Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Za za, ze & zo (Page 8 of 956)

Een cadeaubon

Toen het tijd was om ons abonnement bij Touring te verlengen, zat er bij de e-mail een rits cadeautjes, waaronder een kortingbon voor Center Parks. Een paar dagen later kregen we die aanbiedingen ook nog eens in de brievenbus.

Die kortingbon voor Center Parks interesseerde ons wel en we gingen dat eens bekijken om ergens in januari nog een midweek te boeken.

Maar, zo bleek al snel, wat we ook probeerden, we kregen die 30% niet geregeld en dat kwam omdat die niet telde als er andere kortingen waren. En ja, die was er. Er was een Black Friday korting. Dus wat we ook deden, de prijs -zij het afgeprijsd- was en bleef dezelfde, maar nooit aan -30%.

Nu ja, we hebben tijd om te boeken tot het einde van dit jaar. We moeten dan wel een verblijf voorzien vóór een datum in juni. Wat dan ook al niet kan, want dan krijg je met vroegboekkorting te maken.

Ik zal dat toch efkes goed in het oog moeten houden.

Nu was de goesting er wel voor een midweek in januari, maar Luc wil ab-so-luut niet naar de sneeuw. Of misschien toch wel maar hij wil er niet in rijden.

Dus bekeek ik de Last Minutes en ook die van Landal GreenParks. En daar zat er een goeie bij. Een verblijf aan de Nederlandse kust. Ik zag het echt zitten. Tot Luc de recensies ging voorlezen. Die waren slecht, maar dan écht overtuigend slecht, zo erg overtuigend dat ze geloofwaardig waren.

We willen wel weg, maar het moet toch ook comfortabel blijven, zeker in de winter.

Lucs Broer had ergens in een niet zo ver verleden bij een ander goed bekend ressort of park verbleven en die was daar helemaal niet over te spreken geweest. Ook had ik toen, iets later, bij Myriam gelezen dat zij in hetzelfde verblijf problemen met de verwarming hadden ondervonden.

Voor zover ik over de ervaring kan spreken, weet ik dat Center Parks het beste te vertrouwen is qua voorzieningen en eventuele oplossingen bij problemen. Sunparks ook trouwens maar die zitten zo dichtbij huis dat we ze gewoonlijk houden voor een onverwacht kort tussendoortje.

Wat het wordt? Ik weet het nog niet. Misschien blijven we wel gewoon thuis.

Maar die cadeaubon? Die is volgens mij nu enkel goed voor het oud papier want boeken aan 30% korting? Dan krijgt Touring waarschijnlijk een percentje, die ze dan beter aan ons konden geven.

pske van mske:

    Aan lachmannekes1 in mijn logs doe ik niet, maar iedereen mag zich inbeelden dat er een knipoog achter die laatste alinea staat.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Lap(S)tops

Op zaterdag 23 november kreeg ik een popup van Microsoft, maar vergat er een schermafbeelding van te maken. Dat kwam mogelijk door ’t verschieten, want wat zeiden ze? Ze stoppen in oktober 2025 met het support van Windows10.

Dat wil zeggen dat we in 2025 al aan 2 nieuwe laptops kunnen gaan denken. Het zat er aan te komen hé. Ik had dat zelfs ooit al voorspeld.

Het is dus wel echt zo dat de firma’s beslissen wanneer jij terug mag investeren in wat zij verkopen omdat wat nog werkt ineens door hen buitenspel wordt gezet.

Eigenlijk waren we wel al aan nieuwe laptops aan het denken. Hier en daar scheelt er aan beide huidige wel iets. Maar zelf beslissen is nog altijd iets anders dan gedwongen worden.

____________________
1 Microsoft

Gesneden brood

Als wij vertrekken voor meerdere dagen, nemen we het brood mee dat nog in huis is. En voor de rest van ons verblijf kopen we ginds dan wel gesneden brood of we gaan ’s morgens broodjes halen.

Deze keer hadden we geen speltbrood meer in huis en om zeker te zijn dat we ginds niet voor een lege vitrinekast zouden staan, stopten we bij de Lidl in Ulmen en ik haalde er een speltbrood en kreeg een lachkramp toen die machine dat brood begon te snijden.

We vonden het zo grappig dat we op de laatste dag nog een brood gingen halen om het te filmen. De video is echter nogal schokkend. Hem eerst volledig laten opladen helpt, maar verhindert niet.

(Lees verder onder de video)

Nu weet ik niet hoe het er elders aan toegaat, maar bij ons heb ik toch wel meestal al hetzelfde systeem, zij het in andere vormen van machines, meegemaakt.

Meestal kopen wij ons brood dus in de Colruyt waar ik het snijd met de machine, maar er zijn ogenblikken dat we ons niet voor één wit brood naar de Colruyt zien rijden en dan bakt Luc het thuis in het broodoventje.

En dat brood snijdt hij met een houten snijvorm die hij eens op internet tegenkwam en waar hij onmiddellijk van wist dat het zijn favoriete broodsnijder zou worden.

pske van mske:

    Een video van de broodsnijder van de Colruyt hoort bij de mogelijkheden, maar liever niet want hier kennen ze ons.



Decemberuitstap

Wie begon er over? Wie vroeg het het eerst? Dat zou ik niet meer kunnen zeggen maar het is wel zo dat een kerstmarkten en/of kerstmarkten weer op tafel kwamen te liggen. Want Kleindochter vindt die prettig om doen en wij zijn er ook niet echt vies van, al zijn we wel meerdere jaren niet meer geweest. Dat kwam dan ook meer door het gevoel dat ze toch allemaal hetzelfde zijn.

Dat werd anders, vorig jaar, toen wij eindelijk onze belofte van vóór corona konden nakomen en met Kleindochter naar de kerstmarkt van Eupen reden.

Toen was al halvelings afgesproken dat we dat dit jaar opnieuw zouden doen. En weer waren er de obstakels die dat verhinderden. We zochten een andere. De kerstmarktkalender gaf er meerdere aan, waaronder die van Eupen, die wel de oudste van België werd genoemd maar waar ze het ook hadden over die van Maredsous.

En die gaat over een langere periode door zodat het toch mogelijk moest zijn om toch één dag te vinden waarop het voor iedereen paste. Het werd 1 december.

“Er is een grote parking” wist Luc te vertellen toen ik me afvroeg of we de auto daar wel kwijt zouden geraken … “Een héle grote” benadrukte hij.

En wij waren vroeg op weg en kwamen op anderhalve kilometer vóór onze bestemming in een file te staan, jawel, voor die héle grote parking.

Eerlijk is eerlijk, het ging vlot en er liepen heel wat stewards rond die iedereen wel degelijk een plaatsje konden aanwijzen, al was het dan uiteindelijk niet op die parking maar in een doodlopend straatje. Wij zouden het niet op eigen houtje gevonden hebben.

En wat denk je dan dat je éérst ziet van de kerstmarkt? Onder die lichtjes? Zwart! Zwart van het volk en ik dacht: “Owee”. We zijn dan maar éérst en vooral aan dat eerste eetkraam -waar de dichte drommen gewoon voorbij waggelden- blijven staan, kochten ons iets te eten en ondertussen was die grote stop uit de flessenhals en konden we, mits wat wringen, toch over de kerstmarkt lopen.

Ze was anders dan die van Eupen. Ze was kleiner maar ze had meer eet- en drankstanden. Overal werd er gedrumd.

En wij? Wij drumden mee.

“Volgend jaar terug naar Eupen?” vroeg ik. Kleindochter twijfelde: “Deze heeft toch ook iets” zei ze.

Al weet ik niet of we óók dit jaar niet terug naar Eupen trekken. Als we na onze bezigheid van de voormiddag in de auto stappen kunnen we evengoed onmiddellijk die richting uit. Ook Kleindochter overweegt of ze het zou kunnen halen.

Volgend jaar weer naar Maredsous? Het zou me niks kunnen schelen.

pske van mske:

    De foto’s zijn door Kleindochter en door mij genomen.



Pestgeuren

Al van in den beginne dat wij hier woonden gebeurt het soms dat ik bij een nachtelijk ontwaken een vreemde geur gewaar wordt. Het is niet altijd dezelfde, soms lijkt het wel een parfum, soms iets benzine-achtig, soms ruikt het sterk, soms synthetisch.

Telkens denk ik dan: “Er heeft er weer ene iets in die Molenbeek geloosd”.

Telkens vraag ik me af of daar wel iets tegen te doen valt, want Luc ruikt het niet -ik heb dan ook een sterk ontwikkeld reukorgaan waarschijnlijk- en aan de buren vraag ik het niet..

Als ik lees hoeveel percent aan pesticiden1 in Vlaamse slaapkamers wordt waargenomen verwondert me dat dus helemaal niet.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/10/22/pesticiden-in-vlaamse-slaapkamers/

Wero Wa?

Ergens de voorbije week las ik over een nieuwe Europese betaalapp “Wero” die “op termijn” Payconic zou moeten vervangen. Mijn eerste gedacht was: “Daar zijn ze weer!” met vroegere bedenkingen bij berichten over de vervanging van Itsme in mijn achterhoofd.

Maar misschien is het zo slecht nog niet. Payconic werkt dan wel op Belgisch grondgebied maar op Europees vlak zijn we er niets mee. Maar alles bij elkaar genomen heb ik Payconic nog niet gemist als ik me elders op het Europese vlak bevind.

Voorlopig zijn er bepaalde banken die de mogelijkheid al hebben op de eigen bankapp, zo ook de onze. Op de eigen Wero-app moeten we nog wat wachten. Luc en ik hebben dat onderling eens uitgeprobeerd met 5€. Bizar genoeg zei mijn bankapp dat ik daarmee mijn dagelijks limiet overschreed.

Mijn dagelijkse limiet? Wat kan ik dan kopen met die Wero? Een pakske sjikken?

Maar bij nader inzien was dat ook al helemaal niet juist. Want die ging dat halen van een oudere rekening die ze bij de bank voor één of andere reden niet sluiten. Ik denk dat ik nu doorslaande argumenten ga gebruiken.

Welgeteld één dag na het lezen van het artikel in de media, kreeg ik een e-mail van Payconic die me vertelde dat ook in de toekomst de Payconic by Bancontact-app zal blijven bestaan.

Zijn we nu benieuwd wie het laatste woord zal hebben … want dit is klaarblijkelijk nog niet afgelopen.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/11/19/nieuwe-digitale-betaalportemonnee-wero-vergemakkelijkt-betalinge/

Er klopte iets niet

We weten het allemaal wel, we zijn allemaal akkoord en we hoeven het niet uitentreuren te herhalen, de tijd gaat sneller en sneller naarmate wij ouder worden. Prettig vind ik het niet, daar niet van, maar we kunnen het ook niet tegenhouden.

Maar ergens in de voorbije periode, op die ene dag in de weegschaalmaand, werd ik dus aan volle vitesse met mijn voorgevel tegen de geluidtijdsmuur gesmakt zodat ik me versuft, op mijn achterste gezeten, met mijn benen strak vooruit en met sterretjes rond mijn hoofd, afvroeg wat er gebeurd was.

Ik ken mensen die er problemen mee hadden toen ze 30 werden. Nooit heb ik enigermate last gehad van het groeiend aantal levensjaren dat àchter mij lag … tot die dag.

Eigenlijk heb ik dat nog niet, maar ik vrees dat er, door die klap in de voorbije weegschaalmaand, ergens iets uit de kom geschoten was.

Want zie je, ergens klikte het niet meer ineen. Het getal dat geschreven staat paste niet bij het reële aanvoelen. Simpel gezegd, de teller op papier draaide -zo leek het- sneller dan de teller in mijn corpus.

En het sleet heel stilaan, ik begon er wat aan te wennen en ik denk dat het nu wel bijgewerkt is.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



Het lapje bedot

Het was die keer, op de Herkenrode site, al de derde keer dat we de vraag kregen om te stemmen op de Sfinx van Heers. De twee eerste keren had ik gedacht dat mijn stem toch nooit doorslaggevend zou zijn. Ik houd me daar meestal niet mee bezig en blijf vooral ver van dat soort zaken vandaan. De derde keer deed ik het toch maar.

Een paar dagen later volgde een e-mail met een koude douche:

Hoe die Hoofdwinnaar gekozen wordt? Een commissie van bekende Belgen beslist na het einde van de stemcampagne, in februari 2025. Zij baseert zich op verschillende criteria, waaronder het succes van de publieksstemming. Ook de urgentie van een conservatie-restauratiebehandeling is van invloed.

Ik voelde me ineens zowat voor het lapje gehouden.

Een klein halfuurke later volgde een tweede anticlimax, zij het wat hefftiger:

Op donderdag 12 december organiseren we een exclusief fundraising dinner in de prachtige Sint-Jacobskerk in Antwerpen, en we zouden het geweldig vinden als u erbij bent. Deze avond staat helemaal in het teken van de restauratie van de indrukwekkende Rubenskapel, een kunstwerk dat ons cultureel erfgoed verrijkt. Mooi toch, M****?

Iedereen zal wel weten wat ik dacht? Iedereen zal wel snappen wat ze de volgende keer kunnen als ze met zoiets afkomen? Ik moet er dus verder geen woorden meer vuil aan maken.

pske van mske:

    Om alle verkeerde gevolgtrekkingen in de kiem te smoren wil ik wel efkes zeggen dat Herita niet de afzender is.



L’histoire du livre

We keken vorige week op een avond naar Henk Rijckaerts show “Maker1” en ergens daarin vertelt hij dat hij ooit op 2dehands een oventje kocht waar hij plastic mee wou smelten en hij vond het -zo leek me- wat zielig dat hij de herinnering van de verkoopster niet op die manier gebruikte die ze zou kunnen verwacht hebben.

Het deed me denken aan een bepaald voorvalleke op een boekenmarkt. Zo van tijd tot tijd foefelde ik eens een paar van de gekregen Franse boeken van vele jaren geleden tussen ons assortiment. Ik ken die boeken niet. Ik las ze niet want de letterkes zijn te klein en ze zijn te bombastisch van taal. Ze zaten in een doos met velen samen vergeeld -en verbruind- te zijn. En ja, zo sporadisch verkochten we er wel ene.

Wat hadden ze wél? Ze zagen er allemaal oud, authentiek en een beetje antiek uit. Hun omslag leek wel leder, maar was het niet. Het was vintage maar toch nep.

Het meisje kwam en wou een boek kopen. Dat vonden wij geen probleem, daar zijn ze voor. Maar, zo vertelde ze, ze zou het boek niet lezen, maar ze zou het verwerken tot iets anders, iets waarbij ze het boekblok niet nodig had, enkel de kaft, want dat zocht ze: mooie kaften.

Dat vonden wij nog altijd geen probleem, we hadden geen binding met die ouwe boeken, verre van zelfs.

Waarom vertelde ze dat dan? Wel, ze had dat ooit terloops, bij het aankopen van zo een boek, ook verteld en die keer ging die verkoop daarom niet door.

Waarom vertelde ze dat dan? Dat vroeg en vraag ik me nog steeds af. Want eens gekocht is het ding, of het nu een boek of een oventje is, toch van de koper en kan die daarmee toch doen wat hij wil? Daar moet je toch niet telkens de reden opgeven waarom je het koopt?

Stel dat je dat bij elke aankoop zou moeten doen.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
1 Henk Rijckaert MAKER

Het was geen snor

Dat er de voorbije zaterdag iets niet snor zat was best denkbaar. Dat er dagen zijn dat ik ergens geen zin in heb, daar kan ik inkomen, maar een dag waar ik nergens zin in heb is wel uitzonderlijk.

Uiteindelijk heb ik ergens in de namiddag een groot glas bruiswater gedronken omdat ik wél heel veel zin had in de nocturne bij Herkenrode. En ik raapte mezelf bijeen en ik genoot van de wandeling.

Vorige zondag? Dan was het weer kantje boordje. Was ik ziek? Neen. Maar 100% voelde ik me toch niet. Ergens ging ik me als Kortjakje voelen.

Dat gevoel van welles/nietes had ik wel al meer en meestal …

En ja! Dààr had je het. Op maandag stond ik op met een middelgrote koortsblaas. Dat is bij mij altijd teken dat er wat gescheeld heeft. Rotdingen zijn het. Ellendig voel je je daarvan. Na een paar dagen krijg je er een korstje op en dan is eigenlijk het meeste leed geleden.

We zijn op goede weg.

Uitgelichte afbeelding:

    Afbeelding van tookapic via Pixabay (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



Page 8 of 956

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén