Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Vakanties (Page 6 of 22)

De waterval

Waterval
Met modderbad
Deed ik al
Nieuwe poging ander pad
Geslaagd!

[© ms – 16 maart 2022]

Veel valt er niet over te vertellen. Het is een schattige waterval al staat ze mooier bij de presentaties op internet.

Wat idioot is, is dat ik op slechts een honderdtal meter afstand ervan die schuiver heb gemaakt.

Deze keer volgden we wel het wandelpad en dat is, op zijn minst gezegd, al even bizar want dat loopt gewoon evenwijdig met dat gladde bospad.

Viel het tegen? Neen. Maar om er een dagtrip van te maken is het een iets of wat te kleinschalig. Gelukkig maar, daardoor was er ook geen massa volk.

Al bij al was het een prettige tussenstop en zeker goed om het eindelijk te kunnen afvinken.

____________________
Elfje

In de kak getrapt

Hoogdringendheid
Bosje zoeken
In het groen
Is het opletten geblazen
Geen stront aan de knikker
Maar wel kak aan de schoen
En die kak die bleef maar plakken
Allee joep! De koffer in! In plastic zakken
Ter plaatse een boenbeurt met de geur van citroen
En buiten! Reuk van kak hebben wij binnen niet vandoen
[© ms – 16 maart 2022]
Toemaatje:
      Luc heeft dan maar die stinkers uit getrokken
      Gelukkig moest hij niet auto rijden op zijn sokken
____________________
E.d.i.t.

Druk relaxen

Wat een weekend was het, het voorbije weekend van 11, 12 en 13 maart. Twee boekenverkopen bezoeken op zaterdag, een boekenmarkt doen op zondag en op maandag vertrekken naar Gunderath. Dat vergde heel wat pakken en klaarzetten en regelen op voorhand. Al bij al een plezierige bedoening.

Naar Gunderath dus waar er tijd en mogelijkheden genoeg zijn om tot rust te komen. Jammer genoeg zit het er weer haast op. Straks duiken we -mogelijk- nog een laatste keer het zwembad in alvorens -met mogelijk nog een tussenstop- terug naar België af te reizen.

We zouden er kunnen aan wennen.

De doem van corona

Vorige maandag schrok ik -en geen klein beetje- toen ik las dat voor financiële problemen Pierre & Vacances -moedergroep van Sunparks en Center Parcs- een oplossing in de maak was1. Bovendien las ik in een artikel er onder dat velen hun verblijf tijdens de kerstvakantie in Nederland wilden annuleren omwille van de lockdown.

Ik ging maar even mijn Center Parcs app nakijken al boekte ik nog nooit in Nederland. Maar in die app lees je wel de laatste berichten aangaande alle parken.

Ik moet een ander zijn rekening niet maken, maar ik trok wel grote ogen bij het zien van de bedragen die mensen betaalden. Okee, wij zijn maar met ons tweetjes en wij hebben geen behoefte aan een reusachtige villa, wij willen niet alle faciliteiten en we hoeven ook niet geëntertaind te worden.

Het zou jammer zijn van het zwemmen maar de andere faciliteiten gebruiken we niet. Eten zonder restaurant lukt ons ook. Dat doen we sowieso meestal. Een kwestie van kcal, ziede.

Wij boeken dus enkel waar we niet afhankelijk zijn van wat het park voorziet, maar kiezen voor een park waar we onszelf wel kunnen amuseren, liefst in bosrijk gebied.

En -ook belangrijk- sedert corona neem ik er steeds de verzekering bij.

Of het dan helemaal veilig zit, ik weet het niet. Daar kan ik nog een staaltje van vertellen, maar niet vandaag.

Hopelijk komt het gewoon goed met die parken. De kleine vakantietjes tussendoor zijn echt wel een opk(r)ikker.

____________________
1 Het Laatste Nieuws
2 Het Laatste Nieuws

Herfst … maar dan …

Herfst zei ik? Inderdaad!
Herfstig land, geur van bos
Bladerdak, geel tot ros
Vulkaneifel

Kleurgeheel, Wunderschön!
Kunstenaarsjaargetij
Hoogtepunt, toch voor ons
Zonder twijfel

[© ms – 21 november 2021]

____________________
Ollekebolleke

Het hoofdkussen

Er was een tijd dat ik op mijn buik sliep. Ik had toen geen hoofdkussen nodig. Dat stond rechtop tegen de bedsponde voor als ik wou lezen.

Maar een paar jaar terug trok ik op een nacht dat kussen onder mijn hoofd. Ik sliep niet meer op mijn buik sedert ik nogal wat kilo’s bijgekomen was.

En dan gebeurde wat wel overal gebeurt waarschijnlijk. Er kwam sleet op de kussens. We kochten er nieuwe. Maar we kochten er vier. Waarom vier? Nu ja, we deden dat gewoon omdat we geen hamsteraars zijn maar toch graag een reserve hebben. Je weet maar nooit dat de onze of die van de gastenkamer niet meer zouden voldoen.

In Erperheide werd ik wakker, het hoofdkussen dat de eerste avond zo goed had aangevoeld was ingezakt als een slecht gerezen deeg.

En ik kreeg … kreeg ik een stijve nek? Kwam het door het zwemmen dat ik niet meer gewend ben? Of kan artrose ook op de nek? Of kwam het door het hoofdkussen? Thuis had ik er nog last van.

Ik heb mijn hoofdkussen dubbel geplooid in zijn hoes gestopt en het beterde, het leek wel over … tot ik het zondag in lichte mate terug gewaar werd. Dubbel kussen ook ingestort?

De vraag is nu: “Ga ik dat reserve hoofdkussen uit zijn schuilplaats halen of opteer ik ineens voor een ergonomisch model?”

In Oosterse landen gebruiken ze een houten hoofdsteun. Zou dat geen duurzame oplossing zijn?

De eekhoorns

Al jaren zien we zowat op elke vakantie eekhoorns lopen. Al jaren probeer ik zo een beest op de foto te krijgen. Al jaren zijn die snoezige krengetjes me te snel af.

Tijdens één van onze vakanties op Arran, zijn we zelfs een hele avond bij de voederplaats van de Rangers gaan zitten om er toch maar in beeld te krijgen.

Nu we in Center Parcs Erperheide, alle bagage in het huisje, inclusief fototoestel, onderweg waren om de auto op de voorziene parking te plaatsen, staken er twee de weg over. De eerste sprong met een joepke op het talud en was verdwenen, de tweede knotste met zijn snoezige snuit tegen het talud en gaf een vertoning waar een komiek nog iets kon van leren.

Uiteindelijk nam hij een nieuwe aanloop en verdween achter zijn spitsbroeder.

“Fototoestel niet bij zeker” informeerde Luc ten overvloede. Ik heb zelfs niets geantwoord, druk doende met mezelf inwendig te vervloeken.

De eerste keer -na twee jaar- dat we terug gingen zwemmen hingen we de handdoeken en de badpakken buiten, het was er toch zulk mooi weer.

Ik haalde alle mogelijke -interessante- buit terug uit het kluisje, inclusief fototoestel en liep naar de zithoek en verstijfde …

“Niet bewegen!” waarschuwde ik Luc, waarmee ik niet bedoelde dat hij stokkestijf moest blijven staan, maar dat hij geen brute of zwaaiende bewegingen mocht maken.

Ik greep het fototoestel en sloop richting schuifdeur. “Hij moet achter de hoek zitten” fluisterde ik, want ik had in een flits een voorbijstuivende eekhoorn gezien die daar ergens aan het tuinmeubilair moest zitten.

Op dat ogenblik sprong de eekhoorn op de stoel, inspecteerde het opgehangen zwemgerief, keek naar de op een kier staande schuifdeur, controleerde stoelen, tafel en paradeerde een paar keer uitdagend voorbij mijn lens.

Mijn dag, die toch al goed was door dat hernieuwde zwemmen, kon ineens niet meer stuk. “Dat zijn foto’s om te koesteren” dacht ik.

(Lees verder onder de foto’s)

Daarna zagen we in het bosje achter “ons grondstuk” wel meer eekhoorns waarbij ik af en toe wel eens snel probeerde af te drukken, met wazig gevolg. Maar eerlijk? Op die ene wazige foto staat die eekhoorn toch óns te begluren. Had hij ook een fototoestel in aanslag?

(Lees verder onder de foto’s)

Was het dat? Niet echt. Na twee dagen serieus wandelen, opstaan met een link gevoel in die heup is niet bepaald om vrolijk van te worden, dus besloten we donderdag maar wat langs de bospaadjes van het park rond te lopen om de mooie plekjes vast te leggen. Er zat nog een andere verwachting in, maar daarover vertel ik morgen wel.

We gingen een paar vijvertjes -vijvers is een te groot woord- bekijken, toen Luc mijn arm greep en met zijn kin naar boven wees.

En ja, daar zat hij … en hij bleef zitten … lang genoeg om hem mooi op foto te krijgen.

(Lees verder onder de foto)

En die foto, die gaat echt wel bij de “Koesterfoto’s” in de zijkolom.

Een beetje idioot om op mijn vorderende leeftijd zo blij te zijn met een -voor mijn gevoel dan toch- uitermate geslaagde foto? Een ouder kinderhart is snel gevuld.

De Parken

De parken konden me niet bekoren. Lang geleden konden pret- en andere parken me helemààl niet bekoren. Ik vond het opgeklopt plezier al zijn we er wel een paar gaan bezoeken -ooit- met de kinderen en later met de kleindochters.

Sunparks en Center Parcs waren dus ook gewoon parken en ik had er geen interesse voor. Was dat niet wat een beetje een voorgekauwde vakantie?

Waarom veranderde het? In 2013 kwamen we tot het besef dat we onze vakanties altijd maar uitstelden omwille van het vele werk en de veeleisende klanten en dat er ondertussen wel al meerdere van onze bekenden en kennissen en collega’s van onze leeftijd het tijdelijke met het eeuwige hadden gewisseld. We boekten die zomer op het laatste moment een vakantie in Harlingen

Soit, ergens begin 2014 viel ik op een aanbod van Sunparks De Haan -nu Center Parcs- en waarom boekten we? Dat weten we zelfs nu niet meer. Om het eens te proberen?

Er was niet te veel volk, de zomerse attracties waren dicht, maar wat nodig was, was open. Het beviel ons. We merkten dat we zelf onze dagen konden invullen zoals we wilden en de toemaat van het dagelijkse zwemmen viel zeer in onze smaak.

Het beviel ons zelfs zo zeer dat we besloten om er meerdere keren per jaar een midweek te verblijven, maar niet/nooit in de zomer.

Sedert die keer zijn er al veel verblijven in Sunparks en later ook Center Parcs geweest. Ik zou kunnen zeggen hoeveel -voor één of andere belachelijke, mezelf onbekende reden, staan al die boekingen nog in mijn gmail- maar dat ga ik echt niet doen.

Door corona en het bijhorende schuiven met midweken zwoor ik: “Nooit meer!” We zouden enkel nog de Last Minutes in het oog houden.

En gij gelooft dat … Toen de aanbieding kwam voor die eerste week van september bij Sunparks Kempense Meren zaten we nog ergens in de groene coronazone en wanneer was dat? Begin juli?

Feit is, die eerste week -Sunparks Kempense Meren dus- zit er op en het besef was als een muur waar ik knal tegenop liep.

Ik had dat gemist! Ik had het zo erg gemist, dat ik het niet kan uitleggen. Ik kan dat wel, maar dat heeft dan weer met een trend te zien en ik doe niet aan trends.

De vooruitgeschoven twee midweken en hun vouchers die resulteerden in één midweek ronden we vandaag af.

En weet je wat? Zo ergens tussen beide in, dichter bij de eerste dan bij de tweede, heb ik het gewaagd om nog een midweek te boeken, ook nog voor dit jaar. We hebben iets in te halen.

Aangeboden activiteiten? Die doen we niet. Ik had voor Mol even overwogen om ter plaatse misschien eens een fiets te huren, maar na het bekijken van de prijslijst1 was mijn goesting in fietsen over.

Wel een totale ommekeer tegen lang geleden, niewaar.

____________________
1 Bike&Fun

Center Parcs opgedeeld

We hebben zelf de knoop doorgehakt, de Center Parcs knoop die hier al een paar dagen, dan wel niet de dagen vergalde, maar die toch voor zekere onrust zorgde.

We hadden al geprobeerd om die vakantie van de Eifel naar Peer te verzetten, om in eigen land te blijven, maar dat ging niet zo vlot als gewenst en liep met een sisser af omdat we de telefoon aflegden en beslisten om het maar op zijn beloop te laten en te zien wat er gebeurde.

Wat gebeurde er? Ik las over Center Parcs die de grote groepen ging spreiden over meerdere huisjes. Luc las over negatieve coronatesten die vereist zijn voor Duitsland, die maar maximaal twee dagen oud mogen zijn en over België waar dat nooit op twee dagen tijd geregeld raakt.

We zetten de voet in de pla.

Het verschil tussen het opzeggen van het in België geboekte gedeelte en het opzeggen van het in Duitsland geboekte gedeelte?

Voor de Belgische boeking heeft Luc een uur aan de telefoon gehangen: wachttijden, misverstanden, foute informatie en niet begrijpen van de situatie tijdens meerdere telefoontjes. De laatste persoon die we aan de telefoon hadden begreep het eerst ook niet zo goed, maar na wat meer uitleg kwam het in orde. De boeking werd geannuleerd en binnen 4 à 6 weken mogen we de voucher per e-mail verwachten.

Voor de Duitse boeking kon ik een whatsapp zenden. Ik stuurde: “Volgens Belgische reservatie moet ik deze boeking via Duitsland annuleren. Kan ik deze boeking opzeggen en een voucher krijgen?” Antwoord: “Deze boeking is nu geannuleerd met voucher, duurt ca. 4 weken”.

Dat was maandag. En wat lezen we gisteren in de gazetten? Vakantieparken zitten bomvol1 en wat als je toch gaat2.

Zijn wij weer blij dat we doorgebeten hebben …

1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad

De vraagstaart

De dag dat ik schreef over het weglaseren van de I op mijn voorhoofd, was de dag dat Odette haar sleep nog over het land schuurde.

We hadden die morgen het boek afgehaald, hadden bij een lokale bakker nog brood en een troostprijsje gehaald en hadden er ons bij neergelegd dat het een namiddag binnenblijven zou worden.

Ik kon toen nog niet weten …

Op zondag namen we pak en zak en laadden de auto. We wilden nog ergens een wandeling gaan doen, ergens waar ik nog een herinnering aan had.

De ochtendregen stopte zoals beloofd toen we parkeerden. Het wandelpad liep aan de achterzijde voorbij en we maakten een kleine afwijking, ik wou de voorzijde op foto … omwille van de foto van lang geleden. Er stonden dranghekken in de weg maar dat moest dan maar.

Net toen we terug op het wandelparcours kwamen stopte de auto en ineens begrijpend dacht ik: “Zij zal toch niet …”

Jawel, jawel, jawel!

Ze stapte uit en vroeg: “Welk kasteel is dit?”

“Het kasteel van Poeke1” antwoordde ik naar waarheid.

“Woont er nog iemand?” vroeg ze.

“Zestig jaar geleden wel nog” antwoordde ik … ook naar waarheid.

Ik moet echt wel een scenario gaan opstellen zodat ik kan repeteren wat ik moet antwoorden. Want voor een praatje was er geen tijd.



Meer -en mooiere- foto’s

1 Kasteel van Poeke

Page 6 of 22

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén