Nu wou ik hier toch een heel verhaal vertellen over koffie, maar mske wees mij er op dat ik dat al eens helemaal uit de doeken heb gedaan.

Ja dan blijft er niet veel meer over dan te zeggen dat het over is. Na tien jaar geen koffie drinkt mske er terug. Al van met pasen. Maar toen mocht ik er niks over zeggen omdat ze niet wist of het niet van voorbijgaande aard zou zijn. En weet je wat nu het ergste is? Nu weet ze niet meer hoe dat gekomen is.

Om hier nu niet zomaar een heel posteke niks te vertellen, zal ik er maar een anecdoteke bijdoen dat voorviel zo in de tijd dat mske terug koffie begon te drinken.

Slow en mske stonden in de Colruyt aan de kassa. En die jongen nam iets uit de volle kar en deponeerde dat in de lege kar en gans het stapelke in de volle kar viel om. “Lap” grapte Slow “mijn schoon stapelke naar de knoppen” en die jongen van de kassa ging naar een doos, deed daar een greep in en zette twee taskes van Graindor in de kar. “Dat is omdat ik dat stapelke omgooide” zei hij en hij knipoogde.