Bij de snuistertweedaagse kochten we het Museumboek van het KMSKA, zoals vermeld in de reacties.

Maar niet dat alleen. Er was een tweede boek over het KMSKA, uitgegeven door het -toenmalig- Gemeentekrediet. Dat boek was ook de moeite waard.

Thuis vond ik achterin een lijst. Het bleek een boek uit een reeks te zijn, die “Musea Nostra” heette en waar nog meer interessante musea opstonden, zoals dat van het MSK in Gent bijvoorbeeld, of dat van Museum Mayer van den Bergh.

Ik ging wat aan het googelen en vond ze niet zo direct terug, wel verwijzingen maar daar bleef het bij. Dat werd dus een nieuwe nota op mijn boekenlijst. En wel bij de dingen die ik in het oog moet houden bij volgende snuistermarkten en -verkopen.

Niet dat ik ze allemààl wil, maar als ik er ene tegenkom zal ik die toch niet laten liggen.

Zoals ik ook al vertelde in de reacties, was ik de voorbije week wat aan het kijken in de eigen boekendozen welke ik eventueel wel aan een boekenverkooporganisator zou willen geven.

En wat zat dààr tussen? Juist ja, het boek “Museum voor Schone Kunsten Gent” uit de reeks Musea Nostra, uitgegeven door o.a. het -toenmalig- Gemeentekrediet.

Je weet nooit waar je schatten vindt, al was het in je eigen boekendozen.

Ik kon al direct mijn nieuwe nota op mijn mijn boekenlijst gaan aanpassen en voelde mij net als ware ik van een geslaagde boekenverkoop thuis gekomen.

Zaterdag waren we op een boekenverkoop in Mortsel -ja, ik maak een verschil tussen een boekenverkoop en een boekenmarkt- en naar een boekenverkoop ga ik graag naar toe.

Niet omdat er soms -te- veel volk is, ook niet omdat de gangskes er zo smal zijn, maar wel omdat je daar boeken kan vinden waar je je op internet of in de winkel nog altijd blauw aan betaalt.

Sedert die keer met “Ensor en de Avant-gardes aan zee” controleer ik mijn aankopen achteraf om hun gangbare prijs te kennen.

Zaterdag betaalde ik 12€ voor vijf boeken waarvan ik er drie terugvind op internet. Daar zouden die drie me tussen 52,50€ en 75,5€ (afhankelijk van de aanbieders) gekost hebben. De twee zonder spoor op internet waren speciale uitgaven.

En dan moest zondag nog komen.

Daar vond Luc dan meer zijn gading dan ik.

Daarna zijn we maar efkes de RegiRoute gaan wandelen. Niet dat we zo pro Regi¹ zijn, we zijn er niet tegen ook niet, maar Luc had tijdens één van de ergste dagen van zijn rugpijn naar “Het Huis” gekeken en daar had Regi het over zijn favoriete wandelroute gehad.

Het was een mooie wandeling, die we zeker nog eens zullen doen … als we nog eens in die buurt verdwalen.

Blijkbaar wil iedereen van zijn oude boeken vanaf. Er zijn meer boekenverkopen dan ik vroeger ooit geweten heb.

Van gisteren tot zondag is er een boekenverkoop¹, in Sint-Truiden deze keer.

We waren er gisteren al, al verwachtten ze dan drummende liefhebbers al een half uur voor de officiële opening. Maar de kans op een kunstboek van Käthe Kollwitz, Edvard Munch en nog enkele andere wou ik toch ook niet zomaar laten liggen.

Deze week vond ik tussen de kunstboeken in de Kringwinkel een boekje van Gustav Klimt van Taschen books, dat ik niet kocht aangezien ik niet echt Gustav Klimt-gezind ben. Maar het betekent wel dat blijven snuisteren en neuzen de boodschap is.

Nu ja, ik ben dan niet met de gezochte naar huis gekomen, “Spieghelken” lag -jammer genoeg- ook niet bij de curiosa maar we hebben er wel een paar schitterende dingen op de kop getikt, waar we erg blij mee zijn.

“En niet vergeten een foto te nemen” had ik in de auto gezegd, maar bij het binnengaan dacht ik enkel: “boeken” en niet “foto”. Ik zal dan maar een foto van een vroegere boekenverkoop gebruiken.

Die boekenverkoop werd niks, we waren er wel maar het was de moeite van de verplaatsing niet waard.

Maar aangezien de auto daar nu toch geparkeerd stond, het MAS¹ op wandelafstand was, besloten we daar eens een kijkje te gaan nemen. Het panoramadak bezochten we lang geleden al eens maar in het museum waren we toen niet.

Er zijn meerdere tentoonstellingen maar we kozen voor “Kunst uit Precolumbiaans Amerika”, verzameling van P. & D. Janssen-Arts.

Werkelijk … de beste keuze, achteraf gezien, waarbij ik me dan weer de vraag stel waarom er ooit gedacht werd dat men deze civilisatie moest gaan civiliseren …

Deze keer nam ik het fototoestel niet mee, toch niet naar -oorspronkelijk- een boekenverkoop. Maar nu stond ik daar aan en in het MAS zonder. We zijn toch maar het panoramadak opgegaan, met de bedenking: “volgende keer”.

En een volgende keer komt er zeker aangezien we, na het langer dan voorziene bezoek aan het KMSKA, nogal snel door deze tentoonstelling zijn gegaan, terwijl ze een veel uitgebreider bezoek verdient.

Straks zouden we beter in Antwerpen gaan wonen.

Op de dag dat we naar Aarschot wilden, moesten we nog even ons bestelde brood afhalen. Terwijl Luc dat deed en ik nog snel een paar briefjes in de ziekenkasbus duwde zag ik Pepijn van Landen.

Iemand had blijkbaar schrik gekregen dat Pepijn, die toch ook in regen en in wind buiten leeft, het koud zou krijgen. Getuige: deze foto.

Onderweg naar Aarschot reed er een auto voor ons, een auto met een missie. Het bericht is niet voor ons bedoeld maar we staan er wel ten volle achter. Getuige: deze foto.

Eens in Aarschot hadden we mooi prijs. Bij de bibliotheekverkoop vonden we nog enkele boeken waar we wel erg blij meer waren. We vonden o.a. een roman van Herbjørg Wassmo die ik nog niet had/las en een roman van Jo Claes voor Bollie, die zij nog niet had noch las. De andere vondsten waren kleinere toegiften.

Wat er daarna nog te beleven viel stond een poosje op de agenda in afwachting van deze boekenverkoop.

Luc had namelijk een artikel gelezen over de oude windmolen van Betekom¹ die uitkijktoren werd.

Moesten wij dat niet eens gaan bekijken. Natuurlijk moesten wij dat eens gaan bekijken. Ik zocht en vond een wandeling van 9km die die molen aandeed. En daar, daar ga ik niet te veel over vertellen. Daarvoor zijn er foto’s.

De wandeling? Veel bomen, veel stilte, veel paddestoelen, veel stappen en een bankske om te picknicken … precies wat een wandeling moet zijn.