Center Parcs – Wizzewasjes

Categorie: Center Parcs (Page 1 of 5)

Geen twee zonder …

By ms

On 3 december 2024

Het is nu ook niet de bedoeling dat ik hier een verslag van elke wandeling zou schrijven. Maar aangezien ik het al over het klimmen had, zou ik het ook wel eens over het afdalen mogen hebben.

De wandeling waar ik het over heb wandelden we de eerste keer rond de Kastelberg en kwamen daarna voor een muur -bij wijze van spreken- naar de Galgenberg te staan. Eens we bijna terug aan het park kwamen stonden we voor een vijver met nepeenden en onze aandacht was dermate verslapt dat we het spoor bijster raakten.

Om dat euvel op te lossen wandelden we de tweede keer naar de top van de Galgenberg en daalden via die muur weer richting de Kastelberg. En dat, dat is nu iets waar ik geen krak in ben.

Bij dat soort erg steile afdaling lijkt het wel of ik naar beneden wordt gezogen en hebben mijn voeten de neiging om sneller en sneller en sneller te gaan zodat ik niet meer zou stappen maar lopen.

Meestal zet ik dan mijn voeten dwars en ga zo wat zijdelings naar beneden, oppassend dat ik niet in mijn veters blijf haken. Maar owee, als het glad is lukt ook dat niet.

Ik zet daar dus een stap opzij in de zijkant, pak een boom, knuffel die en terwijl ik met mijn ene hand al naar de volgende boom reik, laat ik de eerste los en zo kom ik ook heelhuids beneden, behalve natuurlijk als het begroeisel aan die zijkant doornstruiken uit doornstruiken bestaat.

En daar stapt Luc me dan gezwind voorbij. “Je moet je voeten dwars zetten” zegt hij dan. Dat doe ik wel op minder, zoals gezegd, maar op van die gladde muren is de zuigkracht van beneden groter dat de stevigheid van mijn voeten.

Dit jaar, derde keer, goeie keer, wàs het er glad. Het had, zoals iedereen wel weet, namelijk al veel geregend en het pad was wel heel erg modderig en terwijl ik bomen knuffelde had ik de indruk dat Luc me gewoon voorbij geskied is.

pske van mske:

Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.

pske van mske:

Ondertussen zijn ook de foto’s voor “Maar! Maar! Maar!” en “Het zou niet regenen. Maar!. toegevoegd.

Het zou niet regenen. Maar!

By ms

On 2 december 2024

In Center Parcs

Bij het bestuderen van de wandelkaart die we ooit kochten(?)/kregen(?) toen we in Eschbach, dicht bij de Nurburgring, logeerden zag ik dat daar een wandeling op stond die we toen ook deden en die eigenlijk perfect aanpaste bij die van de Dauner Maare, er stond namelijk bij dat ze gemakkelijk was, wat meestal vertaald kan worden in “vlak”.

Bovendien ging het ook over een Maar, een Doppelmaar dan nog, namelijk de Booser Doppelmaartour”. Maar het was vijf jaar en nog wat geleden, zodoende kon die ook weer tellen als een nieuw te ontdekken wandeling, al waren er de kleine herinneringen zoals bijenkasten en hars in mijn haar.

Het zou niet regenen en dat deed het dan -oorspronkelijk- ook niet maar er hing wel een dikke mist.

(Lees verder onder de foto)

En onderweg dacht ik dat we even goed later hadden kunnen vertrekken. Maar het geheel had op deze manier ook wel wat speciaal.

Stapsgewijze kwamen ook de herinneringen terug met zo af en toe een: “weet je nog wel?” en “hoe zat dat hier nu weer?” afgewisseld met een “zeker dat we juist zitten?” Maar dat zaten we dan wel.

Toen we bijna terug aan de auto waren begon het wel degelijk te druppelen en al kan dat ons meestal niet echt deren, waren we toch blij dat we daar in dat huisje niet moesten beginnen met natte kleren te drogen.

pske van mske:

Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.

Maar! Maar! Maar!

By ms

On 1 december 2024

In Center Parcs

Ja, ze zijn met drie, de Dauner Maare¹: het Gemündener Maar, het Weinfelder- of Totenmaar en het Schalkenmehrer Maar.

En zolang wij al naar de Eifel gaan, staan die drie op het voorziene lijstje en zijn het de eersten die er af vallen.

Dus deze keer zouden we die nu eens eerst doen. En ik zocht een wandeling zich om die drie Maare slingerde en niet maar even er voorbij en ik vond ook nog dat daar een toren stond -de Dronketurm- en die kon er dan ook nog maar bij.

Ja, ik had gelezen dat die toren op de Mäuseberg stond maar dat zal me wellicht nogal vriendelijk in de oren geklonken hebben zodat ik dat “berg” nogal nonchalant verwaarloosd heb.

En wij, vanuit onze Lage Landen recht die berg op. Onderweg heb ik ook wel eens gesakkerd als het na de volgende bocht nog steeds omhoog ging. Omkijken durfde ik niet goed, maar er werd geklommen en niet gemord. We zijn echter niet op die toren gaan kijken. Dat zal voor een volgende keer zijn, als we er beter op berekend zijn.

Want de wandeling was dan wel een kuitenbijter, maar ze was wel zo mooi dat we ik ze wel nog eens wil doen.

Of zou ik nu niet best eens achterom kijken?

pske van mske:

Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.

____________________
¹ Dauner Maare
² Dronketurm

De vakantiegangers zijn thuis

By ms

On 30 november 2024

In Center Parcs

Waarschijnlijk heeft wel niemand zich de bedenking gemaakt: “Tiens, dat zijn hier weer niet bederfbare postjes, ms en Luc zijn het land uit, de dieven tellen …”

Dat waren we dus wel. Behalve die dieven tellen, dat deden we niet.

We waren weer op onze jaarlijkse herfstvakantie in de Eifel.

En het is raar om zeggen maar normaal stoort het me niet om naar huis te gaan, ons huis staat hier namelijk onbewaakt, maar nu was het gevoel wel erg dubbel. Ik wou nog blijven, nog lang blijven.

De lucht is er beter, de natuur is er afwisselender en ja, een bos is een bos, maar bij ons is er gewoon geen.

Muurdecoratie Zo kan het ook

By ms

On 23 mei 2024

In Center Parcs

Na Sunparks Kempense Meren en Center Parcs Eifel, ging ik nu ook eens aan de Bostalsee naar de muurdecoratie kijken. Het waren geen schilderijen, maar foto’s.

Boven de TV hing onderstaande foto:

(Lees verder onder de foto)

en boven de eetplaatstafel hing deze:

(Lees verder onder de foto)

Dat dat me pas opviel nu we er voor de tweede keer waren, jawel in het zelfde huisje, maakte dat ik me ineens afvroeg wat er nu eigenlijk boven in de slaapkamer hing.

Volledigheidshalve, hier onder geplakt.

(Lees verder onder de foto)

Dat is natuurlijk omdat je zou weten dat je niet in bed moet liggen eten, want een TV hangt daar ook, maar dan aan het voeteneind.

Voorzichtigheidshalve …

By ms

On 19 mei 2024

In Center Parcs

Er zijn mensen die denken dat de natuur er enkel is voor hun vermaak. Daar zijn al voorbeelden genoeg van geweest, denk ik. Denk maar aan wildparken waar men zomaar even een grote wilde kat van dichtbij wil gaan bekijken.

Er zijn ook mensen die denken dat ze alle regels aan hun laars mogen lappen en die dan, als er wat gebeurt, de schuld in andermans schoenen schuiven. Daar zijn ook al voorbeelden genoeg van, denk ik ook.

Denk maar aan alle waarschuwingsborden die genegeerd werden en waarna de overtreders klacht neerleggen omdat die waarschuwingsborden hen niet tegen hielden.

Daaraan dacht ik, toen ik aan de Bostalsee de informatie las dat er ook een imkerij was en we de bijenkasten in de wei zagen staan.

(Lees verder onder de foto)

Iets verder, in dezelfde wei, stond het waarschuwingsbord.

(Lees verder onder de foto)

En mogelijk weet niet iedereen dat, mogelijk bestaat de kans dat er mensen zijn die denken dat wespen steken en bijen niet, maar dat is dan verkeerd gedacht. Dus ja, die waarschuwing? Waarom niet?

Maar ik dacht er toch even bij, dat bij eventuele bijensteken er klachten zouden kunnen komen over te weinig veiligheidsvoorzieningen of over slecht getrainde bijen.

De reviews

By ms

On 14 mei 2024

In Center Parcs

Als een vakantie er op zit, kunnen we natuurlijk de vraag over onze ervaring verwachten. Ze waren er snel bij, zaterdag morgen rolde die al mijn inbox in. Maar geven doe ik die niet, dat doe ik niet, zo goed als nooit, enkel in uitzonderlijke gevallen.

Net een dag of twee voor ons vertrek had ik gelezen dat die recensies -die nu opeens reviews¹ moeten genoemd worden- zo gemakkelijk te krijgen zijn dat ze zelfs door een niet bestaande firma kunnen verkregen worden², zodat het niet bestaande bedrijf zelfs een 4,5 op 5 kan scoren.

Waarop het natuurlijk niet kan mankeren dat er een vervolg op komt. Deze keer ging het artikel uitvlooien bij welke bedrijven je het gemakkelijkst een valse recensie neerpent en waar het al iets moeilijker gaat³.

Kijk, mijn mening -ongevraagd zelfs- is dat ik betaal voor iets of het nu een verblijf of een aankoop is en dat ik logisch gezien kan verwachten dat dat goed gaat. Gaat dat niet goed, dan kan ik klagen, maar dat zal ik dan wél persoonlijk met de firma of de aanbieder regelen. Komt het dan nog niet goed, dan kan ik verdere stappen ondernemen.

Maar om nu telkens na een aankoop -zelfs bij Veritas na het aanschaffen van een paar krimpparels vragen ze een recensie- als een brave seut een heel opstel te gaan schrijven over het hoe, het waarom en wat “het” nog meer, lijkt me te sterk op het obligate opstel na een schooluitstap waardoor je die hele uitstap al ging verwensen nog voor je vertrok.

Als Center Parcs me mijn mening vraagt over serieuze zaken, antwoord ik wel. Zoals nu een kleine poos geleden, toen ze wilden weten wat ik ervan dacht moest ik geld op die digitale armband -die ze nu stilaan overal invoeren als sleutel en toegangspas- kunnen zetten wat -volgens hen- mijn verblijf zou vergemakkelijken en ik geantwoord heb dat ik mijn verblijven zo al gemakkelijk genoeg vind …

… maar dan wat aangekleder verwoord.

____________________
¹ Recensies
² Het Nieuwsblad
³ Het Nieuwsblad

Afrekening in wandelland Foto-strip

By ms

On 13 mei 2024

In Center Parcs

Beestjes op vakantie

By ms

On 12 mei 2024

In Center Parcs

De Gewone wijngaardslak. De eerste dag, iets na de middag, zag ik een bleke bol in het gras van ons tuintje. Een zwam, dacht ik maar dacht verkeerd.

Het was een Gewone wijngaardslak. Het beest was enorm.

Tijdens onze wandelingen en in het park kwamen we een beetje overal van deze mastodonten tegen. Ik nam ze niet allemaal op foto … de meeste wel.

(Lees verder onder de foto)

De eekhoorn. De regen en het binnenzitten van die maandag beu, sprong ik, tussen twee buien in, in mijn vest, kondigde aan dat ik eens naar de Market Dome wou gaan en een foto zou nemen van het meer. Ik vertrok, Luc ging niet mee.

Toen ik wat later met foto en een zjat Americano terug aankwam in het huisje wist Luc te vertellen dat hij een eekhoorn had gezien, maar niet zo dichtbij als die van vorige september. Hij heeft nog meerdere keren gezegd: “een eekhoorn” maar hij zit dan wel met zijn gezicht naar het venster tijdens het eten, ik met mijn rug.

Die eekhoorn? Daar ergens in die bomen.

(Lees verder onder de foto)

De goudvink. Nog diezelfde maandag avond landde het vogeltje in ons hofke. “Wat is dat voor iets?” dacht ik luidop. “Een roodborst” zei Luc. “Neen” zei ik en nam een foto en vroeg uitleg aan Obsidentify. “Een goudvink” zei die.

“Er zat een roodborst ook” zei Luc, daar onder het ligbed. Mja, dom van die roodborst, nu staat hij niet mee op de foto.

(Lees verder onder de foto)

De reebok. En we spreken nog altijd van die maandagavond, toen Luc zo tegen het vallen van de avond aan een kreet uitstootte waarvan ik dacht dat mijn tikker het niet ging overleven.

Want, zo zei hij, er was gewoon een ree gepasseerd tussen de vensterdeur en de barricade. Toen ik mezelf weer bijeen had geraapt en het fototoestel ook, ging ik buiten een kijkje nemen en stond dat beest daar voorbij het stukje van de buren gewoon tussen de bomen naar mij te kijken. Ik nam enkele minderwaardige foto’s. En ik zou me daarmee moeten content stellen hebben, ware het niet …

“Nu is die daar al voor de tweede keer gepasseerd” zei Luc en ging fluisterend verder “en hij staat nu achter u”. Ik nam stillekes het fototoestel, draaide me voorzichtekes om én gelukkig zat ik half verscholen achter het overgordijn, zodat ik daarnaast de foto’s kon maken. Die waren al stukken beter.

(Lees verder onder de foto)

De muis die ’s avonds voor de achterdeur het beton zat te stofzuigen heb ik niet gefotografeerd.

De merel, die ons tijdens ons volledige verblijf heeft verblijd met zijn vrolijke gezang wél … zij het vanachter het overgordijn en nogal flou.

(Lees verder onder de foto)

De uil. Op dinsdag 7 mei heeft die uil nogal zijn werk gehad. Dat beest wist van geen ophouden en oehoede de hele voormiddag lang.

(Lees verder onder de foto)

Dat het de uil op de foto zou zijn betwijfel ik, want die keek nogal bozig maar de uil, waarover ik het heb, had het dan ook ontzettend druk met Lucs telefoon, waar hij inkomende whatsappkes mag -en moet- melden.

Aan en rond de Bostalsee

By ms

On 11 mei 2024

In Center Parcs

In september 2023 waren we voor de eerste maal aan de Bostalsee¹ en op de wandeling rondom het meer kwamen we voorbij:

(Lees verder onder de foto)

Geen vermelding, geen plaatje, geen naam noch van beeld noch van kunstenaar.

Een ietsje verder zagen we:

(Lees verder onder de foto)

En weer geen gegevens, maar een dag of twee later zag ik volgende plaatje:

(Lees verder onder de foto)

En toen ging ik even aan het googelen. De Skulpturenstraße² loopt van Sankt Wendel naar Bosen² en maakt deel uit van een groter geheel.

Er zijn er wel meer van die Skulpturenstraßen und -Wegen die bij “Straße des Friedens – Straße der Skulpturen³” in Europa behoren.

(Lees verder onder de foto)

We wilden die wel afwandelen, maar men maakte gewag van 25km en dan ben je nog niet terug. En omdat we geen zin hadden om daar naar bussen en bushaltes te gaan zoeken, gingen we vanuit ons verblijf een aantal kilometer die Straße richting Sankt Wendel volgen.

We kregen geen enkel beeld te zien en keerden onverrichter zake terug en beloofden onszelf dat we tegen volgende keer, wél de busdienst naar Sankt Wendel zouden raadplegen en dat we dan vandaar de 18km richting Bosen zouden nemen, maar niet tot in Bosen, maar wel tot aan ons verblijf.

En terwijl we daar toch waren boekten we al voor “de volgende keer”. Het was ons zo goed bevallen dat Luc het park verkoos voor ons verblijf rond zijn verjaardag.

De tijd is er overheen gegaan en veel gedachten ook. Uiteindelijk hebben we beslist die kunstroute niet af te wandelen, vermits we op het stuk dat we wél deden, geen beelden meer stonden behalve de twee die hierboven op de foto’s staan.

En ergens in de aanvang van de lente van dit jaar besloten we het anders aan te pakken. De plannen waren er dus al, maar hoe we ze realiseerden komt in de loop van de volgende dagen nog aan bod … of misschien niet.

Vast staat enkel: we waren er nog maar pas en het was al voorbij.

pske van mske:

Googelen gaf me ook meer info over de twee beelden hierboven op foto: “Leo Kornbrust: Liebesthron (1979) – Bostalsee” en het tweede: “Shlomo Selinger: „Requiem für die Juden“ (1980) – Bostalsee.

De foto’s van het project vind je hier⁴. Maar wellicht staan niet meer alle beelden tentoongesteld.