Center Parcs – Pagina 3

Tag: Center Parcs (Page 3 of 4)

Zweifeltocht

By ms

On 11 december 2023

Had ik vorige week dinsdagmorgen geweten wat ik een pozeke later wel wist …

Meestal vergeet ik niks. Nu stonden we daar in de Eifel en had ik de lokale wandelkaart niet bij. En ja, die hadden we nodig, want met dàt echt winterse weer mocht die auto daar op die parking blijven staan en zouden we wel van het park uit vertrokken zijn.

Zonder kaart? Die dinsdagmorgen? Dat was toch geen probleem zeker. We zouden, de ons goed gekende wandeling via Sassen naar “Baumhaus Holzberg” nog eens maken.

En dan kon ik onderweg, op de splitsing eens kijken welk nummer die andere, je weet wel, de bespookte, had en we vertrokken.

Eens het park uit werd de weg een schaatspiste. “Maar ach” dacht ik “op de aardeweg zal het wel beter gaan”. Maar dat was verkeerd gedacht. “Maar ach” dacht ik “op de bosweg zal het wel beter gaan”. Dat was ook verkeerd gedacht.

Gelukkig was het in het dorp van Sassen, tussen aardeweg en bosweg in, wel ijsvrij.

Toen moest dat bergske af naar die boomhut nog komen. Daar had Luc, die maandagavond al zijn vrees over uitgesproken, niet over ijzel maar over steil met sneeuw. Die had ik weggewuifd met: “dan houden we ons maar vast aan de takken van de bomen”.

Dat viel ook eigenlijk wel best mee. Het was enkel dat afslaan dat wat -heel erg- ~~glad~~ verglaasd was en de takken van de bomen waren geen takken van bomen maar doornstruiken.

(Lees verder onder de foto)

En ik dacht … Weet je wat ik dacht? Wel ik dacht aan de reacties als één van ons beiden daar een totter zou gaan en één of ander zou breken. Dan zou je de commentaren nogal horen. Ik hoorde ze in gedachten. Ze zouden zeggen dat het toch wat zelf gezocht was van ons. Zo op onze leeftijd een boswandeling gaan maken op ijzel was toch de hemel verzoeken.

We geraakten goed terug in het huisje, pakten onze goeie frak en gingen in de parksupermarkt twee achten en een fleske wijn halen om de goede afloop te vieren.

En al bij vond~~en we~~ ik die wandeling -achteraf- toch wel plezant. Wel was ik blij dat ik het fototoestel in het huisje had gelaten. Dat was dan niet voor de ijzel met valgevaar zo gedaan maar voor de voorspelde sneeuwregen.

Maar zoals ik al zei … had ik die dinsdagmorgen geweten wat ik een pozeke later wel wist, we waren niet vertrokken.

De kerstboom

By ms

On 9 december 2023

In Za za, ze & zo

De kerstboom hadden we vorige zondag al geplaatst omdat ik -gegrond- vreesde dat ik vandaag geen zin zou hebben.

De voorbije week waren we van maandag tot gisteren in de Eifel en konden we hem niet zetten, die traditioneel aangewezen dag na Sinterklaas.

Morgen is er de boekenmarkt. Die staat ook al voorbereid.

Maar om nu, de enige dag ertussen, die kerstboom te gaan zetten, kan echt niet. Dat komt door mijn ingebouwde planning die zegt dat ik, de dag na een vakantie, mijn foto’s moet sorteren en mijn indrukken in concepten gieten. Het komt er eigenlijk op neer dat ik dat een prettige manier vind om de vakantie een beetje te rekken.

Zodoende stond de kerstboom ons gisteren bij thuiskomst op te wachten en moesten we enkel nog de lichtjes aansteken.

Dat hadden we ook wel kunnen plannen met een slimme schakelaar, maar zo zot ben zelfs ik nog niet.

De waters op vakantie

By ms

On 18 november 2023

In Za za, ze & zo

Als ik zou zeggen dat alle vakantieparken een meer of vijver hebben, lieg ik misschien, want ik heb nog niet bij alle vakantieparken een vakantie, week, midweek of twee- of driedaagse doorgebracht. Ik denk trouwens niet dat dat me, in wat me nog rest van mijn één mensenleven, zou lukken. De vraag is ook of een heel mensenleven wel zou volstaan.

Wat wel waar is, is dat alle parken -en dat zijn er niet zo heel veel- waar ik wel al was zo een meertje of vijvertje hebben.

Soms hebben ze dat niet nodig, dan liggen ze gewoon aan bij zo een groter meer zoals de Bostalsee en het Rauwse Meer, zoals Center Parcs Bostalsee en Sunparks Kempense Meren.

Soms liggen ze aan zee, maar de beide Belgische parken hebben daarbovenop nog een parkmeertje.

Ook het -niet nader genoemde- park in Drenthe had een eigen parkwater, eigenlijk meer dan één al was het ene dan een zwemvijver en het andere een vennetje in natuurgebied.

En daar hadden we dan, als kers op de taart, de niet zo veraf gelegen Baggelhuizerplas. Die was een wandeling meer dan waard. Er was niet echt veel volk. Op enkele joggers na hebben we er niemand ontmoet. Rare gevolgtrekking? Als de wc-voorzieningen bij dat soort gebieden gesloten zijn, wordt het pas de moeite waard om ze te bezoeken.

Die waterpartijen vind ik een enorme meevaller, vooral als je ’s avonds niet de hele avond voor de TV wil hangen en nog een luchtje wil scheppen. Water heeft altijd een bepaalde aantrekkingskracht en het is snel gezegd: “Gaan we nog eens tot aan het meer?”

Het zinkgat in mijn geheugen

By ms

On 2 juni 2023

In Za za, ze & zo

Seder we in 2020 met corona te maken kregen heb ik blijkbaar een bodemloze put in mijn geheugen. Ik herinner me mijn vakanties niet meer zoals vroeger. Waar ik nog veel herinneringen heb aan vroegere reizen is dat sedert het begin van covid heel wat minder.

En toen ik er ging over nadenken ging het al helemaal mis en de mist in. In september 2020 waren we in Ursel. In 2021 … ik kon denken en peinzen tot ik er koppijn van kreeg. Het viel me niet in.

In 2022 hadden we dus besloten dat we vaker een korte vakantie zouden in plannen. Het herinneren ging vlotter: 2 dagen Ronse, 3 dagen Ieper, 3 dagen Voeren, 4 dagen Habscheid.

Maar 2021? Wat was dat nu toch? Aha, plots viel het me in. De twee samengevoegde midweken uit het coronajaar hebben we toen omgezet in één midweek in Erperheide. En als ik mijn foto’s bekeek bleek dat we ook nog 3 dagen bij Sunparks Kempense Meren waren.

En dan denk ik dat het over -vooral- wandelvakanties ging. Veel plezier, veel in- en ontspanning, veel onbekend moois, maar gebrek aan de meer memorabele dingen.

Ochtendvisite

By ms

On 25 maart 2022

In Center Parcs

Ik voelde me bespioneerd en keek met een ruk naar buiten. Daar zat hij, gewoon mysterieus te wezen. Het was nog niet volledig dag en mijn eerste zjat koffie stond nog gloeiend heet te zijn.

Waarom hij me intrigeerde weet ik eigenlijk niet, ik vond hem wel iets hebben van een kraai maar daar was hij eigenlijk te groot voor.

Dus vond ik het de moeite waard om een foto te nemen en ik dacht dat Obsidentify hem zo niet zou herkennen, zo enkel een schaduw in een schaduwspel.

Dat deed die app wel. Op voldoende overtuigende wijze -voor zo’n 75% zekerheid- beweerde hij dat het een roek was.

En daar kan ik mee leven. Al had ik die liever in kleur -zelfs al is hij zwart- gezien.

Steeds vaker tekorten

By ms

On 17 oktober 2021

In Za za, ze & zo

De titel, soms anders verwoord, deed wat schrikachtig aan:

In steeds meer winkels zijn er steeds vaker tekorten, en het zal helaas niet snel opgelost worden: hoe komt dat?¹

Daar had ik nu nog niks van gemerkt. Of toch wel? Jawel …

Toen we uit Erperheide thuis kwamen merkte Luc dat de batterijen van de afstandsbediening voor de verwarming plat waren. Gelukkig had ik meestal wel een paar reserves in mijn laptoptas, toch tenminste van de soorten die voor eventueel laptopgebruik nodig kunnen zijn.

Ze waren niet in voorraad, niet van het huismerk maar ook niet van de andere merken. Ten huize Zoneke dachten we er niet aan om eens in de Colruyt aldaar te gaan kijken.

De voorbije week constateerde Luc dat de batterijen van een keukentoestel leeg waren. Die heb ik niet in mijn laptoptas.

Ze waren niet in voorraad, niet van het het huismerk maar ook niet van de andere merken. Meer nog! Luc zei: “Maar dat hele rek is leeg!” Licht overdreven maar de meest courante batterijen blonken door afwezigheid.

En ik word daar nu niet echt ambetant van -ik weet niet meer voor welk van mijn laptoptoebehoren die batterijtjes nodig waren en het keukentoestel wordt niet zo vaak gebruikt- maar ik heb wel graag de zaken in orde.

Gelukkig hebben we voor de meeste andere toestellen wel oplaadbare … maar met de prijs van de elektriciteit zouden we daar ook beter twee keer over denken vooraleer we die lader in het stopcontact steken.

Ze kunnen dat nu toch echt niet allemaal in de schoenen van dat dwarsliggend schip in het Suez-kanaal gaan schuiven? Of is er meer aan de hand?

¹ Het Nieuwsblad

Het hoofdkussen

By ms

On 5 oktober 2021

In Za za, ze & zo

Er was een tijd dat ik op mijn buik sliep. Ik had toen geen hoofdkussen nodig. Dat stond rechtop tegen de bedsponde voor als ik wou lezen.

Maar een paar jaar terug trok ik op een nacht dat kussen onder mijn hoofd. Ik sliep niet meer op mijn buik sedert ik nogal wat kilo’s bijgekomen was.

En dan gebeurde wat wel overal gebeurt waarschijnlijk. Er kwam sleet op de kussens. We kochten er nieuwe. Maar we kochten er vier. Waarom vier? Nu ja, we deden dat gewoon omdat we geen hamsteraars zijn maar toch graag een reserve hebben. Je weet maar nooit dat de onze of die van de gastenkamer niet meer zouden voldoen.

In Erperheide werd ik wakker, het hoofdkussen dat de eerste avond zo goed had aangevoeld was ingezakt als een slecht gerezen deeg.

En ik kreeg … kreeg ik een stijve nek? Kwam het door het zwemmen dat ik niet meer gewend ben? Of kan artrose ook op de nek? Of kwam het door het hoofdkussen? Thuis had ik er nog last van.

Ik heb mijn hoofdkussen dubbel geplooid in zijn hoes gestopt en het beterde, het leek wel over … tot ik het zondag in lichte mate terug gewaar werd. Dubbel kussen ook ingestort?

De vraag is nu: “Ga ik dat reserve hoofdkussen uit zijn schuilplaats halen of opteer ik ineens voor een ergonomisch model?”

In Oosterse landen gebruiken ze een houten hoofdsteun. Zou dat geen duurzame oplossing zijn?

Het verkeerde keelgat

By ms

On 28 september 2021

In Za za, ze & zo

Terwijl we in Erperheide waren kwam er een e-mail van de energieleverancier over de stopzetting. Ze zijn precies niet zo blij met dat opzeggen.

Er stonden rare dingen in die e-mail, geen verwijten maar effenaf praat achteraf. Zo staat er bijvoorbeeld:

Wil je zeker zijn dat je op lange termijn, jaar in, jaar uit een voordelige energieprijs betaalt? Kom dan terug bij *****

Daar stond dan een knop bij, waarmee je de opzegging ongedaan kon maken.

Waaronder een hele rits voordelen om toch maar terug voor hen te kiezen:

blablabla … (…) tarief volgt de groothandelsprijzen voor gas en elektriciteit. Zo zouden we nooit te veel betalen.
Den dienen en den dienen en ook die en die en nog wat concurrenten zouden in handen zijn van buitenlandse bedrijven.
En al hun stroom is 100% groen. Dan kan je dus met 100% zeker zijn dat je groene elektriciteit gebruikt die bovendien hernieuwbaar en duurzaam is.

Daarna volgen nog drie paragrafen om toch maar die overstap te annuleren. Om te eindigen met vriendelijke groeten.

We waren op vakantie en meer dan: “hadden ze ons maar eerder moeten informeren” maakte ik er niet van.

Vorige zondag las ik in de krant dat we niet de enigen waren¹. Okee, het is een +artikel, ik kan het dus ook niet volledig lezen, maar de teneur van de reacties laat veel vermoeden.

En dan ga ik die e-mail nauwgezet lezen en zocht Luc even op hoeveel klanten, die nu bij hen een nieuw contract afsluiten, zouden betalen.

Het is poepsimpel. Ze hebben ons nooit verwittigd dat ons contract na één jaar automatisch een ander contract werd. Nieuwe contracten? Die zijn maar een ietsiepietsie duurder dan wat wij voorheen betaalden.

Deze e-mail hadden ze ons tijdens het eerste jaar moeten zenden, dàt heet informeren, maar niet als het kalf verdronken is.

En zeggen dat ik ooit, in de beginperiode, zo tevreden was over die leverancier.

Maar nu? Wij terug gaan? Eens het vertrouwen geschonden kunnen zij er toch niet op vertrouwen dat wij ons vertrouwen in één handomdraai terug op “aan” kunnen zetten.

En … nog wat! Ik houd niet van moddergooien. Het is niet omdat je de concurrentie zwart maakt dat je zelf beter bent.

____________________
¹ Het Laatste Nieuws

De eekhoorns

By ms

On 26 september 2021

In Za za, ze & zo

Al jaren zien we zowat op elke vakantie eekhoorns lopen. Al jaren probeer ik zo een beest op de foto te krijgen. Al jaren zijn die snoezige krengetjes me te snel af.

Tijdens één van onze vakanties op Arran, zijn we zelfs een hele avond bij de voederplaats van de Rangers gaan zitten om er toch maar in beeld te krijgen.

Nu we in Center Parcs Erperheide, alle bagage in het huisje, inclusief fototoestel, onderweg waren om de auto op de voorziene parking te plaatsen, staken er twee de weg over. De eerste sprong met een joepke op het talud en was verdwenen, de tweede knotste met zijn snoezige snuit tegen het talud en gaf een vertoning waar een komiek nog iets kon van leren.

Uiteindelijk nam hij een nieuwe aanloop en verdween achter zijn spitsbroeder.

“Fototoestel niet bij zeker” informeerde Luc ten overvloede. Ik heb zelfs niets geantwoord, druk doende met mezelf inwendig te vervloeken.

De eerste keer -na twee jaar- dat we terug gingen zwemmen hingen we de handdoeken en de badpakken buiten, het was er toch zulk mooi weer.

Ik haalde alle mogelijke -interessante- buit terug uit het kluisje, inclusief fototoestel en liep naar de zithoek en verstijfde …

“Niet bewegen!” waarschuwde ik Luc, waarmee ik niet bedoelde dat hij stokkestijf moest blijven staan, maar dat hij geen brute of zwaaiende bewegingen mocht maken.

Ik greep het fototoestel en sloop richting schuifdeur. “Hij moet achter de hoek zitten” fluisterde ik, want ik had in een flits een voorbijstuivende eekhoorn gezien die daar ergens aan het tuinmeubilair moest zitten.

Op dat ogenblik sprong de eekhoorn op de stoel, inspecteerde het opgehangen zwemgerief, keek naar de op een kier staande schuifdeur, controleerde stoelen, tafel en paradeerde een paar keer uitdagend voorbij mijn lens.

Mijn dag, die toch al goed was door dat hernieuwde zwemmen, kon ineens niet meer stuk. “Dat zijn foto’s om te koesteren” dacht ik.

(Lees verder onder de foto’s)

Daarna zagen we in het bosje achter “ons grondstuk” wel meer eekhoorns waarbij ik af en toe wel eens snel probeerde af te drukken, met wazig gevolg. Maar eerlijk? Op die ene wazige foto staat die eekhoorn toch óns te begluren. Had hij ook een fototoestel in aanslag?

(Lees verder onder de foto’s)

Was het dat? Niet echt. Na twee dagen serieus wandelen, opstaan met een link gevoel in die heup is niet bepaald om vrolijk van te worden, dus besloten we donderdag maar wat langs de bospaadjes van het park rond te lopen om de mooie plekjes vast te leggen. Er zat nog een andere verwachting in, maar daarover vertel ik morgen wel.

We gingen een paar vijvertjes -vijvers is een te groot woord- bekijken, toen Luc mijn arm greep en met zijn kin naar boven wees.

En ja, daar zat hij … en hij bleef zitten … lang genoeg om hem mooi op foto te krijgen.

(Lees verder onder de foto)

En die foto, die gaat echt wel bij de “Koesterfoto’s” in de zijkolom.

Een beetje idioot om op mijn vorderende leeftijd zo blij te zijn met een -voor mijn gevoel dan toch- uitermate geslaagde foto? Een ouder kinderhart is snel gevuld.

Vakantie in eigen land

By ms

On 29 september 2020

In Za za, ze & zo

Omwille van corona annuleerden we de mei-vakantie in de Eifel in Duitsland.

Omwille van de twijfel over corona annuleerden we ook de septembervakantie in Bayern in Duitsland. Maar we boekten een week vakantie in eigen land. Niets sensationeels, wat puur natuur en een paar plukjes Memorielaan.

We hoopten dat het zou meevallen, we vreesden dat het kon tegenvallen.

Het werd een aangename ontspannen vakantie, rustig en gezapig. We wandelden wat af in echt prachtige bossen. Maar het WOW-gevoel ontbrak.

Er waren geen magnifieke watervallen, er was geen lieflijk meer met een allerschattigst eiland, er waren geen doedelzakken om leven in de brouwerij te brengen en het was vlak, het vlakke land.

Luc zal er wel blij om geweest zijn, hij zucht en moppert namelijk wat af als hij de berggeit mag volgen, maar mijn kuiten verlangen wel wat meer vuur, iets om op te klefferen al vraag ik me steeds tijdens het klefferen af waarom ik het mezelf aan doe.

Ik weet wel dat je in de Ardennen wel wat meer klimwerk voor de benen krijgt, ook watervallen kan zien en nog wel andere dingen die een bezoek waard zijn.

Wat is dan het probleem? De Ardennen? Daar zaten alle andere Belgen al. Allee, het is te zeggen, diegenen die niet aan de kust zaten.

Vakantie in eigen land? Voor herhaling vatbaar? Ja zeker en toch een beetje niet.

Het is te zeggen dat ik voor het echte vakantiegevoel in mei en september toch eerder zal neigen naar een verblijf in een meer tot de verbeeldingsprekende omgeving.

Vakantie in eigen land is echt wel aangenaam maar dan misschien wel gespreid in meerdere korte periodes van enkele dagen.

Ja? Zeker van? En wanneer was de eerste keer dat we elkaar bekeken en zegden: “toch een plezante vakantie”. En te weinig om te doen? Er is daar nog bos te over, wandelingen die we niet deden ook.

Andere activiteiten, zoals een bezoek aan een binnenzijde van wat dan ook, vallen dan wél weg.

Al bij al was de voorbije vakantie een verademing na al die maanden huisarrest.

Momenteel kijken we uit naar de midweek Center Parcs in de Eifel die verlengd werd tot een week door de voucher van de geannuleerde midweek in maart.

Als die maar doorgaat met al die rode zones.