Vorige vrijdag, Amke en Ella hebben een verkoudheid. Ella is over het ergste heen, Amke wil niet eten en heeft hoge koorts. Zo hoog dat Bollie besluit haar haar koortswerend middel te geven en haar in haar bedje te leggen.

Ella, die op dat ogenblik nog heel smakelijk zit te smikkelen en smullen van haar bord frietjes en haar stukje kip met cocktailsaus, kijkt het aan, stopt met frietjes eten, komt met haar toteke vol cocktailsaus voor Slow staan en wil een kus. “Jij moet nog niet naar bed hoor” probeert Slow, maar het toteke blijft in de kusstand staan. Slow kijkt hulpzoekend naar mske, die zegt: “zusje is ziek en moet slapen, kom we gaan je gezichtje wat wassen”.

Later, als er dan wel sprake is van bedtijd probeert Ella met pyjama en trappelzak en al op de driewieler te rijden maar fietsen met een trappelzak …

Uiteindelijk krijgt iedereen een kus van een fris gewassen toteke en brengt Bollie Ella naar bed.

Toen mske gisteren thuis kwam met de mooie geplastificeerde kaart die Amke gemaakt had, keek ze uitermate verwonderd naar de lege muur. “Slow” vroeg ze “waar is Amke’s tekening naar toe?”

Slow keek uitermate verwonderd naar de lege muur en zei: “ik zou het niet weten”.

En ineens dacht mske aan iets van vorige week, een geritsel en een vage schim in haar ooghoek, waardoor ze had gedacht dat er iemand op straat passeerde. Ze stond recht, trok het kastje van de muur en ja, daar stak Amke’s tekening.

Deze keer heeft mske geen risico’s genomen en ze heeft beide kunstwerken met duimspijkers tegen de muur bevestigd.

Foto: actie in de school van Amke. Fractie van een schilderwerk van Amke, op kaart gezet.

Deze morgen rond kwart na tien liet Zoneke aan mske weten dat Amke een foto nodig heeft van oma en opa.

Ze werken in de school volgende week namelijk rond het thema “grootouders”.

Dat mske geen zin heeft in foto’s met dit kapsel, dat hoeven we zelfs niet te zeggen. Dus neusde mske in haar foto’s, maar er was een bepaalde vereiste die zij zelf aan de foto stelde en zodoende is de enige foto die in aanmerking komt een foto waar ook ons mailmaatje op staat.

Dat Amke die foto maandag al nodig had was nog een ander pittig detailke, dus mailde mske de foto maar door naar Zoneke, die het nodige zal doen om die af te printen. En daar, daar hebben wij onze twijfels over. Hij zal geprint worden, de vraag is alleen: “hoe”.

Uitgerekend vandaag kwam er een brief van Amke. Of beter … wel ja, van Amke.

Een week of twee terug had Zoneke gevraagd of mske efkes het postnummer hier kon opgeven. Ja, een mens kan wel blindelings naar zijn ouders of zijn kinderen rijden, maar het postnummer …

Toen vertelde hij over een grootoudersfeest in de school. Meer dan dat ze een omslag aan Amke met het adres van haar grootouders er op, moesten meegeven, wist hij er ook niet van.

Grootoudersfeest … dat bestond indertijd van Zus en Zoneke nog niet. Wel mske en Slow gaan zich tegen dan vrij maken, want daar gaan ze natuurlijk naartoe.

Zoneke en mske telefoneren. Opeens vraagt een fijn stemmetje of omaSlow aan de telefoon is. “Ja” zegt Zoneke “moest je omaSlow iets vertellen?” “Ja” zegt Amke en ze vertelt mske dat het grote schommelpaard bij hen staat maar het kleine schommelpaardje …” “Het kleine schommelpaardje zit nog steeds in Amke’s schuif hoor” verzekert mske “en bovendien is er nu ook een klein schommelpaardje in Ella’s schuif”. “Ah” zucht Amke opgelucht om dan verder te gaan met “omaSlow, mijn schoenen liggen in het ballenbad”.

Zou ze nu ongerust geweest zijn dat het schommelpaardje uit de schuif zou verdwenen zijn? Of twijfelde ze of ze het wel goed opgeruimd had?

Slow en mske zijn met Amke gaan winkelen. Het is bijna Amke’s verjaardag en nu met het slechter wordende weer … En ja, ze hebben zich geamuseerd. Amke vindt alles “mooi” … jaja … Tegen het laatste bloesje aan werd ze moe. Ze viel dan ook in de auto in slaap.

Maar toen ze aan de Colruyt kwamen, heeft mske haar wakker gemaakt, dat vond mske dan wel jammer, maar ja. Ze gingen de zandbak afhalen die mske uiteindelijk, met het oog op het nog altijd mooie weer -jaja, tot die zandbak er zal staan-, besteld had en die vandaag mocht afgehaald worden. Dus deed Amke haar oogskes open en “zandbak hier” en “zandbak daar” en haar kwebbelke stond niet meer stil.

mske heeft haar haar dan nog in de kar gezet en een beetje zottekes gereden en ze hebben heel erg moeten lachen.

Practisch, als Amke altijd is, bekeek ze die planken nogal kritisch en vroeg hoe je daar nu zand in kreeg. Ze hebben dan maar uitgelegd dat die nog ineen moest gestoken worden en dat papa daar zand ging voor halen.

Thuis deed Zoneke of hij van niks wist en zei: “ha! dat zijn planken”. Amke heeft hem dan maar efkes gebrieft en Zoneke lachte en hij vroeg: “en wie gaat er voor dat zand zorgen?” Op het antwoord heeft hij niet te lang moeten wachten.

“Akke foebal!” juicht Ella als ze naar de voetbal kijkt die in de schuif ligt, hij moet alleen opgepompt worden. En blij loopt Ella met de in de helft geplooide bal in de living.

“Slow” zegt mske “je zal haar toch de juiste kleuren en de juiste liedjes moeten leren”. “Ze heeft het meer voor paarden” zegt Bollie, waarop Ella de halve voetbal op haar hoofd zet en rond de tafel danst en zegt: “foebal!”

Deze morgen al zeer druk bezig bijke geweest. Eerst mailtje sturen over ochtendoverpeinzingen. Verder heeft mske een rekenkundig probleem waar ze in haar ochtendoverpeinzingen niet uit geraakte. Moeilijk zenne … “hoeveel lakens moeten wij bijkopen om …” en ze kwam er helemaal niet uit.

Ze heeft dan maar alle halloweenspullekes al van het kastje naar de living verhuisd en de kaarskes ook, zodoende kan ze die vanavond zetten.

Amke komt zondag en is nogal gek op lichtjes.