Zoek
Zoals zovele oude boerderijtjes stond het was-was huis met de zijgevel naar de straat en werd het binnenkoerke afgesloten met een grillepoort. Naast die poort, waar vroeger de mesthoop was geweest, stond een sierboom, met laag tegen de grondhangende takken en breed opengespreid.
Dat was één van Machoechel’s favoriete plekjes. Dan zat ze onder die boom en wachtte!
En wee de bezoeker die van de straat afweek en de trapjes naar de grillepoort opging. Als een duvel uit een doosje sprong ze onder die boom vandaan en sloeg haar poten rond de benen van die onverlaten.
Meestal werd bezoek dan ook aangekondigd door een verschrikte gil van het slachtoffer dat zich een aap schrok. Het is pas later, wanneer de grillepoort weg was en de voordeur verplaatst dat mske een bel geïnstalleerd heeft.
Categorie: Kattenhistories (Page 21 of 22)
Toen mske een goed jaar in het wat-was huis woonde, wandelde daar doodgemoedereerd een klein kattekind van een maand of twee binnen. Door het feit dat het zomer was stond de deur open en was er geen enkel obstakel dat kleine katten buiten kon houden. Het beestje ging iedereen wat vertederen en legde zich dan gewoon ergens te slapen. Zus vroeg onmiddellijk of ze het konden houden.
Toen Ex thuis kwam gooide hij die kleine kat onmiddellijk buiten. Toen Zus en Zoneke nogal ontgoocheld buiten gingen spelen heeft mske efkes serieus haar gedacht gezegd tegen Ex. Dat hij geen kat wou dat was één ding en zijn recht, maar dat de reden daartoe was dat “katten vieze beesten waren” omdat zijn moeder dat zei, dat was een reden die mske niet slikte. Ze had in het vorige huis nooit een kat in huis genomen omdat ze toen aan een drukke steenweg woonden en ze het risico niet durfde te nemen.
Toen dan bovendien de buurjongetjes met stokken begonnen te gooien naar het katje en het begonnen te plagen en van het muurtje lieten vallen was de maat vol. Ex, die wist hoe mske kon reageren in zulk geval, is dan maar zelf buiten gegaan om van zijn neus te maken, waarop die kinderen het katje losten, dat als een haas terug in huis dook. En ze bleef terugkomen zodat mske begreep dat ze katteneten e.d. moest aanschaffen.
Machoechel mocht wel buiten en er werd een kattenluik gezet en toen kreeg ze kittens. Daarvoor heeft mske een thuis gezocht en haar daarna laten steriliseren. Machoechel was een fantastische kat, ik zal later nog wel eens enkele van haar avonturen vertellen.
Toen werden op een nacht echter twee honden vergiftigd. mske haalde daar politie bij. Om die klacht “geldig” te laten zijn moest ze een lijkschouwing laten doen. Dat is geklasseerd zonder gevolg.
En toen Machoechel 13 jaar oud was vond mske haar, dood, onder de struik, met schuim op haar bek.
Ze wou die ganse cinema niet meer meemaken, zeker niet het laten wroeten aan iemand waar je zoveel vriendschap van had en ze heeft Machoechel heel stillekes begraven. Ze zwoer dat ze “nooit” nog een kat wou. “Nooit” duurde dus welgeteld één week.
Bloed, zweet en tranen!
Lawaai, ambras en gekrijs!
Verschuif, verhuis en verplaats!
Boenk met de vuist op tafel (ahem buro) en ’t klassement gedaan.
Zeg nu niet dat katten lastige beesten zijn. Voor wat wij allemaal moeten dienen!
mske wou de online van haar Wat-is bank installeren en er waren enkele kleine probleemjes die zij zogezegd niet kon oplossen omdat wij (lees Karboenkel, Toke en Mouche) aan het aflappen waren, hindernissenparcours speelden over het buro, onder de pc-tafel cross hielden, alle papieren alle richtingen uit strooiden.
mske schoot uit haar krammen, greep Karboenkel in zijn nekvel en zette hem in de keuken, verhuisde het buro zodat het tegen de pc tafel staat, omdat ze denkt dat Karboenkel dan zo gemakkelijk niet meer van de vensterbank over dat buro zal lopen (droom verder, mske) en heeft van puur alteratie het klassement gedaan dat nu één hoop wirrelwarrelende papieren was i.p.v. stapeltjes.
Nu die online geïnstalleerd en het klassement gedaan is, kunnen wij even een tukje doen! Onze goeie daad voor vandaag zit er op!
Deze morgen sprong Toke op mskes schoot, maar omdat ze nu nog tot vrijdag moet wachten op de wasmachine, heeft mske liever dat Toke op haar pull zit dan op haar broek. Die pull is iets makkelijker om met de hand te wassen.
Maar Toke is zulk dwarsliggend beest dat onder die omstandigheden liever niet op de schoot zit dan herzet te worden. Dus sprong ze met een joepke van mskes schoot en draaide zich kort om, om richting haar favoriete plaatske te gaan en … daar lag de rat! Ondertussen zou je nu toch verwachten dat Toke die rat al kent! Dat is onze speelgoedrat. Meestal ligt het ding ergens vergeten te liggen maar blijkbaar heeft Karboenkel die deze morgen nog maar eens gekilled!
Toke schoot als een pijl uit een boog weg, maar dan wel recht omhoog! mske dacht dat ze gelanceerd was …
Omwille dat hier de verwarming en de badkamer nog moet geplaatst worden, wil mske dat wij momenteel in de keuken blijven. Als zij er is mogen we in ’t buro ook. Gisteren ging de schouwveger komen en wou ze ons alle vier in de keuken hebben. En ze vond mij niet!
Grote paniek!
Héél grote paniek!
En hoe erg ik ook mijn best deed, ze hoorde me niet! Want ik zat in de kast. Dat is een oude kast die ze wil overschilderen zodat die past bij het geheel maar die kast kan niet goed dicht. En Karboenkel zat aan die deur te foefelen en Slow heeft die deur dichtgeduwd met mij daarin!
Ohlala … dat was bijna een thriller, alleen in die donkere kast!
mske begon alle kasten na te kijken omdat ze weet dat ik het kan en toen deed Slow die ouwe kast open en ik stormde daaruit en dan hebben mske en ik mekaar wel een half uur zitten troosten.
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaargh!!! Hoe stom kan een kat zijn! Mijn pels staat recht van gefrustreerdheid. Hoe dom, dom, dom!
mske heeft gisteren naar Marleen gebeld -weet je nog wel- omdat Toke niet in orde was met de vaccinaties en dat dat risico’s kon inhouden voor ons. Vandaag belde ze terug en zei dat Marleen de ganse week volzet was en dus niet kon komen. En ikke blij!
Daarnet kwam mske en stopte me in een box! En Mouche en Karboenkel ook! En ze is met ons naar Marleen gereden en daar was Kozzeke met Toke ook!
Marleen heeft eerst Toke haar spuitje gegeven, een pilleke en druppeltjes in haar nek. Daarna is Kozzeke met Toke vertrokken. Daarna was het mijn beurt en ik hààt het als de pest, maar ik zal toch geen kik geven. Toen kwam Karboenkel, die keek héél arrogant en Marleen zei dat ze problemen verwachtte met het pilleke, maar het enige dat hij deed was daar op schuimen omdat hij dat niet snel genoeg had ingeslikt.
En toen moest Mouche! Daar ben ik van geschrokken! Die heeft gevochten als een wilde beest! Marleen heeft twee paar speciale dikke leren handschoenen uit de schuif gehaald, één voor haar en één voor mske. En ze hebben met hun twee moeten vechten om Mouche een spuitje te geven. Waarop Marleen besloot om Mouche géén pilleke te geven!
Had ik mij niet zo geërgerd dan had ik waarschijnlijk moeten lachen! Marleen en mske, worstelend met een blazende, woeste, wilde, krabbende, bijtende Mouche en Slow stond erbij en hij keek ernaar.
Nadien in de auto zei hij: “Amaai, die Mouche dat is een grellige. Als je nog naar de veearts gaat, wil ik die nooit vasthouden. Ik dacht zelfs efkes dat jullie die niet gingen kunnen houden en dat die in mijn nek ging springen. Ik wou al achter jou komen staan.” Waarop mske lachte en zei: “Voor zo een klein katteke”. Nu mag ze zeggen wat ze wil, klein katteke of niet, maar ik zou met Mouche niet in de clinch willen gaan moest ze zó doen zé! Dat is écht géén katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Als mske ’s morgens ontwaakt heeft ze altijd nog even tijd nodig om wakker te worden. Dan ligt ze te soezen en overdenkt de dingen die al geweest zijn en/of de dingen die nog moeten komen. Deze morgen dacht ze er aan dat ze haar eigen leven gecompliceerd maakte door geen afstand te willen doen van Kokkeriko, Gerard en Nijntje en besloot ze een goede thuis voor hen te zoeken.
Toen ze bij ’t ontbijt dan Nijntje zag veranderde ze weer van gedacht.
Er zijn mensen bij wie ’t konijn in huis leeft, maar dat ziet mske niet zo direct zitten, alhoewel, volgens haar veearts konijnen uiterst propere beestjes zijn en ook heel plezant uit de hoek kunnen komen.
Nijntje’s zusje woont, samen met twee katten en een hond, bij die veearts en zit in huis als de kinderen thuis zijn, maar gaat ’s nachts wel in een nachthok slapen.
De dag dat bovenstaande foto van Nijntje genomen werd, hebben ze hem binnen gehaald en waren Mouche en ik foetsie. De nieuwsgierige Karboenkel echter wou dat raar geval van korter bij bekijken maar was er wel bang van. Dat is volgens de veearts ook normaal, aangezien dat konijn bij haar thuis óók de dienst uitmaakt.
Wablief???
Na een hoop gerommel en gestommel in de stal (lees berging), waar nog een voorraad dozen staat, om de dingen, die ze tot op het laatste moment nog nodig hebben, in te pakken, hoor ik net Slow aan mske vragen:
“Zal ik de katten ook al inpakken?”
mske keek hem bij die vraag heel verwonderd en niet begrijpend aan waarop hij zegt:
“Dat is om dood te blijven, als je in die donkere stal een doos wil gaan halen en daar springt een zwarte kat uit! Als die zo graag in die dozen zit, wil ik hem nu al inpakken en Sloef ligt ook al zo graag op dat inpakpapier!”
En mske lacht daarmee en ik vind dat echt niet grappig.
Maar Karboenkel zegt dat ik mij dat niet moet aantrekken omdat mske ook lachte toen hij, Karboenkel, trampoline sprong op Slow’s buik.
Het is waar dat mske veel meer lacht dan vroeger, maar daarom hoef ik dat toch nog niet grappig te vinden …
Toen Mooikind enkele jaren terug bij Kozzeke ging wonen was dat wel bij mskes broer thuis, aangezien Mooikind nog studeerde. Ze bracht toen Toke, haar kat, mee. Nu ze gehuwd zijn hebben ze een eigen appartementje gehuurd waar ze Toke niet kunnen meenemen.
Schoonzusje, die al niet zo diergezind was, vond Toke maar een vies beest, maar ze had er niet echt hinder van aangezien Mooikind zelf voor het katje zorgde. Nichtje wil echter al jaren een hond!
Schoonzusje zegt “neen, want er is Toke”.
Nichtje zegt: “als Toke weg is, krijg ik dan een hond?”
Schoonzusje zegt: “misschien”.
Zonet heeft mske een smske gekregen van Kozzeke: “Tante, Nichtje zegt dat jij Toke wel ziet zitten, wil je haar?”
En wat zegt een mens dan? Maar mske heeft er wél op aangedrongen dat dat zeker niet vóór de verhuizing gebeurt. Dan moet Toke maar één keer van woonst veranderen.
mske loopt hier al méér dan een uur te slaapwandelen. Ze had gisteren gezegd dat ze vroeg (half zeven) wou opstaan omdat het dan frisser is om te werken.
Maar ze ging daarom dan gisteravond wel vroeger slapen. Net op het ogenblik dat ze aan het doezelen was begonnen de honden te blaffen. Dat is altijd teken dat er iets is. Blijkbaar was de campinguitbater hier rechtover ervan aan het profiteren dat het frisser was om zijn bomen te snoeien. Die kerel krijgt dat wel meer ’s nachts. Dat is een nachtuil. Niet dat hij lawaai maakt maar je hoort hem wel.
Toen kwamen de luidruchtige buurjongetjes thuis en heeft Karboenkel een offensief ingezet tegen die barricade. Dan weet Slow nog te vertellen dat Max morgen terug moet werken.
Om vier uur is Slow opgestaan omdat hij niet meer kon slapen en zei haar dat hij haar op tijd ging wekken.
Nog iets later is de barricade omgegaan. Karboenkel heeft zo een prachtig systeem om die dingen te laten kiepen. Hij komt aangelopen en springt een stuk op voorhand, wat de indruk geeft van een vliegende kat. Dit levend projectiel komt dat precies aan op die plaats waar die deur haar evenwicht verliest. Ik vrees dat Slow zijn ingenieurskwaliteiten zal moeten bovenhalen om nu die deur recht te houden.
Om halfzeven kwam hij haar dus op tijd wekken.
pske vanIk wou eerst zeggen dat mske rondliep als een zombie, maar bij het opzoeken van een plaatje over zombie’s kwam ik op van die zombiesites terecht. En zo ziet ze er nu écht niet uit.
