Getekend door paddestoelen en geteisterd door regen.

De herfst was er samen met ons aangekomen. En al bleek die herfst dan eigenlijk pas op 23 september te beginnen, voor mij is en blijft dat altijd de 21ste. Dat is trouwens een mooie datum om iets nieuws te beginnen, die 21ste.

Sunparks Vielsalm dus. Wij die steeds naar Sunparks De Haan trokken met het idee dat de Molse Meren en/of Vielsalm toch minder te bieden hebben dan de kust moeten dringend onze mening herzien.

We zijn er zelf nog niet uit welk park we zullen kiezen voor ons volgende verblijf dat we niet via Groupon aangeboden krijgen. Om volledig te zijn zouden we nu nog eens Oostduinkerke moeten uitproberen.

Of we dat doen? Dat zal de toekomst uitwijzen.

Sedert die eerste keer aan zee zijn we toch al enkele keren een midweek naar Sunparks geweest. Zo een rustpunt tussendoor doet echt wel goed.

Ik houd dan ook die ene pagina goed in het oog, daar waar je kan zien wanneer het er eigenlijk rustig is. Tijdens vakanties zouden we toch niet gaan en voor ons kan het niet rustig genoeg zijn.

De week nadat we terugkwamen van Arran, keek Luc ineens met grote ogen richting ondergetekende. En aangezien ik wist dat er niemand achter me stond of kon staan en hij niets zei, vroeg ik maar: “scheelt er iets?” “Terug een aanbieding van Groupon” zei hij “voor Sunparks, maar nu in Vielsalm”.

En zo kan het gebeuren dat wij, nog geen maand na ons groot verlof al terug een klein verlofke boekten en dat we zo binnen dit en een dikke maand na dat groot verlof een klein verlofke in het vooruitzicht hebben.

Tien jaar geen vakantie gehad? We zijn ons scha serieus aan het inhalen.

Die dag van de invulling zouden we de auto bij Sunparks parkeren, daar die wandeling maken naar de kanalen en daarna zouden wel verder zien. We namen zelfs onze zwemuitrusting mee.

Eens daar was de parking verlaten, geen auto geparkeerd, geen mens te bespeuren. Aan de ingang van het Park Center hing:

Gesloten van 08/06 tot 21/06/2015

Na de wandeling, toen we naar onze auto terug liepen, zagen we het drietal. Ze kwamen op ons toe om te vragen of Sunparks nu definitief gesloten was. Ze waren, zoals ze dat bij ons zouden zeggen, niet van de slimsten. Anders zouden ze dat berichtje wel begrepen hebben. Soit, wij legden het hen dus even uit en stapten naar onze auto die daar een drietal meters verder stond.

En toen, toen zegden ze het! Ze zeiden: “wij waren slimmer, wij hebben hem ginder laten staan”, wijzend op de inrit, terwijl ze even later langs dezelfde uitgang buiten reden.

Wat te doen op een lege zondag?

Wel, één en ander was eigenlijk een beetje dringend. Wat één en ander was doet er niet toe en waar dat één en ander was ook niet.

Maar terwijl we daar dan toch in de buurt waren wilden we een wandeling herdoen, die we al eens deden toen we in Sunparks waren, of beter gezegd, die we hebben trachten te doen toen we in Sunparks waren.

In Dessel, bij de kruising van de kanalen: Schoten-Kwaadmechelen en Bocholt-Herentals staat de toren van Sas4 en daar wilden we naartoe want die gingen we beklimmen. Dat ging toen niet, die toren stond aan de verkeerde kant van het water, of beter, wij stonden aan de verkeerde kant van dat De(k)ssels kanaal.

Deze keer hebben we beter uit onze doppen gekeken. En we beklommen de toren en overzagen het weidse landschap.

Ook nog een foto van Luc met die toren. Hoe, je ziet Luc niet? Hij staat daar te zwaaien, op het vierde platform van onder te tellen.

En de zondag was weer goed gevuld, we waren pas na zessen thuis.

“Dennen groeien in de Ardennen” zei ze. Ik keek even oogluikend naar Luc, die van krommenaas gebaarde.

“Dennenbossen vind je in de Kempen” zei ik later. “Ik zou het niet weten” zei Luc, die nochtans een Kempenkind is. Hij ging verder, zeggende: “wellicht denkt ze dat omdat “dennen” zo mooi past in “Ardennen” … Euh?

Ik bestudeerde de aanwezige naaldbomen maar heb er thuis voor alle zekerheid mijn oude “Speuren en Ontdekken” nog eens bijgehaald.

Ge moogt gerust zijn! Dennen staan in de Kempen.

Hoe lang zeg ik nu al dat ik ze eens in het echt zou willen zien. Het begon ooit, lang geleden, met een getekend prentje op internet. Toen waren er nog weinig prentjes te vinden op internet en ik dacht eigenlijk dat het een afbeelding was van iets uit het verleden.

Maar beetje bij beetje begon ik me te realiseren dat ze nù bestonden én bestaan.

En laatst vond Luc iets over 650 jaar markt in Mol. Markt? Dat is normaal aan mij niet besteed, maar omwille van de feesteditie zouden er meerdere optredens zijn en ook zij zouden present zou zijn.

Wij dus ook.

We hebben van het mooie weer van gisteren geprofiteerd. We wandelden tot aan de Zwinmond.

Grote stapkes, kleine stapkes, veel wind en veel zand.

En bij het terugkomen hebben we van dat duinkonijn maar van op afstand een fotootje van genomen. De zon zat fout en bovendien hadden we geen goesting om er korter bij te gaan staan.

Van horen zeggen heb ik dat het vandaag heel wat minder zal zijn.