Center Parcs – Wizzewasjes

Tag: Center Parcs (Page 1 of 8)

Thuis als tussendoortje

By ms

On 6 april 2025

We waren nog maar goed een paar dagen terug van Le Lac d’Ailette toen Luc me vertelde dat hij bij Sunparks in Mol een erg verleidelijke last minute had gezien, drie dagen, twee nachten en ik keek bedenkelijk.

Niet omdat we iets tegen Sunparks in Mol hebben, integendeel, we zijn er haast elk jaar in september te vinden, ook met een last minute, maar de laatste jaren altijd in het hotel.

Maar nu, nu waren we pas thuis, in mei staat de midweek voor Lucs verjaardag gepland en we hadden toch al eens geopperd dat we even goed van hier naar Mol kunnen rijden als we er willen wandelen.

Maar toch, het kriebelde. We besloten uiteindelijk het toch maar niet te doen.

Tot Luc de volgende ochtend bij het ontbijt zei: “Ik ga mijne voet in de pla zetten, ik wil naar Mol”.

En we gingen … van vorige woensdag tot vorige vrijdag. We gingen er een echte wandeldriedaagse van maken want met alle strubbelingen sedert het begin van het jaar was de fysiek nogal aan verbetering toe. Na ons verblijf bij “Het Meerdal” was er van wandelen niet echt veel meer in huis gekomen.

Het was niet in het hotel, maar in een huisje. En toen ik er binnenging liep ik door die deur elf jaar terug de geschiedenis in. Dat huisje is nog precies zoals we het bij onze eerste keren De Haan en Vielsalm -toen nog Sunparks- hadden aangetroffen.

En we hebben gewandeld. Kortere wandelingen maar dan meer dan één per dag. Het is eens iets anders, want bij die kleine wandelingetjes vind je ook wondermooie stukken.

En bovendien, heb je gezien welk weer we hadden?

Autoluw

By ms

On 26 maart 2025

In Za za, ze & zo

In alle parken van Sunparks en Center Parcs wordt je gevraagd om het park autoluw te houden en de auto op een grote parking te parkeren. Er is een uitzondering voor mensen met een handicap, die mogen bij het huisje staan.

Al die jaren dat wij die parken bezoeken hebben wij al auto’s geparkeerd zien staan aan de huisjes. Soms zit er een parkeerkaart voor personen met een handicap voor de ruit, soms niets, soms een briefje van het park met de melding dat die auto daar niet mag staan. Wordt er meer ondernomen? Ik weet het niet.

Sedert een paar jaar zagen we de opkomst van de e-cars. Wij zijn jong en hebben dat niet nodig, we lopen liever, maar als je ziet hoeveel van die wagentjes er rond tuffen op zo’n park. En goedkoop is de huur van zo een karreke ook al niet.

Als je de voorraad karrekes ziet staan, vraag ik me zelfs af wat dat zou geven als die allemaal in dienst zouden zijn.

(Lees verder onder de foto)

Nog een bedenking. Zou een aanrijding met zo een e-car wel zonder gevaar zijn?

Het park aan het Lac d’Ailette is groot, heel groot zelfs. Want ondanks die zeurende kuit hebben wij elke avond een avondwandeling gemaakt, eens een rondje langs de ene kant van het park, dan eens een rondje langs de andere kant van het park. We hadden telkens vier kilometer. Dat maakt dus iets van een acht kilometer in totaal.

Ik begrijp dat je dat niet telkens te voet wil gaan doen, als je efkes een pakske boter of zou wil halen in de parkwinkel. En die dagelijkse huur van zo een e-car voor een hele midweek maakt je vakantie toch een pak duurder. Dus ja, dan is de verleiding groot natuurlijk.

Ik snap het dus allemaal best. Maar waarom moeten ze zo vliegen? Schrik dat hun boter gesmolten zou zijn?

Le Chemin des Dames

By ms

On 25 maart 2025

In Za za, ze & zo

Tijdens ons rondtoeren daar in Picardië merkten we dat de oorlog daar ook wat overal zijn sporen had nagelaten. Vooral als je over de “Chemin des Dames¹” rijdt.

Er was een “Centre d’Accueil du Visiteur²” waar je “la Caverne du Dragon³” kon bezoeken, zoveel meter onder de grond, met gids, zo je wou.

Maar het was zo’n mooie dag dat we onszelf niet wilden begraven. En eigenlijk waren we niet op zoek naar oorlog. Die hadden we tijdens een korte vakantie in Ieper al beleefd en de weemoed ervan blijft veel te lang in mijn lijf hangen.

Maar we bekeken er wel de beeldengroep “Constellation de la Douleur⁴” van Christian Lapie, een eerbetoon aan “Les Tirailleurs Sénégalais⁵⁺⁶“.

Onderweg zie je ook hier en daar nog losse herinneringsmonumenten staan, waar we niet altijd zijn gestopt.

(Lees verder onder de foto)

Alleen zijn we wél speciaal naar het monument voor Ailles gereden. Ailles is één van “Les Villages Disparus⁷“, er zijn er meer.

(Lees verder onder de foto)

En omdat er foto’s zijn die je nooit meer kan nemen, verwijs ik hier onder naar Google Maps⁸⁺⁹.

Een bezoekje aan Napoleon kon er ook nog bij, al is dat blijkbaar een monument voor een nog veel oudere oorlog.

pske van mske:

Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu en de volgende dagen op “In Beeld” bekijken.

____________________
¹ Le Chemin des Dames
² Centre d’Accueil du Visiteur
³ La Cave du Dragon
⁴ Constellation de la Douleur
⁵ La 43^ème Bataillon de Tirailleurs Sénégalais au Chemin des Dames
⁶ Les Tirailleurs Sénégalais
⁷ Les villages disparus
⁸ Google Photos – Ailles
⁹ Google Photos – Sokkel van het monument
¹⁰ Le Monument de Napoléon
____________________

Verbrand

By ms

On 24 maart 2025

In Za za, ze & zo

Toen ik de avond na onze wandeling boven de “Creuttes” op de badkamer mijn gezicht in de spiegel bekeek, snapte ik al snel vanwaar het eigenaardige gevoel kwam. Ik was niet tomaatrood maar mijn kaken zagen er uit als blozekriekses en mijn voorhoofd was ook wat rozig.

Dat krijg je als je zonder hoed gaat wandelen, want zonnecrème was eigenlijk blijkbaar nodig geweest al zag het er zo -nog niet- naar uit.

Een beetje crème smeren en het euveltje was verholpen.

…

Aangezien de meeste parken voorzien zijn van een supermarkt, zij het een kleintje, nemen wij meestal wel één of ander mee voor in de microgolfoven: speltbroodjes om af te bakken bijvoorbeeld.

En al was de supermarkt daar wel al een relatief grote Carrefour, speltbrood hadden ze niet. De eerste keer ging het goed, al was het broodje niet krokant gebakken.

De tweede keer … “Luc, daar gaat iets fout” zei ik. “Snel, snel, want anders gaat hier direct een alarm gaan afgaan” zei Luc. Zij woorden waren nog niet koud of de kermis begon. Alle rookmelders in het huisje gingen af.

En het broodje was deze keer wél krokant.

(Lees verder onder de foto)

Of we in de toekomst nog iets gaan meenemen voor in de microgolfoven? Dat is nog zeer de vraag. Maar in sommige parken is de keuze in brood niet erg groot en ik moet dan niet absoluut speltbrood hebben maar de winkels zijn niet overal zoals deze Carrefour waar je echt alles vond en we écht niks hadden moeten meenemen (behalve naaigerief).

…

De ochtend na dat verbrande broodje stond ik op met een aireke in mijn hoofd. Ik wist niet wat het was, het klopte van geen kanten en het ging weg na het ontbijt.

Maar de volgende ochtend was het weer daar en sedertdien alle ochtenden en telkens vergat ik het te googelen tijdens de dag.

Dat deed ik zaterdagmorgen, thuis. En blijkbaar klopte het wél. Want waar ik dacht dat het nooit: “de soep is aangebrand” kon zijn, was het dat wél.

(Lees verder onder het filmke)

En ik die al aan “vlees” en “pap” had gedacht en had vermoed dat het een soldatenliedje was, vroeg me af van waar ik dàt liedje kende.

Les creuttes en de kuiten

By ms

On 23 maart 2025

In Za za, ze & zo

Van waar komt toch die zelf opgelegde verplichting om te wandelen als we op vakantie zijn? Dat vraag ik me af. Natuurlijk is het geen verplichting, maar toch plan ik voor alle dagen een wandeling die er mag zijn.

Dat deden we in 2014, toen we begonnen op vakantie te gaan, dus helemaal niet. We gingen de eerste keer naar -toen nog- Sunparks De Haan, namen de tram maakten een uitstap naar Blankenberge of tramden naar Oostende.

Maar dat zelfde jaar gingen we de eerste keer naar Schotland en daar reed geen tram naar Machrie Moor noch naar de King’s Caves en de andere bezienswaardigheden. Is het dààr ontstaan, die noodzaak om te wandelen om een vakantie compleet te maken? Ik weet het niet.

We hadden in elk geval een poos niet gewandeld door een verminderde energie door een lichte bronchitis en zouden daar, in Frankrijk, opnieuw aanvangen met een kleine wandeling van iets van een 6km. De wandeling heette: “Au-dessus des creuttes de Neuville”, waar het “au-dessus” wel aangaf dat er gestegen zou worden.

We hebben geen “creuttes” gezien, al zag de foto op RouteYou er verleidelijk uit.

Wat heb ik wél geweten. Eens terug in het huisje kregen we alle twee pijn in onze kuiten, om de dag nadien te merken dat drie van de vier benen goed bekomen waren. Mijn rechter kuit wrokte nog na.

We reden met de auto naar de restanten van de Abdij van Vauclair, waar onze wandeling van die dag zou beginnen, slenterden tussen de ruïnes, hadden de tegenslag dat er gerestaureerd werd, maar dat kon de pret niet drukken.

Maar toen we er opnieuw de pas inzetten, dacht ik: “Dit is niet goed” en ik herinnerde me vier jaar geleden een wandeling van 10 km waar ik had doorgezet met pijn in mijn heup en daarna al schuifelend moest herbeginnen met wandelen.

We hebben dan maar de planning aangepast en zijn met de auto naar de bezienswaardigheden gereden. Onderweg hebben we ook nog Napoleon eens een goeiedag gaan wensen.

En “Les creuttes¹⁺²” heb ik gegoogeld en een goeie uitleg gevonden, maar niet in Neuville.

Voor volgende vakanties ga ik ook meer uitstappen plannen die niks met wandelen te maken hebben, je kan niet voorzien genoeg zijn.

Want ja, vanwaar die zelf opgelegde verplichting om te wandelen?

____________________
¹ Les Creuttes – Mons-en-Laonnois
² Les Creuttes – Wikipedia

Une petite histoire

By ms

On 22 maart 2025

In Gerijmd

Un merle de mauvaise humeur
N’entendait pas le moteur
De notre voiture
Ni mon murmure
“Faites attention
Petit con
Que tu ne perdes pas ton pantalon”
Mais étant de retour
De notre séjour …

Kan ik het alweer in ’t Vlaams zeggen.

[© ms – mars 2025]

____________________
Google Verrtalen

De kraanvogels

By ms

On 28 januari 2025

In Vakanties

Terwijl we daar al wandelend door het Limburgse land en bossen liepen hoorde ik het -ondertussen- gekende geluid en Luc wees me dan telkens op de grote vlucht vogels in de lucht.

“Ja” zei ik “dat zijn denkelijk kraanvogels”. En ik vroeg me af of ze er niet erg vroeg bij waren om terug te keren.

Tot Luc ineens zei: “Daar komen er nog. En die vliegen lager”.

En ik had nu wél het fototoestel in aanslag … dat weigerde. Sedert begin dit jaar heeft dat blijkbaar last van een paar kwaaltjes.

De tweede klik deed het wel. Maar toen zaten ze wel boven ons hoofd en zaten wij onder de bomen.

(Lees verder onder de foto)

Ik zal toch pas echt overtuigd zijn dat het kraanvogels zijn, als ik ze echt goed kan herkennen.

De witte hinde

By ms

On 27 januari 2025

In Vakanties

Luc was de auto van de parking gaan halen, ons vertrek stond al voor de deur, toen hij bij zijn terugkomst hoogst verbaasd vroeg: “Witte reeën? Bestaan die?” Want, zo vertelde hij, hij had daar in het bos zeker een vijftal witte reeën gezien en had eerst gedacht dat het geiten waren.

Met mijn beknopte wetenschap ter zake antwoordde ik: “Albino’s misschien” maar dacht: “Toch geen vijf tegelijk” of, overwoog ik luidop: “Hebben herten een wintervacht?” Dat zocht ik even op.

Feit is, als Luc zegt dat hij die gezien heeft, dan heeft hij die gezien. Luc lijdt niet aan waanvoorstellingen.

Even later, met een goed gepakte auto, reden we stapvoets naar de uitgang, toen Luc ineens ging remmen, stilstond en zei: “Kijk hier! Links!”

En ja, daar stond het. Ik stapte uit en verwonderde me dat het niet wegliep. Ik ging dichterbij tot ikzelf het dicht genoeg vond en nam de foto.

(Lees verder onder de foto)

En goh, wat vond ik het jammer dat ik de hele groep niet had gezien.

En wat doet het park? Die vragen me een beoordeling van ons verblijf. En welke foto staat dààr bij? Juist. Ik wou die hier wel onder zetten maar jammer genoeg wist ik niet hoe ik, snel genoeg, aan toelating om die te publiceren moest geraken zonder teveel gedoe.

Uiteraard ging ik googelen op: “witte reeën in Het Meerdal” en vond het antwoord op het Center Parcs Forum¹.

Het blijken dus geen reeën te zijn maar damherten, vandaar de “hinde” in de titel, want er zit wat verschil in de benaming².

Nog iets om naar uit te kijken bij een eventueel volgend bezoek.

____________________
¹ Center Parcs Forum
² Herten

Het Meerdal vs Limburgse Peel

By ms

On 26 januari 2025

In Vakanties

Het stond er zo wat raar bij de “Last Minutes”. Er was er eentje bij “Het Meerdal” maar ook bij “Limburgse Peel” en beide bevinden zich in America.

Natuurlijk wou ik dan wel eens weten hoe ver “Het Meerdal” verwijderd lag van “Limburgse Peel”. Via Internet kreeg ik er geen antwoord op. Wel vond ik een vergelijking op CParcs¹: “Meerdal of Limburgse Peel?”

(Lees verder onder de foto’s)

Eens daar zijn we een kijkje gaan nemen. Er was een wandeling die ze een “De Omweg naar Limburgse Peel noemden”. We hebben die wel gedaan, maar de exacte afstand heb ik gemeten met Mapedometer. Het is geen kilometer.

Of het beter of slechter is kan ik niet beoordelen, we waren er niet. Het zag er wel, zo van buiten gezien, eerder wat uit zoals Sunparks van Mol terwijl het Meerdal nogal gelijkt op Erperheide.

En gelijk dat ik kreeg. Maar dan écht. Want wat kwamen we tegen toen we die omweg naar Limburgse Peel volgden?

(Lees verder onder de foto)

Het park zelf ziet er van buiten gelukkig niet zo verkommerd uit als het oude bord, maar toch niet zo mooi als Sunparks Mol, want daar ziet het er nog altijd schitterend uit. De huisjes van Limburgse Peel zijn qua inrichting wel degelijk vernieuwd, als ik de foto’s bekijk. Ze vertonen een afwerking zoals we aan de Bostalsee ook al zagen.

Zou ik het overwegen om daar te verblijven? Natuurlijk wel, maar als ik moet kiezen tussen beide, weet ik het zo nog niet. Dat zal van het moment afhangen, denk ik.

Wat vriendelijkheid betreft moet ik nu wel zeggen dat Het Meerdal één van de vriendelijkste parken is waar we ooit al waren.

____________________
¹ (Vergelijking januari 2025)- CParcs

Eerste terugblik

By ms

On 25 januari 2025

In Vakanties

Nooit had ik gedacht dat ik ooit voor dit park zou gekozen hebben. Zelf zou ik nooit overwogen hebben om het park te kiezen. Waarom? Ik zou het zo direct niet weten.

Nochtans toen ik een melding kreeg dat we drie dagen voor een erg voordelige prijs konden boeken, ging ik het eens beter kijken.

Het had wel veel van de vereisten die we hadden gesteld voor een korte vakantie in januari, zoals niet te ver van huis, geen sneeuw onderweg, … Het was dan wel geen midweek, maar het kwam ons echt wel goed uit.

Ook vond ik niet zo erg veel te beleven in de omgeving, voor ons dan want voor gezinnen met kinderen ligt dat wel wat anders. Maar er waren bossen en veel wandelpaden. Het stond dus al van voor ons vertrek vast dat het hoofdzakelijk een wandelvakantie zou worden.

En weet je wat? We kwamen al snel tot de conclusie dat het er wel erg aangenaam was en eens terug thuis beslisten we dat we er echt nog eens naartoe wilden.

Of dat nog vaak het geval zal zijn, dat kan ik niet zeggen, maar we zijn er zeker nog niet uitgewandeld.