Zoek
… doen ze meestal toerkes hier in de buurt. Het veld is uitgestrekt genoeg.
Ze zeggen altijd dat kinderen braaf zijn als ze hun bezigheid hebben. Wel blijkbaar is dat wel zo.
Meestal brengen ze niets mee, maar nu wél: een filmke een een foto.
Auteur: Sloef (Page 30 of 757)
Nu kunnen Slow en mske elke voormiddag gaan zwemmen. Nu willen Slow en mske elke voormiddag gaan zwemmen.
Nu wordt toch voormiddag na voormiddag gesaboteerd zeker. Oftewel moeten ze hier blijven voor een bestelling die geleverd kan worden en die ze niet elders konden laten leveren oftewel moeten ze naar de kapper. En daarvoor is mske boos op mske … dat ze niet aan dat zwemmen gedacht heeft toen ze de afspraak maakte. Dat is wel al een pooske geleden. Toen had die kapper geen tijd.
Afzeggen is geen optie want haar haar hangt al in haar ogen en het is ook te warm.
Natuurlijk zijn we blij met de zomer. Slow en mske nemen het ervan. Momenteel is het vakantie thuis. Alle dagen zwemmen, zalige slaatjes eten, wat rondhangen, TdF kijken, slaapkes doen.
Slaapkes doe ik trouwens ook, lekker uitgestrekt op mijn palier, zalig in het zonneke dat door het venster kijkt.
Er stonden ook wat dingen op de planning. Ze fatsoeneren het koerke. Slow heeft al enkele deuren in huis bijgewerkt, in een oud huis als dit zijn er wel meer kleinigheden die even aandacht nodig hebben.
Maar de kamers verven? Daar begint mske niet aan met dit weer. Dat is door de zomer gewoon opzij geschoven. mske zit er niet mee Ze zegt dat ze al genoeg binnen zitten en dat ze daarvoor wel op minder mooie dagen zal wachten.
“Erg hoor” zei Slow “zitten wij hier buitenlands ijs te eten en ons eigen Ijsboerke is failliet gegaan”.
mske kon het zich niet aantrekken. Ze had ooit met Ijsboerke te maken gehad maar ze had het systeem niet echt klantvriendelijk gevonden. Je moest afnemen wanneer zij kwamen en niet wanneer jij er zin in had.
Dus lepelde ze lustig verder aan haar Ben & Jerry’s waarvan ze een potje kan kopen als het haar zint, dus niets in de diepvriezer met een constante verleiding in huis.
Woensdag liepen ze in Antwerpen over de Meir en ze kregen zomaar een Cornetto. Slow zei niets over binnen- of buitenlands ijs maar liet het zich smaken.
Nu heeft mske deze week toch ergens weer iets gelezen over Ijsboerke en zocht het even op. Blijkbaar heeft Ijsboerke het overleefd.
Slow zal blij zijn.
We gaan ons niet heiliger voordoen dan de paus. De dag dat ons laatste konijn er niet meer was, was een opluchting. Er was geen verdriet. We hadden het al meer over dat konijn waar we geen vriendschap van kregen maar er wel maximaal voor mochten zorgen en waarover Slow en mske zich toch zorgen maakten als ze weg waren.
Het hok stond hier leeg, maar nu met de grote opruimwerken van het koerke stond dat konijnenhok in de weg. Slow is het op de vroegere oprit gaan zetten. mske wou er een papier op hangen: “mag meegenomen worden”. Ze heeft de kans niet gekregen.
Kort gezegd, het konijnenhok is weg en alhoewel dat de bedoeling was zit er toch een beetje een wrang kantje aan. Stel dat je daar een fiets stalt, wat ze hier dus nooit doen, maar … het is wel op ons grondgebied hé.
mske ging voor de derde keer. Het ging niet zo vlot als de twee voorgaande keren. Dat was een tegenvaller die er geen was, enkel voor mske. Het duurde gewoon een uur langer.
Daarna was mske uitgedroogd. Ze had geweldige dorst. Ze had geen drinken van thuis meegenomen omdat dat met deze hitte toch gewoon warm wordt. Ze wou een drankje kopen. Er stond een dame die een ijsje had gekocht voor haar zoontje. Die was aan het afrekenen. De man zei tegen mske: “ik kom zo bij jou”. Net op dat ogenblik komt er een andere vrouw op de plaats staan waar de ijsjeskoopster had gestaan en vraagt: “mag ik wat vragen?” Wat doet de man? Die luistert eerst naar de vragende dame. Wat doet Slow? Wat doet mske? Die hadden geen zin in ruzie en zijn het dan maar zonder drinken afgebold. mske is het namelijk zo wat beu om als tweederangsburger beschouwd te worden. Maar goed geweten dat die kerel aan hen geen cent meer zal verdienen.
Ze gingen dan maar eerst naar Decathlon. Daar halen ze wat ze willen, vinden iets niet wat ze willen, maar vinden iets wél dat ze hadden vergeten te willen.
En dan maar terug naar de stad. Slow en mske kochten een reuzefles pepsi max voor mske en een grote fles seven up voor Slow. Terug in het station had mske zin om die flessen met de nodige commentaar onder die kerel zijn neus te duwen maar ze had nog steeds geen zin in ruzie.
De rechtstreekse trein uit Landen komt binnen gereden. Slow en mske willen opstappen maar het bord zegt: “niet opstappen”. Slow en mske doen niet wat niet mag. mske ziet de twee vrouwen naderen alhoewel zij met hun beiden vooraan willen opstappen omdat ze anders in Landen veel te ver moeten gaan maar dat voor andere reizigers geen belang heeft. Ze denkt: “attention, there comes trouble” in tweevoud dan nog. Op dat ogenblik verandert het bord. Slow en mske stappen snel in. Double trouble achtervolgt hen en die twee zeggen tegen elkaar dat het daar toch maar erg warm is in die wagon, ondanks dat alle vensterkes open staan.
Zo wat voor die trein vertrekt begint dat mens toch al die vensterkes dicht te doen zeker. mske vraagt haar om ermee te stoppen waarop dat eigenwijze wijf zegt dat “het gaat trekken” en ze doet opvallend het raampje dicht in de coupé schuin over mske maar wél achter haar in de rijrichting.
mske, die helemaal geen zin had in ruzie maken, pakt haar tassen, haar flessen en haar glazen en zegt: “kom Slow, we zoeken maar een wagon op waar minder egoïsten zitten” en de tang roept haar na: “er is airco zenne!” Jaja zeker, in een ouwe blikkendoos van een trein waar de vorige reizigers de vensterkes hadden open gezet. Nu ja, mske had geen zin in ruzie, we zegden het al.
mske stapte van de trein en zei: “ik ben echt geradbraakt” en stapte als dusdanig in de wachtende taxi. Ah ja, want bij die verre bloedgaven hebben ze telkens een taxi besteld, waarop de chauffeur zei dat het morgen nog warmer zal worden en volgende week een hittegolf.
Oh jeetje! Waar gaan we met Slow blijven?
De vorige keer dat ze in het hotel waren, was de bacardi op. Niet dat Slow of mske bacardi drinken maar iemand had bacardi cola besteld. Toen bleek dat die op was, zei hij dan ook dat hij een fles op de hotelkamer had en dat hij ze wel zou halen. Dat mocht niet. Hij mocht wel cola drinken met iets anders er in. Dat wou hij niet. Hij stond op en ging naar zijn kamer. Vijf minuten later stonden ze daar terug. Ze hadden toch nog een fles bacardi gevonden. Jammer maar helaas. Het was te laat.
Ook deze keer was de bacardi op. Maar hij mocht een bacardi gold of bacardi black in de plaats hebben. Ze zouden bacardi voorzien voor de volgende dagen. Dat zinde hem wel.
mske had zoete witte wijn gedronken, MQe droge. De tweede dag bestelden mske en MQe respectievelijk een glas zoete en een glas droge witte wijn. De wijn was op. Grote hilariteit bij diegenen die wat anders hadden besteld. Die zegden dat MQe en mske de voorraad wijn hadden uitgedronken. Het excuus van het hotel? Ze hadden toch zoveel gasten.
En dat voor een hotel met naam en faam?
Weet je, mske heeft het niet zo begrepen op na-apers. En dan bedoelt ze niet mensen die per toeval ook oorhangers of sjaaltjes gaan dragen als mske dat ook doet. Het zou dat wel zijn mochten die mensen dezelfde oorhangers en dezelfde sjaaltjes gaan dragen.
Erger is het gesteld met anderen. Zie je, mske heeft al sedert haar jeugd een voorkeur gehad voor nagellak. Er zijn periodes geweest dat ze er geen had, kleine kinderen zijn niet bepaald bevorderlijk, maar in normale omstandigheden, jawel …
De laatste jaren was het meestal zilverkleurige geweest maar de schoonheidsspecialiste had haar eens dat zilver afgeraden en ja het zilver verhuisde naar de beauty case, want mske gooit niets weg. Eerst werd het een mooie tint mauve.
Maar toen die keer dat de schoonheidsspecialiste een mooie tint roodoranje op de teennagels deed, heeft mske zich zo een fleske gehaald bij het Kruidvat. Die van de schoonheidsspecialiste is zo een 10 keer duurder en voor een extraatje is dat nu niet zo erg maar voor foliekes? mske bracht er ineens maar een geeloranje mee ook.
En toen begon het. De kletstante merkte het kleurke en begon er ganse monologen over af te steken, want mske praat daar niet over. Dat is voor haar gewoon een manier van handelen, net zo gewoon als ’s morgens je haar kammen. Neen, de vrouw zweeg er niet over en dramde maar door en dramde maar door.
De volgende ochtend stak ze haar tien vingers onder mskes neus en zei: “tadaam!” Knalrood! “Welwelwel” dacht mske en ze bedacht dat het tijd werd om de geeloranje maar eens boven te halen. Dat deed ze. De vrouw keek schaapachtig en zei: “nou, oranje” en had ’s anderendaags weer gewoon haar doorzichtige nagellak op.
Weet je wat mske nu gedaan heeft? Ze heeft zich een potje nagellak gekocht dat er erg giftig uit ziet, als het al eetbaar zou zijn natuurlijk. Een soort donkergroen dat varieert naar blauw door de lichtinslag.
Deze keer was het niet uit gewoonte, maar bewust. Wie mske wil volgen, moet vroeger opstaan.
Het was er zonnig, het was er warm en er was er een jarig hoera hoera! Hij werd vijftig en dat werd gevierd.
Ferm plezant feestje, blijkbaar.
Ikzelf was thuis, maar ze hebben toch aan mij gedacht.
Amke en Ella zijn gewone eters.
Ze schoffelen geen ganse aardappeloogst naar binnen. Ze verorberen geen hele lappen vlees of eten geen hele groentenhof kaal.
Amke en Ella eten ook geen muizenhapjes. Je moet wel meer eten voorzien als ze er zijn.
Maar als Ella zegt dat ze genoeg heeft, dan bedoelt Ella echt wel dat ze genoeg heeft.
Zo stopte ze vrijdag ochtend met haar ochtendboterham. Slow keek naar de boterham. mske keek naar de boterham. “Echt niet” zei Ella.
