Boekendozen – Wizzewasjes

Samenloop

By ms

On 28 februari 2024

Vorige vrijdag reden we naar Antwerpen. We hadden gelezen over het schilderij van James Ensor -De Vertroostende Maagd¹– dat nieuw aangekocht werd en tijdelijk te zien was in het MAS, alvorens langdurig naar het MSK verhuisd te worden.

We konden er dan een daguitstap van maken en ook nog eens binnenlopen in het KMSKA. Ik wou deze keer nog eens een bezoekje brengen aan de Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen” van Jean Fouquet.

We parkeerden de auto ergens langs de straat -want op vrijdag is er markt op de parking van de PIDPA- en namen de tram. Geloof het of geloof het niet, van het Kiel naar het MAS zit je haast een uur op die tram, met overstap.

Na het MAS namen we de tram naar het KMSKA. En na het KMSKA namen we de tram terug naar het Kiel.

Daarna reden we naar een boekenverkoop voor het goede doel een half uurke verder. Daar zouden we ook een paar boekendozen afgeven. En ondanks dat ik het karreke had meegenomen heeft straffe Luc toch maar een doos van de auto tot onder de luifel gedragen.

Op zaterdag is hij te voet naar de Rally van Haspengouw gestapt, niet langs de veldwegen binnendoor omdat je daar niet overal door mag tijdens de rally, je moet er op sommige plaatsen zelfs inkom betalen, maar langs de straat, wat natuurlijk een heel eindeke om is.

Op zondag stonden we om kwart voor zeven ’s morgens op de carpoolparking op Bollie en kleindochter te wachten om samen verder naar het sportevenement te rijden. Kleindochter stopte haar spullen in de koffer en Luc klapte het deksel dicht.

We komen aan de sporthal, ik stap uit, Bollie stapt uit, kleindochter stapt uit en haalt haar spullen uit de auto.

Tot hier is het verhaal nogal saai. Niet soms?

Maar waar is Luc? Die komt met alle moeite ter wereld uit die auto en staat krom gebogen te proberen om recht te geraken, zet met moeite een paar strompelstappen en zegt dat er iets in zijn rug zit.

In januari pas waren de twee sessies bij de kinesiste afgelopen. Hij doet nog dagelijks meermaals zijn oefeningen en toch had ik de laatste weken al gemerkt dat hij soms eens naar zijn rug tastte.

Eens hij zondag recht was ging het verder vlotter. Maar maandag was het weer koekenbak. Zitten en dan rechtstaan blijkt nu weer een probleem. Gisteren vond ik hem toch een ietsje eleganter opstaan.

Wat is de oorzaak? Een samenloop van omstandigheden?

____________________
¹ MAS

De boekenkamer

By ms

On 26 februari 2024

In Za za, ze & zo

Moe was ik het en grondig beu ook al. Er moest iets gebeuren. En ik zou dat varkentje wel eens gaan wassen.

Met vernieuwde energie toog ik naar de boekenkamer, bekeek de boeken en attributen op het ijzeren rek en de stapel dozen tegen de wanden. Pure chaos vond ik het. Wie kon dààr nog aan uit.

Er was de doos waar “kookboeken” op stond, dat was nog zo een hoge logge bananendoos en die moest weg, zo snel mogelijk want die verstoorde zelfs de orde in de wanorde.

Er waren de dozen waar “oorlogsboeken”, “Young Adults” en “anderstalige romans” op stond en die dozen met een naam stapelde ik netjes op een hoge toren.

Maar die andere boeken, die in anonieme dozen zaten … daar haal ik er af en toe een paar uit om mee te nemen, maar het is nogal willekeurig. En ik wou orde op zaken.

Ik nam het boekenrekje (vezelplaat met grenenfineer) dat op de gastenkamer stond, waar ooit puzzels en spellekesdozen van de kleindochters op hadden gestaan en ging aan de slag. Veel van die boekendozen waren meer leeg dan gevuld en na drie lege dozen was dat rek nog niet half gevuld.

“Ik wou dat ik nog zo een rek had” verzuchtte ik, als ik het aantal nog te controleren dozen bekeek.

Was dat ook weer een kleine miniblik in de toekomst? Na de middag reden we de Kringwinkel -niet- voorbij en stapten binnen en kwamen buiten met een hele bijpassende boekenkast. Het ding kostte een fractie, het materiaal is geen vol hout en de stijl is voor mij meer dan passé, maar op een boekenkamer kan dat nog.

Toorn of doorn

By ms

On 4 mei 2021

In Za za, ze & zo

Het kon niet meer. Ik kon het ook mentaal niet meer aan.

Na ons besluit om het wandelen tijdelijk op een laag pitje te zetten, zijn we nog wel alle dagen een klein stukje gaan schuifelen, zijn we wat gaan manken en hinken en uiteindelijk toch een stukje echt wandelen.

Dat het nut had om te niksen bleek ook al snel, dus wat deed ik? We gingen niksen. We niksten de hele week vóór de vaccinatie wat inhield dat we niet gingen wanden, maar niet dat we de hele dag in bed lagen of op een stoel zaten natuurlijk.

Het beterde zelfs in die mate dat ik de schokabsorberende halve zool in mijn rechter sneaker als storend ging ervaren en besloot dat ik die versleten sneakers ook beter zou afschrijven.

De dag nà de vaccinatie had ik prijs. Het was gewoon terug, in volle glorie. Gelukkig had ik de versleten sneakers nog niet weggegooid en de halve zool nog niet opgeborgen.

Enige bedenkingen achteraf? Woensdag was ik boven in de boekendozen gaan neuzen en had die ene doos toch wat te zwaar gevonden …

Na verder nadenken kon ik me nu echt niet herinneren of de eerste symptomen, die ik eerst niet aan deze situatie had gelinkt ook had gekregen na het verplaatsen van volle bananendozen met boeken. Want maanden geleden had ik in die heup wel eens een paar dagen een prikkerig gevoel als had ik op een speldenkussen gelegen. Zou het?

Dan zou ik niet alleen het plezier van het wandelen maar ook van de boekenmarkten kwijt zijn. Hoe meedogenloos!

Neen, ik had geen zin meer in hopen. Ik had geen zin meer in afwachten. Ik had geen zin meer in het ongewisse. Ik had geen zin in een doktersbezoek maar maakte toch een afspraak.

Gisteren om kwart voor twee …

Bananenboekendozen

By Sloef

On 16 juni 2007

In Za za, ze & zo

Er is nog steeds geen bibliotheekkast, zodoende zitten al mskes boeken nog in de bananendozen. Die zijn namelijk gemakkelijk te stapelen en handig in gebruik als ze een boek wil zoeken.

Maar met de nieuwe aanwinsten worden die dozen te klein, niet dat er geen plaats meer in is, maar mske wil schrijver per schrijver bijeen houden en aangezien de Kellermans onder hun beidjes intussen een doos vullen en er een paar nieuwe boeken van Robert van Gulik bijgekomen zijn, terwijl David Baldacci nu ook meer plaats inneemt en ze toch moet zorgen dat er plaats genoeg is voor Arnaldur Indriðason, werd het tijd om uit te kijken naar nieuw bananendozen. Vier stuks ineens brachten ze mee.

mske, zoals altijd, trachtend de zaken zo vlot mogelijk te laten verlopen, plaatste de dozen in de doorgang naar de living, zodat ze daarna veilig de auto konden leegmaken. Die dozen stonden zo:

Wat later komt Slow bij haar in het buro, met een beteuterd gezicht en zegt: “zeg msje, als je liever niet hebt dat ik teevee kijk, mag je dat gewoon zeggen ook hoor, je moet dat niet met een hint doen”. mske vraagt zich af wat hij bedoelt tot ze aan de dozen denkt en ze schatert het uit.

“Zo, ik heb me doorgang verschaft” verkondigt Slow iets later en de dozen stonden zo: