Zeggen of niet zeggen? Schrijven of niet schrijven? Toen ik las hoe er gediscussieerd werd over een contract voor de krantenbedeling¹, vroeg ik me af hoe lang het nog zou duren, eer die kranten duurder zouden worden.

Meer bepaald dacht ik daarbij dan over de online-krant die niet bezorgd dient te worden.

Stond de twijfel over het stopzetten van het abonnement hier al een poos aan de deur te kloppen, was bij deze vraag de deur op een kier gezet en stond de twijfel al met één voet binnen terwijl hij in zijn hand het recente artikel toonde waarbij men zich niet geneerde om erbij te zetten dat het oorspronkelijk in augustus was verschenen². Volgens mij is dat twee keer betalen voor hetzelfde, maar dat zei ik ooit ook al eens.

Ik schreef het concept maar ik wou toch nog even afwachten wat het werd. Want eerlijk gezegd staan er ook wel interessante artikelen in die gazet, alleen jammer dat ze die dan altijd meerdere keren herhalen.

Ik wou maar dat ze het : “Ik ga dat geen twee keer zeggen” principe zouden invoeren.

Toen las ik het verhaal van de man uit Lanaken die 400€ wilde afhalen in Berlijn en waar het grondig fout liep³. Dat heeft de gazet dan maar mooi opgelost. Ze komen soms dus ook goed van pas.

Nu niet dat we constant lopen te twijfelen. Dat komt pas als er maar weer zo een zelfverklaarde BV de hoofdpagina vult of wanneer ze -zoals gezegd- dubbel beginnen schrijven.

In januari i.e. het begin van het jaar was er geen prijsverhoging. Ik wou -en zou- nog even wachten tot begin februari vooraleer dit te posten, voor alle zekerheid. Die heb ik nu. De prijs ging niet omhoog.

Zoveel woorden om te zeggen dat alles blijft zoals het is.