Tien minuten sneller, was mske woensdag op die 60 lengtes, maar dat is nog belange niet snel genoeg volgens Zoneke. Dus heeft Zoneke de perfecte planning voor mske uit de doeken gedaan. Pas op! Omdat dat voor mske goed is, is dat niet zo voor iedereen. Ga dat nu niet naäpen of contacteer Zoneke – maar pas op want dat is een strenge trainer. Dus mske is sedert “hét” meer dan … heel veel verdikt. Zo! En dat moet er terug af en op die basis zegt Zoneke dat mske moet proberen 90 lengtes op anderhalf uur te zwemmen.

Meer moet niet! Allé nu!

En mske zou mske niet zijn als ze niet zou beslissen van er 100 te doen, kwestie van een schoon rond getal te hebben.

Gisteren ging het helemaal niet en Zoneke zei dat dat het dieptepunt zou zijn, dat het vandaag nog niet zou gaan en dat ze dus morgen en maandag moest rusten. Vandaag niet gaan? mske deed 10 lengtes op tien minuten tijd, bleef 5 minuten rusten en zwom toen de 50 andere in een iets sneller tempo dan normaal.

En Slow heeft er ook een slagske op doorgegeven, dus gaan ze eerst morgen zien of Slow geen spierpijn heeft voor ze beslissen of ze gaan of niet.

Niet gaan zeker! Zoneke kent zijn moeder nog niet goed!

Gisteren in het zwembad geraakt Slow aan de praat met een man en het gesprek gaat aanvankelijk over de zwembril. De man heeft alles beter en mooier dan een ander.

Dat van dat mooier en beter, zo zijn er zo velen, dat het mske al niet meer kan schelen dat haar brilleke maar brol is in de ogen van een ander.

Maar het gesprek wijkt af en de man vertelt dat hij jarenlang op justitie gewerkt heeft en sedert 4 jaar op pensioen is; hij is 62. Maar waar het volgende op aansloot weet mske nog altijd niet, maar ineens zegt hij dat alles slecht gaat en dat dat de schuld van de Marokkanen is.

En mske voelde haar pinnekeshaar, ondanks dat het nat was, omhoog gaan en ze zette haar brolbrilleke af. Slow, zei snel dat hij niet moest veralgemenen en dat het enkel fundamentalisten waren … en de man beaamde maar zei dat je toch nooit een moslim zou zien zwemmen want die mogen dat niet.

Nu weet mske dat een bepaald zwembad een uur per week afgehuurd werd om moslim vrouwen ongestoord te laten zwemmen, na de openingsuren van het bad en dat er daar op ook veel commentaar gekomen is, in de trant van: “kunnen die niet zwemmen samen met de anderen”. Wel, een zwembad afhuren kost geld, na de openingsuren worden zwembaden soms afgehuurd voor andere gebruiken, die veel minder passend zijn dan een vrouwengroep die gaat zwemmen. Bovendien wordt ons zwembad elke week een uur voorbehouden voor zwangere vrouwen. Kunnen die niet zwemmen samen met de anderen?

Maar de man gaat voort en zegt: “en dan met hun vod op hunne kop, je zal er nooit één in minirokske zien”.

En toen steigerde mske!

Is het hem daar om te doen? Wel dan vindt mske het mooier om naar een moslim meiske te kijken met een vod op haar hoofd dan naar de mottige blote buiken en onderbroeken die onze jeugd ten toont spreidt. En ze dacht dat het de bedoeling was dat de vrouwen zelf zouden beslissen. Waarom moet een vent van 62 dan minirokskes eisen?

En in het voormelde zwembad, waar de moslimvrouwen gingen zwemmen, was een redder en die zat altijd op een strategische plaats zodat hij alle vrouwen met zijn ogen kon uitkleden. En dan zou mske ook liever in burka gelopen hebben.

Het is eigenlijk niet moeilijk. Ze hebben gelijk. Al die haatpredikers hebben gelijk, groot gelijk! Ze mogen stikken in hun gelijk … want vertel nu maar eens hoe je kan zien dat een knap ding met minirokske en zonder vod op haar hoofd, maar met een donkerder huid dan de onze, een moslimmeisje is … of niet!

En mske is wel degelijk tegen de burka, maar die hoofddoek … moe liep ook altijd met een hoofddoek, een sjalleke noemde ze dat … ex schoonma liep ook altijd met een hoofddoek, een foulaar noemde ze dat. En er zijn er die iets hebben tegen gesluierd trouwen … geen commentaar.

En de dag dat ze verbieden om met een hoofddoek in een openbaar gebouw binnen te gaan, rolt mske krulspelden in haar pinnekeshaar en doet daar een foulaar over en stapt ze dat stadhuis binnen.

Laat de mensen gerust. Het is door altijd op hun kap, in dit geval hun vod te zitten dat ze nog meer de indruk krijgen dat ze er niet bij horen.

En alle gore venten die minirokskes willen zien … doe er zelf een aan!

mskes persoonlijke telefonische zwemtrainer keek nogal op toen mske zei dat ze 60 lengtes kon, maar hij keek nog meer op toen ze hem zei hoe lang ze er over deed. En toen ze zei dat ze overweegt om pas volgende week verder te gaan naar 70 zei hij: “ja maar mama, probeer nu eens eerst die 60 lengtes te doen in … en hij gaf een tijdspanne op waarbij mske zich afvraagt of hij denkt dat ze een buitenboordmotorke heeft.

Hijzelf kan het natuurlijk nog veel sneller, maar hij “is” een buitenboordmotorke.

Nu zegt hij dat ze sneller moet zwemmen en als ze moe wordt terug in haar gezapig tempo hervallen. En zo stilaan de snelle lengtes opdrijven.

Slavendrijver!

Vlaamse zwemweek ter promotie van het zwemmen!

En wie dat gelooft …

Er komen zoveel nevenactiviteiten kijken die wél hun specifiek publiek trekken maar die eigenlijk de gewone zwemmers in de kou zetten.

Ieder zijn meug, aquagym spreekt mske niet aan, maar waarom moeten ze dan een gratis les aquagym geven op een moment dat dat anders niet is? Dat ze je wel binnenlaten maar niet verwittigen dat je uit de weg moet voor die aquagym. Gisteren was er gratis spaghetti voor alle zwemmers! Er zijn daar spaghettiliefhebbers op afgekomen … met hopen, maar ze hebben niet gezwommen want het was aquagym.

Morgen is die zwemweek weer voorbij, dan kan het zwemjaar herbeginnen.

Indertijd dat den Dolf nog niet zo gedoopt was, was dat gewoon een man in het zwembad. En hij zwom zij aan zij met een vrouw met een mannengezicht. En ze slaagden er in onder hun beidjes de volledige vrije oppervlakte van het zwembad in te nemen, de twee banen die voor trimzwemmers afgespannen waren, uitgezonderd. Later kwam er nog een voluptueuze dame in het bad en tja, sedertdien was de breedte niet meer ingepalmd maar gebarricadeerd; de man mekkerde de ganse tijd zodat iedereen kon meegenieten.

mske ervoer de man als opdringerig. Je kon niet zwemmen want als je omkeerde … patat! Ze zwom in een vrije baan, keerde om en zat neus op neus met de man. Ze schoof dan maar naar de andere zijde … zelfde scenario en haar stekels gingen al wat omhoog staan.

En mske deed wat ze dan altijd doet: “negeren”! Maar hoe negeer je iemand die absoluut gezien wil worden?

En Slow ging even achter het hoekje en even later de man ook. Hij stapte uit het bad en hij stapte richting sanitair met een militaire pas die, ondanks zijn blote pletsers, enorm aan de afgemeten passen van 60 jaar geleden deed denken. En net bij de doorgang bleef hij staan, klakte zijn hielen tegen mekaar, draaide zich om en schouwde de troe … alleszins, daar leek het op. Hij stond op de kade en keek uit over de woeste wateren zodat ieder, die dat wilde, zijn fiere houding en geheven hoofd kon bewonderen.

Nét achter het hoekje botste hij bijna op Slow die geagiteerd in het zwembad dook en zei: “dat is net “den Dolf”! Heb je gezien hoe die stapt? Heb je gezien hoe die poseert?”

Even later zag mske een koppel uit het bad stappen en met een nijdig hoofdgebaar richting den Dolf wijzen. Die vrouw was geramd door die kerel.

En vandaag, ergens tussen lengte 30 en 40 zei Slow: “den Dolf is daar”. En ja, mske keerde, zag gen Dolf maar toen ze aan het ondiep kwam, rees die als Neptunus uit het water op met zijn armen in zijn zij en mske kon een aanvaring maar nét vermijden.

Deze Dolf zwemt in het diep, gaat te voet in het ondiep, soms nog achteruit voor zijn gevolg, zodat hij nog beter kan declameren.

Zijn gevolg van vandaag bestond uit een oude dame die niet kon zwemmen en een zwemplankje gebruikte, de voluptueuze dame die niet van nat houdt, wat Slow een afkeurende blik opleverde toen hij in het water sprong en er drie druppels op de rug van de dame dretsten, en de reeds eerder beschreven vrouw van het gezelschap is de enige die af en toe eens antwoordt op de monologen van den Dolf.

Ze waren dus met vier! Het bad wordt te klein.

Door omstandigheden buiten haar wil om, waar ze dus niet kan aan doen, heeft mske soms last van humeurwisselingen.

Nu heeft ze ondervonden dat zwemmen een ideale oplossing is voor die humeurwisselingen en dat ze zowel ergernis, als de pest als blues kan verdrinken in het zwembad.

Ze had daarnet echter geen zin in zwemmen want ze had gesiëst en dus waren ze later dan anders en dan liep de timing in de war en … ze pakte haar zwemzak en vertrok.

En de trend van deze morgen zette zich verder want ze had haar badmuts in haar andere tas had laten zitten. Deze tas is eigenlijk haar oude maar dat is er een van de zwemweek en na het verslijten van de nieuwe, heeft mske de oude maar weer in dienst genomen. Dus badmuts huren (ril) en ze moest een pand afgeven maar dat moest iets van waarde zijn zoals haar uurwerk …

Dus de stemming was er (lees dit met een schamper oog) en ze zei tegen Slow: “ik vind dat niet fair dat een ander een schoen mag afgeven en ik niet”. Eerlijkheidshalve dient gezegd dat de dame aan de balie er voor de eerste keer stond sedert Slow en mske gaan zwemmen.

Na vier lengtes foeterde ze nog een keer en ging dan door naar 14. Na twintig lengtes dacht ze van: “nu kan ik er evengoed dertig doen”. Na dertig dacht ze: “even stoppen en dan nog twintig”. En ze was goed bezig en toen kwam den Dolf met zijn gevolg in het bad. Aan den Dolf zal ik mijn volgende berichtje wijden want anders wordt dat veel te ingewikkeld.

En na de veertigste lengte zei mske dat ze er donderdag dan wel 50 ging doen, want den Dolf en zijn gevolg is echt te veel van het goede.

Hoe het onderwerp ter sprake kwam, weet mske niet meer, maar het ging over de dingen die ze wilden “hebben”. En mske zei: “gewoon dat “de zaak” hier ronddraait zodat we genoeg hebben om door die impasse te geraken en daarna om er van te leven, enkele keren per week te gaan zwemmen en in het weekend naar zee te gaan”.
 
“Is dat alles? Dat is maar een klein beestje” zei Schoonzusje.
 
mske weet dat ze nooit erg veeleisend is geweest.

Twee jaar géén vakantie! Werken, werken, werken en geen vooruitgang boeken. Vandaag werkt mske niet. Ze gaat een sticker maken die Zoneke op zijn auto gaat kleven. En nog enkele kleinigheden in orde brengen.

Misschien gaat ze vanmiddag nog wel eens zwemmen.

En dan vanavond om zes uur de afspraak met de positieve meneer. Daarna richting binnenland, sticker bij Zoneke in de bus deponeren, papieren bij de advocaat in de bus deponeren, router bij Broer deponeren en dan naar Mr. Sloddermans … niks deponeren! Er zijn twee mogelijkheden: ofwel gaat ze haar geld halen ofwel gaat ze Mr. Sloddermans door het venster kiepen.

En dan vertrekken ze naar zee! Tot en met zondag!

Eigen schuld, dikke bult! Maar toch unfair. mske, die nooit snoept, had vorige zaterdag na het zwemmen zin om iets te knabbelen. Dus trokken ze met hun drietjes naar de winkel en mske nam één zak chips Lays Light Natural, Nichtje nam een pakje frangipanes en Slow nam een zak chips, een pak Cent Wafers en een pak soldatenkoeken met chocolade. Het moet gezegd, Slow is twee keer zo groot en zo breed als Nichtje en mske samen. (Ik denk dat ik seffens eens op de zolder ga kijken of ik daar niet ben).

En jà, sedert zondag loopt mske met een zeurend hoofd. Maag in de knoop!

Waarschijnlijk afkickverschijnselen wegens overdaad. Overdaad? Een zak chips waar Slow en Nichtje van mee gegeten hebben, één centwafer, één frangipane en een soldatenkoek of drie; bij die viesriekende chips met peper komt mske sowieso niet in de buurt.

mske had vergeten dat je, in het gezelschap van een fijn popke, last krijgt met de pisomuurs! En hoe dan nog?

Indertijd met Zus had mske het al niet begrepen op het soort dat telkens moet idioot gaan staan doen net waar je nét met zo een meisje voorbij moet.

Vrijdag gingen Nichtje, Slow en mske naar het zwembad ginder aan zee om het bad, de reglementen, de tarieven en zo te bekijken.

mskes pisomuur alarm, dat al enkele jaren ongebruikt ergens in haar hersenpan steekt, ging bij de eerste tekenen niet af. Ze had dus geen oog voor het specimen in de anorak dat in de gang rondhing. Maar toen ze in de cafetaria aan het raamke zaten en ze de tarzan in minizwembroekje zagen verschijnen, kwam de herinnering aan vroegere exploten van het ras.

De kerel dook in het ploeterbadje en begon dit in de breedte over te zwemmen, natuurlijk aan de kant van de cafetaria. Toen mske en Nichtje net deden of ze hem niet opmerkten dratsjte het water tegen de ruiten en ook tegen de verlichting aan het plafond. Daardoor was ook Slow’s aandacht getrokken en die keek wél en zei: “moet je eens kijken, als je hem in het oog houdt, flipt hij” maar Nichtje zei: “wat een aansteller” en mske en Nichtje besloten dan maar naar de infobalie te gaan.

Als ze terugkwamen was de zwoegende zwemmer weg en zat in het grote bad. Slow zei dat hij onmiddellijk na hun vertrek afgedropen was.

Ze zaten nog maar net of een grote plons met spetters tegen de ruiten meldde de terugkeer van Moby Dick.

Zouden die nu echt denken dat ze op zulke wijze indruk maken? Het enige resultaat was dat ze, vroeger dan voorzien, weer weg waren en dan maar een avondwandeling naar het strand hebben gemaakt.