Domme domme mske! Daarnet telefoon van Zoneke, van thuis uit! En mske dacht … maar Zoneke zei: “maar allé mama, ik had vandaag dat examen, ik had het toch gezegd”.

Natúúrlijk had hij dat gezegd.

Maar wat is nu het interessantst om aan te peizen!

Morgen gaan Zoneke en Bollie naar een trouwfeest en mske en Slow gaan Amke gezelschap houden. En mske overweegt om tegen morgenavond een grote kom rijstpap te maken. Jaja Zoon, als je dit leest weet je wat je misloopt.

Er blijft nog altijd het risico op de komst van …, maar in dat geval eten Slow en mske de rijstpap zelf wel op.

Bollie loopt met een stok. Sedert geruime tijd had ze rugpijn en nu blijkt dat er door het gewicht van het beebietje een zenuw gekneld is geraakt.

Ze gaat nu al naar de kine en het zal waarschijnlijk niet opgelost zijn bij de geboorte.

Nu ze niet meer uit de voeten kan heeft ze zich aan het adressen schrijven gezet en vorige week vroeg Zoneke of mske de nietjesmachine wou meebrengen. Dat is geen gewone maar eentje om boeken in mekaar te nieten.

Maar daar zijn ze nog niet aan bezig, dat is maar voor het geval “dat”!

Amke heeft een nieuw boek. Deze keer met dieren in. En dan deponeert ze dat boek op je schoot, toont je een dier en verwacht dat je zegt wélk dier dat is en dan maak je daar het geluid bij dat het dier maakt, als ze dat al zélf niet doet. Nu ja, komt ze bij mske en toont een dolfijn en mske zegt: “Flipper” en Amke kijkt argwanend naar mske en bladert verder en komt aan de uil. Ze bladert terug en toont de dolfijn en mske zegt: “Flipper”. Amke neemt het boek, stevent met een vaartje naar Bollie, deponeert het boek, wijst op de dolfijn en zegt: “Flipper” en Bollie zegt: “dolfijntje” en Amke zegt: “Flipper”.

Waarop ze dan de leeuw toont en op het “leeuw” van Bollie, haar mond zover opentrekt en “liefjes” brult, waarop Zoneke zegt: “en kijk wat er gebeurt als papa leeuw speelt”. Hij springt recht en brult als een leeuw en Amke zet het op een gillen, een gillen! Een overbetaalde actrice in een slechte horrorfilm zou er nog iets kunnen van leren.

Het is ook weer achter de rug. Normaal draait een baby zichzelf nog wel vóór hij geboren wordt. Maar dat risico kon niet gelopen worden vermits Amke op acht maand is geboren en dat, als het zich weer voordeed, het een keizersnede zou geworden zijn.

Sedert Zoneke om 12.00 belde om te zeggen dat het beebietje zich draaide bij wat aandringen, heeft mske de bibberatie van opluchting.

Van de stress alleen al kon het zijn dat het beebietje besliste van “ik kom er aan zie”. Die kans bestaat nog maar is blijkbaar niet zo groot als gedacht.

Telefoongesprek van gisteravond.

• Ik dacht dat je me gisteren ging bellen.
• Je had toch gezegd dat dat niet meer hoefde.
• Ah ja, dat is ook juist.
• Is er iets?
• Néén, neen, maar ik ben benieuwd voor maandag.
• Ja, ik ook. Eigenlijk wou ik dat hij al door was.
• Ja … maar ik ben niet ongerust hoor!
• Ik ook niet, zenne!

Groothouders, alle twee! De ene houdt zich groot voor de andere. Wat kan je anders?
 
Is die verduvelde maandag nu nóg niet voorbij?

Van morgen toen mske met Bollie aan de telefoon was, stond Amke zoals gewoonlijk te wachten om ook die hoorn even te mogen vasthouden. Het bizarre is dat ze dan staat te luisteren wat je zegt maar zelf niets zegt. Dus er was geen enkel verschil met andere dagen toen mske Bollie hoorde zeggen: “even wachten Amke, straks mag je even”.

Even later toen Amke dan zelf de hoorn had, begroette mske haar als naar gewoonte en vroeg wat ze aan het doen was en plots zei Amke “boek”. En Bollie was blij want Amke sprak in de telefoon en jà ze waren in Amke’s boek aan het kijken.

Zou mske “12 februari 2005” ergens moeten noteren voor als ooit de dag komt dat Zoneke of Bollie zuchten omdat hun dochter teveel telefoneert?

Bollie gaat nog deze week werken en dan is ze zes maanden thuis. En ze heeft gelijk. Bij Amke zag je bijna niets maar nu …
 
En je ziet ook dat ze sneller moe is, al zegt ze het niet.
 
Nog even Bollie!

De schildpad speelt liedje na liedje; de knop staat bovenaan haar rug. Amke klopt met volle hand op die rug waardoor het muziekje als volgt klinkt:

Broeder Jacob, slaapt gij nog, Roodborstje tikt aan London Bridge is falling, Oh, die lieve Augustijn, alles is weg.

Ondertussen headbangt ze en kijkt of mske wel meedoet. Als ze rechtstaat draait ze ook nog met een bepaald onderdeel dat in een pamper zit.

Slow had dit kunnen nog niet meegemaakt dus vestigde mske gisteren even zijn aandacht op het gebeuren. Wat Slow de uitdrukking ontlokte: “aha een DJ, maar je mixt wel heel kort!”

“Jàààààààààààààààààààà!”

riep Amke toen het ronde vormke door het ronde gaatje in de Mickey Mouse broek viel. Maar dat riep ze ook toen het vierkante vormpje van een ander zelfde spelleke, dat kleiner was, er ook door ging. Maar toen wou ze de vormpjes terug hebben en stak haar handje door het gat maar kwam vast te zitten.

En mske trok het valluik van de Mickey Mouse broek open en zei: “open”. “Open” zei Amke en haalde de vormpjes er uit. En mske deed het dicht en zei: “toe” en Amke zei iets dat mske dacht te verstaan maar niet zeker was.

Bij de volgende ronde deed mske het valluik open en zei: “open”. En “open” zei Amke. En mske klapte het dicht en zei: “toe” en ze luisterde heel goed. En ja, ze had goed gehoord want: “dicht” zei Amke.

En mske dacht aan vroeger toen ze niet wou dat er onnozele kinderpraat werd verkocht tegen Zoneke. Geen “tuutuut” en geen “waf” maar een auto en een hond. En moe wou het nog beter kunnen en zei: “wagen”, waarop Zoneke die wagen en die auto versmolt tot “wauw”!