mske is net tot een ontstellende vaststelling gekomen. Ze zijn kaas vergeten mee te brengen. Owee, owee, owee! En het stond nochtans op het briefke maar het briefke was thuis blijven liggen. Zo ging het zeker niet verloren.

Het is zo dat mske een verschrikkelijke kaaseter is, wat Zus ooit de verzuchting ontlokte toen ze de frigo opende: “en wat eten we vandaag bij de boterham? Kaas, kaas, kaas en nog kaas.”

Sedert mske echter het offensief tegen de kilo’s heeft ingezet, brengt ze geen kaas meer mee, want kaas is melk en melk doet mske verdikken.

Maar er zijn momenten in het leven dat een mens kaas moet meebrengen. Ja! Want Amke is ook een kaasmens. Vraag maar aan Amke wat ze tussen haar bokes, haar sandwichke wil. Het antwoord is gegarandeerd: “kaasje”.

Kwamen de klokken vandaag? Eigenlijk niet. Ook geen stukske chocolade ei gegeten. Hoe dat kwam is nogal simpel uit te leggen.

Slow en mske brachten een karrevracht mee voor de klokken voor Amke en Ella, voor Zoneke en Bollie en voor zichzelf. Maar Slow, de snoeper, kon er niet af blijven en dan kan mske geen neen zeggen. Zodoende waren de chocolade eitjes die bestemd waren voor Slow en mske al op gegeten vóór pasen.

En vandaag was een rustig dagske thuis omdat voor de rede, die slechts enkelen kennen, Amke en Ella hier geen eitjes kunnen komen rapen en Slow en mske dus pas morgen zelf naar Amke en Ella gaan.

Een klein mske zit op grootmoeders schoot in het oude boerderijtje met de donkere balken en ze zegt: “meter kijk eens naar de vliegen”. En grootmoeder deed dat. Zodoende kon mske over het eigenaardig lidteken in haar hals aaien.

Zou Amke binnen 50 jaar nog weten waarom ze zaterdag ineens met haar handje zo over mskes gezicht moest gaan.

“Papa, liedje opzetten?” vraagt Amke en Zoneke zucht: “Oh neen” en omdat hij mskes verwonderde gezicht ziet verduidelijkt hij: “dan begint de discusie weer van “is niet goed liedje”.

En Zoneke staat op en steekt een CD in en het liedje “I am into Folk” van The Radios begint en Amke houdt haar hoofdje schuin en luistert en zegt: “is niet goed liedje”. “Zie je wel” zegt Zoneke “wat heb ik je gezegd?”

Ondertussen is den Bart echter al iets verder en versnelt zijn tempo waardoor het ineens wel dansbaar wordt en Amke begint te schwingen en zegt niets meer van “is niet goed liedje”, ze danst de folk uit haar kleine beentjes.

Hoe kan je nu aan een niet ritmisch Zoneke het verschil uitleggen tussen een “goed liedje” en een “niet goed liedje”.

Groot drama … op het nippertje vermeden.

Amke was Slaapkonijn kwijt. Toen Amke wou vertrekken was Slaapkonijn zoek en nergens te vinden. “In de auto?” opperde Bollie. “Néén” zei mamaBollie “ze had hem mee genomen”.

En Bollie brak haar hoofd, waar tussen de auto en daar Slaapkonijn de benen genomen kon hebben. En ineens had ze het! Onder de grote poort! Daar was het plots beginnen regenen en hadden Bollie en mamaBollie een paraplu opgestoken en wou Amke ook absoluut een paraplu. In al die heisa moest Slaapkonijn er van onder gekonijnd zijn.

En Bollie hoopte dat er niemand Slaapkonijn gevonden had en meegenomen of dat hij wel gevonden was maar gewoon aan de receptie binnen gebracht.

Bollie had niet ongerust moeten zijn. Slaapkonijn zat onder de grote poort op een muurtje rustig op haar te wachten. Slaapkonijn was ook niet ongerust. De mensen die hem gevonden hadden, hadden hem op het muurtje gezet en gezegd dat hij gewoon moest wachten, dat Bollie of Amke hem wel zou komen halen.

Amke wil de pop een propere broek aantrekken. Ella grijpt de pop. Een regelrechte rel ontstaat aangaande het hoederecht over de pop zonder broek.

“Amke” zegt Bollie “ga je pop op het kussen een andere broek aan doen … dan kan Ella met het paard spelen”.

“Waar waren we nu gebleven?” vroeg ze aan mske.

Was het allemaal maar zo simpel …

Toen mske een klein mske was waren haar lievelingsgroenten princessebonen en rode kolen. Nu eigenlijk nog maar er zijn er zo een paar bijgekomen. Broer zwoer bij erwten en wortelen. Zoneke? Die at alles maar was nooit echt begeesterd van groenten.

En Amke? Amke lust enkel spinazie. Ze zal alles opeten als er maar spinazie bij is. Koken voor Amke houdt in dat je bij erwten en wortelen een kwakske spinazie moet kappen en dan eet ze ze op. Rode kolen zijn ab-so-luut taboe! Die zijn namelijk niet groen. Dat Amke een absolute voorkeur heeft voor groen weten we ondertussen ook al.

Vorige week speelde ze kokeneten en wat maakte ze klaar? Juist! Spinazie. En toen Slow, de slokop, liet verstaan dat zo één potje voor hem en mske toch niet veel was, ging ze er nog een portie bijhalen en vergat het bestek. Toen mske daar iets over zei, antwoordde ze: “drinken”.

Amke’s nieuwe frisdrank: drinkspinazie!

Zalige zaterdag. Vanmorgen heeft mske gelummeld. Deze namiddag verjaardagsfeestje voor Ella. Wat is daarover te zeggen? Niet veel eigenlijk. Dat Amke geen taart wil, dat Ella een ganse punt appeltaart opeet, dat mske kriebeltjes heeft mogen pakken, dat mske en Amke in de keuken voetbal gespeeld hebben, met elk een kast als goal, dat Amke kushandjes gooit waar je een gans leger chocoladeventen kan van laten smelten, …

En daarna het smske: “ter informatie, Neefke speelt vanavond in de sporthal in Landen”. En mske stapte in haar bottinnen en is voor de eerste keer in haar leven naar een basketbalmatch gaan kijken. Haar mening erover? Ze snapt er geen snars van.