Straf zé, van de week hé, gelle laagt allemaal te slapen, en ik had geen pleuts!
mske had languit op de zetel naar de koers gekeken, ahum, en Amke en Ella hadden een kneurreke gedaan.
Hij had het inderdaad gefilmd, Amke en Ella wel te verstaan. Had hij mske gefilmd, het was zijn beste dag niet geweest.
Het begon al vroeg. mske had de wekker gezet. Ze had gedacht: “aankleden, eten en wegwezen”. Dat aankleden had wat voeten in de aarde. Eén iemand verstond het zelfs om nog in zijn slippen rond te lopen als mske al zo goed als klaar stond.
mske zei: “zeg mannen! Ik wil nog twee buskaarten kopen, mijn Win-for-Life omwisselen en geld afhalen hoor”. Ze zag zich al full speed door die hitte naar het station haasten.
Afin, ze kwamen goed op tijd aan het station aan. mske had nog tijd om twee buskaarten te kopen, haar Win-for-Life om te wisselen en geld af te halen. Maar Slow was wel zijn gsm vergeten.
Toen liepen ze de trap naar het perron op en zei Slow geschrokken: “Ella! Wat heb jij aan je voet?” Ella mankte en het bloed liep in haar schoen. “Ik ben van mijn pedaal geschoven” zei Ella.
mske heeft normaal altijd pleisters bij, maar door al diegenen die er geen bijhebben en dan aan mske vragen: “ms, heb jij pleisters bij je?” had mske er nu geen meer. De stationschef had er ook geen en gaf maar een ganse zwachtel en een stuk kleefband aan Slow die daar over het perron mee aan kwam wapperen.
Verder verliep de reis rustig en vlot. Alleen had Ella haar fototoestel bij haar mama thuis vergeten. mske en Slow hadden het hunne wel bij, al gebruiken ze dat niet meer. Ze besloten het aan Amke te geven die zaterdag omdat ze samen met Ella en Bollie op vakantie vertrekt.
Planckendael! Daar gingen ze naartoe. Dat zei ik nog niet hé. Amke fotografeerde er lustig op los. En iedereen had plezier en alles was plezant.
Tot ze bijna naar huis gingen en Slow voorstelde een foto van Amke te maken voor de in zand gezakte jeep. Daar knotste het fototoestel tegen de grond. Kaduuk natuurlijk. Amke beteuterd natuurlijk.
En dan besloten ze maar een spaghetti te gaan eten als ze terug in Landen kwamen. Die verdemmeling was dicht! Ze zijn elders geweest. Het was lekker, daar niet van. Dat zei Amke ook, maar ze vond die porties ook al zo klein.
Raar hé, dat tegenslagen vertellen langer uitvalt dan de plezante dingen.
En toen mske de 288 foto’s zag die Amke had gemaakt, gelukkig kon ze die nog van de kaart halen, vond ze het pas écht spijtig dat het ding stuk was. Gewone buitenfoto’s nemen lukte er wel goed mee, het ging pas fout als je binnen wou fotograferen of close-ups maken.
Gelukkig was op die foto’s ook te zien hoeveel pret ze hadden gehad.
Wat was dat voor een volksverhuizing gisteren?
Slow en mske stapten in Leuven af en daar zat, lag en hing alles vol. Daar was een heel kampement neergestreken. “Die komen van Werchter” zei Slow ten overvloede.
En die jonge gasten die staan dus niet, maar gooien hun spullen tegen de grond en zichzelve er boven op. Bovendien was dat daar een echt stort op die enkele vierkante meters waar er juist zo een groepke op een trein was gestapt. Leeggoed allerhande, papieren en rommel. Wat een bende onopgevoeden!
De politie was in grote getale aanwezig om alles in goede banen te leiden en ook de veiligheid van het spoor.
Tot buiten toe, waar de massa blijkbaar van bussen werd gelost en zo naar het station werd geloodst.
mske hoopte maar dat het zou opgelost zijn tegen dat zij daar terug waren met Amke en Ella. Niet dus.
Slow zag en zei: “pakken we de volgende trein niet?” mske zei dat het nog helemaal niet ten einde was en de volgende trein dus even eivol zou zitten.
De veiligheidsmensen zegden waar ze moesten opstappen, maar geen van hen zei dat ze in eerste klas mochten gaan zitten, dus hebben ze met hun vieren maar het ganse traject gestaan in een oververhitte trein. Bovendien moeten diegenen die dan wel konden zitten constant naar die wc en keken nogal arrogant naar de koffertjes van Amke en Ella met een air van: “wij willen hier door en dat staat hier in mijn weg” mske had zin om te zeggen: “spring er dan over”.
In Tienen opende Slow de buitendeuren al moest er niemand af, maar er kwam toch wat lucht binnen op die manier. Hij leek daar ter plaatse te staan douchen. Tja, Slow en warmte, dat gaat niet goed.
mske kreeg daar nog een koffer tegen haar kuit en een rugzak in haar oog van ene die toch in eerste klas ging zitten.
Ze waren alle vier blij toen ze uit die heksenketel konden ontsnappen. mske had alleen maar spijt dat ze haar K-cards had ingevuld. De volle pot betalen voor zo een rit? Hoe onnozel kan je zijn?
Nu de zomervakantie van start is gegaan, de evenementen ook hun tijdelijke rustpauze hebben, gaan Slow en mske de dossiers ook even op een lager pitje zetten.
Straks halen ze Amke en Ella. Die komen dan tot vrijdag zodat ze zaterdag met Bollie op vakantie kunnen vertrekken.
Op een laag pitje betekent echter niet dat er niets te beleven zal vallen. De planning staat vol … maar dan wel met toffer dingen dan dossiers.
Het wordt een klassieker,
maar dit was de eerste,
Een log van een kat
die het typen beheerste.
En nadien kwam er nog één
en nog één en nog.
Wat vandaag resulteert,
in een tienjarig blog.[© ms – 6 juli 2013]
Telkens Slow en mske in Antwerpen iets willen eten, lijkt het wel of er een voortdurende verschuiving is van eetgelegenheden en het, door hen gewenste etablissement niet meer bestaat.
Dus moeten ze op zoek naar wat anders. Dat is natuurlijk geen probleem in Antwerpen, al heeft mske toch wel enkele bedenkingen bij het volgende menu. Ze denkt namelijk dat het zwaar op de maag moet liggen.
Ik weet niet of ge het weet, ik wist het ook niet, maar nu weet ik wel. Als je in het buitenland bent, of zelfs niet altijd, werkt de uitgaande skynetmail niet. Dan moet je de uitgaande mailserver aanpassen of je moet maar met gmail gaan mailen.
Dat is dus niet echt een probleem.
Phising, dat kennen we allemaal ondertussen, zou ik zo denken. Het verbaast me dan ook dat er nog mensen zich laten vangen.
Maar toch keek mske efkes raar op, de laatste keer dat ze in Nederland haar laptop opende, want daar vond ze volgende mail:
Uw mailbox is tijdelijk gedeactiveerd
*Dit is een automatisch gegenereerde e-mail*
Beste Skynet gebruiker,
U heeft uw mailbox quota overschreden! Op dit moment heeft u 95% van uw quota in gebruik. Uit voorzorgsmaatregelen is uw mailbox tijdelijk gedeactiveerd.
Klik op de onderstaande activatielink om uw mailbox te heractiveren.
Activatielink
Let op: Het niet heractiveren van uw mailbox kan tot permanente deactivatie leiden.
Bedankt voor uw medewerking.
Met vriendelijke groet,
Skynet Postmaster
mske dacht dan wel direct: “jaja, dat zal wel” ze heeft toch efkes het mailadres van de afzender bekeken.
Diezelfde afzender heeft haar de dagen daarop verwittigd dat ook haar Bpost-rekening en haar BNP Paris Bas rekening geblokkeerd werden. Dat valt toch op zoiets? Het verbaasde haar dan ook dat die phisers maar blijven proberen.
“En nu geen uitstel meer” zei mske “we gaan op vakantie”.
Moeilijk hoor om te beslissen waar en wanneer en hoe want Slow wil niet vliegen, niet varen en het mag niet te warm zijn ter plaatse. Let wel, overzetboten noemt hij, sjaansgelijk, geen varen.
Dus opperde mske een vakantiebestemming en hij was akkoord. Awel sé, zo een twee maanden voor het zover is, is alles al volgeboekt.
Natuurlijk niet écht alles, ze hebben wel nog iets tof gevonden, maar het vergde toch enig zoekwerk tussen zaken die niemand wil.
“Weet je” zei mske “ik boek maar ineens het weekend voor mijn verjaardag erbij, kwestie van zeker te zijn”.
En dat deed ze!
Het is al lang geleden, maar er was een tijd dat, telkens mske met de school een uitstap maakte, ze daarover een opstel mochten schrijven.
Dat viel niet in goede aarde, vooral dan bij mskes klasgenoten, die een hekel hadden aan schrijven. mske, die dan wel graag schreef, had het nu ook niet bepaald voor dat verplichte, maar kom, het hoorde er bij.
Maar nu? Nu, krijgt ze telkens ze een hotel boekt, achteraf de vraag om daar haar gedacht over te zeggen. Dat zint haar niet. Ze boekt een hotel voor één of andere rede maar zeker niet om schrijfstof te vergaren.
Wat doet mske dan? Ze klikt gewoon het formulier weg en denkt: “als het niet goed was, zou je het wel horen”.
Als mske iets op internet bestelt is dat iets dat hier afgeleverd moet worden.
Nu was er toch iets dat hier niet afleverbaar was of is. Maar MQe wist raad. mske kon bestellen en dan kon het bij MQe geleverd worden. Probleem opgelost.
Dat was echter buiten de Nederlandse Post gerekend, die dan juist efkes moesten gaan staken.
mske kreeg er de kouw seskes van want er waren twee mogelijkheden:
Ze hadden sjaans! De Nederlandse post ook!
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén
Zoek
