Amke vertelt dat ze in de school van plaats zijn veranderd en legt uit naast en tegenover wie ze nu zit. “Tegenover?” vraagt mske.

En Amke legt uit dat er in de klas vier keer vier tafeltjes zijn samengezet. Ze vervolgt: ” en vier keer vier is …” mske ziet ineens dat er iets niet klopt en Amke vervolgt, zelf zeer ongelovig kijkend en haperend: “zeventien”.

Waarop mske informeert of ze de tafel van vier al kregen, waarop Amke bevestigend antwoordt. “Hoeveel is vier maal vier?” vraagt mske. “En tóch zijn we met zeventien” zegt Amke.

Er staat geen tafeltje alleen, er zijn alleen de vier blokken met vier tafeltjes. mske denkt hoe dat kan uitgelegd worden. Amke denkt hoe dat moet uitgelegd worden en mske ziet de vraagtekens rond haar hoofdje dansen. Ze tekent met haar vingers de samenstelling van de klas in de lucht. “Er is een kindje ziek” zegt ze. “Zestien dus” zegt mske. Maar neen, want er is daardoor een tafeltje leeg.

Het denken herbegint. Ineens roept Amke uit: “maar één van die blokken van vier is eigenlijk een blok van vijf”.

De tafel van vier dus, maar dan plus één.

Al van in september of oktober weet mske dat er dit jaar een eerste communie, een gouden zjubilee en een trouwer zitten aan te komen.  Van in september astemblieft. En mske ging er eindelijk eens werk van maken, van dat vermageren dan. Niet dat mske wil diëten. Bah, dat is een vies woord, maar gewoon … werk van maken.

En de winter kwam en het is zo precies dat dat dan niet goed lukt. Een mens heeft meer energie nodig, maar nu is ’t al een paar dagen warmer en het begon weer te kriebelen. Eerst bracht mske platte kaas mee, volle dan. Het is nog altijd kaas, maar al de rest dat ze uitprobeerde, dat is noppes. Nu bracht ze magere platte kaas mee. Ze bracht ook kippewit mee. Moet ik zeggen wat ze vindt van kippenwit tussen haar boterham?  Ik peis niet dat dat nieuws is dat we de wereld kond willen doen.

Vandaag zijn ze dan weer wat aan de fysiek gaan doen.  Ze zouden dat wel alle dagen willen, maar als ze niet werken dan komt er geen brood op de plank. En als er geen brood op de plank komt … ik peis ook niet dat dat de juiste manier is om iets aan ’t gewicht te doen newaar.

Ik ga wat supporteren voor mske. De eerste communie is niet zo heel ver meer af.

Vandaag is het de dag. Ella gaat straks naar een verjaardagsfeestje van een kindje uit haar klas, kindje dat we gemakkelijkheidshalve voor even Dora zullen dopen.

Dinsdag kwam Ella aangelopen met haar uitnodiging en in haar haast om die aan mske te tonen is ze nog eerst even op de grond getotterd. Vol enthousiasme zei ze: “kijk oma, een uitnodiging voor het feestje van Dora!”

mske bekeek de uitnodiging, gaf de gepaste mening over het pretpercentage van zulk een feestje en vroeg wat ze allemaal gingen doen. Ella vertelde dat ze gingen eten en dansen en nog vanalles. En mske vroeg of ze niet mee mocht. “Hé ja” zei Slow “en ik ook”. “Ik ook! ” zei Amke.

Ella keek onthutst en zei dat er dan niet voor alle kindjes plaats zou zijn om te eten. “Dat is niets” zei Slow “ik eet wel al rechtstaand”. “En ik zal wel dansen” zei mske. “Ik ook!” zei Amke. Ella keek bedenkelijk en zei dat ze geen uitnodiging hadden. “Ah” wist Slow “dan is de verrassing voor Dora nóg groter”.

Ella’s gezichtje klaarde op toen ze zei : “weet je wat? Ik geef volgende dinsdag een feestje waarop jullie niet uitgenodigd zijn en dan mogen jullie allemaal kadootjes meebrengen”. Dàt had ze weer fijn uitgekiend! Bollie zat achter haar laptop te grinniken. 

Bollie en Zoneke vertrokken en het onderwerp werd vergeten. Amke en Ella aten hun boterhammekes en gingen dan naar Amika kijken.

Ella nestelde zich, zoals gewoonlijk, tussen Slow en mske in en legde haar hoofdje tegen mskes arm. “Allee Ella” vleide Slow “mag ik nu écht niet mee naar Dora’s feestje?” …  Ella nam een besluit.  “Ik zal het vragen” zei ze beslist.

Slow keek onthutst. Maar dan écht. Hij zei dat ze dat niet moest doen. Maar Ella hield vol. Ze zou het aan Dora vragen.

Slow heeft nog al zijn overtuigingskracht moeten gebruiken om Ella van haar besluit af te brengen. Hij heeft uiteindelijk nog moeten zeggen dat het maar voor de grap was. Iets om Ella te foppen.

Weet je wat ik mij nu afvraag? Wie was nu eigenlijk gefopt?

Hebben we het eigenlijk al over Amika gehad? Behalve dan dat Amke en Ella dat wel zien zitten maar mske niet omdat het op zulk vervelend tijdstip werd uitgegeven zo ergens tussen snel eten en  bed/bad in.

Wel Amika is een feuilleton dat handelt over een wit paard, maar dat paard krijg je in dat feuilleton niet veel te zien.  Het gaat meer over intriges en achterbaks gesmoes dat bepaalde mensen eigen is maar waar anderen de kouw keutsen van krijgen. Vooral dan de listigheid en slinkse streken van dochtertrut waar moedertrut dan mee meedoet om Merel op een sluwe manier een hak te zetten, want moedertrut en dochtertrut kunnen Merel niet uitstaan. Merel, dat is het meisje dat niet kon paardrijden maar dan ineens uitgroeit tot een prima amazone en die enorm verknocht is aan Amika dat haar paard niet is.

Zeg als het te moeilijk wordt hé!

De meeste personages in dat feuilleton zijn zo een jaar of 16 maar toch richt het zich niet op zestienjaren maar op het kleinere soort à la Amke en Ella.

Nu is het dit jaar wel al het derde seizoen dat het feuilleton loopt en mske ergert er zich aan. mske ergerde er zich al van in het begin aan maar toen wist ze nog niet dat chronisch zou worden. Alle dagen van dat, het was dan wel maar tien minuutjes, maar àlle dagen van dat. mske meed Amika, ze bleef uit het vaarwater van dat paard. Ze weet zowat wat er gebeurd is omdat Amke en Ella haar dat vertelden.

Maar nu, nu geven ze al niet alle dagen gewoon het vervolg. Neen, nu geven ze eerst de aflevering van de dag ervoor nog een keer, waar Amke en Ella meestal niet naar kijken als mske er is. Ah neen, ze moeten tijd nemen om te eten. Dan komt de aflevering van de dag zelf en één keer per week wordt er nog een samenvatting van uitgezonden.

Nu weet mske wel wat er de laatste tijd zo ongeveer gaande is. Dat kind van een Merel mocht naar Engeland alwaar ze een prijzenpot van 25.000€ in de wacht kon slepen. Moedertrut en dochtertrut gingen efkes van de okkazie profiteren en bonden Amika in ’t bos vast zodat hij zou sterven, maar Ollie, dat is de zoon van moedertrut en de broer van dochtertrut en hij heeft volgens mske denkt een serieuze boon voor Merel, heeft dat gezien en hij heeft dat nog snel aan Merel kunnen vertellen, net toen ze de bus naar Engeland opgestapt was. En wat doet dat wicht? Ze gaat in ’t bos zitten! Bij dat paard!

Bij haar thuis zijn ze doodongerust. Ondertussen duikt er een snoodaard op. Vanwaar die ineens komt weet mske niet, er zijn altijd de episodes die ze niet ziet natuurlijk. Amika staat trouwens ook al terug in zijn stal. Die snoodaard wil Amika kopen en Merel moet hem eerst 5.000€ betalen die ze, wie weet waar, vandaan haalde en daarna nog eens 15.000€ wat Ollie ook nog presteert. Joeps! Zomaar allemaal in een handomdraai? Snotters van zestien?

Je zou zeggen dat het dan gedaan is. Maar neen, wat doet die domme stomme trien? Ze legt dat eigendomsbewijs op een baal hooi of zoiets en die snoodaard pikt dat terug en het paard ook. Dat laatste heeft mske niet gezien, dat is haar verteld door Slow die er efkes naar gekeken had om straks met de kindjes te kunnen meeklappen.

mske zou haar haar uittrekken van errezze, ware het niet dat dat geen zicht zou zijn. “Hoe is dat nu mogelijk!” roept ze uit. Maar toch wil mske er niks van zeggen tegen de kindjes. Amika is toch bijna gedaan. En ze zullen er toch wel geen vierde seizoen …

Wat leest mske nu deze week in de internetgazet? “Ketnet krijgt eigen telenovelle. Liefst 156 afleveringen van een minuut of tien. Ohoh! Daar zaten we écht wel op te wachten. En wie speelt er daarin mee? Niels Destadsbader! Jawel, den Ollie, zoon van moedertrut en broer van dochtertrut.

Hebben wij wat tégen Niels Destadsbader. Nog van geen kanten, het joch heeft een lief smoeleke, dat heeft Kalfke Willy ook – en hij kan evengoed acteren. Misschien klinkt dat wat onvriendelijker dan bedoeld is, maar wij hebben een hekel aan mensen die teveel met hun toot op de TV komen, dat riekt wat naar bevoorrechtigheid, ziede. Zo precies of er niemand anders is die ’t kan of dat er zo precies ene is die er voor zorgt dat een bepaald iemand een vaste pree vastkrijgt.

“Zoon” zei mske gisteren aan de telefoon “dat is zeker om de kinderen naar soaps te leren kijken” en ze vervolgde dat zij niet meer mee deed. Ze ging verder met te zeggen dat elke generatie zijn helden heeft. In haar jonge jaren was dat Kapitein Zeppos. Zorro is ook nog gepasseerd. Indertijd van Zoneke en Zus waren dat Merlina en Co.  Maar die generatie van nu … wie hebben die nu als held? Een domme trien van het zuiverste water!

En ze zei wat ze dacht over die domme trien van het zuiverste water en dat het toch beter ware geweest dat ze op die bus was gestapt, haar vader had gebeld en gevraagd om voor dat paard te zorgen. Die moet dat gekund hebben, want haar moeder was een bekende amazone geweest. Ondertussen kon zij in Engeland die 25.000€ gaan binnenrijven, het paard kopen en klaar was kees. 

Waarop Zoneke nog met een betere oplossing op de proppen kwam. Ah ja, ze kon Jan opbellen, dat was haar vriendje van vorig seizoen en bovendien stalknecht op de manège. Ze kon hem vragen om samen met Ollie voor dat paard te zorgen.

Zoneke had het er wel al over gehad met zijn dochters, dat die Merel toch een domme was, want die loog tegen haar papa terwijl haar papa toch wel in staat was de zaken deftig te regelen, al is hij dan maar een wietewuiten. Dat laatste had Zoneke er natuurlijk niet bijgezegd.

En dan heeft mske het nog niet over die 15.000€ van Ollie gehad. Want hoe heeft Ollie die 15.000€ bijeengekregen? Door zichzelf te verkopen aan een kind dat hij niet eens mag. En hoe noemen ze zoiets? Juist.

Een hele boterham newaar! En dan hadden we ’t nog niet over de stiekeme en sluwe manier waarop die manège verkocht werd. Want de eigenaar? Die weet dat precies zélf nog niet.

Zoals we het al meldden, kreeg ons klopmixerke, dat maar met één klopper meer klopte, vorige zaterdag ineens zijn klop en dat gaf een klop.

Of zoals Ella het formuleerde: “de room is ontploft” zodat ons klopmixerke de geschiedenis zal ingaan als de veroorzaker van de roomontploffing. Er zat zowat overal room: op de tafel, op de vloer, op de thermoskan, op mske en op Ella die daar zat te helpen door de oploskoffie op te lossen.

Het kon zo echt niet meer verder. Ineens bedacht mske dat ze toch vorige week in het blaadje van de Aldi, of was het nu van de Lidl, een klopmixerke had zien staan. Slow ging die blaadjes uit de papierdoos halen en ja, daar was het. Maar het was hier niet verkrijgbaar maar wel in de Lidl bij Zoneke.

mske legde het blaadje voor Zoneke en vroeg: “je hebt zo per toeval maandag geen dagske vakantie?” Eigenlijk was dat meer een vraag om alle mogelijkheden uit te sluiten, dus stond mske wel degelijk paf toen Zoneke zei van wel. Hij had ’s morgens en ’s namiddags wel al andere zaken geregeld maar hij zou dan wel op de middag bij de Lidl kunnen binnenspringen.

Ai! mske vreesde dat er dan geen klopperke meer zou zijn gezien de artikels die ze de laatste tijd in de kranten las over:

• de veroordeling van Lidl wegens valse reclame,
• de aardrijkskundige bewering,
• het krappe aantal aanwezige producten.

Zoneke belde maandagmiddag van bij de Lidl dat er geen klopmixerkes waren maar dat hij met Bollie later op de dag in die van Leuven zou gaan kijken. Later op de dag belde hij dan op om te zeggen dat hij er toch nog eentje had en wel degelijk van bij hun eigen Lidl.

Als er hier van die promo’s zijn, staan alhier de mensen al aan te schuiven nog voor die Lidl open is, maar daar bij Zoneke waren ze de karren in de namiddag nog aan het lossen.

Gisteren maakte mske bij Zoneke thuis opnieuw een mokkamousse, met het nieuwe klopperke. Ella heeft uit veiligheidsoverwegingen beslist dat ze de oploskoffie niet meer zou oplossen.

Amke bekeek mske eens doordringend en vroeg: “oma, welk kleur van haar heb je eigenlijk?” “Grijs” zei mske, de uitgroei indachtig. “Ja … grijs” zei Amke “maar hier van voor lijkt het wel geel”.

mske schoot geschrokken recht en ging in de spiegel kijken.

Sedert ze besloten heeft de kleuring er te laten uitgroeien had ze niet veel aandacht meer besteed aan de snelheid waarmee het kleursel verdween. De eerste keer dat ze de agressieve shampoo had gebruikt, eigenlijk zouden die ons moeten betalen voor al die reclame, al is het dan niet echt in positieve zin, dus noemen we hen hier niet, maar iedereen zal wel weten over wie we ’t hebben, had ze er echt wel op gelet en gezien dat het toch wel een groot verschil had gemaakt. De tweede keer echter was er van een opmerkelijke verbetering, of vermindering van de kleur, al zo geen sprake meer geweest.

Het was niet geel, alleen merkte mske wel op dat het donkerblonde nu wel heel licht blond was geworden en dat de strepen grijs er al doorheen kwamen.  Maar toch zou mske het niet geel noemen en zouden enkel een striptekenaar en kinderen een karikatuur van mske tekenen met een bos geel haar.

De tijd dat Amke geen vlees wou eten ligt ondertussen een pooske achter ons.

Maar toch maken Slow en smke telkens kindvriendelijk vlees telkens Amke hier eet, waarmee ik bedoel dat ze geen lap biefstuk of een kotelet onder haar neus gaan duwen. Een worst dus.

Ze zaten met hun vieren gezellig te eten toen Amke ineens wat zei dat mske niet had verstaan. “Wat zeg je?” vroeg mske. “Niets” zei Amke ‘ik was tegen mijn worst bezig”.

mske keek naar Slow en Slow keek naar mske. “Ik wist het!” zei Slow tegen Amke  “van bij je geboorte wist ik het al. Toen dacht ik reeds: “dat kindje gaat later een worstenfluisteraar worden”.

Ondertussen weten wij natuurlijk wat Amke tegen die worst heeft gezegd. Maar dingen die ons in vertrouwen zijn gezegd, gaan wij niet verder vertellen. Oh nee!

Omterteerst in ’t bad speelt niet mee, omtertlaatst uit bad is veel belangrijker. Dat gaat volgens de regels. De ene keer Amke, de andere keer Ella.

Zo kon het gebeuren dat er ooit discussie rees tussen Ella enerzijds en mske anderzijds wegens niet akkoord want de dag ervoor, bij mama, was het ook Amke’s beurt geweest, waarop mske zei dat het bij mama, bij mama was en bij haar, bij haar. Blijkbaar heeft Ella datzelfde trukske ook bij Bollie geprobeerd met het zelfde resultaat. En sedert die dag houden Bollie en mske hun eigen boekhouding bij.

Het staat in de agenda, in mskes agenda. Telkens weer opnieuw staat er: “Amke en Ella = A of E” al naargelang. Amke en Ella betekent dat de kindjes naar hier komen of dat Slow en mske naar ginder gaan. De = met letter geeft aan wie het eerst uit bad moet.

Zo kon het gebeuren dat mske eens meningsverschilleke kreeg met Amke, die bij hoog en bij laag beweerde dat Ella er de week ervoor ook het langste had ingezeten, waarop mske er haar agenda bijhaalde en ten bewijze voorlegde.

Zo kon het ook gebeuren dat mske Amke eerst uit bad wou halen en dat Amke vroeg: “staat dat wel zo in de agenda? Mag ik eens zien?” Waarop mske de badkamerdeur opende en riep: “Slow, wil je mijn agenda eens brengen? Die zit in het voorste vak van mijn tas”. En alzo geschiedde.

Wat ook al gebeurde is dat mske zelf niet meer wist wiens beurt het juist was. Dan opende ze de badkamerdeur en riep: “Slow, wil je de agenda eens voorlezen?” waarop Slow dan leest: “Amke en Ella = A of E” al naargelang.

Ondanks het feit dat het mske is die de agenda bijhoudt, is de agenda blijkbaar geloofwaardiger dan mskes geheugen.

Momenteel is er hier van badperikelen nog geen sprake. Er moet eerst nog mousse gemaakt worden.

Avanti!

Amke en Ella moeten in bad en aangezien Amke nog niet klaar is, maakt mske Ella’s haren alvast nat met de sproeier.

Amke schiet als een schicht achter mske door, vestigt mskes aandacht op iets in het bad en duikt er in.

mske maakt Amke’s haren ook nat met de sproeier. Ze herpakt die om er beter bij te kunnen en ziet … “Amke?” vraagt mske “waarom heb jij je onderhemdje aan in bad?”

“Oei” zegt Amke “vergeten!”