Op veel plaatsen zijn de braambezen al rijp. Twee weken geleden aten Slow en mske ze al bij hun fietstocht aan de schelde.

De fruittelers hier zijn al in actie met de nodige voorbereidingen. Ze beweren dat de appels en de peren twee weken voor zijn op hun normale pluktijd, sommigen denken zelfs drie.

Vandaag bedacht mske iets. Ze verstarde zelfs helemaal toen haar nikkel viel. Ze draaide zich om naar Slow en zei: “we moeten de vlier in ’t oog houden” waarop Slow wist te vertellen dat de vlieren, daar ergens aan de pompiers al rode bessen hebben. Die doen er geen maand over om zwart te worden.

Haal de fleskes al naar boven, spoel ze uit, begin al maar etiketten te schrijven, wat de vliertijd komt er aan!

En vooral, wees waakzaam, want ze zijn zwart voor je ’t weet!

Dat zegt men zo toch. Al is die derde keer eigenlijk, nu ja … Het is toeval en niet met opzet gebeurd, die reactie van mske over die groene kikker zwemband. Het kwam zomaar. In elk geval bedacht mske ineens dat het hier de laatste dagen al meer over kikkers had gegaan.

Zo was er deze week nog een reactie op een berichtje van acht jaar geleden over kikkers in een regenton. Dat vond mske prettig, dat al die oude postjes toch niet compleet vergeten zijn maar af en toe toch nog gelezen worden.

Minder prettig was het de dag dat mske haar kuisemmer uithaalde om eens met een natte dweil door het huis te gaan. Dat is op zich al geen plezierke natuurlijk. Maar het werd pas luguber toen mske in die emmer het kadaver van een groene kikker vond. Alleen was die niet echt groen meer en zouden ze in een stripverhaal mskes gezicht groen kleuren bij het vinden van zoiets.  Kon dat beest nu nergens anders gaan doodgaan?

Goed dat die natte dweil eens door het huis moest geslagen worden want anders had mske die emmer na het uitkiepen van dat kadaver gewoon terug gaan zetten waar hij stond.

Zodoende bedacht ik dat dat toch wel een beter verhaalke was om te vertellen dan het ding dat hier al twee dagen in concept staat en dat uit de gazet komt. Uit de gazet komt de laatste dagen niks vrolijks al vind mske dode kikkers ook niet bepaald leutig.

En dan, dan gebeurt het! Niet dat het wat te maken heeft met drie maal is scheepsrecht maar wel met die kikkers. Als het woord kikker hier valt krijgen we de grote speurzoektocht naar kikkers. Niet in de hof, maar op het wereldwijdeweb. Dat is al een kikkerverhaal op zich, want ooit stond hier op het blog een citaat over kikkers en daar stond een schoon kikkerke bij.

mske hield al die prentjes bij in een map en toen crashte de pc. Maar dat was toch niet erg want die prentjes stonden toch op het blog. Ja dag! Toen we dat prentje terug wilden opslaan stond er gewoon een rood kruiske. Er zijn zo wel meerdere prentjes verdwenen op het oude blog na één of andere update van …

En sedert die dag zoekt mske telkens het ganse internet af als ze het woord kikkers hoort.

Ons huis, we hebben het al zo dikwijls bestoeft, is gebouwd volgens de oude manier van bouwen. Dat wil zeggen dat er een koele plaats in het buro is.

In de winter is dat niet zo opvallend, dan brandt de stoof. In de zomer, normale zomers dan toch, is dat zalig. Dan is het in het buro heerlijk fris.

Maar nu is het geen normale zomer. Dat wil zeggen dat Slow en mske hier in het buro zo soms ’s morgens het vuurtje eens opstompen. En eens dat het wat warmer aanvoelt het terug afzetten.

Slow en mske hebben het niet rap koud, maar als ’t zo écht friskes is kan het zijn dat mske op een rare plaats kou krijgt terwijl ze het verder toch wel aangenaam vindt.

Een rare plaats? Ik ben er zeker van dat niemand dat kan raden. We gaan er dan ook geen spelleke van maken, ik ga het gewoon vertellen.

Soms krijgt mske het koud aan het stukske armen van aan haar ellebogen naar haar schouders. Zeg nu zelf? Heb je dat nu al gehoord? En dan bestaan er debardeurkes en bodywarmers. Dat zijn pullekes en frakskes zonder mouwen. Maar heb je al gehoord over mouwen zonder pullekes of frakskes? Neen hé!

Als mske dan haar favoriete grijze fleece aantrekt krijgt ze het natuurlijk te warm. Dat is ook de oplossing niet. Dus heeft ze er gisteren maar haar beenverwarmers over getrokken. Van die gebreide dingen in pied de poule motief.

Jaren geleden, zo een tiental om juist te zijn, had mske zich geërgerd aan het feit dat er ineens sprake was van: “misdaden tegen de menselijkheid”. De eerste keer dat ze het las dacht ze dat één of andere zich vergist had en wel degelijk “misdaden tegen de mensheid” bedoelde, zoals het altijd al genoemd was geweest.

Als het dan al een verkeerd gebruik was geweest, dan werd dat toch maar overgenomen en overal dook de, volgens mske, verkeerde benaming op.

Toen ook eens Koala zich op het forum daarover ergerde, wist mske dat ze niet alleen was.

Maar wat doe je er aan? Je er aan ergeren? Dan heb jij alleen er last van. En het telkens gaan verbeteren, dat doe je met een kleine die net leert spreken maar toch niet met volwassenen die het omwille van het grote gelijk toch niet zouden willen accepteren.

Gisteren merkte mske dat er terug “misdaden tegen de mensheid” konden begaan worden. Als nu ook de menselijkheid onder de mensheid nog eens wat zou toenemen zou dat geen kwade evolutie zijn.

Rust hier ten huize toen plots een eigenaardig geluid uit de gang kwam. Ik keek op naar Slow. “Sloef die van de trap valt” zei hij. Ik keek met een vragende frons. “Die lag daarnet juist op het randje van de bovenste trede” zei hij. Omdat het zo een raar geluid was geweest trok ik de deur open en keek naar de trap.

Sloef zat zowat op 2/3 hoogte op een trede met zijn kop te schudden. “Ben je van de trap gevallen?” vroeg ik. Hij schudde nog meer met zijn kop. Hij schreed naar beneden op een manier die je wou doen vermoeden dat het allemaal zo de bedoeling was geweest, ging majestatisch eens in zijn eetbakje kijken en liep al kopschuddend terug naar buiten.

Tot nu toe weet ik dus niet zeker of hij er af gevallen is of dat er wat anders loos was. In elk geval, als ik dit op het blog wou, moest ik het maar zelf vertellen, zei hij en hij liep kopschuddend weg.