Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Center Parcs (Page 2 of 4)

Is ’t alles?

Ooit, lang geleden toen we nog dagelijks naar de beenhouwer moesten om ons vlees, was het de gewoonte dat je je bestelling niet ineens opgaf, maar stapsgewijs, waarna de beenhouwer dan vroeg: “Dat zal ’t zijn?” of “Is dat alles?” Dat was normaal. Of beter: dat vonden wij toch normaal.

Nu hebben we die gewoonte niet meer en kan diezelfde vraag nogal raar overkomen als je in een cafetaria een koffie en iets fris gaat drinken.

Die keer, in september, aan de Bostalsee, vond ik het zelfs licht arrogant. Het was in de namiddag, te laat en/of te vroeg om te eten. Hij noteerde de bestelling en vroeg: “Is dat alles?” Okee, er lag geen klemtoon op die verkeerde intenties zou aantonen, maar de vraag zat me wat dwars. Luc vond het een gewone vraag en verwees naar de beenhouwer, ik vond het toen toch wat opdringerig.

Nog zo een voorval, in Aachen. We gingen een koffie drinken in de stad, voor we naar de auto terug gingen. Omwille van zijn toenmalige rugpijn zette Luc zich al op het terras en ging ik bestellen, zoals gewoonlijk: een koffie en iets fris. “Wollen Sie keine Kuchen?” vroeg ze, met haar blik de standaard met taart aanwijzend en weer met die licht afkeurende ondertoon.

Ik bedankte gewoon, ik ga niet aan iedereen een uitleg doen over een maximum van 1.200kcal.

Maar dan bedenk ik, dat ik, bij het schrijven dezes, enkel deze twee voorvallen voor ogen heb, dus zal het me bij andere zaken niet opgevallen zijn. Zodoende vraag ik me af of ik toch geen beetje gelijk heb, dat ze bij beide voorgaande voorvallen toch wel licht arrogant ontstemd waren over onze -volgens hen ontoereikende- bestelling.

Plannen in de steigers

Vertelde ik hier ergens in een log dat ik het gevoel heb dat er sedert de coronaperiode een breuk zat in mijn leven, kreeg ik onderweg naar Center Parcs Erperheide plots een eigenaardig gevoel. De goesting kwam terug en ik begon te denken over Schotland, over de Yorkshire Dales, over Slovenië, over …

Nu stond/staat er sedert een paar maanden al een bestemming in mijn agenda die nog in mijn gedachten zit, al heeft Luc er al weet van. Hij reageert niet erg enthousiast, maar dat komt nog wel. Voor één of andere reden, die wij kennen, wil ik een drietal dagen naar München. Dat staat vast, dat komt ervan en waarschijnlijk nog dit jaar.

Over Schotland, over de Yorkshire Dales, over Slovenië, over … is het laatste woord nog niet gesproken. Het eerste eigenlijk ook nog niet. Het is nog maar een voorontwerp. Luc reageerde nogal lauw met: “dan moeten we een internationaal paspoort kopen”.

En plots sedert een bepaald log realiseer ik me dat drie jaar blijkbaar de tijd is die ik nodig heb om over de, voor mij schokkende zaken te komen.

Over raven en roeken

Het is iets meer dan twee jaar geleden dat ik de vogel zag, nog voor de dag helemaal aangebroken was zat hij in de boom achter ons huisje in de Eifel en ik nam een foto waarop Obsidentify1 zich baseerde en vertelde dat het een roek was.

Nu kreeg ik de voorbije week een artikel te lezen waarin stond dat de raaf meer en meer te vinden is in onze streken. En wat blijkt volgens dat artikel? De roek zou kleiner zijn dan een kraai maar een raaf is de enige kraaiachtige die groter is2.

En ineens stel ik me wel degelijk vragen bij die roek van toen. De afstand van die boom in acht genomen en de grootte van de vogel? Dat was een raaf. Ben ik daar zeker van? Toch voor een hoger percent dan dat van Obsidentify toen.

Meer nog, ik ga dat log wel laten staan maar de foto gaat wél een andere benaming krijgen. Ik zal hem wel “kraaiachtigen3” noemen.


pske van mske:

    Aangezien ik apps nooit de toegang geef tot mijn exacte locatie, wist Obsidentify dan ook niet dat we in de Eifel waren en kan ik hen niet kwalijk nemen dat ze het een roek noemden aangezien de raaf nu pas terug in onze contreien op blijkt te duiken, voor zover het al een raaf was natuulijk.

____________________
1 Obsidentify
2 Het Nieuwsblad
3 Kraaiachtigen

Het kabinet

Soms, eerder vaak zelfs, vragen wij ons af of het bij de opleiding tot architect behoort om wc-rolhouders, dan wel aan de zijkant, maar toch de achterzijde van de wc te voorzien. Erg handig is dat niet. Heeft het met ouder worden te maken? Of toch meer met ongemak als je moet zorgen dat de slippen van je badjas, je ochtendjas of eender welk langer kledingstuk … ik moet er toch geen tekeningske bij maken?

(Lees verder onder de foto)

En bij het schrijven dezes valt me ineens iets in. Bij Center Parcs bijvoorbeeld zie je dat ze erg gericht zijn op mensen met kinderen. Daar staan telkens de kinderstoeltjes klaar, soms zelfs al aan de tafel.

Zijn die wc’s misschien voorzien voor de kreten zoals “Mama/papa, ik heb gedààn”, in welke taal dan ook? Want dat is de enige situatie waarin ik het gemak van die raar geplaatste wc-rolhouders kan inzien.

Over ander ongemak had ik het in het verleden al, namelijk over de manier van het moderniseren van oudere sanitaire voorzieningen. Die bestaat er uit dat elke vierkante cm aan vrije ruimte wordt ingenomen door enorme bakken die er vooral op voorzien zijn om niet gepikt te worden. Ik begrijp dat, het pikgehalte indachtig, maar ze verliezen wel de oorspronkelijke bedoeling van het lokaaltje uit het oog.

(Lees verder onder de foto)

Pikklare oplossing zoals gezien in een cafetaria in Postel.

Mijn grootmoeder noemde dat plaatske eerst -het houten kotteke op het erf- “het huizeke” en later, toen ze op een appartement woonde “het kabinet” maar soms ook”het gemak” .

Veel gemak is er niet meer aan.

De vierde dimensie

Over de vierde dimensie1 is al veel geschreven, maar de meningen zijn blijkbaar erg verdeeld zodat ze niet echt een volledig bewezen waarheid bevatten.

Ook las ik zelfs dat de vierde een soort lift is tussen de derde en de vijfde dimensie2.

Mijn persoonlijke gevoel bij de vierde dimensie is die, waarbij het lijkt alsof ik constant in een dimensie leef, waar ik dan wel de anderen zie, maar zij mij niet.

Zo gebeurt het me telkens dat, waar iets te zien is, zo iemand van twee keer zo breed en twee keer zo groot als ik, vlak voor mij gaat staan. Veel sportevenementen heb ik zo al meegemaakt waar ik onder de oksels van één of andere lomperik door moet kijken. Ik probeer wel telkens om vooraan te staan of ergens waar niemand anders wil staan. Maar net dàt lijkt de uitdaging om mijn plaatske een goed plaatske te vinden.

Zeg ik er wat van? Neen.

Dat vierde dimensie gevoel had ik ook weer bij Center Parks, met een paar spelende kinderen die een paar huisjes verder dan wij vakantie hielden. Als we buitenkwamen leek het net of we onzichtbaar waren. Ze gingen zo op in hun spel dat we moesten opletten dat ze vooraan niet tegen ons op botsten terwijl we ook moesten uitkijken dat ze achteraan niet op onze hielen reden. Met hoeveel ze waren hebben we niet geteld, 4? of 6?, maar het leek wel een hele school en we hadden geen ogen genoeg om lijf en leden te beschermen.

Kinderen die zo overtuigd buiten spelen, je ziet het niet zo vaak meer.

Iets heel anders was dat ene kind dat, een paar bochten verder, ons met een stok voor zijn borst, met boos starende ogen op ons gefixeerd, stond op te wachten, een beeld waarbij ik ineens Chucky3 in mijn gedachten kreeg. Werkelijk, ik had het onbehaaglijk voorgevoel dat hij mij met die stok een slag zou verkopen.

Ineens komt daar een man buiten gestormd en die roept iets, waarop die kleine de bosjes in duikt, daar een voetbal uit de struiken plukt en die daar een schop van jewelste geeft richting huisje.

Ik heb niet achterom gekeken.

pske van mske:

    Mijn vergelijking gaat niet helemaal op, want zie je, als ze iets van mij/ons nodig hebben dan lijken wij wel de enige personen op deze aardbol die hen kunnen helpen. Maar dat is dan weer een ander verhaal.

____________________
1 Vierde dimensie
2 Inspirerend leven
3 Chucky

Het Bruegelhuis

Natuurlijk weten we dat, als we naar Center Parcs Erperheide gaan, het daar voornamelijk om het wandelen gaat. We zitten er in de buurt van Bosland en vanuit het park zijn er ook wel een paar mogelijkheden om te wandelen zonder de auto van de parking te moeten halen.

Maar wat doe je dan voor de rest van de dag? Je kan toch niet met halve dagen in de Market Dome gaan hangen. Allee, wij toch niet.

We zouden er kunnen gaan zwemmen, maar in bepaalde regio’s in Duitsland was het vakantie. In Nederland mogelijk ook, gezien het aantal Nederlandse nummerplaten met bijhorende kinders. Dus er waren ballekes genoeg in de soep.

Maar in Peer op het marktplein is een Bruegelmuseum, vond Luc. Het zou dan wel enkel om reproducties gaan, maar dan wel van Pieter Bruegel de Oude.

En al stond er bij dat het een familiezoektocht betrof, we trokken onze stoute schoenen aan en gingen een kijkje nemen. Zoals Luc het zegt: als we telkens moeten wegblijven waar hun doelpubliek jonger is dan 15 dan moeten we nergens meer zijn.

Al bij al was het een aangenaam bezoek. We waren er helemaal alleen met de Oude Pieter.

Is het aan te raden? Ik weet het zo niet. Het zijn nu eenmaal reproducties.

Maar anderzijds, waar vind je alle schilderijen van Pieter Bruegel de Oude onder één dak? Om de originelen te zien zou je de hele wereld moeten afreizen.

Neen, wij namen geen deel aan de zoektocht, maar toch waren we content dat we het bezochten, wij vonden het het bekijken waard.

We zijn daarna nog wel even in de Market Dome gepasseerd voor een drankske en gelukkig zaten de ballekes nog in de soep.

____________________
1 Het Bruegelmuseum

AI is een beetje wachten

De voorbije week in Erperheide, tijdens mijn dagelijkse koffietassen in, las ik:

Zo maak je zelf de mooiste beelden met AI1.

Het leek zo simpel dat ik het toch eens wou proberen. Ze gaven wel de goede raad mee om op te passen met auteursrechten. Daar zou ik dan wel extra goed moeten op letten.

En ik gaf volgende opdracht in:

Oudere vrouw met lang grijs haar in lage paardenstaart en grote man met snorrebaard wandelen door een regenwoud met reuzegrote bomen omringd door prachtige vlinders.

Daarna moest ik wachten … En ik wachtte. Na meerdere minuten kreeg ik volgend scherm te zien:

(Lees verder onder de foto)

En ik typte het volledige voorgaande log met inbegrip van het bijsnijden van de schermafdruk en de hele santekraam en ik pelde mijn ochtendappelsien en at een paar partjes en … na een half uur gooide ik het boeltje dicht.

Wie nu denkt dat ik opgaf, denkt verkeerd. Ik zou het zoals het de modernste logica betaamt eens in het Engels gaan zeggen. En ik kreeg zo goed als onmiddellijk volgend resultaat:

(Lees verder onder de foto)

En ik dacht: “Potvolblommen, ik had erbij moeten zetten dat die man een hoed moest op hebben”.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Center Parcs Erperheide

Wat is dat toch met dat park? De vorige keer ook al.

Toen hadden we twee midweeks geboekt: één in de Eifel en één in Erperheide. Toen hadden we ook -niet geboekt- de coronaperiode waardoor de twee midweeks een paar keer opschoven om uiteindelijk te resulteren in één midweek … in Erperheide.

De eerste dag, eerste kennismaking met het park, hadden we zoiets van “dit is het toch niet”, maar we gingen uiteindelijk, uiterst tevreden over ons verblijf, naar huis.

Toen we dus via Touring Wegenhulp een korting konden krijgen bij hun partner Center Parcs hebben we niet geaarzeld. En toen Luc opperde dat Erperheide toch wel prettig was geweest, was de beslissing snel genomen.

De eerste dag hadden we zoiets van “dit is het toch niet”, maar we kwamen uiteindelijk, uiterst tevreden over ons verblijf naar huis.

Nog meer koekskes

Zoals ik in een reactie op het vorige log over cookies wissen zei, moet ik niet morsen met blogideeën. Stel dat de inspiratiebron eens een dag droog zou staan. Dus gaan we nog maar eens in de koekskes graaien en komt hier het vervolg.

Op de telefoon heb ik geen adblocker maar daar stoort het eigenlijk niet. Ze hebben een paar maanden terug -eindelijk- hét product gevonden waarmee ze me denken te verleiden: Sunparks en Center Parcs. Ik kan het héle jaar op vakantie voor een prijske .

Zo goed als élke publiciteit op mijn telefoon is maar weer aanbod met serieuze korting maar daarom moeten we er niet altijd op ingaan en afhankelijk van het moment van het jaar is het soms nog duur genoeg, al is het dan een prijske.

En toen ik me, na het vorige log, bekloeg dat ik niet meer koekjesfoto’s heb, zodat ik meermaals dezelfde gebruikte, had Luc een geweldig idee. En dus zijn we, op de zaterdag van de boekenverkoop, de Aldi in Landen binnen gestapt en hebben koekskes gekocht. En daar ben ik die namiddag mee begonnen en heb de zondag verder geknutseld.

Wanneer dat op het blog zou komen, vroeg ik me af. Die koekskes hadden namelijk nog niet al te veel kaas gegeten van modellenwerk.

Ondertussen zijn er wel al een paar vervangen maar blijven er nog over. We zullen nog eens in de koekskes moeten vliegen … Kopen of bakken is momenteel de vraag.

Dubbel verdiend

Toen ik naar dat weerbericht voor ’s Hertogenbosch zat te zoeken, vond ik nog iets dat mijn aandacht vroeg.

KPN laat doorverkoop adresgegevens van klanten stopzetten1 en ik had ineens een antwoord op de vraag die ik me al enkele keren stelde na een verblijf bij een Center Parcs of bij het Sunparks hotel.

Het is niet dat het dikwijls keer gebeurt, maar toch al een tweetal keer. We komen thuis en er valt spam in mijn mailbox, de laatste keer werd die zelfs overspoeld zodat ik echt wel argwanend die parken begon te verdenken.

Bij Center Parcs en bij Sunparks Kempense Meren is er gratis wifi en via welke provider komt die, denk je?

Zeg ik nu dat het vandaar komt? Neen, natuurlijk niet.

Maar mijn eigen hotspot gaan gebruiken in het vervolg? Dat deed ik sowieso al in de huisjes van Sunparks. En dat was ook niet bepaald handig.

Maar als KPN nu die doorverkoop gaat stopzetten is de zaak geklaard … hoop ik toch.

____________________
1 rtlnieuws

Page 2 of 4

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén