Nog maar eens over de elektriek, maar dan op een heel andere manier.

Amke wou gisteren de lichtjes van de kerstboom nog eens aan, maar het ging niet.

Op dat ogenblik begon de staanlamp te waggelen en mske keek wat er gaande was. Zat aalvlugge Ella daar met de stekker in haar handjes en wou …

mske, die vindt dat ze traag geworden is, had in één beweging de lamp recht en Ella op de zetel. Ze zei: “dat mag niet, nooit,! ” Ella keek beteuterd. “Dat mag pas als je groot bent” zei mske. “Ik ben al groot” probeerde Ella nog. “Zo groot als je mama” zei mske.

En dan mogen ze nog zeggen dat daar een veiligheid op zit. Afblijven is de beste veiligheid.

Je kan het zo gek niet bedenken, of ze doen het.

Wie haalt het nu in zijn hoofd om rode spruiten te gaan kweken? Omwille van het feit dat kindertjes geen bittere dingen lusten, gaan ze nu spruitjes, roder en zoeter maken. Net of die kinderen als ze ouder worden nog gaan overschakelen op de gewone variëteit.

Nu ja, in het geval van Amke zouden ze beter groene rode kolen maken, want om één of andere rede wil Amke enkel groene groenten eten … en ook geen witte soep!

Vandaag ging Ella voor het eerst naar school voor een halve dag. Toen mske in de internetgazetten las dat de instapklasjes zo overvol zaten en dan zag hoeveel kindjes in sommige van die klasjes zaten en de onmogelijkheid daarvan overdacht …

Ze belde Zoneke op. Blijkbaar maakte ze zich voor niets ongerust, want Zoneke vertelde dat het schooltje waar Amke en Ella gaan met hele kleine klasjes begonnen zijn in september zodat, als alle kindjes aanwezig zouden zijn, er 23 kindjes in het klasje zitten, wat mske eigenlijk nog veel vindt.

In dit geval is de Efteling wel een logische gevolgtrekking want Slow en mske hadden poffertjes gemaakt en Ella herinnerde zich nog dat ze die buiten had opgegeten in de Efteling.

Waarschijnlijk is ze door die poffertjes terug aan die zomerse dag beginnen denken en maakte ze later even de bedenking dat ze terug op de paardenmolen ging zitten. Even later gevolgd door de vraag wanneer ze nu eigenlijk gingen vertrekken.

Toen Bollie en Zoneke terug waren begon ze er terug over, keek door het raam en vroeg of ze nu gingen.

Eén ding is zeker, Ella wil terug.
 

Amke en Ella en mske waren druk bezig als Slow teken doet met de autosleutel. Even later heeft Ella genoeg van het spelletje en merkt ineens … ze kijkt rond. “Waar is Slow?” vraagt ze ongerust. “Efkes weg” zegt mske en Ella loopt naar het venster en merkt dat de auto weg is. “Oh neen, zegt ze “hij is alléén naar de Efteling”. “Maar neen” zei mske “hij is gewoon sandwichjes gaan halen voor straks”.

Ella nam haar gitaar en zong:

Mama is weg en ik vind haar niet
Papa is ook weg
Slow en oma zijn hier
Maar nu is Slow ook weg.

 
Een mens zou het water in zijn ogen krijgen bij zo een droeve ballade ware het niet dat ze met haar hoofdje mee ging op haar muziek. En met haar achterste onderkant ook.

Daarna zong ze een cover van Mega Mindy, namelijk iets Toby Toby-achtigs.

En mske dacht: “ik wil eigenlijk ook een camera”.

Amke las haar nieuwjaarsbrief voor … oeps … Amke zei haar nieuwjaarsbrief op en wilde die aan mske geven.

“Ik ook nog” zei Ella. mske keek naar Bollie, want Ella gaat nog niet naar school. “Ja” zei Bollie “Ella moet nog efkes die nieuwjaarsbrief gebruiken. Omdat Ella dus nog niet naar school gaat, had Bollie haar een nieuwjaarswens geleerd, maar zonder brief ging dat niet.

Ella nam de brief en hield die potsierlijk voor haar gezichtje als een bijziende krantenlezer en declameerde:

Met mijn armpjes open
Kom ik aangelopen
Een kusje hier, een kusje daar
Een gelukkig nieuwjaar

En toen kon Amke de brief afgeven. En Slow wou nog maar eens een camera.

Stevie Wonder zat aan de tafel en zong: “Ella, Ella …” terwijl de zonnebril naar beneden gleed.

“Stevie” zei Bollie “eet eens voort, straks is ’t koud”. “Ik ben Prince” zei Stevie “want ik zit op de troon” waaruit kon geconcludeerd worden dat Stevie mogelijk “prins” of de aanzet van “prinses” bedoelde.

In lk geval nam Stevie nog een hap van de kroket en keek vanuit de hoge kinderstoel de tafel rond.

“En dan ben ik bang” besloot Ella haar verhaal. Maar van wat Ella bang is had mske niet zo goed begrepen want tegelijkertijd was Amke aan aan haar ander oor aan het vertellen geweest over de evolutie van haar kleurkunsten in het kleurboek.

“Van wat ben je bang?” vroeg mske. “Wel” zei Amke “Ella is bang als het paard stapt en klak klak klak doet en hihihi”. Maar het is moeilijk te geloven dat Ella zou bang zijn van een paard, want net als Bollie en Zoneke zijn Amke en Ella gek op paarden. Zodoende nam mske Ella bij de hand en zei: “toon het eens” en Ella nam haar mee en wees een paard aan. “Ben je daar bang van?” vroeg mske. “Ja hoor” zei Bollie van uit de keuken “Ella is bang van Caramelle”.

Caramelle blijkt het paard van Barbie te zijn, dat op eigen houtje door de living kan paraderen, op voorwaarde dat je een knopke op zijn borstkas verzet. En dan stapt Caramelle klak klak klak. Nà drie stappen stopt dat beest en zegt: “jeuheu heuheu”, zet terug drie stapkes en zegt terug: “jeuheu heuheu”.

Maar dan zit Ella al lang op de arm. Waarom? Wie zou het weten … misschien moeten we ook enkele jaren wachten eer dat ontraadseld wordt.

Amke heeft de manège, Ella de boerderij. Meestal werken de manège en de boerderij in nauw verband samen en loopt de ganse beestenboel maar wat dooreen. Gisteren zagen we zelfs varkens bij de paardendressuur.

Maar af en toe is er een moment dat een vierjarige niet snapt dat een tweeënhalfjarige het leven nog niet op dezelfde manier bekijkt en dan krijg je separatisme. Dat houdt in dat alle varkens de manège moeten verlaten, kiekens en eendekuikens incluis want er komt een paardenparade. En boerderij-eigenaars weten niet hoeveel er zo bij komt kijken eer zo een paardenparade een feit is. Alle paarden dienen opgetuigd, de ruiters moeten hun juiste uitrusting aan en de nodige accessoires moeten op de juiste plaats. De koetsen moeten opgeblonken en alles moet in de juiste volgorde vooraleer de parade kan starten.

De boerderij slikt deze plotselinge wending echter niet en zo kan het gebeuren dat de prestigieuze paardenparade afgesloten wordt door een koe.