Aldi – Wizzewasjes

Tag: Aldi

Te rap gescrold

By ms

On 24 mei 2025

“Heb je dat artikel gelezen? vroeg Luc. Neen dus. Dus ging ik even lezen.

Het artikel had het over ergernisjes bij een kassa waar de kassamedewerker te snel scant¹ en de artikelen op de band kriskras door elkaar gaat scannen waardoor de klant het moeilijk krijgt om dat geordend in de weg te steken, zonder dat de zware aankopen de fragiele zouden gaan platdrukken

Iets verder lezen we dan waarom kiest Colruyt bewust voor kassa’s zonder transportband kiest. Maar dat systeem kennen we al. En eigenlijk valt het wel een beetje onder de noemer: “publiciteit voor Colruyt”. Dus heb ik dat artikel maar weggescrold.

Nu wil dat toch lukken zeker, dat ik donderdag, onderweg naar huis ineens geen zin heb in de toespijs die thuis op me ligt te wachten voor de avondboterham. “Ik heb zin in tomaten” zeg ik. En ineens ging die zin in tomaten besmettelijk worden en kreeg Luc ook zin in tomaten.

We stopten bij een Aldi onderweg, kochten tomaten en in een vlaag nam ik nog een blikje “Champignons de Paris” mee. Die deed mijn moeder altijd in de vol-au-vent, terwijl ikzelf die later nooit heb gekocht. En Luc kennende, weten we dan wel dat hij ook nog een zak chips meenam.

We kwamen aan de file aan de kassa, plaatsten onze aankopen op de band, waar de dame voor ons, zoals toepasselijk het scheidingsbalkje tussen klanten had gezet. Wij deden hetzelfde.

Zoals wel vaker gebeurt bij Aldi, gaan je goederen dan sneller vooruit dan jijzelf en begint de volgende klant ook zijn aankopen op die band te zetten, al laat hij daar, in ons geval dan, wel anderhalve meter onbenutte band tussen.

En wat doet die kassierster? Die geeft daar een snok aan die band zodat onze tomaten tegen de blikken drank van de voorgangster knotsen. Ik hoorde ze gillen en kermen van ontzetting.

En wat doe ik in een reflex? Ik trek die tomaten terug en zet de afscheidingsbalk terug recht die door de actie van de kassamedewerkster onder de chips was terecht gekomen.

De kassierster keek me boos aan. Ik keek boos terug, al was ik niet boos. Zoals gezegd, het was een reflex. Ik wou er nog een grapje over maken, maar neen … Het was wel mijn eten waar zij haar ergernis op had botgevierd.

Ik heb thuis het artikel over dat te snel scannen maar even terug opgezocht en opgevist.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://vrtnws.be/p.w7ydBV7py

Rewe in Duitsland

By ms

On 27 december 2024

In Za za, ze & zo

Toen Kleindochter vorig jaar vroeg of we voor haar Lebkuchen konden meebrengen vanuit de Eifel, deden we dat. We vonden er bij Edeka in Ulmen maar ook in het parkwinkeltje, dat een Rewe is.

Nu had ze dat dit jaar niet gevraagd maar we hadden wel in het parkwinkeltje rondgekeken, zonder resultaat. En toen we thuis waren zei ze het. Ze zei: “Als jullie nog eens in Duitsland zijn …”

Maar nu vond ze ze zelf op de Kerstmarkt in Eupen. En waar Luc en ik er vorig jaar niet happig op waren, vonden we deze wel lekker.

En terwijl we ons dan toch thuis koest zaten te houden, ging ik nog maar eens dat recept bestuderen en stond ik even later met mijn zelfde vingers in mijn zelfde haar als vorig jaar omdat bepaalde ingrediënten wel degelijk Duits zijn en er te veel verschillende mogelijkheden te vinden zijn op internet.

Na veel denken en peinzen vond ik een oplossing, een te zotte oplossing, maar toch, ik zou ze even aan Luc voorleggen. En ik vroeg: “Wat zou je ervan denken als we nu eens in de auto zouden stappen en naar Duitsland rijden om die ingrediënten. Dan kan ik zien wàt er nu juist in dat Lebkuchengewürz zit”.

Wie nu denkt dat Luc me gek verklaarde vergist zich. Hij sprong recht en vroeg: “Zijn we weg?” Dat deden we niet. We hebben tot de volgende ochtend gewacht. En ondertussen vond Luc ook een Rewe Center. En dat is nog geen klein bier want … er is een verschil tussen een Rewe supermarkt en een Rewe Center¹. De eerste heeft een oppervlakte van 500 tot 3.500 m² mààr het tweede heeft een oppervlakte van 3.500 tot méér dan 6.000m².

Dat is dus ruimte genoeg om verloren te lopen op zoek naar een zakske of pakske of dooske Lebkuchenkruiden en nog een paar kleinigheden. Maar dat viel mee, het ging echt vlot. Enkel en alleen vonden we er geen kant en klare Lebkuchen. Die haalden we dan maar wat verder bij de Aldi.

En nu kunnen we Kleindochter verblijden met het nieuws dat ze het hele jaar Lebkuchen kan eten, mocht ze dat al willen. We kunnen ze zélf bakken.

____________________
¹ Rewe

Een soort van kerstgevoel?

By ms

On 14 november 2024

In Za za, ze & zo

Voor de deur van “den Aldi” zat een man met een kartonnen bekertje voor zich, een hond naast zich en een verschillende soorten voedsel, voor hem en voor de hond, nog in de verpakking, rond hen.

Ik zei goeiedag en liep binnen. Het wrong.

Oh ja, ik ken de excuses dat je beter wat bruikbaars geeft dan geld, dat ze het toch allemaal opdrinken en weet ik veel wat. Maar het wrong.

En het wegen en afwegen begon. Er lag al zoveel en het hondje had geen honger, dat bleek uit de brokken die hem onaangeroerd voorgeschoteld waren.

Afwegen dus, weegschaal zijnde: of doen of je neus bloedt en doorlopen of overeenkomstig met je geweten wel geven en denken dat je betoept bent.

Wat zou jij doen?

Gelukkig heeft een vraag van Luc de doorslag gegeven.

…

En we reden ineens door naar Sint-Truiden, want de automaat van de bank deed het niet en het Kruidvat had niet wat ik zocht; gelukkig had onze Lidl het gewenste wel anders moesten we ook nog die van Sint-Truiden aandoen en daar ben ik geen fan van. Dan liever die van Hannut.

“Lopen we eens bij de Action binnen?” vroeg Luc en daar ben ik ook geen fan van maar hij wel een klein beetje.

Maar eens binnen … Een hele Action vol met kerstspullen. Een echt kerstkraam op groot formaat. En volk, veel volk. Eerst vond ik het maar niks, maar een beetje verder van de ingang en de kassa’s verwijderd ging het beter.

Ik laat me niet snel verleiden maar die ene soort mokken … oooh. Niks te zoetsappig, niks kerstkerel, maar gewoon een tafereel waarbij ik de kaneel kon ruiken. En ja, ik dacht: “Goed voor de Glühwein”.

Ik heb nooit zoiets als een kerstgevoel gekend, maar toen ik bij die Action buiten liep met een paar prullen voor in de kerstboom en die vier mokken, dacht ik toch van wel, het voelde goed.

“Hoe oud zijn wij eigenlijk?” vroeg ik aan Luc, maar eigenlijk vielen onze aankopen nogal mager uit tegen de overvolle winkelkarren die er buiten reden.

En ik dacht aan de Kringwinkels waar de kerstspullen op een hoop bij elkaar zijn gezet voor hun kerstbeurs op 16 november en waar je dus tot volgende zaterdag niks van kan kopen en ik dacht dat Action daar groot profijt mee deed.

Het kussen van den Aldi

By ms

On 27 september 2024

In Za za, ze & zo

Het begon me op te vallen dat ik ongemakkelijk zat in onze auto, zowat ineengedoken en ik zei dat ik wel een kussen in mijn rug zou kunnen verdragen.

Daarna begon het me te storen dat dat ongemak wat gevoelig was op wegen met de macadamwegen met die naden en ik zei dat ik wel een kussen onder mij zou kunnen verdragen.

En toen wist Luc te vertellen dat er kussens in de folder van de Aldi stonden. En wij togen naar onze Aldi. Wat vonden we niet? Die kussens. “Die zullen uitverkocht zijn” zuchtte Luc.

We zijn daarna, in het passeren, in een andere Aldi gaan kijken, waar er ook geen kussens waren en dan, ook in het passeren, in nog een andere Aldi gaan kijken, waar we ook geen kussens tegenkwamen.

Daar lagen wel folders en ik ging die eens bekijken. En weet je wat? Die actie begon pas de zaterdag daarop!

“Jamaar” zegt Luc “die datum staat alleen op de linker pagina”.

***

Waarom dat kussen nu van bij Aldi moest komen is eigenlijk gewoon een uitproberen dat, bij ons, in het verleden al meermaals tot goeie resultaten heeft geleid.

Zo heeft ons eerste broodoventje van bij Lidl, dat we kochten om het zelf bakken uit te proberen, langer dienst gedaan dan zijn opvolgers van de meer geroemde merken.

En ook onze eerste airfryer van bij Action hebben we nog, al hebben we nu ook een meer gesofisticeerde. Maar twee airfryers is wel handig als je bezoek hebt.

***

Over dat kussen kan ik voorlopig nog niet veel zeggen. Ik heb het nog maar zo een anderhalve week, maar het is een feit dat ik geen kussen in mijn rug meer nodig heb sedert ik wat hoger zit. Dus voorlopig bevalt het best.

Nikkel

By ms

On 25 september 2024

In Za za, ze & zo

“We hebben maar één eurostuk meer in de kas voor de rommelmarkt” zei Luc “ik ga in de Colruyt vragen om een briefke te wisselen. “Dat moet je niet doen” zei ik “die vragen zelf om wisselgeld”.

Waar al dat nikkel naartoe gaat, ik zou het niet weten. We hebben ook al gehad dat iemand een boek wil betalen met een briefje van 50€. Daar moet je ook op voorzien zijn. Op de rommelmarkt zou ik weigeren. Ik stel wel altijd voor omdat met de bankapp te regelen, maar niet iedereen is daar voor in.

We gingen dus naar Aldi en Luc zegt: “ik ga bij Aldi vragen om een briefke te wisselen. “Dat moet je niet doen” zei ik “die winkels hebben zelf een nikkeltekort”.

En dan komen we aan de kassa. En wat vraagt Luc? Hij vraagt of ze geen briefke wil wisselen in nikkel. En wat zegt die kassierster? Dat kan niet want ze hebben zelf een nikkeltekort”.

En wat zei ik? Dat wilt ge écht niet weten …

De nieuwe aanwinst

By ms

On 21 juli 2024

In Za za, ze & zo

Laat ons nu toch, de dag dat dit log verscheen, naar de Aldi gaan, waardoor we dan voorbij de Kringwinkel kwamen en er naar goede gewoonte efkes binnensprongen.

Laat daar nu toch een mooie orchidee staan -zij het geen echte- en ik ze in een bevlieging in mijn mandje plaatste en me, vanaf dat moment tot het ogenblik dat we thuis waren, afvroeg wat me had bezield.

Eens thuis zette ik ze zo dat ik er vanaf hier -mijn laptop dus- en bij het TV-kijken -vanuit de zetel dus- zicht op heb. En ik vind dat mijn bevlieging zo slecht nog niet was.

Alleen heb ik nu al een paar keer de neiging moeten onderdrukken om ze te gieten. Die grond ziet er nogal droog uit.

Nog meer koekskes

By ms

On 31 januari 2024

In Za za, ze & zo

Zoals ik in een reactie op het vorige log over cookies wissen zei, moet ik niet morsen met blogideeën. Stel dat de inspiratiebron eens een dag droog zou staan. Dus gaan we nog maar eens in de koekskes graaien en komt hier het vervolg.

Op de telefoon heb ik geen adblocker maar daar stoort het eigenlijk niet. Ze hebben een paar maanden terug -eindelijk- hét product gevonden waarmee ze me denken te verleiden: Sunparks en Center Parcs. Ik kan het héle jaar op vakantie voor een prijske .

Zo goed als élke publiciteit op mijn telefoon is maar weer aanbod met serieuze korting maar daarom moeten we er niet altijd op ingaan en afhankelijk van het moment van het jaar is het soms nog duur genoeg, al is het dan een prijske.

En toen ik me, na het vorige log, bekloeg dat ik niet meer koekjesfoto’s heb, zodat ik meermaals dezelfde gebruikte, had Luc een geweldig idee. En dus zijn we, op de zaterdag van de boekenverkoop, de Aldi in Landen binnen gestapt en hebben koekskes gekocht. En daar ben ik die namiddag mee begonnen en heb de zondag verder geknutseld.

Wanneer dat op het blog zou komen, vroeg ik me af. Die koekskes hadden namelijk nog niet al te veel kaas gegeten van modellenwerk.

Ondertussen zijn er wel al een paar vervangen maar blijven er nog over. We zullen nog eens in de koekskes moeten vliegen … Kopen of bakken is momenteel de vraag.

Glühwein

By ms

On 29 december 2023

In Za za, ze & zo

Met mijn ervaring van vorige winter in het hoofd, had ik een poos geleden een drietal flessen Glühwein meegebracht. Luc zweert bij kippenbouillon als hij verkouden is. Ik zou dat ook wel willen maar dat bekomt me niet zo goed.

Ondertussen hadden we elk al wel eens een Glühwein gedronken met al die vochtigheid, maar nu, met die verkoudheid of wat het ook was, was die zo goed als op en stond ik gisterenmorgen voor een leeg schap in de Colruyt. Wat een geweldig moment om zonder Glühwein te zitten!

Nu was die Glühwein van de Colruyt wel lekkerder dan die welke ik me van vroeger herinnerde en Luc stelde voor om naar die van Sint-Truiden te rijden. Dat zag ik niet zitten, zeker niet dat er nog een Lidl, een Aldi, een Carrefour en een Delhaize in de buurt zijn.

Bij de Lidl hadden ze de gekende “Christkindl” Glühwein en Luc nam een doos van zes flessen om zeker toe te komen.

De verkoudheid is zo goed als weg, alleen is mijn stem nog niet helemaal krasvrij. We zullen dus nog een pooske verder ’s avonds voor het slapengaan eentje tappen, want ja … Luc doet mee uit solidariteit.