Waar gaat het met het blog naartoe?

Al een pozeke merken we dat we oppervlakkiger schrijven dan vroeger. Komt dat nu omdat er mensen zijn die ons persoonlijk kennen? In elk geval hebben we blijkbaar een bepaalde drempel ingebouwd waar we niet boven gegaan zijn. En waarom? Weeral om anderen niet te kwetsen. Maar dat was de oorspronkelijke bedoeling niet van het blog. De oorspronkelijke bedoeling was een uitlaatklep te hebben. En nu merken we dus op dat er bepaalde zaken nooit geschreven werden om bovenstaande rede maar ook omdat ze op het ogenblik dat ze voorvielen te pijnlijk waren voor onszelf of omdat we er gewoon niet meer aan gedacht hebben.

We gaan daar verandering in brengen. We gaan terug dieper op de dingen ingaan. Wat meer gekruid, om zo te zeggen. Wat meer chili pepper. Hum! Over dat laatste valt misschien ook nog wel ’t één en ’t ander te vertellen.

In ieder geval zullen we ons herpakken, niet meer in de fout hervallen die we al ons gans leven maakten: “zwijgen voor de lieve vrede”. Of jawel, dat gaan we wel nog doen, maar niet op ons blog.

Maar eerst moet het één april worden. Waarom één april? Diegenen die ons kennen of het blog al langer volgen weten dat we ons niks gelegen laten liggen aan de grappen en grollen van die dag, waar we enkel leut kunnen aan beleven als het goeie zijn – maar er zijn er zo weinig goeie newaar.

Eén april is dus gewoon enkel en alleen de eerste dag van april en dat is nog drie keer slapen.

Het is geen gebrek aan inspiratie. Er is inspiratie genoeg. Méér dan genoeg. Eigenlijk te veel. Maar hetgeen ons momenteel bezighoudt is (nog) niet voor publicatie vatbaar. Het komt wel en eigenlijk zijn daar ganse verhalen over te vertellen. Maar dat is nu nét het dilemma. We kunnen er zoveel over vertellen en enerzijds willen we dat wel maar anderzijds … waarom zouden we?

Andere dingen om over te bloggen zoals Slow’s gags en zo meer, daar denken we aan, maar als we ze willen schrijven, weten we niet meer hoe het juist in zijn werk ging. Voor prentjes is er geen tijd. Nog maar eens een correctie: voor prentjes maken we geen tijd. Dat andere is zo dominant dat hier momenteel alles moet voor wijken. Er hangt dan ook een aangenaam zenuwachtige spanning in de lucht.

Gisterenavond, toen Slow naar bed wou, keek mske verbaasd op.
Ze was nogal geconcentreerd bezig geweest met haar project.

“Potverdorie, waar is die dag naartoe” vroeg ze.

Toen mske dertien was wou ze schrijfster worden. Ze had op haar twaalfde een bundeltje gedichtjes geschreven. Toen moe er mee lachte heeft ze de gedichtjes verbrand.

En op haar dertiende begon ze een verhaaltje te schrijven, ze had er zo enkele in haar hoofd zitten. Toen grootmoeder het afdeed als nonsens is ze er ook mee gestopt. De verhaaltjes bleven in haar hoofd zitten en gingen een eigen leven leiden. Ze evolueerden als het ware met het volwassen wordende mske mee, maar ze schreef ze nooit op.

Nu is mske blij dat ze geen schrijfster geworden is. Eerst was er Zus die in de school leerde dat vertellers geen schrijvers zijn. Aan mskes avonturen interesseerde zich geen kat . Dat was dan voor mijn tijd.

Nu vindt ze, rondkijkend op de blogs, dat er bloggers zijn die het allemaal veel leuker en veel gevatter kunnen neerpennen dan zij het ooit gekund had.

En die verhaalkes? Die zijn in deze laatste stormachtige jaren blijkbaar een stille dood gestorven. mske weet nog hoe ze structureel in mekaar zaten maar het zijn holle karkassen zonder karakter.

Wat is dat nu toch met die blogs die zo een aanhangsel van een popup aanhangen hebben? En dat maakt dan nog een affreus lawijt ook. Verdienen ze daar wat mee of hoe zit dat? Wij gaan een zwarte lijst maken want wij willen geen popperdepopperdepopups. Een zwarte lijst voor ons eigen dan toch, want de anderen moeten maar weten wat ze er mee doen.

En voor de rest maar van hun tak maken omdat hier een onnozel manneke door de regen blijft lopen of dat een muziekske hen stoorde!

mske zegt dat het niet beleefd is om een ganse dag van mij niks te laten horen. Ik zal ze dan maar haar goesting geven.

Skynet heeft dus met de tellers gegoocheld. Je zal het maar voor hebben. Je hebt net bijna een concurrent in gehaald en dan blijf je nu natuurlijk met vragen zitten. Zijn ze procentueel omhoog gegaan? Of met een bepaald aantal?

Zeg nu zelf, al diegenen die het al die jaren alleen al voor de tellers deden, die zijn nu toch koud gepakt hé!

Ervaringen met vernieuwingen door de jaren heen.

• Alle afbeeldingen worden verplaatst en krijgen een naam van twee lijnen lang, die niemand kan onthouden wegens niets dan cijferkes. Al onze afbeeldingen van de vorige jaren behouden hun oude naam en worden ofwel vervangen door een kruiske ofwel zijn ze van formaat gewisseld. Het ganse blog is een rommelig gedoe geworden.
   
• Een zoekfunctie in de balk bovenaan wordt ingevoegd. We herinneren ons wel nog dat er veel tamtam rond gemaakt werd. Dat vonden wij wel een leuke vernieuwing. Die zoekfunctie is een pooske later in alle stilte weer weggehaald. Eerlijk is eerlijk … geruime tijd (het kan gemakkelijk een jaar of twee zijn) heeft Skynet zelf wel het scriptje voor de zoekfunctie, zoals ze hier nu opstaat, gegeven, waardoor we deze plus en min als nul beschouwen.
   
• De mogelijkheid om in categorieën te zetten en de laatste reacties te zien wordt ingevoegd. Dat vonden wij ook wel een leuke. En we gingen die gebruiken. We zetten ons met volle plezier aan het volledig herwerken van ons blog. Postjes indelen in categorieën en ondertussen die afbeeldingen terug goed zetten en aanpassen. Het zou een serieus werkske worden. Ergens, net toen we een maand of twee herwerkt hadden, bemerken we dat we niet meer kunnen bladeren, omwille van -weer- een vernieuwing. En we onthouden veel maar we zijn geen computer, we weten niet meer dewelke.
   
• Omwille van die “we weten niet meer dewelke” viel de captcha uit, bij meerdere bloggers. En we moesten dit en we moesten dat, vooral het uitschakelen van de veiligheidssystemen werkte nogal op ons systeem. Maar blijkbaar hielp dat bij anderen dan wel, hier wou dat niet mee of we moesten de ganse Norton het zwijgen opleggen en dat kon toch de bedoeling niet zijn? Uiteindelijk begon het te lukken bij sommigen, bij meerderen, tot we met een paar enkelingen overbleven, tot we met twee overbleven, tot we alléén overbleven. Toen kwam de mail! Het lag aan deze pc! Iets wat functioneerde vóór de vernieuwing, functioneerde nu niet meer. We stuurden een mail terug en zij? Ze stuurden hun kat. Ze vertikten het gewoon om nog te antwoorden. We hebben het anders opgelost. We hebben verscheidene mails verzonden naar “anderen”. Wie het heeft geregeld zouden we niet weten. Enkele dagen later is het vanzelf genezen.
   
• We zijn wéér met meerderen. Maar we zitten er toch weer tussen. En we houden ons hart vast -dit is een uitdrukking en geen constatatie dat we er een hebben- Hopelijk raakt het opgelost want deze keer zullen we géén mails meer sturen. Wij hoeven niet te bedelen omdat een ander zijn werk niet goed doet.

Omdat Sloef nog altijd op de printer ongeïnteresseerd ligt te zijn …

We hebben vanmorgen niets geschreven. Dat komt omdat we momenteel meer peizen dan schrijven. Er zijn andere projecten die onze aandacht vereisen. Er zijn natuurlijk altijd de prioriteiten. De prioriteit in dit geval is het blog. Wat verwachten wij van dat blog? Wat willen wij met dat blog? En wat is belangrijk aan dit blog?

We hebben die ganse rammetammetam over die tellers gelezen en dachten: “tiens … zou dat bij ons ook zijn?” We zijn naar die teller gaan kijken. Wat zijn we daar nu mee? Aangezien we niet weten op wat die stond is het getal dat er nu staat nietszeggend en enkel een opeenvolging van cijferkes.

Wat is dan belangrijk? Niet moeilijk! Het geschrevene! Niks anders. Enkel en alleen het geschrevene heeft belang … voor ons. Waar onze bezoekers belang aan hechten … -Hm, neen, dat klinkt niet goed, we moeten dat anders formuleren. “We waarderen ten zeerste de bezoekers die voor het geschrevene komen”. Dat klinkt beter- We waarderen ten zeerste de bezoekers die voor het geschrevene komen. Ons motto is: “wat heb je aan een schoon talloor als er niks op ligt”.

Onze prioriteit, het blog dus. We gaan nog een beetje verder peizen.

Waarom nu ineens al die overpeinzingen? Logisch gevolg van het één en ander zeker?

We hebben ons muziekske stil gezet.

Sedert we het nieuwe werkspul geïnstalleerd hebben, zitten die op dezelfde draad en zodoende kunnen we het blog niet refreshen zonder eerst dat spelerke te moeten stil zetten, anders kunnen we niet voortwerken. Storend!

Maar omdat dat muziekske nu een deel is van ons blog, blijft het er op staan. Wie zin heeft mag hiernaast op ’t knoppeke duwen en dan speelt het terug. Voor wie wil weten waarom het ons stoort, die mag hiernaast op ’t knoppeke drukken en tegelijkertijd hier eens klikken.

Snaptetnu?