Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Boekenverkoop (Page 1 of 3)

Het alternatief

Er was gisteren en vandaag een boekenverkoop aan de andere kant van Brussel. We overwogen om er naartoe te gaan, vandaag. Maar door die regenvoorspelling voor gisteren hebben besloten we dat toch maar een dag te vervroegen.

Bijkomend probleemke? Er waren al langer de werken in Leuven, er waren de werken aan de brug in Bertem, er waren ook al langer de werken aan het viaduct van Vilvoorde maar daar kwam nu nog bij dat er tijdens het weekend de oprit naar de ring afgesloten werd om er aan te werken. Niks erg, maandag zou die terug open zijn en er was een omleiding voorzien, waar óók werken aan de gang zijn.

Wat dachte? De afrit naar Nossegem zat overvol en wij reden rechtdoor. De afrit voor de voorziene omleiding zat overvol en wij reden rechtdoor. Want zo dokterde ik uit, via Google maps, dat we er zo en zo en via de A12 ook wel zouden geraken.

Maar wat deed Google maps? Die legde twee wegen naast elkaar en pas als we die afslag goed en wel voorbij waren zei die dat we de verkeerde hadden genomen.

Het resultaat was dat wij Brussel van binnen en van buiten hebben gezien, met veel gesakker en gezucht en kramp in mijn tenen -ik krom die namelijk bij stressig verkeer- om uiteindelijk aan de Van Praetbrug uit te komen waar ik ooit lang geleden zo vaak voorbij ben gekomen.

We zijn er geraakt. En mijn vrees dat het maar een boekenverkoopke van minimale omvang zou zijn was verkeerd. We vonden er tal van schatten.

En de prijs? Die mochten we zelf bepalen. Niet dat we daar ons profijt wilden mee doen. Want aangezien het “goede doel” klaar en duidelijk vermeld stond hebben we deze boeken wat duurder betaald dan normaal onze gewoonte is.

Er waren interessante boeken zoals ene van Léon Spilliaert, maar die had ik al, ene van Rik Wouters maar die had ik ook al. Maar ik vond er toch een die ik nog niet had: “Van Realisme tot Symbolisme”, met tal van schilders die ik nog niet kende.

En ik bracht drie opeenvolgende feelgoodromans mee die ik wel al had, maar in pocketvorm. De pockets zitten al in de doos voor de komende boekenmarkt. Maar het toevallige toeval wil dat ik die drie pockets net de voorbije week herlezen had.

En ik vond ook twee boeken voor Bollie. En Luc vond er een paar LP’s. Bovendien vonden we ook nog boeken voor een bezoeker van de boekenmarkt die ons gevraagd had om uit te kijken naar boeken over filosofen. Hopelijk wil hij ze hebben.

En dan wilden we in het terugkomen nog naar de spottersplaats of het spottersplatform gaan, maar toen regende het al en kwamen we maar naar huis met het ritme van vallende regendruppels en zwaaiende ruitenwissers.

De driedaagse

Vrijdag na de middag vertrokken we naar een stockverkoop van schoenen Torfs in Temse. Vandaar reden we naar Stekene, maakten er een wandeling in het Stropersbos en reden daarna verder naar Hulst. Daar was een boekenverkoop om 19u.

Wij kwamen ’s avonds dus laat thuis en hebben in alle stilte de auto geladen zodat we pas na elven in ons bed belandden om zaterdag om half zes op te staan voor de boekenmarkt van Mortsel.

’s Avonds wilden we vroeg in bed maar ik moest eerst dit log nog schrijven, want vandaag zou dat niet lukken. We zitten op de boekenmarkt van Aarschot

En wee diegene die me morgen maandag wakker durft maken, ook als hij Luc heet.

De boekenverkopen

Waar je vroeger goed moest opletten zodat je geen boekenverkoop zou missen en nadat je gemerkt had dat bibliotheken enkel hun bibliotheekboeken verkochten, krijg je nu het tegenovergestelde.

Nu struikelen we zowat over de boekenverkopen en als we het al zouden willen konden we haast wekelijks, soms zelfs twee keer op één week naar een boekenverkoop.

En waar het vroeger interessant was om te neuzen en je bijna geen kunstboeken vond, geven ze die nu de volle aandacht … meer nog, men gebruikt ze als extra publiciteit.

Het is dus extra uitkijken en opletten geblazen, want soms kom ik wel in de verleiding voor een boek dat ik niet heb en dan dub ik en twijfel ik en denk tweemaal na om uiteindelijk te beslissen.

Wat eigenlijk ook te stom voor woorden is, want als ik écht iets zie dat ik écht zou willen, dan gaat mijn tikker een slag overslaan.

Voorlopig staat er nog één boekenverkoop op de agenda, maar daar bekijk ik enkel de romans. Daar vind ik soms nog wel eens dat het lezen waard is en beperken de andere boeken zich meestal op die welke je overal al kan vinden.

En daarna mag het even stoppen. Ik denk dat ik aan een boekenverkopenpauze toe ben

Bij teveel vondsten ineens zouden ze devalueren en bederf je het plezier dat je er aan beleeft.

Wisselvallig

Vorige vrijdag gingen we naar een boekenverkoop, ik trok een T-shirt aan met een tussenseizoensvestje. Ik het het niet te warm, ik had het niet te koud.

Vorige zaterdag gingen we naar een schermwedstrijd in een hal, ik trok een lichte zomerpul aan met een lichter tussenseizoensvestje. Ik had het te warm.

Vorige zondag gingen we naar de boekenmarkt, ik trok dezelfde lichte zomerpul aan met het zelfde tussenseizoensvestje. Ik had het koud.

Die drie dagen gaven ze mooi weer. Die drie dagen waren eigenlijk telkens in een hal of zaal en toch was er dat eigenaardig verschil in warmtegevoel.

Het verschil tussen de beide hallen? De schermhal is natuurlijk een sporthal en de boekenmarkt gaat door in een schoolrefter, waar klaslokalen boven zijn.

Hoe kan een mens zo nog weten wat hij ’s morgens moet aantrekken. En ga daarmee dan nog maar eens op vakantie. Je hebt drie valiezen nodig.

Maar niet getreurd, ze voorspellen nieuwe nachtvorst.

Drôles de têtes

Kies ik ervoor om na bepaalde tentoonstellingen het bijhorende boek niet in de museumshop te kopen omdat ze daar nogal prijzig zijn, geef ik dan toch wel telkens aan dat ik het boek wel wil, mocht ik het ergens tweedehands op de kop kunnen tikken.

Het boek van “Ensors stoutste dromen” was daarop een uitzondering, omdat ik vreesde dat dat niet zo snel van de hand zou gedaan worden.

Ondertussen bleven er twee waar ik wel naar uitkeek bij boekenverkopen: dat van Anna Boch en dat van de “Krasse Koppen“.

En dan gingen we vorige vrijdag naar een boekenverkoop in Gent; een stockverkoop van Hannibal Books, Borgerhoff & Lamberigts, Pelckmans en Standaard Uitgeverij1 met tot 70% korting.

En Kleindochter? Die ging natuurlijk mee.

Hannibal Books die hebben zulke prachtige boeken, met een prachtige prijs ook, dat wel, maar je weet maar nooit en neen, ik wist niet wat ik kon verwachten.

Het boek riep me. Het zei: “Hier lig ik”. Ik ging af op de foto, nam het beet en dacht: “Jij gaat mee naar huis” nog vóór ik de prijs had gezien. Het waren de “Krasse Koppen” zij het dan in het Frans. Eigenlijk eigenaardig dat de Nederlands- en Engelstalige wel beter waren verkocht zodat ze niet in een stockverkoop terecht kwamen.

Ik was er toch geweldig blij mee: een nieuw boek, nog in de plastiekverpakking aan -75% en ik zou al huppelend naar de auto gelopen zijn, ware het niet dat dat nogal gek zou zijn, zo in Gent over de straat lopen huppelen.

____________________
1 Stockverkoop

Tweede keer goeie keer

Toen ik, begin november, op een boekenverkoop in Schoten, een boek zag “Brussel gezien door de naïeve schilders”, bladerde ik er door en zette het terug in de doos.

Even later, we waren nog niet thuis, kwam de spijt. Waarom had ik dat boek nu niet meegenomen? Voor die ene euro? Het was zo eens iets anders dan wat er in mijn boekenkast staat.

Toen ik vorige zaterdag, op de boekenverkoop in Kortessem, een boek zag “Brussel gezien door de naïeve schilders” bladerde ik er door en dacht “Hebbes!”

Tweede keer, goeie keer? Eerder tweede kans, dikke chance.


____________________
Naïeve kunst

Brooddozen

Zijn we bedot? Of bekocht? Of welke andere term je ook wil gebruiken voor een licht gevoel van -zelfs geen- irritatie als blijkt dat maar wéér een van de alarmartikelen uiteindelijk niet zo erg blijkt te zijn.

Het is nu al een paar jaar dat men het heeft over kinderen die met een lege brooddoos naar school komen. En er kwamen acties. Zo hadden we hier een boekenverkoop ten gunste van de brooddozenzaak. En ja, een boekenverkoop en terwijl meewerken aan een goed doel, wat wil een mens nog meer.

Nu blijkt dat het toch zo erg niet gesteld is met die lege brooddozen. Slechts 3% van de gecontroleerde brooddozen was leeg mààr de inhoud is vaak ongezond1.

Was dat het doel van het onderzoek? Kijken wat de ouders aan hun kinderen meegaven? Ze hebben het zelfs over een problematiek. En wat ik eigenlijk best eigenaardig vond was dat het stuk fruit (64%) dat als tussendoortje in de boekentas zat, blijkbaar niet meetelde bij de mààr 4% in de brooddoos.

En in Het Nieuwsblad las ik dan weer hetzelfde2 maar met lichte nuancering.

Ik begon nu over Het Nieuwsblad omdat men daar verder borduurt op de ongezondheid van de witte boterham met choco2. Wij hadden geen brooddoos nodig, we gingen onder de middag naar huis. Dus hadden we ook geen pottenbrooddooskijkers die ons kon vertellen dat de witte boterhammen mét choco -Kwatta- die Broer dagelijks naar binnen speelde, eigenlijk niet zo gezond waren.

Waarop Het Nieuwsblad ook nog verder experts hun woordeke laat meeklappen in nog een artikel, maar ditmaal werd er wat genuanceerd over de witte boterham met choco3.

Maar kijk! De oplossing lag voor de hand. In een basisschool hebben ze alle kinderen een nieuwe brooddoos gegeven -leeg wel te verstaan- maar wel met info over gezonde voeding.

Kijk, vandaar die lichte vorm van jeuk in mijn hersens waar ik niet bij kan om te krabben.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/05/01/onderzoek-brooddozen/
2 Het Nieuwsblad
3 Het Nieuwsblad
4 Het Nieuwsblad
____________________

Nog meer koekskes

Zoals ik in een reactie op het vorige log over cookies wissen zei, moet ik niet morsen met blogideeën. Stel dat de inspiratiebron eens een dag droog zou staan. Dus gaan we nog maar eens in de koekskes graaien en komt hier het vervolg.

Op de telefoon heb ik geen adblocker maar daar stoort het eigenlijk niet. Ze hebben een paar maanden terug -eindelijk- hét product gevonden waarmee ze me denken te verleiden: Sunparks en Center Parcs. Ik kan het héle jaar op vakantie voor een prijske .

Zo goed als élke publiciteit op mijn telefoon is maar weer aanbod met serieuze korting maar daarom moeten we er niet altijd op ingaan en afhankelijk van het moment van het jaar is het soms nog duur genoeg, al is het dan een prijske.

En toen ik me, na het vorige log, bekloeg dat ik niet meer koekjesfoto’s heb, zodat ik meermaals dezelfde gebruikte, had Luc een geweldig idee. En dus zijn we, op de zaterdag van de boekenverkoop, de Aldi in Landen binnen gestapt en hebben koekskes gekocht. En daar ben ik die namiddag mee begonnen en heb de zondag verder geknutseld.

Wanneer dat op het blog zou komen, vroeg ik me af. Die koekskes hadden namelijk nog niet al te veel kaas gegeten van modellenwerk.

Ondertussen zijn er wel al een paar vervangen maar blijven er nog over. We zullen nog eens in de koekskes moeten vliegen … Kopen of bakken is momenteel de vraag.

In het rood

In onze lichtjes verijzende wereld gaat het leven natuurlijk ook nog gewoon door. We eten, we slapen, we strooien zout op onze trottoir en we gaan naar een boekenverkoop.

(Lees verder onder de foto)

Die stond nu eenmaal al langer op het programma. We stapten gisteren in ons winterbottinnen, deden onze rode dikke frak aan, zetten een onnozele rode muts op, deden ons -niet zo onnozele- rode wanten aan, stapten in onze ijsvrij gemaakte -niet rode- auto en waren weg.

(Lees verder onder de foto)

De romans liet ik voor wat ze waren, ik heb nog genoeg voorraad liggen en kom niet aan lezen toe.

De kunstboeken, ach ja, Rubens, Rembrandt, China, Griekenland en al wat je overal kan vinden. Er stonden wel veel dozen en ik wurmde me er door om uiteindelijk toch een boekje over de “Latemse School” te vinden. Het andere boek dat ik mee bracht betrof een museum waar we nog niet waren en waarvan ik nog niet weet of we er ooit zullen zijn.

Nu ja. Die Latemse School alleen al maakte de uitstap de moeite waard. Je vindt zo weinig buiten het meer algemene. Ik was dus content.

Bruegheliaanse toestanden

Er was het boek “Bruegel – een dynastie van schilders”. Dat boek hing hier al jaren in huis rond. Eens stond het hier in de boekenkast, dan stond het daar in op het rek, soms -op momenten dat ik dacht dat ik niks met Brueghel en aanverwanten had- verdwaalde het in de boekenmarktdozen om het er terug uit te halen als ik maar weer eens iets wou opzoeken over de oude, de jonge en alle andere Brueghels, waarna het een hele poos hier in de boekenkast, daarna daar op het rek stond en soms -op momenten dat ik dacht dat ik echt niks met Brueghel en aanverwanten had- verdwaalde in de boekenmarktdozen …

Ik heb dus echt niks met Brueghel en toch weer wel blijkbaar. Uiteindelijk haalde ik het terug uit de boekenmarktdozen en besloot deze keer definitief het in het gratis kistje van de zelfgemaakte boekenkast te zetten, samen met andere kunstboeken die ik niet kwijt wil maar die niet hier -binnen handbereik- in de boekenkast moeten staan.

Wat is nu het meest verbijsterende van dit verhaal? Zelfs voor mijzelf? Ik heb me op de boekenverkoop van twee weken geleden nóg een boek van Brueghel gekocht.

Waarom ik nu dit exemplaar meebracht is simpel uit te leggen, net zo simpel als bij dat van Nora Roberts. Het kostte 1€. Bovendien stond de Dulle Griet1 er in … op een afbeelding weliswaar.

En nu is er absoluut geen overweging om het eventueel in de dozen voor de boekenmarkt te stoppen. Het blijft gewoon en zal ook een plaatske vinden in het gratis kistje van de zelfgemaakte boekenkast.

Alle bovenstaande zou ik niet verteld hebben, ware het niet dat ze het wel hebben over de Bruegheldynastie maar dat ze wel hun stammoeder Mayken Verhulst2 en de andere schilderende vrouwen van de familie vergaten, maar ja die heetten dan weer geen Brueghel natuurlijk.

Dat kan iedereen dan weer bij Historiek3 gaan lezen, maar mijn persoonlijke Brueghelgetwijfel dan weer niet.

____________________
1 Dulle Griet
2 Mayken Verhulst
3 Historiek: De Bruegheldynastie teerde op vrouwelijk talent

Page 1 of 3

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén