Ben ik toch een gelukzak dat ik de zaken die nu ongezond blijken te zijn, niet zo erg lekker vond en vind. Naast het drinken van water, heb ik het namelijk ook niet zo begrepen op het eten van lillend rood vlees.

Om alle misverstanden uit de weg te gaan, ik ben geen vegetariër, maar mijn vleesverbruik is bepaald een minimum te noemen.

Men heeft me altijd voorgehouden dat het vlees dat ik eet niet zo gezond is. Ik houd namelijk meer van een balletje gehakt, een witte of zwarte pens, een stukje lever, een lapje spek of een kiekebil (al is die al aan de grote kant).

Nu blijkt dat rood vlees ook al niet deugt, het wordt in één adem genoemd met asbest en roken.

Het wordt tijd dat ze onze voeding in steriele pillen op de markt komt.

Smakelijk!

Ik ben nooit een waterdrinker geweest. Eigenlijk wél, als je nagaat hoeveel % water er in koffie en thee zit. Maar dat bedoelen ze niet als ze het over water drinken hebben. Maar water puur, neen.

Nu hebben ze ons altijd voorgehouden dat Belgisch water zo gezond is, het water dat uit het kraantje komt dan toch. Jaja, ze raden de mensen aan om dat water te gaan drinken.

Nu ik dit artikel onder ogen kreeg, ben ik toch maar wat blij dat ik kraantjeswater altijd gekookt in mijn koffie of thee krijg en dat wij voor Sloef zelfs flessenwater kopen.

Dat grapje over: “weet je wel wat vissen allemaal in het water doen” krijgt een grimmige bijklank op deze manier en dan zijn het blijkbaar nog niet enkel vissen.

Ik vraag me eigenlijk af wat de bedoeling is, werkt er niets meer in dit land? Of is het gewoon paniekzaaierij?

We zaten aan het ontbijt, collega’s onder elkaar toen hij als laatste kwam. Dat doet hij alle dagen. Hij gooit dan snel wat op zijn bord. Maar hij neemt wel alle dagen even de tijd om de krantenkoppen te bekijken.

En toen zag Luc het. Op de achterzijde stond een artikel over Engerlands. En ik ben ook al zo een beetje tegen de stille sluipende verengelsing van de taal en dat artikel had ik graag gelezen. Snel nam ik een foto met de bedoeling het later op te zoeken en te lezen.

Dat deed ik. Het is een artikel uit De Standaard en heet: “Hier spreekt men Engerlands, right?¹” Maar De Standaard is betalend en dat probleem deed ik eerder al uit de doeken.

Nu zou ik toch wel graag een Standaard van 14 oktober vinden. Iemand? Bij het oud papier?

¹ De Standaard

Ooit was er sprake van 20 windturbines langs die autostrade alhier. En al was er in het oorspronkelijke bericht sprake van:

Daarmee kan elektriciteit geleverd worden voor 40.000 gezinnen.

las ik later toch ergens dat ze daarmee de trein wilden laten rijden. Ik dacht zelfs de TGV maar daar ben ik helemaal niet zeker meer van. Feit is wel dat het toen stil werd. De drie windmolens hier wat verder bleven daar met hun drietjes staan.

Maar nu werd er ineens vaart achter gezet. Ik zag de windturbines vorige week en dacht dat ze er blijkbaar toch werk van gingen maken en dan lees ik dat de eerste trein op windenergie vorige zaterdag al reed.

Voor de volledigheid ga ik de versie van Het Belang van Limburg hier ook vermelden, vermits beide artikels verschillen wat de verdeling van de stroom betreft.

Als die molens ons maar niet van de kaart blazen bij al die stakingen.

En die van de post dan? Die beginnen een spontane staking op donderdag … die blijft duren. Er moesten vorige zaterdag zelfs deurwaarders aan te pas komen.

En dat terwijl het overgrote deel van de pakjes die hier toekomen -niet dat wij zoveel bestellen, maar toch- geleverd wordt door PostNL.

De klanten van Bpost hebben uiteindelijk geen zekerheid meer en binnenkort zijn ze allemaal ribbedebie en dan hebben ze daar alle tijd van de wereld om te staken.

En ja, we zijn er weer aan ontsnapt. De bestelling die we wilden plaatsen zou mogelijk vijf werkdagen onderweg zijn. En dat hebben we niet gewaagd – gelukkig maar!

De politie gaat namen van stakers aan het gerecht doorgeven. Er zijn namelijk twee doden gevallen.

Wat we over dat recht van staken denken gaan we niet herhalen maar het loopt de laatste tijd echt wel de spuigaten uit. Iemands rechten eindigen waar die van een ander beginnen en daar vegen die stakers vierkant hun voeten aan.

Meer nog, het zijn mensen van de NMBS die staken, van de treinen dus. Wat hebben die op autosnelwegen te zoeken? Behalve, inderdaad, het beroven van anderen van eigen rechten. Aangeven dus. De gepaste reactie.

Dat wij net op die tweede dag een uitstap naar de Barrage de la Gileppe op de planning hadden, die we wijselijk hebben uitgesteld bij het lezen van de berichten over de snelweg in Herstal, heeft niets te zien met deze gepekelde mening al waren wij er wel gepikeerd over, maar we hebben het hoe dan ook al niet op gijzelnemers begrepen.

Niet te veel woorden aan vuil maken, dat hebben die van de Redactie al gedaan.

Maar die tabel ga ik toch even overnemen om die gegevens zeker niet kwijt te raken:

 
Dat is, volgens de redactie, de berekening voor een gemiddeld gezin. Als ik dat bereken komt dat op €817 gedeeld door twaalf op €68,08 per maand.

Luc en ik zijn met ons tweetjes, zijn haast de helft van het jaar van huis en we hebben nooit ofte nooit zo weinig betaald. Ik heb het niet over het bedrag van het jaar voor het horrorverhaal, ook niet over het bedrag van het jaar na het horrorverhaal. Neen, daar hebben we begrijpelijk genoeg, drie keer dat bedrag per maand betaald.

Maar zelfs nu, nu we die maandelijkse voorafbetaling lieten herrekenen, zullen we voortaan nog steeds meer dan het dubbel betalen.

Elektriciens krijgen we niet zover dat ze tot hier komen. Ze zeggen het niet maar ze zien het niet zitten om in een ouder huis aan de elektriciteit te komen werken.

Als we informeren krijgen we gegarandeerd: “ja maar, het is voor iedereen duur geworden”. Juist jà!

Gemiddeld gezin verdomme!

De vooruitgang staat voor niets en wij gaan mee.

Rechtzetting: wij gaan mee als wij de vooruitgang inderdaad vooruitgang vinden. Ik ga FB en Twitter en skype niet in mijn leven halen omdat iedereen het doet. En al zijn er genoeg mensen voor wie die dingen inderdaad wel nuttig zijn, voor ons zijn ze dat niet.

Maar dan is er SEQR, een nieuwe betaalapp, aangeprezen door Colruyt. Geen kaart meer nodig, geen contant geld meer nodig, het proberen waard.

Ik installeerde de app. Ik moest mijn land kiezen, de verkoopsvoorwaarden goedkeuren, een pincode instellen, mijn gsm nummer opge…

Helaba! Zo niet hé, mijn gsm-nummer dat geef ik niet zomaar. “Mogelijk krijg je gewoon een sms ter bevestiging” zei Luc.

…ven, mijn e-mailadres opgeven …

Bij het opgeven van mijn gsm-nummer en mijn e-mailadres kreeg ik respectievelijk volgende te zien:

Door uw telefoonnummer op te geven, stemt u ermee in automatische tekstberichten te ontvangen van SEQR over uw account en deze app. De tarieven voor berichten & data zijn van toepassing. Niet alle carriers zijn gedekt.

We hebben uw e-mailadres nodig om uw profiel te kunnen herstellen en u belangrijke productupdates te kunnen verzenden.

En toen gooide ik de ganse SEQR gewoon terug vanwaar hij kwam.

Als Colruyt wil dat ik met dat ding betaal, wordt enkel een e-mailadres vermeld, wordt er niets, maar dan ook niets naar mij gestuurd, verzonden of doorgegeven tenzij de maandelijkse afrekening en die moet dan ook nog gratis zijn. Als de vooruitgang mij meer geld gaat kosten, blijf ik nog wel een pozeke ter plaatse trappelen.

“Dat peizek er ook van” zei Luc.

Op kousenvoeten komt de winter nader. En dan begint Luc weer over het probleem waar hij het net voor de zomer in aantocht was ook al over had: “de flanellen lakens”.

Want zie je, die flanellen lakens zijn zo dun geworden dat Luc haast bang is om in bed te duiken. Eentje vertoont zelfs al een scheur. Ze zijn nog niet zo erg als een neteldoek, maar ja, ze zijn versleten.

We hebben gisteren nieuwe gehaald. Ze worden allemaal ineens vervangen.

En de keukenluster gaf er eergisteren tijdens het avondeten ook ineens de brui aan. Daar kunnen we nu niet over klagen. Die hing hier al toen we het huis kochten en al hadden we al meer gezegd dat het toch onze smaak niet was, het ding hing en bleef hangen.

Luc gaat straks de nieuwe ophangen. Die brachten we gisteren ook maar ineens mee. Terwijl we dan toch bezig waren …