Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Maand: oktober 2015 (Page 3 of 4)

Philip Nicholson

Op één van die momenten dat ik nog eens wakker schoot en het internet afschuimde, op zoek naar boeken die ik nog zou willen, viel ik ineens op een naam. Even stond ik perplex. De schrijver achter die naam had, indertijd dat ik zijn boeken kocht, zo goed verstopt gezeten dat genen weet niemand wist hoe hij echt heette.Ik heb altijd halvelings gedacht dat hij in werkelijkheid een spion was.

En nu opeens las ik dat hij Philip Nicholson heette.

Boekbeschrijvingen en schrijvers bespreken, daar doe ik niet meer aan, dat hoorde bij een tijd dat ik moest schrijven om niet te denken, maar ik vind wel dat dit het vermelden waard is.

De beschrijvingen van de schrijvers heb ik weggehaald. Ze blijven toch nooit bijgewerkt, tenzij een schrijver overleden is.

Ik zal nog maar eens op internet gaan kijken of ik het boek kan vinden.

Op mijn verjaardag

Nog voor het opstaan had ik al vier mails gekregen met verjaardagswensen én een kadootje. Even op een rijtje?

  • Veritas geeft me 10% korting op mijn volgende aankoop.
  • e5 mode geeft me 10% korting op mijn volgende aankoop.
  • bol.com geeft me een kadootje dat ik moet ontdekken door een filmpje te spelen waarvoor ik een plugin moet laden. Welke plugin wordt niet vermeld. Van vroegere kadootjes van bol.com weet ik dat ze meestal 2,5€ korting zijn op de volgende aankoop.

Erg blij ben ik daar niet mee. Dat zijn geen kadootjes. Dat zijn verkooptrucs. Kassa kassa! Weg ermee!

De vierde? Wel die geven me gewoon het aantal spaarpunten dat ik op mijn kaart staan had nog eens bij en dat zonder koopverplichting. Ben ik blij dat ik daar mijn volgende aankoop nog niet deed -wat ik wel zinnens was- want met deze punten erbij heb ik er genoeg voor een korting bij die volgende aankoop.

Soms is uitstel geen afstel maar gewoon van tel.

Als lastige vliegen

De tijd die we niet werken, willen we liefst besteden aan de dingen die we graag doen, zelfs als dat eens niets doen is.

We zijn toch vrij om te kiezen hoe we onze vrije tijd gaan besteden? Dat dacht ik toch. Maar toch ben je nooit echt gerust.

En dan wil ik het niet hebben door de constante overlast van verkopers per e-mail -die per telefoon hebben we een halt toegeroepen- maar dan hebben we het wel over mensen die tot aan de deur komen en aanbellen.

Zo worden we lastig gevallen met vragen of ze bij ons naar de wc mogen, of ze van ons elektriciteit mogen aftappen, of we geen stuk van onze berg willen verkopen, … en we hebben nog maar onlangs dat gedoe met economie enquête gehad.

Wie dan denkt gerust te zijn als we bij Zoneke zijn, komt bedrogen uit. Gisteren werd er aangebeld. Hij zei wie hij was, legde uit dat hij van een elektriciteitsmaatschappij kwam -die we hier niet gaan noemen- en dat zij wel degelijk de goedkoopste zijn en dat willen bewijzen. Daarom doen ze een huis-aan-huis bezoek in Zonekes dorp om de bewoners te vragen bij welke maatschappij ze zijn en zo de cijfers te vergelijken. Dus, kon ik even opgeven bij welke maatschappij …

Ik stopte hem, zei dat ik er niet woon en dat ik het antwoord dan ook niet weet. Hij zou in de loop van volgende week nog wel eens langskomen, als Zoneke thuis was.

Dat betekent, volgens mij, dat we die hier bij ons ook nog mogen verwachten.

Soms bekruipt me de lust om, als er zo ene voor de deur staat, heel erg luid te brullen: “lamegerust!” Wat zouden ze dan zeggen? Of is dat er over?

Medezwemmers

De redder zwaaide met een schepnet. Hij stond op de oever van het buitenbad en niet op de oversteek.

Hij pookte wat in de hoek van de nis en iets lukte niet goed. Net toen wij die kant bereikten zagen we de muis. Hij beweerde dat ze uit het omringende groen kwam. Mogelijk. Maar onwaarschijnlijk, want om daar te geraken had die muis toch in het bad de, kleine maar toch bestaande, afstand zwemmend moeten afleggen.

De redder maakte een beweging als gooide hij de muis terug het omringende groen in. Maar even later zagen we hem, inclusief net en muis, zijn vangst aan een collega tonende.

Wat moet je daar nu van denken? Ik zwem liefst in het buitenbad, regen of geen regen, en liefst alleen. Dat dat niet altijd kan, weet ik ook wel, al helpt regen daar wel bij. Dat er bladeren en andere herfstige zaken in dat water kunnen vallen is dus geen punt.

Maar …

Moest ik me niet afvragen of het beestje geen ziektes meezeulde? Muizen op zich doen me namelijk niets ook niet als ze kunnen zwemmen.

Moest ik me niet afvragen wat die kleine komedie als zou hij de muis in de natuur zette betekende? Misschien heb ik me wel vergist.

Ik heb er in elk geval niet zwaar aan getild en heb me verder ondergedompeld in de geneugten van het dagelijkse zwemmen, maar als ik dan achteraf lees over leptospirose na de Titan Run in Nijlen …

Beter niet aan denken.

Vandaag besteld, morgen geleverd

Zondagavond, om niet te zeggen -nacht, gaf de muis er de brui aan.

Maandagochtend bestelde ik een nieuwe op internet, maar ik moest wel Zonekes adres opgeven voor de levering omdat we daar tijdelijk onze tenten zouden opslaan.

Dinsdagmorgen om kwart na negen plugde ik mijn nieuwe aankoop in.

Merci hé mannen!

Gebed voor het eten

Hier zijn we weer! Bij Nitro en Murphy! Jaja, Querida en Zoneke zijn enkele dagen de hort op.

Toen we laatst naar Zonekes nieuwe keuken kwamen kijken, demonstreerde Zoneke hoe goed Nitro luisterde. Hij mag namelijk pas naar zijn bak als dat uitdrukkelijk gezegd wordt, heel gemakkelijk natuurlijk want zo kan je zelf rustig het voer in de staander plaatsen.

Zoneke demonstreerde dus even voet, af, zit, pinguïn en high five. Nitro, met een half oog op zijn voer en mogelijk met het idee dat hij maar beter het spelleke meespeelde of dat hij op zijn honger kon blijven zitten, deed braaf wat hem gezegd werd.

Vandaag beperken we ons tot: “zit” tot het bakje eten klaar staat want die demonstratie deed me een beetje aan een gebed voor het eten denken.

’t Is proper!

We zijn met ons twee, zijn vele weken per jaar niet thuis. Uit voorzorg sluiten we tijdens onze afwezigheid één en ander af.

Ook het water. Het verheugde ons dan ook toen we in april dit jaar te lezen kregen dat zuinige verbruikers zouden beloond worden.

Lang heeft die beloning niet geduurd, want laatst las ik dat water duurder zal worden voor kleine gebruikers. Want het gratis water valt weg en wordt vervangen door een korting per gezinslid.

Is dit nu een verdoken afpakken van de beloning die Minister Schauvliege ons beloofde?

Skype

Op een zeker ogenblik kreeg ik er de kriebels van. Telkens ik mijn map contactpersonen opende -op de pc wel te verstaan- begon die skype zich op te dringen. Ik kreeg die niet weg. Waarom ik die niet wegkreeg?

  • Ze beweerden dat die gelinkt was aan iemand uit mijn contacten. Dat was blijkbaar Franco van Marie-Rose. Ik heb die mens twee keer van mijn contacten gezwierd (en er terug bij gezet natuurlijk).
  • Ik moest inloggen om te kunnen uitloggen en dat zonder dat ik me daar ooit registreerde.
  • Ik moest zus en zo en uitvinken. Dat lukte niet.

Ik zocht en zocht, ook op de Microsoft Community. Daar stond als antwoord op de vraag hoe je skype moest wegkrijgen: “dat kan je niet”.

Dus, ik kan skype wel uitzetten, maar die knop zit zo dicht bij die instellingen, dat je extra moet opletten, want er op klikken is activeren.

Op een morgen las Luc een stukje voor dat hij vond Schoone pc:

Eveneens nieuw is de app Skype voor het chatten en bellen met contacten. Skype is door Microsoft overgenomen en in Windows 10 als vast onderdeel geïntegreerd.

Aha! Vandaar!

Nu ik vond het gewoon wat vervelend, maar echt niet zo erg dat het me ergerde. En ik weet ook niet of ik niet ooit eens skype zal willen gebruiken, maar dan wel liefst als ik daar zelf voor kies.

De economie enquête

… die zit er op.

En wie nu, net als ik, het volgende beeld voor ogen had …

Zo ging het niet. In afwachting of hij/zij zou komen, zat ik wat op mijn pc te tokkelen om zeker te zijn dat ik elke stoppende auto zou zien. Want Zoneke was hier maandag geweest en de bel deed het niet. Hij heeft moeten kloppen. Goed! Die bel is voorzien van een nieuw stel batterijen, maar toch …

Zo iets voor de vermelde tijd ging de telefoon en ik zuchtte. Dat nummer had me wel al trachten te bereiken maar het betrof een zaak die zich hier ergens in de buurt bevindt. Nu ik toch zat te wachten nam ik de oproep. Ik zou eens gaan uitleggen dat het me niet zinde dat ze mij contacteerden om in hun blaadje te publiceren of voor een tombola, zoals al meer gebeurde. Ik zou ze eens afpoeieren.

Het waren die van FOD financiën. Ziede, als we die enquête nu per telefoon deden, moest hij/zij zich niet meer verplaatsen. Op zekere manier begrijpelijk, want die enquête duurde maar iets van een vijf minuten.

Maar een legitimatie? Die hebben we niet gezien.

Het boek

Soms spreekt een boek me aan en dan breng ik het mee. Soms begin ik er in te lezen en leg ik het terzijde en denk: “foute aankoop”. Waarom zou ik niet kunnen zeggen, is het de aanzet van het verhaal, een schrijfstijl die me niet ligt of ben ik het zelf die op het ogenblik dat ik begin te lezen niet in de goede bui ben? Wie zal het zeggen.

Nu zat ik laatst toch zonder leesvoer en ik zag het boek liggen bovenop een doos waar ik alle boeken in leg die ik ooit eens op de rommelmarkt wil verkopen. Ik greep het. Ik wou lezen en als ik wil lezen dan zal ik lezen, al is het een boek dat ik ooit -ik weet zelfs niet meer wanneer- meebracht om het ongelezen weg te leggen.

Dit keer legde ik het niet terzijde, na enkele bladzijden was ik geheel verdiept in wat ik las. Ik kon het niet in één ruk uitlezen, er kwam een evenement tussen, maar de week daarop las ik het volledige boek uit.

Ik ga er me nog een boek van Harlan Coben kopen. Eén om te beginnen! Want ik heb al gemerkt dat hedendaagse schrijvers de neiging vertonen om een succesformule van een eerste boek eindeloos te herhalen in hun volgende. En dan haak ik ook af.

Page 3 of 4

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén