Eerst koopt ge u ne pc. En later pakt ge daar internet bij. Ze zeggen u dat ge dat in uwe pc moet inpluggen en ge doet dat. Dat werkt.

Op ne keer werkt dat niet meer. Ze zeggen u dat uwe modem kapot is. Ge koopt u ne nieuwe modem. Die noemen ze niet “modem”, maar ze zeggen dat dat nen b-box 2 is en dat ge die ook draadloos kunt gebruiken. “Kunt” niet “moet”. Ge plugt in. Dat werkt.

Ge koopt u ne laptop, ge peist niet verder na. Ge plugt in en dat werkt.

Den dag komt dat ge ineens op verplaatsing moet en dat ge die laptop moet meepakken wilt ge nog met het internet verbonden zijn. Ge pakt die mee. Op de meeste plaatsen en in de meeste hotels kunt ge internet hebben. Voor alle veiligheid koopt ge u nen dongel voor Nederland en ge wilt er ene voor België ook.

Ge krijgt info over Fon spots. Ge vindt dat tof maar ge ziet rap dat dat toch nog in de kinderschoenen staat en dat ge daar niet veel kunt mee doen. Ge doet dan maar wat vergelijkend onderzoek op het internet.

Spijtig voor Belgacom, ge zijt altijd al nen Belgacomaanhanger geweest, maar spijtig voor Belgacom, ge vindt die van Mobistar beter. En ge hebt toch al Mobistar op uwe gsm want ge hebt u jaren geleden es zo kwaad gemaakt op een trees van Proximus, dat ge in furieuze colère Mobistar op uwe gsm gezet hebt … en op die van uw lief ook.

Dus stapt ge nog maar ne keer dat Mobistar winkelke binnen en die legt dat schoon uit en zegt dat ge, als ge zo nen usb stick wilt, hem maar efkes moet mailen, dan zorgt hij dat hij dat op tijd binnen heeft en hij geeft u de naam en de ganse santeboetiek schoon op een kaartje mee.

Ondertussen zijt ge dat kaartje al kwijt natuurlijk want de tas van uwe laptop heeft de grond al eens gekust, sjaans zonder laptop derin, maar toch, alles is er uit gevlogen en dat kaartje is foetsie. Misschien dat uwe nikkel nog wel es valt waar dat ge dat gestoken hebt maar afin … das voor een andere keer.

Nu gebeuren er dan twee dingen tegelijk. Uwe Belgacom TV doet raar. Hij wil geen opgenomen films niet meer spelen. Eerst peisde dat dat aan de film ligt, maar als dat bij bekanst elke film is belt ge Belgacom, allee uw lief doet dat. Ze gaan hem terugbellen. Drie dagen daarna hebben ze nog niet teruggebeld, tis te zeggen, ze hebben opgebeld om te vragen of ze al teruggebeld hadden.

Tegelijkertijd ziet uw lief dat alle Belgacom klanten gratis mobiel internet gaan krijgen vanaf 16 april en ge gaat uw oor ne keer te luisteren leggen en ja, dat is waar. Ge moet dan wel uwe pack veranderen want ge zit met nen ouwerwetse pack, maar als ge de pack pakt die maar 3€ duurder is als uwen ouwerwetse, krijgt ge der nog nen tablet bij ook. En een simkaart natuurlijk. En dan kunde mobiel internetten. Die simkaart past in uwe gsm of in uwen tablet, als ge dat pack met dienen tablet pakt natuurlijk.

Maar gij moet dwars doen, gij wilt mobiel internet op uwe laptop en ge ziet met ne gsm van Mobistar! Ha! En ge hebt recht op gratis internet. Dat is niet erg. Dat zeggen die van Belgacom. Dat is niet erg want tot 16 april is er een actie waar dat ge ne usb-stick kunt kopen in de Belgacom winkel voor 1€. En gij blij natuurlijk.

Ondertussen hebt ge dan ook nog uwe laptop uitgeplugd want waarom inpluggen als dat zonder kabelke ook gaat. Daar moest ge u eerst ook nog drie keer zenuwachtig op maken eer dat dat ging. Maar … eind goed, al goed, dat werkt.

En dan leest ge elders ook azo iets maar dan wat anders en de kat zegt: “nu vertel ik dat niet meer” maar gij peist: “waarom niet?”

Dus pakt ge op ne schonen donderdagnamiddag den bus naar de Belgacom winkel en ge begint daar uit te leggen dat ge zo nen usb stick van 1€ wilt. Dat kan niet! Die acties moeten gescheiden blijven. En die usb-stick voor 1€? Die kunt ge alleen krijgen als ge er een bijkomend abonnement van 24 maanden bijpakt. Dat hebben ze u aan den tellefon verkeerd gezegd. En gij peist: “waarom zou ik een abonnement van 24 maanden moeten pakken als ik het na 16 april voor niks krijg?”

Uw lief die zo half over uw schouder heeft meegeluisterd en nog met die Belgacom TV in zijn maag zit zegt schamper: “lap” en ze bekijken uw lief precies of dat dat nen botterik is en dat kunt ge niet hebben, dus zegt ge dat het toch wel wat veel is dat ze uitsteken daar bij Belgacom. Ze gingen dat eens direct nakijken sé.

Het is opgelost! Het is de schuld van Vitaya! Al is uw lief er gralijk zeker van dat er andere films ook niet spelen en al wete gij ook zeker dat die van Vitaya vroeger ook geen probleem gaven.

Dus gade buiten zonder stick en met ne gebruiksvriendelijke post minder op uwen TV en ge peist dat ge dat simkaartje voor dat gratis internet aan uw lief gaat geven, samen met den tablet. Dan moet dieje mens, als ge op verplaatsing zijt, ook niet meer wachten tot dat gij uwe laptop ne keer wilt afgeven als hij naar zijn mails wilt kijken.

En voor uwe laptop zult ge dan wel die mobiele van Mobistar bestellen … als ge dat kaarteke terugvindt tenminste.

De eerste film waarvan mske zich herinnert dat ze er bij gehuild heeft was “Ik had vijf zonen“. Die film blijkt dan uiteindelijk “The Sullivans” te heten, maar tot daar toe, dat weet mske pas sedert gisteren. Ze waren daar met de school naar toe geweest en ja, de ganse klas aan het janken.

Het jaar daarop deed de school dat efkes lichtjes over met “Shenandoah“, ook ja lap, de ganse klas aan het janken.

Daarna kan mske zich niet herinneren dat ze nog om een film gehuild heeft. Zelfs niet toen ze Bambi zag met een hele resem huilende klein mannen onder haar arm.

Nu had Wachtebroer het toch over films, onder andere over films geregisseerd door Clint Eastwood, dat die zo goed zijn en hij noemde onder andere “The Bridges of Madison County“, wat Slow en mske beaamden en hij noemde ook “A perfect World” die zo ontroerend bleek te zijn, maar die Slow en mske nog niet gezien hadden.

Wil dat toch niet lukken zeker dat Slow die net opgenomen had. Ze hebben er naar gekeken. En mske? Heeft die gehuild? Neen! Ze heeft zelfs gezegd dat ze dat geen goede film vond. En weet je waarom dat ze dat geen goede film vindt? Omdat hij eindigt zoals hij eindigt! Daarom. En dan was dat nog zo lang uitgesponnen, dat einde.

Zie je, alle films die wat die richting uitgaan, die eindigen zo, op die manier. Paf! Dood! Het zou toch origineler zijn om de sympathieke gangster eens te laten leven. Of niet soms?

Het komt precies niet goed uit de verf, wat we willen zeggen, maar huilen op commando? Daar doet mske niet aan. Clint Eastwood of niet Clint Eastwood. Ontroerend of niet.

Het was Max die ooit aan mske vertelde dat 5TV ’s nachts films uitgaf die niet werden onderbroken door publiciteit. Slow ontdekte toen dat ook VT4 dat deed. Sedertdien heeft hij zo goed als alle nachtfilms opgenomen. En sedertdien keken Slow en mske zo goed als elke avond naar een film.

Ze hebben films gezien die ze afzetten en dus eigenlijk niet gezien hebben. Ze hebben films gezien die zozo waren.

Ze hebben nonsens gezien, zoals “SAW“, film die blijkbaar door een bepaald publiek gesmaakt lijkt te worden, maar we zegden het al, als er iets onlogisch in zit is het voor mske voorbij. Een lijk dat niet dood is en daar een ganse dag tussen twee levende mannen ligt en dat die ganse dag niet moet niezen, hoesten, kuchen, winden, krabben … ademen? Maak dat een ander wijs.

Er waren ook de Nederlandse films zoals “Zwartboek“, die op zich niet slecht was, de gruwelen van de oorlog toonde maar nog liefst van al bloot en de trieste boodschap meegaf dat er bij de goeie dan toch ook nog slechte zaten en De laatste dagen van Emma Blank“, waar we nu eens helemaal niks gaan over zeggen.

Er was “Dossier K” vervolg op, maar dat ze dan weer niet zo goed vonden als “De zaak Alzheimer“.

Ze zagen True Romance” die ze al zo lang wilden zien, maar dat heb ik al verteld.

Ze zagen films die ze wel erg goed vonden zoals “The Shawshank Redemption” en die ze iedereen wel zouden aanraden.

Sedert een pozeke echter komen er geen nieuwe films meer ’s nachts. Het is zelfs mogelijk dat enkele van de opgesomde ook al niet meer van die zenders kwamen.

Nu hebben Slow en mske hier nog enkele films staan, die ze om één of andere rede nog niet bekeken. Er is “Pulp Fiction, die ze al wilden zien sedert de trouw van Neefke, die ze om een rommelmarkt kochten, maar waar ze nog niet naar keken omdat de commentaren er over zo uit elkaar liepen: van hoogste lof tot absoluut afbreken. Wel, ze keken. Slow’s reactie was eerder lauw. mske moest het even laten bezinken maar toen besloot ze dat hij absoluut bij de goeie te rekenen viel.

Er is wel een schoonheidsfoutje maar dat gaan we hier niet vermelden omdat mske er een beetje genoeg van heeft dat ze opmerkingen schrijft die ze dan elders ziet opduiken. Waarschijnlijk is dat toeval, maar als ik het niet schrijf, kan het toeval ook al uitgeschakeld worden.

Kort gezegd, die films hebben ze nu ook al bekeken. Dat wil zeggen dat Slow en mske zonder filmavonden gaan vallen. mske wou eens in het Belgacom aanbod neuzen maar blijkbaar is dat gene vette … of ze heeft er geen knijt verstand van.

Er waren zo door de jaren heen enkele films die mske gemist had. Het zullen er wel meer geweest zijn, maar ze kwam tot het besef dat er van die films die ze gemist had toch enkele waren die ze toch wel wou zien, zoals o.a. “Pulp Fiction” en “Aanrijding in Moskou”. De redenen waarom ze die films wil zien liggen nogal uit mekaar.

Zo was er ook “True Romance“. De rede waarom ze die film wou zien was de muziek. Heerlijke muziek vindt mske dat.

Eergisteravond hing ze bij Slow op de zetel om naar één van de opgenomen films te kijken en ineens zei ze: “je hebt “True Romance” opgenomen en je zegt dat niet”. Slow was vergeten dat dat die film was met die mooie muziek van Hans Zimmer.

De film? Wel, die film heeft mooie filmmuziek. Verder valt daar niks over te zeggen.

Na herhalingen in het oneindige van Frost, Midsomer Murders en The Inspector Lynley Mysteries was er de laatste drie weken op Canvas een aflevering van Sherlock, een driedelige serie gebaseerd op de boeken van Sir Arthur Conan Doyle, maar dan geplaatst in het heden met alle technische snufjes van nu.

mske vond het wel iets hebben. Maar wat was het einde gisteren ontgoochelend. Zo ontgoochelend dat ze het verloren tijd vond dat ze had gekeken. Er was gewoon geen einde.

Dom hoor.

Na  TV-reeksen zoals “Katarakt” en “Van Vlees en Bloed” -die mske direct afschreef- en “De Smaak van De Keyser” en “Los Zand” en “Jes” -die ze een tweede kans gaf en uiteindelijk volledig uitkeek omdat ze nu toch ’t einde wou weten, einde dat er trouwens niet was- is er nu Dubbelleven.

Voor de eerste aflevering ging mske wat kritisch in de zetel hangen, want veel van de acteurs kwamen in de voornoemde reeksen ook voor, maar het viel mee. Eigenlijk viel het goed mee. Bij de tweede aflevering werd ze boos. Maar boos in de goeie zin. Ze werd boos op één van de personages en dat wil zeggen dat die overtuigend zijn.

Maar nu vraagt mske zich af of zij dat anders ziet dan anderen, of dat programmamakers dat anders zien dan anderen. Want mske vindt dat, als een man beweert twee vrouwen graag te zien, hij eigenlijk géén van beide graag ziet maar alleen zichzelve.

Dat wierp ze Ruben dan ook naar zijn kop toen die in de kerk op de begrafenis stond te snotteren en te zeggen dat Mark altijd zijn hart volgde. “Onnozelaar” heeft ze toen gezegd.

Hopelijk blijft het zo. Niet dat mske elke week “onnozelaar” wil zeggen. Maar wel dat ze er elke week naar uitkijkt.

Het is een eigenaardig iets dat Slow soms aan mske vraagt of ze een bepaald programma ooit zag. Meestal gaat het dan om programma’s die op de Nederlandse TV waren uitgezonden. Neen, die programma’s kent mske niet want die kon ze niet zien.

Want ooit, lang geleden was er nog geen kabel. Dan ontvingen de mensen hun TV via de antenne. Die antennes moesten zo hoog mogelijk geplaatst worden. Bij mske thuis heeft die antenne nooit op het dak gestaan, al was dat op andere plaatsen wel het geval, maar bij klein mske stond of hing die op zolder. Als er storing was omwille van het weer, sneeuw noemden ze dat, dan trok mske’s vader naar de zolder, liet de deur open,draaide met de antenne tot zij beneden zagen dat het goed was en dat dan efkes naar boven riepen.

Toen mske kind was woonden ze in Oost-Vlaanderen. Daar konden ze Nederland niet op het scherm krijgen want de zender van Lille -wel degelijk Rijsel- zat te kort bij, zodat ze wel de BRT en de RTB en de Franse zenders konden ontvangen maar geen Nederland. Waar ze later woonden hebben ze wel een paar keer iets op de Nederlandse TV gezien, maar dat ging dan via Eurovision. Dan kreeg je zo een speciaal testbeeld.

Nog later werden de Nederlandse zenders van het scherm geweerd door het feit dat ze te kort bij zender Waver woonden. De torens van zender Waver zijn nog steeds van ver te zien trouwens.

Later werden de antennes kleiner en het bereik groter. Al moesten die binnenantennes soms ook nog bijgeregeld worden.

Waarom Slow die programma’s dan wel kon zien? Niet moeilijk. Slow komt uit de Noorderkempen. Dat is wel heel kort bij Nederland.

Om de zaak nu volledig te maken moeten we nu ook nog vertellen dat dan later de kabel kwam, maar eigenlijk is die nu ook zo goed als passé!

Door de drukte van de laatste weken -zeg maar twee maand- had mske echt geen tijd om voor de TV te gaan zitten. Enkel voor “Man bijt hond” had ze een uitzondering gemaakt.

Gisteren was er niets op TV en Slow vroeg of ze dan eens naar één van de films konden kijken die hij had opgenomen. mske ging akkoord en toen hij “The Sixt Sense” vermeldde vroeg ze waarom hij niet eerder had gezegd dat hij die had opgenomen. Ooit hadden ze daar een stukske van gezien bij het babysitten. Het begin hadden ze gemist en het einde ook maar wat ze had gezien zag er zo goed uit.

Gisteren dus. Wat een fantastische film. Als ik mske aan het woord moest laten kwamen hier niets anders dan superlatieven te staan. Slow heeft de film na het bekijken gewist, met akkoord van mske, maar vanmorgen vond ze dat spijtig. Niet dat ze hem onmiddellijk opnieuw wil bekijken maar dat éne stukske, zo een heel klein maar geweldig fragment, dat zou ze met plezier nog eens terug afspelen. Hoe zo een klein jongetje zo een geweldig acteur kan zijn.

Slow zei dat hij eigenlijk aan een andere film had gedacht toen hij hem opnam, film waar hij niet zo onmiddellijk op de naam kon komen maar die mske ook zo fantastisch gevonden had. Zij wist niet welke film hij bedoelde.

Pas achteraf zei hij dat die film denkelijk “Signs” was. Daarin moest het kind bepaalde linken leggen. “Ach ja” zei mske “maar dat was geen jongetje, dat was Mel Gibson”.

Over Signs had ze hier ooit zelf eens wat willen vertellen, maar dat heeft ze niet gedaan. De meeste mensen kunnen al niet tussen de lijntjes lezen wat zouden ze de achterliggende betekenis van iets dat niet tot het normale behoort begrijpen. Dus liet ze het maar zo.

Het is hier al vermeld geweest, meerdere keren zelfs, dat mske indertijd “Alles kan beter” met Mark Uytterhoeven, Guy Mortier, Rob Vanoudenhoven en hun steeds wisselende vierde deelnemer, een geweldig goed programma vond. In die mate goed dat ze ook steeds naar de herhalingen keek en nog zal kijken. Toen de laatste herhaling, enkele weken geleden, ten einde liep stelde Slow voor om naar: “Zonde van de zendtijd” te kijken. Dat hebben ze gedaan. En ja, mske vindt het niet slecht, ze vindt het zelfs meestal goed al vindt ze “Alles kan beter” nog dat ietsje beter.

Blijkbaar is ze niet alleen want, we lezen in de internetgazet dat “Zonde van de zendtijd” het canvasrecord breekt. Enkel “Alles kan beter” deed beter.

Als je op Wikipedia gaat kijken onder “Alles kan beter“, dan lees je:

Het opzet was opmerkelijke mediaverschijnselen, versprekingen, … extra in de verf te zetten, en zelfs te verbeteren. Immers, de titel was tevens het uitgangspunt.

 
Dat is zowat wat Henk Rijckaert en Bert Gabriëls in “Zonde van de zendtijd” ook doen, al zien zij het breder. Zij nemen de onbekende mensen ook onder de loep. Zo had je de verborgen camera die hen toonde terwijl ze “kidicoke” aanprezen. De meeste mensen liepen voorbij, enkelen gaven negatief commentaar maar owee! Er waren er die het ook effectief meenamen voor hun kinderen. Dat was natuurlijk niet om te lachen, dat is om ogen als talloren te trekken en je mond te laten openvallen tot op je nagelenbuik. Maar Henk en Bert gaven natuurlijk ook de oplossing voor het probleem.

Gisteren waren ze er weer. En het is misschien onnozel en het is misschien belachelijk en het is misschien zever maar mske heeft van dit stukske de slappe lach gekregen. Niet van het gehele filmke natuurlijk maar van een heel klein onderdeeltje ervan. De climax -of de anticlimax- was zo verrassend dat ze ineens zo erg in de lach schoot dat ze hier daarna aan de pc nog zat te hikken als ze er aan dacht.

Vorig jaar was het eerste seizoen maar toen had mske niet gekeken omdat het toen was aangekondigd op een manier waarop je haar net wegjaagt van de TV in plaats van haar te lokken. Gelukkig heeft Slow dat gat in haar cultuur hersteld. Oh ja, soms zagen die jongens eens maar dat hebben ook Mark Uytterhoeven, Guy Mortier en Rob Vanoudenhoven wel gedaan.

Wat zeggen wij daar? Dat wij niet gingen uitzoeken hoe dat nu juist zat met die episodes? Natuurlijk heeft mske dat uitgezocht, zeker toen gisteren ineens DS Sam Palmer opdook op een moment dat mske dacht dat Palmer al lang verleden tijd moest zijn. Ja want, in wat mske dacht vroegere episodes, had Roisin wat met de man te doen gehad, maar als die nu pas opdook was er iets dat niet klopte.

Trial and Retribution bestaat dus uit -momenteel- 22 episodes, waarvan de eerste dateert van 1997. In die tijd werd er maar één aflevering, in twee delen, per jaar opgenomen.

Nu blijkt, bij het nakijken van de lijst, dat Slow en mske er al gezien hebben van vóór Closure, maar er ook al gezien hebben van nà Closure. Wat wil zeggen dat ze binnen enkele weken zouden gezegd hebben: “hé, dat hebben wij al gezien”. Nu gaan ze dat natuurlijk niet zeggen, ah neen, nu weten ze dat al.

Het is echter zo dat mske er zo goed als zeker van is dat ze er nog een paar van die van heel in het begin niet heeft gezien, ze kunnen dus nog een keer herbeginnen.