Als mske naar huis komt met haar fietske, dan is eerst nog flink trappen met die pedalen en dan alle remmen los en de berg af.

Als Slow naar huis komt met zijn fietske, dan houdt hij zijn benen stil en remt, remt op die bergaf en hier net voor de poort tracht hij zijn voeten op de grond te zetten, maar meestal loopt hij dan nog een eindeke mee omdat hij niet gestopt geraakt.

Die remmen versleten? Neen hoor. Slow heeft dat probleem met oude remblokjes maar ook met nieuwe, met zijn vorige fiets en nu met deze.

mske is een bergafstuiver, dat vertelden we vorig jaar al, maar één van de vorige dagen zei ze zo tegen Slow dat ze zo best eens een bergaf van de TdF zou willen doen, niet die van gisteren natuurlijk want mske spreekt geen Italiaans.

Slow had haar eens bekeken en mske legde uit dat ze het niet zoals die koereurs zou doen, dat niet, ze zou rondkijken om al die schoonheid te zien waar ze voorbij ging. Net zoals ze vroeger deed, maar dan met de auto.

Naar aanleiding van de voorvallen gedurende de eerste TdF-week bedenkt mske dat ze beter kan gaan supporteren voor die renners die ze niet mag. We wensen niemand toe dat ie op zijn toot gaat, maar als er dan toch op hun toot moeten gaan, dan liever diegenen die ze liever niet ziet winnen.

Naar aanleiding van een artikel waarin ene Arthur Vichot weet te vertellen dat het die van Lotto hun eigen schuld is, bedenkt mske dat:

• als je de krant niet met de benen kan halen, je het maar met je mond moet doen.
• er altijd een draai kan aan gegeven worden, zodat slachtoffers daders worden.
• als er geen enkele start, er ook geen enkele kan vallen.
• als er geen enkele start, er ook geen enkele overhoop gereden kan worden.
• dat ze misschien wel eens voor Arthur Vichot moet gaan supporteren.

Naar aanleiding van een spamreactie van gisteren:

This is a message to the website owner. Please check out my friends website, he is offering a very good service that you may be intrested in. Does your website not get hardly any visitors or not rank for keywords with Google? Well he can help! He can provide you with tens of thousands of backlinks to your site! This will help your rankings in the search engines and make your website more visible to your target audience. Take a quick look as I am sure you will be intrested. xinix.com

bedenkt mske dat dat nu precies is waar ze echt zat op te wachten, sie!

mske zal een jaar of 15 geweest zijn toen ze onder de vakantie voor moe een hele hoop verstelwerk met de naaimachine mocht doen. Omdat moe toch niet thuis was zette mske de radio maar op. Maar die radio stond op BRT1 en omdat het niet in die tijd niet zo evident was die oude bakken te regelen liet mske die zo maar staan.

Dat hield in dat de liedjes af en toe onderbroken werden voor een stukske verslaggeving van de koers, of was dat nu omgekeerd? In elk geval, mske ervoer het niet als storend, neen, tegen het einde zat ze in spanning af te wachten hoe het zou aflopen.

Sedertdien heeft mske zowat alle jaren -met wisselende interesse- die Tour de France gevolgd.

In 2004 stond ze zelfs vroeger op om tegen 16u toch de dossiers buiten te hebben zodat ze kon kijken.

Dat was het begin van het einde. Ze vond het vervelend, door en door vervelend en bovendien vond ze het helemaal niet sportief meer. De nieuwe manier waarop er in ploegen werd gereden, met een berekende en gewiekste manier om de tour de winnen zonder ook maar enige emotie, stak haar tegen. Sedertdien heeft ze dus die hekel aan Lance Armstrong. De jaren erna stond mske niet meer vroeger op. Neem daarbij dan nog de krijtelijke commentaar van Michel Wuyts en het plaatje is compleet.

mske gaat enkel nog naar de tour kijken omwille van de omgeving, vooral de etappes in die delen van het land waar zij herinneringen aan heeft spreken haar aan. Over het algemeen komt Slow haar ook verwittigen als ze op een 10à20km van de eindstreep zijn.

Nu vond ze het de twee laatste dagen toch weer wat spannender om zien al zaten de grote kanonnen, merci Michel, er niet bij. Achteraf echter vertellen ze dan doodgemoedereerd dat die zo belangrijke etappe de mist inging omdat Contador vs. Armstrong niet uit den verve gekomen was.

Dat die ganse koers uit maar pionnen bestaat, dat weten we dus al vijf jaar, maar om de prestatie van Brice Feillu zomaar van de kaart te vegen als onbelangrijk … of gisteren, die strijd tussen Sandy Casar, Luis León Sanchez, Vladimir Efimkin en Mikel Astarloza. mske ging er zowaar weer even van in haar eigen vuist knijpen van de spanning omdat ze niet wou dat Efimkin won, wat hij ook niet deed, maar wel wou dat Astarloza won, wat hij ook niet deed, al kon ze zich met de overwinning van Sanchez verzoenen. Ze vond het wel grappig dat Slow had voorspeld dat Casar ging winnen, wat hij ook niet deed, maar wat er eigenlijk toch tot luttele meters voor de lijn had ingezeten.

Vandaag lezen we een artikel in Het Nieuwsblad en vandaar onze titel. Nu niet dat we het voor Cadel Evans hebben, verre van, maar hij verwoordt zo een beetje wat mske er ook van vindt.

Vandaag start de Tour de France. mskes interesse voor dat gebeuren is al enkele jaren naar een laag peil gezakt door tal van oorzaken. Er is geen magie meer, daarvoor spelen het grote geld en het ploegrijden een te grote rol.

Ooit was dat anders. Op een zomerse julidag kwam de Tour aan in het Franse dorpke waar op dat ogenblik mske en Ex met Zoneke en Bollie samen met Broer, Schoonzusje en Nichtje ook waren. Zij waren niet naar de Tour gegaan maar de Tour was naar hen gekomen. Zodoende gingen ze maar kijken. Aangezien het een tijdrit was was er meer te zien dan enkel één grote zzzoooeeefff.

Nu was het zo dat Neefke, vóór Broer’s vertrek, had gevraagd om daar op de straat: “Neefke Rules” te kalken. De avond voor de aankomst zaten ze allemaal gezellig samen zoals ze de vorige avonden allemaal gezellig samen hadden gezeten en zoals ze zeker nog de rest van de vakantie allemaal gezellig samen zouden zitten tot mske zei: “we pakken een verfpot”. Nichtje was direct mee in voor het geintje. Broer keek beduusd. mske nam een verfpot, trok naar de straat die slechts een honderdtal meter ver was, keek eens goed rond en verfde: “Neefke Rules”.

De volgende dag gingen ze zo ongeveer op die plaats naar de renners kijken en hoorden een Frans meisje aan haar vriendin vragen: “Neefke Rullès?  Tu le connais?”

Het thuisfront werd verwittigd maar door de snelheid waarmee die heli’s over die koers vlogen moest je het beeld stapsgewijs laten doorgaan om het te zien. Op onderstaande foto, daar waar het asfalt wat hoebeleboebelig lijkt, daar hebben we nu Neefke’s naam weggehaald. De renner is Lance Armstrong, in een tijd toen mske nog geen grondige hekel aan de man had.

mske was een jaar of vijftien denkt ze, toen ze eens alleen thuis was. Ze was met de naaimachine bezig en had de radio opgezet. Daarop was het verslag van de Ronde van Frankrijk rechtstreeks te volgen. Anders dan nu, dat wel, maar toch …

Eigenlijk wou ze die radio van post veranderen. Die van de keuken stond op de zender die in die tijd, meer gesmaakt werd door vijftienjaringen dan door hun ouders, welke het ook moge geweest zijn. Maar mske dierf die van in huis niet veranderen. Stel dat ze die niet meer goed kreeg. Dan gingen de poppen aan het dansen.

Zodoende bleef die post maar staan en geleidelijk aan merkte mske dat ze eigenlijk wel luisterde naar dat verslag. Sedertdien keek mske dan ook graag naar de koers.

Sedert Lance Armstrong niet meer. Ze vond het planmatige in de manier van de Ronde te rijden te mechanisch. Er was niks meer aan.

En nu? Nu is het ganse zaakske zijn glans verloren én zijn geloofwaardigheid nog bij. Mag er nog iets plezant zijn zonder dat het grote geld het besmeurd heeft?

Ooit was er in het dorp, waar mske toen woonde, een man, die elk jaar naar de Tour de France vertrok. Toen was dat nog niet zo algemeen en de mensen vonden hem dan maar een beetje raar.

Zijn vrouw bleef thuis en dreef de kommerzie. Bovendien waren de kindjes nog te klein. Toen die kindjes ouder werden en de vrouw al voor de tweede keer meeging naar de Tour, zei een dorpsgenoot tegen moe en va: “ze gaat te veel mee, ze zal rap terug in verwachting zijn”.

Op dat ogenblik vond mske de verteller een kwatong.

Een jaar later kon de vrouw niet meer mee, het derde kind was een feit.

Op het ogenblik van de feiten, was mske nog heel erg naïef en geloofde nog in het huwelijk.

Vanmorgen bedacht mske ineens dat ze vroeger toch zo een kleiner ventilatorke staan had op de hoek van het buro. Waar was dat eigenlijk naartoe gesukkeld? Eigenlijk was dat meer een miniatuur elektrisch verwarmingstoestelleke met een koude stand.

Het is natuurlijk al terecht, ver lopen kon dat niet. De grote ventilator blijkbaar wel, die gaat namelijk overal met Slow mee. Die zit mee aan de pc en kijkt mee Tour de France.

Sedert 1 september 2003 heeft mske geen badkamer meer. Dat was dus gisteren 7 maanden. En dat begint aardig op mskes systeem te werken.

Bovendien werkt de niet-installateur ook aardig op haar systeem. Elke donderdag begint die te telefoneren en stopt niet. Gisteren heeft mske genomen en zonder hem de kans te geven iets te zeggen, zei ze: “ik zal je factuur wel betalen … de dag dat ik een bad kan nemen in mijn eigen huis” en gooide de telefoon dicht. Maar ze zou wel willen dat ze uit eigen initiatief kon betalen, niet omwille van tussenkomst van één of andere.

Maar toch overweegt mske om naar de pers te stappen met het verhaal over de badkamer.

Want officiële installateurs waren niet geneigd om te komen blijkbaar en iemand die het in het zwart doet … oh lala, dat mag niet van meneer de minister! Maar meneer de minister die zit wel alle dagen in zijn badkuip niewaar! En er zijn zelfs meneer de ministers die hun villa in Frankrijk door de mannen van de post laten doen niewaar!

Maar mske ziet onze postbode er eigenlijk nog niet aan beginnen. En dat verhaal van die badkamer, dat is een pure soap! Ze ging er in staan vóór Slow en mske verhuisden. Ze ging geplaatst worden de week van 11 november. Ze ging geplaatst worden op 24 november. Ze ging geplaatst worden op 8 december, waarvoor Slow en mske een dag vroeger van Center Parcs terugkwamen. Vóór Kerstmis zou ze geplaatst zijn. Nooit iemand gezien, nooit iemand getelefoneerd. Tot mske de installateur bedankte voor niet bewezen diensten.

En ze zocht en vond iemand anders, die het binnen twee maand zou kunnen doen. Of neen toch niet, hij kon dat on-mid-del-lijk doen maar dan moesten ze wél eerst de tegeltjes aanschaffen. mske veronderstelde dat de plotse terugkeer van de winter deze plotse verandering teweeg bracht. Bovendien kwamen er op dat ogenblik nog twee telefoontjes van installateurs die dat wel zagen zitten.

Slow en mske gingen tegeltjes kopen, die pas twee weken later werden geleverd. Toen Slow opbelde om te zeggen dat de tegels er waren, deed de man raar want hij beweerde dat ze niets meer van zich hadden laten horen. Hij moest nu wel eerst zijn planning bekijken en zou laten weten wanneer hij kon. Sedertdien niets meer!