In een tijd dat we met zowel Vlaamse als Nederlandse collega’s werkten en ik alras de verschillen begon te merken in beider -zogezegd zelfde- talen vond ik het een verrijking. Nederlanders vonden sommige dingen van ons grappig of kenden ze niet, wij vonden sommige dingen in het Nederlands helemaal niet zo juist verwoorden wat we bedoelden. Al bij al vond ik het geheel dus een verrijking voor beide …

Tot de dag dat ik een woord gebruikte tegen Luc, niet eens een schimpwoord maar ook geen koosnaampje. Het was gewoon het woord dat ik al jaren gebruikte zowel tegen Luc als tegen Zoneke als die iets grappig of iets onnozels uit haalden en dat Luc soms -voor dezelfde reden- ook tegen mij zegt.

De Nederlandse collega haalde uit! Het was niet gepast dat ik dat woord tegen Luc gebruikte! On-ge-past! Ik maakte hem gewoon belachelijk, vond ze. Ik stond met mijn mond vol tanden en kon nog net mijn ogen opvangen toen ze uit hun kassen vielen van ’t verschieten.

Ik ga het woord in kwestie hier niet vermelden, wie weet wie nog uit zijn krammen zou schieten.

Toen ik dan ooit op het blog iets schreef over de drie sloebers kreeg ik commentaar. In Nederland betekent “sloeber” … Ik liet het staan. Nog wat?

Maar het leverde me wel een probleem op bij het beschrijven van Lucs reactie op het feit dat ik zo lief ben.

Er stond oorspronkelijk: “Toen begon die onverlaat onbedaarlijk te lachen …” Zegt het woordenboek dat een onverlaat een gemene kerel is. Schelm, deugniet, schavuit … allemaal gemene kerels.

Wat zeg je dan tegen diegene die je plaagt? Plaaggeest? Neen. Een plaaggeest is vervelend. Wat zeg je dan tegen iemand die grappig is? Grapjas? Allee, niet zeveren. Lolbroek? In Nederland maken ze er zelfs “grapjurk” van. Dat zijn alle drie benamingen voor de grappen van de zatte nonkel op een feest. Opgeblazen vrolijk en vervelend tot de grond.

Als ieder woord dat ik ooit hoorde gebruiken voor schelmenstreken van kwajongens en -meisjes nu gemene kerels blijken te zijn, zijn wij als kind uitgemaakt voor het vuil van de straat.

Luc een deugniet noemen klinkt te jong voor hem, maar een schelm en een hele resem andere woorden die iets heel anders betekenen komen wel in aanmerking. Nogmaals, ik zet ze hier niet. Ik wil dat iedereen begrijpt dat niet alleen “schatteke” en “zonneke” en … getuigen van genegenheid.

In de juiste context doen die andere benamingen dat ook.