de verhuurder welke framemaat die fiets had. “Eigenlijk is die wat groot” zei de man.
Wel verdraaid, als mske beter kan fietsen met een grotere fiets, zal ze zich eens een grotere fiets gaan aanschaffen en dan mogen ze nog op de proppen komen met de “juiste” maat. Het zijn zij niet die hem moeten trappen hé!
En dan heb je nog die uitleg van de fietshandelaars langs dees kanten. Die zeggen dat je met een Nederlandse fiets bij ons niets kan doen omdat die naafversnellingen hebben en dan beweren ze dat je, als je zo recht zit, geen kracht op dat stuur kan zetten in de bergop.
Dat is natuurlijk best mogelijk. Dat kan natuurlijk zijn. Maar het is ook mogelijk dat dat geldt voor koereurs en nepkoereurs die door het landschap zoeven. mske is geen koereur, ze fietst alleen maar graag. Ze hoeft dus ook niet te zoeven.
In de sportwinkel:
Slow legde zijn aankoop op de balie en vroeg of de plastic beveiliging van de riempjes mocht, omdat hij de lengte van die riempjes wou zien. Dat mocht.
Het meisje peuterde aan het plastiekske en ineens floepte dat er af, recht in haar décolleté. Ze schrok en keek wat geambeteerd.
mske vroeg: kan je dat met het andere ook, waarop het meisje er ook kon om lachen.
Slow vond dat al een sport op zich.
Als ze hier met hun fiets naar het zwembad rijden, rijden ze een beetje om. Dat doen ze om van de auto’s weg te zijn. Bovendien is het ’s morgens nog niet te warm en is het aangenaam in het veld.
Maar dan moeten ze wel over het sportterrein, want anders moeten ze echt wel een heel stuk omrijden. Geen probleem, ze rijden de poort in, het wegeltje af en de poort uit.
Sedert de vorige week maandag echter was er een slagboom en die slagboom was dicht, wat een hoop gemanoeuvreer met die fietsen opleverde om door dat voetgangershek te geraken.
Eerst dacht mske nog dat er mogelijk een evenement te verwachten was, maar toen dat woensdag nog was, heeft ze het maar eens nagevraagd.
De uitleg is zinnig: “daar mogen geen auto’s komen”. Dat is toch logisch? Of niet? Blijkbaar waren er automobilisten die het sportterrein gebruikten als Kiss and Ride en dat is de bedoeling ook niet, maar fietsers mogen er wel doorheen.
Aangezien het dus de bedoeling is dat die slagboom altijd dicht zal zijn heeft mske het eens bestudeerd, haar fiets de levieten gelezen en ze komen er nu op een min of meer ordentelijke manier door.
De egoïsten hebben het weer eens versauerd voor iedereen! Daar zijn ze toch straf in zé!
Slow en mske reden met de fiets. Ze sloegen links de straat bergop in en zagen de twee spelende kinderen.
Ene met zijn fietske op de straat, die stilaan de berg afreed en rechts op het voetpad ene met zijn trottinet. Hij zag mske komen en stepte en stepte maar om haar voor te blijven.
Ineens zei mske tegen Slow: “die kleine gaat me wat lappen!”. Ze zag die zo voor haar wiel de straat opschieten en ze daardoor dierf ze ook niet zo goed meer door te rijden, wat onhandig was op die bergop.
En ja hoor! Ze had gelijk. Ineens, zonder omkijken, roef … die straat op en naar de overkant. Gelukkig was ze op haar qui-vive geweest.
Slow zei: “je moet altijd eerst kijken, het kon een auto geweest zijn” en mske bedacht dat het goed was dat er toch ene het beleefd kon verwoorden.
Ooit in den beginne was ons huis
In normale buizenloze staat
Voor de badkamer kwam er een buis
Met het volgende als resultaatLelijk hé! Een oplossing gezocht
mske vond clematis zo schoon
Maar waar werd die clematis verkocht?
Terwijl werden ze die buis gewoonMaar in het blaadje van den Aldi
Ergens in de loop van deze week
Was er dan ineens dat aanbod, si
Verleiding waar ze toch voor bezweekmske kocht er ineens maar twee
Nog ene voor de andere kant
Maar ze vertrokken zjust op konzjee
Dat was halvelings wat ambetantDe rest van dit buis- en bloemverhaal
verloopt helemaal niet speciaal
De bloempotten kwamen per velo
En dat, awel dat gebeurde zo
Hier in de buurt woont een plezante die zo bij tijd en wijle één en ander in brand steekt. Meestal is dat ’s nachts.
Nu mogen ze dat weten, nu mogen ze nog honderden keren zeggen: “het is die pyromaan weer!”, ze kunnen hier toch niet anders dan de boel eens te gaan nakijken.
Deze week, met die hitte, was het ook van dat. Allee nu!
Maar niet alleen hier hoor. Toen Slow en mske terugkwamen van het zwemmen, kwam er ineens donkerzwarte rook uit de schouw van een huis.
Hadden die het koud? Waren ze de bewijzen van een misdaad aan het verwijderen? Enkele papieren opstoken geeft zo een zwarte rook niet. Raar toch!
mske heeft zin om een nieuw blog te maken, een mopper-over-de-instanties-blog.
Het is goed weer hé, het heeft slecht weer geweest hé, dat is goed voor het onkruid hé. En wat doet een mens als hij zijn onkruid kwijt wil? Dat gaat in de GFT-container hé. En als die GFT-container vol is, dan zet ge die buiten hé. Op de dag van de ophaling hé!
Ze zijn hem niet komen halen! De lorejassen! Dat is al zo dikwijls voorgevallen, zo dikwijls. De laatste twee PMD-leveringen van onzentwege hebben ze ook laten staan.
Maar soit, GFT met dit weer? En nu moet hij twee weken langer blijven staan. En waar blijven ze hier ondertussen met hunne GFT?
Dat vroeg Slow ook aan dat kind van de ophaalinstantie. En dan wou dat kind nog onzen telefoonnummer weten, zodat ze ons nog kon opbellen moest ze nog een ophaler vinden die kon komen. En dan konden Slow en mske hier nog bij die telefoon zitten waken ook zeker! Ze waren voor de noen al apart naar de kapper geweest omdat er een bestelling moest geleverd worden. Slow en mske zouden dat wel zien zé, als die leeg gemaakt was. Ze moeten zij daar niet bij staan om die mannen hun pollekes vast te houden.
Die instanties die denken dat hun zaak de belangrijkste is, zelfs al gaat het over een bak vol onkruid en wat bananenschillen bij manier van spreken dan.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén
Zoek
