Amke mag in de school enkel melk of water drinken. Bollie en Zoneke betalen voor melk. En dan vraagt Bollie: “Amke drink jij je melk wel op?” waarop Amke antwoordt dat ze daar een slokje van neemt. Amke lust wel chocomelk, maar dat mag van de school niet. Pas in het lager.

mske mocht geen melk drinken als beebie, dus kreeg ze van kleinsaf aan zwarte koffie.

Toen kreeg mske gruis in haar nieren en zei de dokter dat ze te weinig dronk. En er was die slimme dokter die zei dat kinderen melk moesten drinken en moe schreef mske in voor de schoolmelk onder de speeltijd. Bij het buitenkomen van de klas stond de bak, met al de afgetrokken flesjes melk met een strootje erin, al klaar, die mske gewoon voorbij liep. Niemand zei dat ze haar melk moest opdrinken, niemand maakte gewag van het flesje te veel. Het moet nochtans opgevallen zijn, want opeens moest mske de schoolmelk niet meer betalen.

Op een keer dat mske thuis was met een griep of weet ik veel, moest ze van de dokter lichte kost eten en de dokter stelde drinkyoghourt voor. Dat lustte mske wel. Maar achteraf beweerde moe dat ze dat niet meer verkochten en ze schreef mske in bij de melkbrigade, zodoende moest mske iedere avond voor het slapen gaan een tas melk drinken. Veel pret had moe er niet van. mske goot het goedje in één keer binnen en lag dan maar in haar bed te vergezzelen en te kokhalzen van die viezigheid.

Gaat die school dat Amke ook lappen? Snappen ze nu nog niet dat melk gemaakt is voor kalveren. En dan vraagt mske zich af, welke halve gare er ooit als eerste bij die koe aan die kraantjes gaan hangen is. Viespeuk!

Ik doe mijn doosje open!
Kijk, er komt iets uit gekropen,
een handje geluk,
een handje plezier,
een handje zonneschijn,
nu ben ik klaar!
Oh neen …
Een gelukkig nieuwjaar.

“Pfffft” zei mske “blijkbaar zijn die dingen moeilijk te vinden”. “Ja maar moeder” lachte Zoneke “weet jij wel wat je me aan doet, ik kan zelfs met mijn Playstation niet meer spelen. Altijd is dat Kaadie, Kaadie.”

Wel ja, de tijden zijn veranderd, er bestonden toen nog geen DVD’s en zo, maar mske herinnert zich wel: “Bejeboot moe kome”.

Er zit een gat in de emmer,
In de emmer zit een gat.
Het water loopt naar buiten
en we worden allemaal nat.

Dat hoor ik hier nu al enkele dagen zingen, stillekes zingen, luidop zingen. Ze zeggen dat dat in hun hoofd blijft zitten.

Voor diegenen die niet weten wat het is: “een gat in de cultuur”. Voor diegenen die het wel weten: “geniet er van”.

Slow zoekt op het net naar het geschikte nieuwjaarsgeschenk voor Amke en Ella. Ver moet hij daarom niet zoeken. Ze zijn allebei gek op de DVD met clips van Studio 100, maar die bracht Sinterklaas al. Soortgelijke zoeken? stelde mske voor. Slow zoekt.

Blijkbaar is er zo maar één, maar net vond hij een DVD, al betreft het een karaoke DVD -wat is dat in ’s hemelsnaam voor een ding?- en hij vergelijkt. Het Ploplied … staat er op. Piet Piraat op vakantie … staat er niet op. Het après-ski liedje … mske, die efkes niet goed aan het volgen was, vroeg op een zeker moment: “wààr staat dat op?”, waarop Slow zei: “als je dat nu nog niet weet” en hij grijnsde.

Nu ja, ze kunnen nog overwegen om een zwart motorpakske te kopen voor Ella, want toen ze op kerst naar de DVD keek, wou ze absoluut haar zonnebril op -sorry, Amke’s zonnebril- en stond ze zeer cool met haar armen op de salontafel geleund, met haar één voetje de maat aan te geven. “Big Bill” had mske gezegd en toen schoof de zonnebril over haar oren.

Amke, Bollie, Slow en mske hebben een gezelschapsspelleke gespeeld. Ella nog niet, ze is nog te klein maar ze mocht dan wel met de dobbelsteen gooien.

Het was nog maar zo een spelleke voor kleintjes van 3 met dobbelsteentjes met een kleurtje (geen cijferkes) en een erg kort parcourtje. Maar Amke vond het prettig.

Per generatie veranderen de spelletjes wel, maar de leute niet.

“Ik ga in de kelder een danszaal inrichten voor mijn dochters” zegt Zoneke “die is groot genoeg”. En hij gaat verder maar dan niet tegen mske: “Amke, Ella, twee stappen achteruit”.

“Voor Kerst nadars kopen?” vraagt mske. “Wacht” zegt Zoneke “als ik nu die salontafel voor die TV schuif, dan hebben ze de ganse living om te dansen en dan staan ze zo kort niet bij die TV”.

Dat belooft …

Eén van de dingen waar mske al jaren moet mee leven en die haar toch licht op haar systeem gaan werken, is het volgende: zo goed als iedere keer als mske iets nieuw koopt, kan ze daarmee terug. Of het werkt niet of er ontbreekt iets of wat dan ook.

Dat de Internet Security, die ze zaterdag voor Slow’s pc hadden gekocht, niet kon geïnstalleerd worden, was de eerste blije verrassing. Daarmee kunnen ze morgen naar de pc-winkel.

Toen het eerste stuk speelgoed voor Amke en Ella al niet werkte en er bovendien tweedehands uitzag nadat de kindjes het uitpakten, kreeg mske het al serieus en toen het tweede liedje op de eerste DVD ook tegenpruttelde werd mske maar echt lastig. Die moet telkens wat vooruit en terug achteruit gedraaid worden.

Dat stuk speelgoed mogen ze gaan omwisselen, jaja. De DVD ging Zoneke bij hen thuis bekijken om te zien of het bij hun DVD-speler ook zo ging. En de andere DVD’s dan? Zou daar nu niks aan schelen? Straks denken de kindjes nog dat alles kapot is wat van bij oma Brekpot komt.

De appelsientjes waren goed, vraag dat maar aan Ella. Hopelijk zijn de koekskes of de chocola niet verdoeft.

“Mama wat zeg je?” vraagt Zoneke aan de telefoon en mske probeert wat luider te spreken. Probeert, want haar stem is al de ganse dag nogal zwak en raspend. “Ik denk dat ik het van de kindjes heb overgenomen” zegt mske maar het helpt niet. Amke en Ella spelen luider dan mske kan spreken en mske zegt dat ze zondag wel alles zullen bijpraten.

“Mama, waar zit jij ergens, ik hoor je bijna niet” zegt Zus nog geen kwartier later aan de telefoon en mske probeert wat luider te spreken. “Aha!” zegt Zus “ik heb het je doorgegeven”. Dat is natuurlijk óók mogelijk. Het lijkt er op of mskes volledige nakomelingschap gezamenlijk ziek geworden is. Bij nader inzien zal het eerder van Zus komen, want de kindjes hoestten en dat deed Zus niet en mske ook niet.

Ik zal je een pot thee maken” zegt Slow en zet even later een dampende pul vol met thee bij mske.

Ik mag niet in de living want Jim zit daar.

Vroeger in het Wat-was huis zat Jim op het bed aan mskes hoofdeind.

Hier zat hij in het begin op het nachtkastje. Maar mske vond dan dat hij moest deelnemen aan het sociale leven en haalde hem naar beneden en zette hem bij Iejoor, de Gele en de aap. Pookie zat al jaren bij hem, sedert Zus die eens aan mske kado deed en mske hem bij Jim placeerde.

Ik mag dus niet in de living omdat mske vreest dat ik mijn nagels zou durven scherpen aan Jim.

Amke heeft ook nog nooit gevraagd of ze met Jim mag spelen, wel met Iejoor en de Gele, al zie je Amke bijna niet lopen als ze die Iejoor in haar armkes heeft.