Twintig voor zes, mske wordt wakker. Iets later hoort ze de klokken zes uur luiden. Nog iets later hoort ze de klokken zeven uur luiden. Om tien na acht is er beweging op de overloop. De klokken van acht heeft ze niet gehoord.

Daartussen in heeft ze geslapen, gedacht, geslapen, gedacht … ongelooflijk hoe mskes gedachten ’s morgens kunnen warrelen in haar hoofd.

Gedachten over dingen die ze las, krantenartikelen, reacties op krantenartikelen. Hoe gemakkelijk was het vroeger toch als je de krant las en je eigen mening erover had, terwijl je nu de mening van iedereen kan lezen en soms wel geschokt bent.

Zoals met Flor Koninckx. Ze vinden het niet gepast dat die man daarom niet meer de spreekbuis voor verkeersveiligheid kan zijn. Wabliefteru? Hij had, als we ons goed herinneren, een aperitief, een glas wijn en vier pinten binnen. Met die hoeveelheid is mske al poepeloere! Slow en mske zijn pro nultolerantie. Dan pas is het voor iedereen gelijk. Niet drinken als je moet rijden. En dan lees je reacties die zeggen dat “iedereen dat wel eens doet” en “dat diegenen die beweren van niet zich niet heiliger moeten voordoen dan ze zijn”.

mskes gedachten gaan ook over dat waar ze momenteel mee bezig is. Daardoor worden dingen van vroeger opgerakeld en gaan weer leven, terwijl ze eigenlijk begraven lagen en bijna vergeten. En dan steigeren haar gedachten een beetje, als ze bedenkt dat ze pas onlangs zei dat ze gematigder zou reageren dan gepland, mocht een bepaalde situatie zich voordoen. Gematigder? Ben je gek mske? Ben je compleet betoeterd? Met de deur gooien dat de scharnieren en van trillen … dàt moet je doen! Niks gematigd.

Nog een bedenking is dat ze ooit zei dat ze van de mensen hield maar ze niet vertrouwde. Iedereen vond dat nogal een straffe uitspraak. Maar de laatste tijd is maar weer keer op keer bewezen dat mske nog te veel vertrouwen had en heeft. En houden van de mensen … als je ziet dat mensen hun mening aanpassen aan de situatie of aan wie het overkomt …, dan weet mske niet goed wat er nog van de mensen te houden valt.

Wat ook nog opspeelde in mskes geest was het gedaver van de tractoren of beter haar overpeinzing daarover. Toen ze hier kwamen wonen, was er geen bouwgrond meer in het dorpke, behalve rechtover de zaal. Na vier en een half jaar is er al de zaal terug opgebouwd, een huis gebouwd rechtover de zaal, een huis gebouwd in onze straat, bijna achter het kapelleke, een huis gebouwd hier wat hoger op de berg en ligt er nu nog een stuk grond te koop. Dat is dan nog enkel voor de twee straten die rechtstreeks met ons huis te maken hebben. Echt last hebben we daar niet van gehad. En van de renovatie van het oud gemeentehuis en de nieuwbouwen in de verdere straten hadden en hebben we helemaal geen hinder. Maar nu zijn ze ergens aan het bouwen of verbouwen en grond aan het afgraven en die reuzemonsterachtige tractoren daveren hier veel te snel de berg op en af met tonnen grond. En dat doen ze ’s morgens. Gedurende de dag zullen ze zich waarschijnlijk met hun normale bezigheden bezig houden zeker.

Het gerucht op de overloop? Slow die stillekes probeerde aan zijn kleren te geraken om naar de winkel te gaan want de cola light was op.

Goeie morgen wereld!

Vanmorgen sjieterde mske vrolijk klompend naar beneden en ze gooide stralend de deur open maar in plaats van Slow’s normale ochtendgroet zei hij: “alles is dood” terwijl hij op de telefoon en de pc’s wees. “Hoe …” begon mske terwijl ze wat verbouwereerd stond te kijken. Uiteindelijk vroeg ze: “heb je hen al gebeld?” En toen Slow “neen” zei foeterde ze dat hij zomaar naast een dode telefoon zat te wachten tot zij beneden was.

Ze pakte haar gsm en ze ging bellen. Met de gsm moet je werkelijk “gaan” bellen want hier binnen is geen dekking. Boven op de overloop! Jawel. Staat ze daar in de kou boven op die overloop met haar gsm te telefoneren en krijgt ze te horen dat er een panne is in de centrale waar ze op aangesloten zitten. Maar dat is niet zo erg, want of vandaag of in de komende dagen zou dat wel opgelost zijn. Op dat moment mochten we blij zijn dat die overloop nogal groot is of mske was met klompen en gsm en alles van de trappen getuimeld. Uiteindelijk stond er toch een uur op, zo rond half vijf vanavond … als ze geen tegenslag kenden.

Dat we terug aangesloten zijn, zal wel klaar en duidelijk zijn zeker. Ah ja, anders konden we hier niet schrijven.

Weeral een leuke! Omdat mske via via opgebeld had, vroeg ze waar ze dat nummer van de storingen kon vinden, waarop de jongen, geen kwaad woord over de jongen, dat was een vriendelijk manneke, zei dat dat ergens op de website stond. Juist ja! Zeer juist en zeer handig, vooral als er een storing is.

Maar hij wou haar dat wel geven. Alleen, er ligt geen schrijfgerief op onze overloop. Ach ja, uiteindelijk had mske hen toch al bereikt al was het dan via een omweg en nu gaat ze straks dat nummer zoeken en dat direct in de gsm zetten. In het geheugen van de telefoon haalt het toch ook niks uit om een storing aan de telefoonlijn te melden.

Vanmorgen hoorde ik het al aan de manier waarop mske uit bed sprong. Ze stond op “actief”. Ze klepperde met haar klompen over de overloop. Op de badkamer draaide ze de kraan open, ze stak haar hoofd naar binnen en haar haar was al geshampood en tegen dat haar voeten er in stonden, was haar achterste onderkant ook al gewassen. Ze droogde zich af terwijl ze in haar broek sprong die al te wachten stond. En wat later klepperde ze de trap af.

Slow deed de deur open en zei: “wat is’t?” mske zei niks, pakte de map van de eeuwigdurende werken en belde de badkameraar/elektrieker. Die nam niet op. Dus deed mske haar parolleke maar tegen zijn gsm. Ze belde naar die van de ramen en die nam op. Ze was efkes van de kook, want dat is niet normaal dat die oppakt. Alé, ten laatste zaterdag zou dat in orde komen. Daar gelooft mske niks van. Ze denkt dat hij nu die klink gaat komen zetten en de clipkes, maar de ramen langs buiten opspuiten … We zullen moeten zien en afwachten.

Ze zei wel tegen alle twee dat ze nu geduld genoeg gehad had. Dat is iets dat mske -in tegenstelling met de meeste andere mensen die ik ken- wel heeft en dat is misschien wel een probleem. Ze heeft geduld. Maar als ze het in krijgt … oela

Het zal dan toch niet van de oxo geweest zijn zo precies.

Vorige week bij hun hartig woordje hadden Slow en mske ook vermeld dat het net leek of er een spoor van vernieling door het huis getrokken was, omdat er overal darmen en ingewanden uit allerlei gaten in vloeren, plafonds en muren te voorschijn kwamen en dat het zo niet mogelijk was om normaal in dit huis te leven omdat ze niks konden kuisen of uitpakken.

Gisteren liep mske naar boven en het viel echt op. Het viel aangenaam op dat praktisch alle darmen en ingewanden verdwenen waren, dat alle sleuven gedicht waren en afgewerkt met iets wat in normale omgangstaal stopcontacten en schakelaars heet. Het verkeerd gemaakte gat op de overloop boven was gedicht en het stukje uitgevallen bepleistering hersteld.

Het zal precies toch nog in orde geraken.

mske werd wakker om half zeven en vroeg zich af: “hoorde ik nu kattenpootjes op de overloop roffelen of heb ik dat gedroomd?” Vermits ze niks meer hoorde dacht ze het tweede. Ze viel echter niet terug in slaap want ze werd onrustig bij de gedachte aan de spookdeur. Ze dacht: “stel dat die open gegaan is en met die venster op kipstand …” In het Wat-was huis was ik ook eens met mijn kop tussen de kipstand geraakt en was bijna opgehangen.

mske joepte uit bed en keek op de wekker: “half zeven” mompelde Slow. “Ik denk dat Sloef in de gang zit” zei mske “en dat met dat kipvenster”. Ze opende de deur. Ze zag me nog net achter ’t muurke piepen. “Dat kipvenster is dicht” zei Slow. Ik liep snel naar de bovenkant van de trap, maar ze volgde niet. Ze stapte naar de badkamer.

Die nachten hier alleen kunnen toch lang zijn ja.

Het stormde fel toen Slow en mske vannacht gingen slapen. En nét toen ze op het randje van inslapen lagen, was er een geluid in huis. En deze keer was het niet een slag maar eerder een opeenvolging van slagen.

Slow sprong uit bed en in zijn kleren. Dat was eigenlijk de bedoeling maar zoals je op zulke momenten mag verwachten lag de pijp van zijn broek in een knoop en stond hij dus in het donker op één been een poging te doen om dat tweede been op een normale manier in die broek te krijgen. Hij liep de overloop over en kwam terug zeggende: “ik zie net door ’t venster dat de konijntjes nog buiten zitten, ik ga die binnen zetten”.

Wat later was hij terug daar. Ongelooflijk hoe snel die man door en door koud kan zijn. Dat was efkes tussen haakskes, maar haakskes ontsieren een tekst.

Wat was er gebeurd? Wel Slow had de keuken zo meubelvrij mogelijk gemaakt. Ah ja, want al wat niet afgedekt wordt, vliegt vol stof, maar dat is een verhaal voor later, en Mouche en Toke hadden het toch maar voor mekaar gekregen om zijn gestapelde stoelen om te kieperen.

De rest van de nacht verliep zonder ongelukken, alleen werd mske vanmorgen om iets voor vijf wakker om zich te realiseren dat de storm gaan liggen was en toen sliep ze gewoon verder.

Zeven uur, tijd om op te staan. Ik vraag me af of het opstaan nu eens normaal gaat verlopen of dat er weer ’t één en ’t ander moet aan vooraf gaan … zoals gisteren bijvoorbeeld.

Toen hoorde mske Slow lichtjes snurken. Slow snurkt niet, dus vreest mske dat hij versnoeft gaat geraken. Ze hoorde dat wel, maar was niet echt wakker, want toen ze echt wakker was, besloot ze maar een wandelingske over de overloop te maken en toen was het half zes.

Ze had zich net terug goed genesteld toen Lawijtmaker begon te blaffen. “Oh neen” dacht mske want zo vroeg is die er normaal ook niet bij. “Wat is ’t?” vroeg Slow.

En mske vertelde over de snurkskes. “Hoe snurk ik dan?” vroeg Slow. “Niet zoals een elektrische zaag, maar iets meer dan zoemen” zei mske die geen zin had om in halfslaaptoestand een snurk te gaan imiteren. Wat Slow toen vroeg weet mske niet meer maar ze antwoordde: “ssshhhttt, ik wil slapen”. “Maar ik ben stil” zei Slow. En mske heeft dan maar direct een voorstelling van “stil” gegeven en blijkbaar hebben ze Lawijtmaker ook terug binnen gehaald.

Toms cartoons

Slow heeft de nutteloze overgordijnen van de overloop op de badkamer gehangen in afwachting van de nieuwe ramen. In dat van de badkamer is namelijk melkglas voorzien.

Door het niveauverschil hier in de streek ligt de tuin van de buurman zo wat op gelijke hoogte van ons eerste verdiep en bovendien hebben ze hier van op de sanitaire troon een mooi zicht op de ingang van de kerk.
 
Ze hebben maar het zekere voor het onzekere genomen want het is nog zeer de vraag wat ze van aan die kerkdeur zien, maar het zal je maar overkomen dat de hoogmis net uit is …