Rare Karboenkel is toch een eigenaardig beest zé … Deze morgen was het nog stikdonker, de gordijnen waren nog dicht en plots schiet Karboenkel als een pijl naar voor en valt de schoen van mske aan. Niet die ze aan had natuurlijk, maar die ze al mee had gebracht om straks weg te gaan. Hij duikt met zijn ganse hoofd in die schoen en draait en slingert zodat de aandacht van mske getrokken wordt door het gebeuren.

Ze aait Karboenkel, neemt de schoen in kwestie, kijkt er in en steekt haar hand er in! Niks.

Maar ze neemt wél Karboenkel serieus genoeg om te vermoeden dat hij dat niet doet uit het pure plezier om met zijn neus in schoenen te zitten. Dus neemt ze haar andere schoen, kijkt er in, maar steekt niet haar hand er in! Daar zat een spin in!

mske houdt de schoen ondersteboven, de spin valt er uit en mske trapt die plat. mske is een straffe madam en is niet bang van spinnen. Maar haar schoenen gaan ze niet ongevraagd gebruiken. En Karboenkel zat er bij en knikte instemmend.

Daarnet was alles hier rustig en onder controle. De deur stond op een kier met het “Ingenieus Slow Systeem”. Eigenlijk is dat een ijzeren draad die vervormd is tot iets dat aan elke kant een haak heeft. Rust, stilte en keyboard getik en dan ineens, een boenk dat horen en zien vergaan. Die deur springt open en er is een geruis en geroefel van alle duivels uit de hel.
 
mske kijkt naar die deur maar daar is niets! Slow begint stilaan langs de luster terug naar beneden te komen, dat is ook geen zicht zo tegen dat plafond. mske vraagt: “wat was dat?” en Slow zegt: “awel hé, awél dat was die zwarte aap!” Maar Karboenkel had hem al verstopt omwille van die reuzesprong die Slow gemaakt had. En mske zo direct: “ocharme … Boenkieboenk, kom hier zenne”. Zat hij weer op de schoot zé, dat schootmanneke! Poeh!
 
Maar ja, Karboenkel die moet altijd achter mske haar hielen lopen hé en daarnet had ze zo een opdoffer gehad dat ze naar de living gegaan was en toen ze terugkwam stond die deur op een kier en heel waarschijnlijk is hij zo in de gang geraakt. En mske zegt dat, als hij buitengesloten is, hij dat mag! Slow heeft wel zijn haken moeten herplooien, die waren een klein beetje uit model, die maakten een hoek van 180 graden ziede!

We hebben nieuwe eetbakjes gekregen. Tot nu toe hadden Karboenkel en ik hetzelfde rood, Mouche eentje met Snoopy en Toke een rozeke! Nu hebben we elk een inox met een rubberen rand … mooi zé!
 
Maar we moesten medicijnen nemen en daarom had mske de oude nog gebruikt! Alle normale katten hier in huis, voor zover een kat normaal kan zijn, aten hun bakje vlees en de medicijn op. Omdat Mouche zo een kierewiete is had mske die alleen eten gegeven. Resultaat: Mouche heeft gistermorgen, gisteravond en vanmorgen hetzelfde bakje voor haar neus gekregen, nog steeds de Snoopy, en eet niet!
 
Deze morgen wou mske haar dus in de keuken laten eten en ons hier. Resultaat: ik heb deze morgen niet gegeten! Ik laat me niet lijmen zenne! Ik heb een hekel aan alles wat buiten “het gewone” valt. Mijn eetbakje hoort in de keuken, in de hoek aan de wasmachine, niet in het buro onder het raam!
 
Verder had mske nog snoepjes meegebracht. Dat één soort van Felix valt best mee maar die gedroogde visjes … bweuk! Toke en Mouche lusten die ook niet. Karboenkel natuurlijk wél! Die kat is een voedselverwerkende nijverheid op zich!

Slow heeft een spraakgebrek. Jammer hé! Maar dat zit zo! Mijn naam is Sloef en dat kan hij juist zeggen. Maar mske maakt daar soms een verkleinwoordje van en zegt dan “Sloefie” en dat kan Slow dus niet hé … die zegt dan altijd “Ploefie”. mske zegt soms “Boenkie” of “Boenkieboenks” en “Mouchie” en “Toke-la-belle”. Maar dat doet Slow niet, die zegt alléén “Ploefie” en “Boenks” of “Karb” tegen Karboenkel.

Gisteren weer! Tegen de avond aan begint die stoof méér warmte te geven en wordt dat hier warmer. Zelfs zo warm dat mske de deur naar de gang op een spleet zet. Omdat wij niet in die gang zouden geraken zit daar een “ISS” -Ingenieus Slow Systeem- op. Aan de onderzijde kan ik daar net mijn mijn hoofd niet tussen, maar aan de bovenzijde, van op de kast wél! Nochtans staat die deur niet zichtbaar scheluw, maar jà.

Ik ben daar gisteren gewoon doorgedoken. Ja zie, ik ben nieuwsgierig naar die gang, maar eenmaal ik daar stond vond ik dat niet zo leuk en Slow trok onmiddellijk de deur open en ik haastte mij naar binnen. Maar een uur later lokte het onbekende me wéér en ik dook daar weer door en Slow deed wéér snel de deur open en ik haastte mij terug naar binnen en toen zei hij: “Zeg Ploefie, wat steek je allemaal uit?”

Nu is het hier zalig met die stoof. Het is écht fijn om hier te kunnen liggen soezelen, maar dan mag je geen hypersuperactieve Karboenkels in de buurt hebben. Komt die gelopen en bij me zomaar in mijn nek! Ik heb gedaan of ik het niet merkte. Toen sprong hij op de grond en viel mske aan, maar ze was aan het werken en zei: “Boenkie jongen, nu heb ik geen tijd, ga Sloef wat ambeteren!” Net of die daar nog aanmoediging voor nodig heeft! Dat hij een beetje gaat siësten, zoals een normale kat doet!

Omdat Machoechel waarschijnlijk vergiftigd is, net zoals twee honden van ons, die zeker en vast vergiftigd zijn, mogen wij niet vrij buiten. Ik weet dat ik dit al heb gezegd, maar ik zal dat eens klaar en duidelijk uit de doeken doen zie!
 
Er bestaan plannekes om een ren te maken hierachter. Uiteindelijk leent het ganse huis er zich toe, een kattenluik maken naast de keukenkast naar het kot, een tunnel in het kot, en we zijn in die ren, terwijl er zich op de bovenverdieping een soort geheime gang (du-uh) bevindt langswaar we op zolder zouden geraken en dan zijn we terug binnen. mske zegt dat dat voor ons minder eentonig zal zijn.
 
Nu echter zitten we met ons vier enkel in de keuken en het buro, omdat ik een echte kampioen ben om me zo te verstoppen dat je me niet terugvindt. Normaal is dat niet zo erg, ware het niet dat in november die verwarmings-en-badkamer-mannen hier moeten rondlopen en dan heeft mske geen zin om iedere morgen een Sloef-zoektocht te organiseren.
 
Mijn vader was een échte wilde boskat en mske beweert dat je dat ziet. Ik heb wel problemen met het vertrouwen van mensen. Als de “dingdong” gaat en mske roept me dan vertrouw ik dat zelfs niet. Toen Slow kwam heb ik 6 maanden “boven” geleefd en sloop enkel dievelings naar beneden om te eten.
 
mske verwittigt bezoek altijd dat ze moeten doen of ze me niet zien. Ze denkt dat ik dat niet hoor maar ik vind dat wel een goeie oplossing. Ze zegt tegen de mensen dat ik me anders ergens zou kunnen verbergen waar zij mij ook niet weet zijn. Normaal gezien verlaat ik mijn schuilplaats nadat het bezoek weg is en ga ik wat flemen, maar als dat bezoek rokers zijn, dan vind je me niet zolang die geur in huis hangt … Heb ik een grondige hekel aan die stank, jà …

Als je buiten moet is de regen niet gezellig. Het gezegde indachtig dat je de visjes altijd op hetzelfde tijdstip moet eten geven, deed mske haar anorak aan en gooide het visseneten in de put. Eveneens indachtig dat je niet te veel mag geven gaf ze maar een ietsiepietsie, zoals ze gewoonlijk doet en als dat op is gooit ze nog wat bij. Maar het weer was zo slecht dat de viskes ook niet buiten kwamen … of zou dat eerder iets te zien gehad hebben met mske wijnrode anorak met kap?

Deze morgen waren onze drinkbakjes verdwenen. Het is zo dat Toke niet onze elegante manieren heeft en dus die drinkbakjes de laatste tijd als plaspot durfde gebruiken, waarop mske die buiten in de put uitgoot, die afwaste en later pas terug zette. Deze morgen echter is ze dat vergeten.

Karboenkel zei dat hij dat wel eens zou oplossen en ging toch wel van mskes glas drinken zeker! mske schoot omhoog maar bedacht toch dat die bakjes er niet stonden. En Slow kreeg een ingeving en zei: “moest je nu eens proberen om water in Toke’s eetbak te doen …” en dat heeft ze dan gedaan. Tot nu toe blijkbaar met gunstig resultaat.