Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Center Parcs (Page 1 of 8)

De kraanvogels

Terwijl we daar al wandelend door het Limburgse land en bossen liepen hoorde ik het -ondertussen- gekende geluid en Luc wees me dan telkens op de grote vlucht vogels in de lucht.

“Ja” zei ik “dat zijn denkelijk kraanvogels”. En ik vroeg me af of ze er niet erg vroeg bij waren om terug te keren.

Tot Luc ineens zei: “Daar komen er nog. En die vliegen lager”.

En ik had nu wél het fototoestel in aanslag … dat weigerde. Sedert begin dit jaar heeft dat blijkbaar last van een paar kwaaltjes.

De tweede klik deed het wel. Maar toen zaten ze wel boven ons hoofd en zaten wij onder de bomen.

(Lees verder onder de foto)

Ik zal toch pas echt overtuigd zijn dat het kraanvogels zijn, als ik ze echt goed kan herkennen.

De witte hinde

Luc was de auto van de parking gaan halen, ons vertrek stond al voor de deur, toen hij bij zijn terugkomst hoogst verbaasd vroeg: “Witte reeën? Bestaan die?” Want, zo vertelde hij, hij had daar in het bos zeker een vijftal witte reeën gezien en had eerst gedacht dat het geiten waren.

Met mijn beknopte wetenschap ter zake antwoordde ik: “Albino’s misschien” maar dacht: “Toch geen vijf tegelijk” of, overwoog ik luidop: “Hebben herten een wintervacht?” Dat zocht ik even op.

Feit is, als Luc zegt dat hij die gezien heeft, dan heeft hij die gezien. Luc lijdt niet aan waanvoorstellingen.

Even later, met een goed gepakte auto, reden we stapvoets naar de uitgang, toen Luc ineens ging remmen, stilstond en zei: “Kijk hier! Links!”

En ja, daar stond het. Ik stapte uit en verwonderde me dat het niet wegliep. Ik ging dichterbij tot ikzelf het dicht genoeg vond en nam de foto.

(Lees verder onder de foto)

En goh, wat vond ik het jammer dat ik de hele groep niet had gezien.

En wat doet het park? Die vragen me een beoordeling van ons verblijf. En welke foto staat dààr bij? Juist. Ik wou die hier wel onder zetten maar jammer genoeg wist ik niet hoe ik, snel genoeg, aan toelating om die te publiceren moest geraken zonder teveel gedoe.

Uiteraard ging ik googelen op: “witte reeën in Het Meerdal” en vond het antwoord op het Center Parcs Forum1.

Het blijken dus geen reeën te zijn maar damherten, vandaar de “hinde” in de titel, want er zit wat verschil in de benaming2.

Nog iets om naar uit te kijken bij een eventueel volgend bezoek.

____________________
1 Center Parcs Forum
2 Herten

Het Meerdal vs Limburgse Peel

Het stond er zo wat raar bij de “Last Minutes”. Er was er eentje bij “Het Meerdal” maar ook bij “Limburgse Peel” en beide bevinden zich in America.

Natuurlijk wou ik dan wel eens weten hoe ver “Het Meerdal” verwijderd lag van “Limburgse Peel”. Via Internet kreeg ik er geen antwoord op. Wel vond ik een vergelijking op CParcs1: “Meerdal of Limburgse Peel?”

(Lees verder onder de foto’s)

Eens daar zijn we een kijkje gaan nemen. Er was een wandeling die ze een “De Omweg naar Limburgse Peel noemden”. We hebben die wel gedaan, maar de exacte afstand heb ik gemeten met Mapedometer. Het is geen kilometer.

Of het beter of slechter is kan ik niet beoordelen, we waren er niet. Het zag er wel, zo van buiten gezien, eerder wat uit zoals Sunparks van Mol terwijl het Meerdal nogal gelijkt op Erperheide.

En gelijk dat ik kreeg. Maar dan écht. Want wat kwamen we tegen toen we die omweg naar Limburgse Peel volgden?

(Lees verder onder de foto)

Het park zelf ziet er van buiten gelukkig niet zo verkommerd uit als het oude bord, maar toch niet zo mooi als Sunparks Mol, want daar ziet het er nog altijd schitterend uit. De huisjes van Limburgse Peel zijn qua inrichting wel degelijk vernieuwd, als ik de foto’s bekijk. Ze vertonen een afwerking zoals we aan de Bostalsee ook al zagen.

Zou ik het overwegen om daar te verblijven? Natuurlijk wel, maar als ik moet kiezen tussen beide, weet ik het zo nog niet. Dat zal van het moment afhangen, denk ik.

Wat vriendelijkheid betreft moet ik nu wel zeggen dat Het Meerdal één van de vriendelijkste parken is waar we ooit al waren.

____________________
1 (Vergelijking januari 2025)- CParcs

Eerste terugblik

Nooit had ik gedacht dat ik ooit voor dit park zou gekozen hebben. Zelf zou ik nooit overwogen hebben om het park te kiezen. Waarom? Ik zou het zo direct niet weten.

Nochtans toen ik een melding kreeg dat we drie dagen voor een erg voordelige prijs konden boeken, ging ik het eens beter kijken.

Het had wel veel van de vereisten die we hadden gesteld voor een korte vakantie in januari, zoals niet te ver van huis, geen sneeuw onderweg, … Het was dan wel geen midweek, maar het kwam ons echt wel goed uit.

Ook vond ik niet zo erg veel te beleven in de omgeving, voor ons dan want voor gezinnen met kinderen ligt dat wel wat anders. Maar er waren bossen en veel wandelpaden. Het stond dus al van voor ons vertrek vast dat het hoofdzakelijk een wandelvakantie zou worden.

En weet je wat? We kwamen al snel tot de conclusie dat het er wel erg aangenaam was en eens terug thuis beslisten we dat we er echt nog eens naartoe wilden.

Of dat nog vaak het geval zal zijn, dat kan ik niet zeggen, maar we zijn er zeker nog niet uitgewandeld.


Een cadeaubon

Toen het tijd was om ons abonnement bij Touring te verlengen, zat er bij de e-mail een rits cadeautjes, waaronder een kortingbon voor Center Parks. Een paar dagen later kregen we die aanbiedingen ook nog eens in de brievenbus.

Die kortingbon voor Center Parks interesseerde ons wel en we gingen dat eens bekijken om ergens in januari nog een midweek te boeken.

Maar, zo bleek al snel, wat we ook probeerden, we kregen die 30% niet geregeld en dat kwam omdat die niet telde als er andere kortingen waren. En ja, die was er. Er was een Black Friday korting. Dus wat we ook deden, de prijs -zij het afgeprijsd- was en bleef dezelfde, maar nooit aan -30%.

Nu ja, we hebben tijd om te boeken tot het einde van dit jaar. We moeten dan wel een verblijf voorzien vóór een datum in juni. Wat dan ook al niet kan, want dan krijg je met vroegboekkorting te maken.

Ik zal dat toch efkes goed in het oog moeten houden.

Nu was de goesting er wel voor een midweek in januari, maar Luc wil ab-so-luut niet naar de sneeuw. Of misschien toch wel maar hij wil er niet in rijden.

Dus bekeek ik de Last Minutes en ook die van Landal GreenParks. En daar zat er een goeie bij. Een verblijf aan de Nederlandse kust. Ik zag het echt zitten. Tot Luc de recensies ging voorlezen. Die waren slecht, maar dan écht overtuigend slecht, zo erg overtuigend dat ze geloofwaardig waren.

We willen wel weg, maar het moet toch ook comfortabel blijven, zeker in de winter.

Lucs Broer had ergens in een niet zo ver verleden bij een ander goed bekend ressort of park verbleven en die was daar helemaal niet over te spreken geweest. Ook had ik toen, iets later, bij Myriam gelezen dat zij in hetzelfde verblijf problemen met de verwarming hadden ondervonden.

Voor zover ik over de ervaring kan spreken, weet ik dat Center Parks het beste te vertrouwen is qua voorzieningen en eventuele oplossingen bij problemen. Sunparks ook trouwens maar die zitten zo dichtbij huis dat we ze gewoonlijk houden voor een onverwacht kort tussendoortje.

Wat het wordt? Ik weet het nog niet. Misschien blijven we wel gewoon thuis.

Maar die cadeaubon? Die is volgens mij nu enkel goed voor het oud papier want boeken aan 30% korting? Dan krijgt Touring waarschijnlijk een percentje, die ze dan beter aan ons konden geven.

pske van mske:

    Aan lachmannekes1 in mijn logs doe ik niet, maar iedereen mag zich inbeelden dat er een knipoog achter die laatste alinea staat.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Geen twee zonder …

Het is nu ook niet de bedoeling dat ik hier een verslag van elke wandeling zou schrijven. Maar aangezien ik het al over het klimmen had, zou ik het ook wel eens over het afdalen mogen hebben.

De wandeling waar ik het over heb wandelden we de eerste keer rond de Kastelberg en kwamen daarna voor een muur -bij wijze van spreken- naar de Galgenberg te staan. Eens we bijna terug aan het park kwamen stonden we voor een vijver met nepeenden en onze aandacht was dermate verslapt dat we het spoor bijster raakten.

Om dat euvel op te lossen wandelden we de tweede keer naar de top van de Galgenberg en daalden via die muur weer richting de Kastelberg. En dat, dat is nu iets waar ik geen krak in ben.

Bij dat soort erg steile afdaling lijkt het wel of ik naar beneden wordt gezogen en hebben mijn voeten de neiging om sneller en sneller en sneller te gaan zodat ik niet meer zou stappen maar lopen.

Meestal zet ik dan mijn voeten dwars en ga zo wat zijdelings naar beneden, oppassend dat ik niet in mijn veters blijf haken. Maar owee, als het glad is lukt ook dat niet.

Ik zet daar dus een stap opzij in de zijkant, pak een boom, knuffel die en terwijl ik met mijn ene hand al naar de volgende boom reik, laat ik de eerste los en zo kom ik ook heelhuids beneden, behalve natuurlijk als het begroeisel aan die zijkant doornstruiken uit doornstruiken bestaat.

En daar stapt Luc me dan gezwind voorbij. “Je moet je voeten dwars zetten” zegt hij dan. Dat doe ik wel op minder, zoals gezegd, maar op van die gladde muren is de zuigkracht van beneden groter dat de stevigheid van mijn voeten.

Dit jaar, derde keer, goeie keer, wàs het er glad. Het had, zoals iedereen wel weet, namelijk al veel geregend en het pad was wel heel erg modderig en terwijl ik bomen knuffelde had ik de indruk dat Luc me gewoon voorbij geskied is.

pske van mske:

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.


pske van mske:


Het zou niet regenen. Maar!

Bij het bestuderen van de wandelkaart die we ooit kochten(?)/kregen(?) toen we in Eschbach, dicht bij de Nurburgring, logeerden zag ik dat daar een wandeling op stond die we toen ook deden en die eigenlijk perfect aanpaste bij die van de Dauner Maare, er stond namelijk bij dat ze gemakkelijk was, wat meestal vertaald kan worden in “vlak”.

Bovendien ging het ook over een Maar, een Doppelmaar dan nog, namelijk de Booser Doppelmaartour”. Maar het was vijf jaar en nog wat geleden, zodoende kon die ook weer tellen als een nieuw te ontdekken wandeling, al waren er de kleine herinneringen zoals bijenkasten en hars in mijn haar.

Het zou niet regenen en dat deed het dan -oorspronkelijk- ook niet maar er hing wel een dikke mist.

(Lees verder onder de foto)


En onderweg dacht ik dat we even goed later hadden kunnen vertrekken. Maar het geheel had op deze manier ook wel wat speciaal.

Stapsgewijze kwamen ook de herinneringen terug met zo af en toe een: “weet je nog wel?” en “hoe zat dat hier nu weer?” afgewisseld met een “zeker dat we juist zitten?” Maar dat zaten we dan wel.

Toen we bijna terug aan de auto waren begon het wel degelijk te druppelen en al kan dat ons meestal niet echt deren, waren we toch blij dat we daar in dat huisje niet moesten beginnen met natte kleren te drogen.


pske van mske:

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.



Maar! Maar! Maar!

Ja, ze zijn met drie, de Dauner Maare1: het Gemündener Maar, het Weinfelder- of Totenmaar en het Schalkenmehrer Maar.

En zolang wij al naar de Eifel gaan, staan die drie op het voorziene lijstje en zijn het de eersten die er af vallen.

Dus deze keer zouden we die nu eens eerst doen. En ik zocht een wandeling zich om die drie Maare slingerde en niet maar even er voorbij en ik vond ook nog dat daar een toren stond -de Dronketurm- en die kon er dan ook nog maar bij.

Ja, ik had gelezen dat die toren op de Mäuseberg stond maar dat zal me wellicht nogal vriendelijk in de oren geklonken hebben zodat ik dat “berg” nogal nonchalant verwaarloosd heb.

En wij, vanuit onze Lage Landen recht die berg op. Onderweg heb ik ook wel eens gesakkerd als het na de volgende bocht nog steeds omhoog ging. Omkijken durfde ik niet goed, maar er werd geklommen en niet gemord. We zijn echter niet op die toren gaan kijken. Dat zal voor een volgende keer zijn, als we er beter op berekend zijn.

Want de wandeling was dan wel een kuitenbijter, maar ze was wel zo mooi dat we ik ze wel nog eens wil doen.

Of zou ik nu niet best eens achterom kijken?


pske van mske:

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.



____________________
1 Dauner Maare
2 Dronketurm

De vakantiegangers zijn thuis

Waarschijnlijk heeft wel niemand zich de bedenking gemaakt: “Tiens, dat zijn hier weer niet bederfbare postjes, ms en Luc zijn het land uit, de dieven tellen …”

Dat waren we dus wel. Behalve die dieven tellen, dat deden we niet.

We waren weer op onze jaarlijkse herfstvakantie in de Eifel.

En het is raar om zeggen maar normaal stoort het me niet om naar huis te gaan, ons huis staat hier namelijk onbewaakt, maar nu was het gevoel wel erg dubbel. Ik wou nog blijven, nog lang blijven.

De lucht is er beter, de natuur is er afwisselender en ja, een bos is een bos, maar bij ons is er gewoon geen.



Duitsland

Het is september. Gedaan met de vakantieloze periode. Onze kleine vakantietjes zitten er aan te komen.

Voorlopig staan er drie op de agenda, twee in Duitsland, nog dit jaar.

En wat doet Duitsland? Ze gaan de grenscontroles terug invoeren1+2+3.

Gelukkig is de derde midweek, gepland begin 2025, voorzien in Frankrijk. Het moet niet zotter meer worden.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/09/09/duitsland-grens-controle-buitengrenzen-illegale-migratie-islamit/
2 Het Nieuwsblad
3 Het Nieuwsblad

Page 1 of 8

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén