Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Ikea (Page 1 of 3)

Vintersaga

In het begin van de voorbije week gingen we naar Ikea en zagen de aankondiging dat we in de serre van de markthal alcoholvrije Glühwein konden proeven. Dat wilden we ook wel eens proberen.

We zagen wel de standjes met Vintersaga, maar de kans tot proeven vonden we niet. Luc wou het wel even vragen maar ach, het hoefde niet echt.

Vorige vrijdag reden we door Hasselt en Luc stelde voor om bij Ikea een tas koffie te gaan drinken met een stuk daimtaart erbij. De aankondiging hing er nog.

En deze keer vroeg Luc het wel. Dat was enkel tijdens de vakantie geweest maar men verwees ons naar de Zweedse shop, waar ze een beetje sip keken. Blijkbaar waren wij de eersten niet.

Maar ach, ik besloot dat we best een fles mee naar huis konden nemen en thuis proeven en het mag gezegd, ze waren wel erg hulpvaardig bij het kiezen van de fles.

(Lees verder onder de foto)

Al drinken we nu wel alcoholvrij bier, de alcoholvrije wijnen kunnen ons niet bekoren. Dus waren we wel erg benieuwd.



Wat mij betreft is het drinkbaar, maar Glühwein vind ik het niet.

En kopen? Dat weet ik nog niet. We hebben er wel goed van geslapen, maar na het weekend moesten we ook nog slaap inhalen natuurlijk.

Huisarrest

Omwille van een onszelf opgelegd huisarrest waren we de voorbije week drie volledige dagen ons huis niet uit gekomen.

De reden waarom was niet echt ernstig, maar ook niet niks, alleen maar een erg vervelende oorstoring.

We hebben gisteren ons scha ingehaald. Wij hebben zo goed als alle winkels -volgens mijn overdrijvende trap- van hier tot in Hasselt aangedaan: Colruyt, tanken, Lidl, Action, Ava, Veritas en terwijl we dan toch in Hasselt waren zijn we daar ook nog eens de Kringwinkel binnen gelopen, Action (want die van Hasselt is groter dan die van Sint-Truiden), Ava (want die van Hasselt is groter dan die van Sint-Truiden) en Ikea en terwijl we onderweg waren hebben we, in het naar huis komen, ook nog maar eens de Kringwinkel van Sint-Truiden bezocht.

Hopelijk hebben we nu alle prutsen en frullen, die we nodig hadden, meegebracht -hopelijk stonden die wel allemaal op ons lijstje- zodat we niet te snel terug moeten.

Een ferm plezant dagske

Het thuisblijven en slechte weersvoorspellingen beu, besloten we vorige vrijdag ons maar aan de planning te houden en de twee stockverkopen, die op de agenda stonden, te gaan bezoeken.

We vertrokken in een grijze regenbui, maar volgens het KMI zou die niet zo lang duren, in Landen dan toch niet, maar in Limburg, waar we naartoe reden, ging die bui een trage pirouette maken, zodat ze daar tot zeker na de middag zou duren.

Op ons eerste adres aangekomen, parkeerde Luc de auto zodat ik niet in een plas moest uitstappen en hij ook niet. We waren er een hele poos binnen, vonden minder dan gehoopt maar wat we hadden gevonden was dan weer beter dan verwacht.

De plas was gegroeid en we hadden beiden wel botten kunnen verdragen om erdoor te waden.

Volgens Google Maps kleurde de N71 volledig rood en ik waarschuwde Luc al nog voor we de brandweerwagens zagen en de nadars die verhinderden dat we die zouden oprijden. Ik gaf snel de alternatieve route in. “Aan die plassen op die parking te zien zal er waarschijnlijk wateroverlast zijn op die N71” opperde Luc.

We reden via een omweggetje langs Mol waar we efkes de omleidingen trotseerden om in de Kringwinkel binnen te stappen om er onverrichter zake terug buiten te komen. Die winkels hebben echt niks -of toch zo goed als niks- meer te bieden. Jammer voor de moeite.

Bij de tweede stockverkoop gingen we enkel eens een kijkje nemen, zo gewoon efkes het aanbod bekijken. Gelooft ge dat? Ze hadden echt wel toffe zaken en we kwamen er buiten met een -voor de helft- gevuld plastic zakske en met de intentie om hun website in het oog te houden.

En dan kwam de verleiding. Het was al na de middag en we hadden de meegenomen boterhammen nog niet op, toen Luc zei: “Bij Ikea kan je een driegangenmenu eten voor minder dan 10€ per persoon”.

En al hadden we wel al voorzien wat we die avond zouden eten, we reden de parking van Ikea op, die nogal vol stond en aan de vensters van het restaurant te zien zat daar ook wel wat volk bijeen.

“Als er een wachtrij staat, rijden we door” besloten we. Dat is eigenlijk een besluit dat voor altijd en overal geldt.

Er stond geen wachtrij, niet bij het bestellen, niet aan de kassa. Er zat wel veel volk in het restaurant, maar kijk, daar was een tafel vrij. En we zaten en we aten. Het leek wel een stoelendans, het vele volk leek druppelsgewijs op te stappen terwijl hun plaats werd ingenomen door nieuwkomers.


Eens thuis had Luc het over het avondeten, waartegen ik mijn veto stelde -Baskuul spitste zijn oren al- en hielden we het kcal-arm waarna Luc verkondigde dat hij het toch een prettig dagske had gevonden.

Dat was nog vóór we de Media hadden gezien:

Aanhoudende regen zorgt voor wateroverlast in Limburg1
en
Enorme ravage en twee zwaargewonden na ongeval in Lommel: bestelwagen breekt in tweeën2

Dat eerste wisten we dus al, maar dat bericht over dat zware ongeval kwam toch efkes hevig binnen.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad

De korting

Een paar dagen geleden …

“Ikea heeft me een e-mail gestuurd” zegt Luc.  “Als we vrijdag 2 dingen kopen, krijgen we 15% korting voor hun veertig jaar”.

We wisten wel 2 dingen die we bij Ikea zouden willen kopen, drie ook.

We hebben Ikea op de agenda gezet.

Gisterenmorgen …

“Ikea heeft op TV ook publiciteit gemaakt voor vrijdag” zegt Luc.

“Dat gaat daar een overrompeling zijn” zeg ik.

“Dat denk ik ook” zegt Luc.

We hebben Ikea van de agenda gegooid”.

Zo pakken we natuurlijk naast alle voordelen, maar ik houd niet van massa’s mensen rond mij.

Ook denk ik dan aan Amerikaanse toestanden bij Black Friday met vechtpartijen en zo en ik voel me echt niet geroepen om over iets te gaan bekvechten.

We zullen wel eens gaan als het er rustiger is … als ze dan maar de zaken die wij willen niet uitverkocht hebben, natuurlijk.

Wereldboekendag en Vlaanderenleestdag → 1+2

Ergens de voorbije week waren we, na toch wel een hele poos, nog eens in de Kringwinkel van Sint-Truiden binnen gestapt en ik vond er een boekje over Ensor, genummerd.

En Luc vond er een affiche:

(Lees verder onder de foto)

En waar denk je dat wij gisterenmorgen zo iets na tienen binnen stapten?

Ik vond er een paar boeken naar mijn gading. Ik vond er een paar boeken naar Lucs gading. Luc vond er een paar boeken naar zijn gading.

Daardoor gemotiveerd vroeg Luc of we niet ineens naar de kringwinkel van Hasselt -ook Okazi- zouden doorrijden, we moesten toch nog maar enkel naar de Colruyt en anders zaten we toch weer thuis.

Als we dan toch naar Hasselt gaan” vroeg ik “gaan we dan ineens naar de kringwinkel van Diepenbeek ook?” Die hoort ook bij Okazi.

In Hasselt was het al heel wat minder al waren er heel wat meer boeken. Enkel Luc vond er één boek naar zijn gading maar ik vond er een joepie-ding voor een halve euro waar ze elders *hier staat gecensureerde inhoud, ik moet niemand slimmer maken dan ze zijn*.

In Diepenbeek vond ik één boek dat Luc interesseerde, maar dat is eigenlijk een kleinere winkel met een beperkter aanbod, maar de twee keren dat we er nu waren, waren toch wel lonend.

Gezien het ondertussen noen was geworden stelde Luc voor om bij Ikea binnen te springen om daar iets te eten. En ik zei dat de McDonald’s in Sint-Truiden er ook nog was. Ik liet Luc de keuze.

Uiteindelijk waren we pas tegen drieën thuis, nadat we -zoals gezegd- ook nog de Colruyt maar ook nog de kringwinkel van hier met een bezoek vereerden. Maar hier viel geen korting te rapen. Er stond wel een vermelding en koffie met koekskes.

Luc vond er nog een ander snuisterding naar zijn goesting en ik tikte nog vier boekensteunen -om bij de boeken te blijven- op de kop. Die kon ik nog gebruiken in mijn zelfgemaakte kistenkast.

____________________
1 Wereldboekendag
2 Vlaanderenleestdag

Ikea verlaagt

Sedert de stoven het huis uit zijn, houd ik wel de zoekertjes op de zoekertjespagina in het oog. Ook kijk ik rond in Kringwinkels.

Ik wil namelijk in die ene schouw een boekenrek -wat anders- van de gepaste maat, dus niks te smal, niet te laag zodat het er maar wat erbarmelijk bijstaat maar ook zeker niet te hoog of te breed zodat het ook niet meer ruimte zou innemen dan nodig.

In de andere, die hier achter mij, echter wil ik een muurtafel. Daar heb ik nog wat meer vereisten. Buiten dat die de gepaste maat moet hebben, moet die ook bij de andere meubels passen of net helemaal niet, maar ze moet ook een tweede legplank onderaan hebben.

Als je in de Kringwinkel al eens eentje tegenkomt zijn er te veel tierlantijntjes aan of ze heeft geen onderblad.

En dan lees ik:

Ikea verlaagt plots prijzen van honderden producten, en dat doen ze niet enkel voor de klant1

en zeg: “Zeg Luc, het wordt tijd dat we die schouwen eens gaan afwerken”.

Uitgelichte afbeelding:

    Themabeeld: foto van glazen muurtafel in Kringwinkel.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Zelf scannen is eenvoudiger

We waren al meer bij Ikea en we waren al een paar keer bij Action, het vaakst waren we bij Decathlon. We waren wel al bij andere winkels ook. Maar bij de drie voornoemde hebben ze een zelfscan en wij, wij gebruiken die.

Soms staat er dan iemand mee over mijn schouders te kijken, als vrezen ze dat ouder wordende vrouwen zo een zelfscan niet aankunnen. Soms doen ze dat niet maar vragen ze: “Gaat het?” Soms vragen ze niks maar zitten ze er gewoon met hun handen tussen.

Op een keer, niet zo heel lang geleden, kwam er een melding op één van die zelfscans. Die melding zei dat we moesten wachten, dat we waren geselecteerd voor een controle en dat er iemand van het personeel aan kwam.

Ik begreep dat. Want ik denk nu niet dat iedereen even eerlijk is en en dat zo’n zelfscan toch wel verleidelijk kan zijn.

Laatst las ik dat er bij Jumbo meer gestolen wordt dan dat er winst1 gemaakt wordt. Ze wijten het grotendeels aan de zelfscans.

Vervolgens las ik dat het een sport is om zoveel mogelijk te pikken2.

En zoals goeie media betaamt gaan ze dat nog wat verder uitmelken en maken ze een profiel van de winkeldief3 in ons land: een man van ± 46 en die komt op dinsdag na 15 uur boodschappen doen.

Nu moet ik zeggen dat ik nog nooit heb meegemaakt of gezien dat iemand anders op een controle moet wachten. Wij maakten het ondertussen wel al meer mee.

Mijn vraag is nu op welke basis die machines beslissen dat ze een klant moeten controleren? Of wordt het door de persoon die toezicht houdt ingevoerd? Want als het over kleine bedragen gaat … daarvoor zijn die zelfscans er toch in de eerste plaats gekomen?

De laatste keer -grappig hoor- in een winkel waar we niet vaak komen, zei de medewerker dat we met zo weinig artikelen beter de zelfscan konden nemen. Daarmee bedoelde hij dan niet die waar we bij stonden maar wel dat we eigenlijk moesten aanschuiven aan een kassa waar een handscan lag, zelf inscannen en betalen. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat hij er bij vermeldde: “Als er niet te veel volk is”.

Wij moeten er echt wel verdacht uit zien. Ik denk dat die van de media hun profiel moeten herzien3.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/01/04/supermarkt-jumbo-over-winkeldiefstallen-meer-diefstal-dan-we-
2 Het Laatste Nieuws
3 Het Nieuwsblad

Het sukkelstraatje

Terwijl Luc nog bezig is met zijn tweede reeks van 9 kinebehandelingen, stond hij de zondag van de vorige week op met een lichtjes stijve nek. En in plaats van te beteren, werd het altijd maar erger. Toen ik hem eens een massage gaf, voelde dat goed aan maar ik durf toch niet goed, ik ben tenslotte geen masseur en ik weet ook niet of ik niet meer slecht dan goed doe.

Ik gaf hem het kussen dat ik gebruik om te lezen in bed, in een vorig leven was dat een orthopedisch kussen geweest en ja, ook dat gaf lichte beterschap maar geen genezing.

Hij ging dus -nog maar eens- naar de dokter en die voelde daar ergens een knoop maar die ging dan wel tot in de helft van zijn schouders. Dus schreef de dokter -nog maar eens- een reeks kinebehandelingen voor, maar deze keer voor zijn nek. Blijkbaar is dat maximum van 2×9 telkens enkel en alleen voor een bepaald mankement en kan je voor een andere pijn ook nog eens twee reeksen krijgen.

Bovendien raadde hij een “Sissel orthopedisch hoofdkussen” aan, waarvoor we eerst even de grote pot van de lotto moeten winnen. Luc besloot dat hij wel eentje uit de Ikea wou proberen, zodat mijn leessteun weer aan mijn zijde van het bed terecht zou komen.

Want … volgens Luc is het sowieso te breed. En ja, dat is waar, dat hoofdleeskussen is al bijna een huppeling.

Mottige maandag

Onze carwash werd vernieuwd. Onze carwash ziet er nu wat meer disco uit, met een blauwige ingang, met discolichten waarop de zwabbers dansen in alle kleurkes. Maar ineens … stonden we daar, stond die draaiende zwabber daar te zwabberen en hield ons gegijzeld en dat bleef maar duren. En dat bleef maar duren. En dat bleef maar … Aha! Ze hadden van voor het licht gezien, dacht ik, want alles viel stil.

Komt die man en die zegt iets over iets dat Luc niet mag doen. Ik denk: “Allee, tis weer ons schuld”. Luc had iets gedaan, maar ik had Luc niks zien doen. Maar blijkbaar zei hij dat Luc niet zo vaak moest claxonneren, dat één keer claxonneren volstond. “Met dat lawaai hoor ik dat niet” zei Luc. En de molen zette zich terug in beweging.

“Heb jij geclaxonneerd?” vroeg ik. “Ja” zei Luc “zo’n drie keer tut-tut-tut”.

Daar ging dat ding terug in de fout. Deze keer was het euvel sneller hersteld en kwam de man nog vragen of we geen schade hadden.

Liever ouwerwets dan haperende disco. Geloof me maar. Bij het uitstappen aan de winkel had ik de bibberatie in mijn benen. Heel raar.

We reden door naar onze bestemming in Hasselt, waar ik in de winkel tot de bevinding kom dat ik mijn secrid kaartenhouder niet had. Dat betekent geen ID-kaart, geen rijbewijs, geen bankkaarten. Ik maakte me niet direct zorgen, ik had zondag alles uit de andere sjakosj gehaald en in mijn buromandje gelegd. Maar zwart in zwart? Altijd mogelijk dat ik er over keek.

Meestal betaal ik met de telefoon, maar in die winkel hadden ze me al eens twee keer willen doen betalen omdat ze Payconic niet kende en ik had geen zin in maar weer een discussie.

En toen vroeg Luc: “Heb je geen zin in een ommeke langs Ikea? Zweedse ballekes eten?” Eigenlijk wel. Eigenlijk niet. Ik wou eerst zekerheid over mijn kaarten.

Thuis keek ik in het buromandje, daar lag niks meer in. Ik had alles dus wel degelijk in mijn handtas gestoken. Waar zat die verd*** secrid? Natuurlijk! In die andere sjakosj nog, nondedorie.

Toen ik Mr. Secrid vond heb ik hem onder zijn voeten gegeven. Door zijn schuld ben ik die Zweedse ballekes misgelopen.

Zijn die koekskes nu mislukt? Of niet?

Het absolute begin van dit log zat bij de kerstfilms. Die zijn daar altijd maar over koekskes en chocomelk bezig. In die mate dat ik daar goesting in kreeg, al lust ik helemaal geen chocomelk. En omdat ik geen zin had om chocomelk te maken kocht ik die maar in een brik …

Ik lust nog altijd geen chocomelk.

Maar dan had je nog die koekskes nog.

Ik zocht op internet en vond … ook op internet natuurlijk en ik waggelde me in gang, kocht de ontbrekende ingrediënten met inbegrip van koekskesvormen en andere attributen … maar dat is dan weer een ander verhaal waar ook de ijsbeer een rol in speelt. En vermits dat nog niet afgelopen is, zal het voor een andere keer zijn.

Maar dan had je die koekskes nog.

Ik zette me aan het deeg. Dat was nogal kruimelig maar volgens de bron op internet zou dat normaal zijn. Toch maar een raar deeg, vond ik dat. Ik liet het dan ook de hele nacht chillen. Zo ried men dat dan ook aan op internet.

En ja, de volgende dag sneed ik de vormpjes uit en bakte. Ik grommelde toen ik zag dat sommige van die koekskes -de dikkere- mals bleven, wou die nog even de oven in schuiven maar vond ze eigenlijk al gekleurd genoeg.

“Weet je” zei Luc bij het proeven “ik vind die malse lekkerder”. Een meevaller bij een tegenvaller? Dat wist ik zo nog niet.

Want al heten die koekskes in Amerika dan “Gingerbread Cookies”, ik vond ik die toch erg smaken zoals de kaneelrollen die wij zo af en toe uit de voedingswinkel van Ikea1 meebrengen.

“Weet je” zei Luc bij het naproeven “ik vind deze lekkerder dan die van bij Ikea”

Vandaar de titel.

1 Kaneelrollen

Page 1 of 3

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén