Ziedet wel! Al dat piekeren ’s nachts heeft toch gevolgen gehad.

mske is vandaag veel te laat uit bed gesukkeld om gaan te zwemmen. Eigenlijk zou ze nog altijd kunnen gaan, maar dan is het mogelijk dat er veel te veel volk in het bad is. En dan mag er gespeeld worden.

En in de trimbanen? Dat wil ze niet. Ze denkt dat die tegen de tijd zwemmen en dan is het voor die mensen ook niet leuk en voor mske zelf ook niet.

Morgen dan maar … maar dan is het al om 9u …

Op het einde van het vijfde studiejaar ging mske voor de eerste keer gaan zwemmen. Moe wou onmiddellijk een zwempak maken uit een stuk rood katoen, overschot van de overtrek van het kussen van de rieten zetel. Gelukkig kwam de buurvrouw, die zei dat katoen niet bepaald een stof was voor een badpak, en dat die nu toch zo duur niet waren.

Iemand die nooit voordien in zo een groot waterbassin is geweest, kan dat misschien niet snappen, maar het was overweldigend. De meeste klasgenootjes, mske dus ook, hielden zich dan ook braaf vast aan de kant en bewogen niet meer. De nonnen kwamen niet het water in en zodoende. Dat was zwemmen in het lager onderwijs.

Va ging onder de vakantie ook eens met de kinderen gaan zwemmen. Er was nog iemand bij, maar mske weet niet meer wie of hoe of wat. In elk geval, op een zeker moment greep va mske vast en gooide haar in het midden tussen het diep en het ondiep in. En lachen dat ze deden. En weer liet mske de kant niet meer los. Va was boos omdat ze niet meer vertrouwen had in hem. Snapte hij veel dat mske zich gewoon belachelijk gemaakt voelde.

In de zesde moderne, in die tijd telde dat nog af, was er wel een lerares maar die hield zich enkel bezig met diegenen die konden zwemmen, zodat daar ook al niet al te veel op te steken was. Toen begon mske de zwemband mee te nemen en leerde zichzelf zwemmen met dat ding. Bizarre toevalligheid is wel dat mske die eens moest uitlenen aan één van diegenen die konden zwemmen en wel in opdracht van de onderwijzeres en mske stond daar weer te staan en ineens dacht ze: “foert, ik waag het er op”. Ze heeft de zwemband niet meer nodig gehad. Maar ze zwom met haar hoofd constant boven water.

Ze verhuisden en deze lerares gaf wel les, maar verbeterde nooit het zwemmen zelf. In de zeventiger jaren kwam er dan het zwembad in de gemeente zelf en kon mske al eens gaan als ze er zin in had. Toen begonnen ze ook elke zaterdag voormiddag te gaan zwemmen met va, Broer, Broerke, de boosaardige. En weer moest va mske vast grijpen en in het bad gooien. Ze sloeg met haar nier tegen de rand. mske heeft dus een grondige hekel aan getrek en gesleur en gegooi en gedoe in het zwembad.

Nog later trouwde ze, Zoneke en Zus kwamen en die leerden zwemmen in de school. Ze gingen naar het Wat-was huis wonen en mske ging in het Leuvense zwemmen.

Op een keer kwam Zoneke thuis met de melding dat het schoolzwemmen aangepast was, een moderner vorm had gekregen waardoor het nog gemakkelijker ging en dat ze hem onder water gingen komen filmen om te gebruiken om les te geven.

Toen Zus op kot ging, gingen mske en Zoneke samen en op een keer zei Zoneke: “zeg mama, leer het nu toch eens tegoei”. En hij zei wat mske moest veranderen, alleen kon zij dat met die ademhaling niet geregeld krijgen. Uitermate bizar was, dat toen Zoneke zei: “gebruik mijn zwembril eens” het wel ging. Ze moest nog efkes oefenen op het ademen zelf, maar blijkbaar zat het probleem gewoon in haar ogen die het chloorwater niet goed konden hebben.

Sedert ze hier wonen, gaat mske dus zeer regelmatig zwemmen en blijkbaar kan ze dat heel lang vol houden. Toen ze het echter beu werd om telkens haar voeten op de grond te zetten om zich te draaien, probeerde ze uit het hoofd de vloeiende draaibeweging van de zwemmers na te doen. Het lukte, alleen vond ze dat er daar nog een handbeweging te veel in zat. Maar dat was zo erg nog niet tot vorige week. Toen vond ze die handbeweging er teveel aan, ze vond het net een eendjesmanoeuver.

Dus belde ze haar persoonlijke trainer en die legde het uit. Hij dacht dat hij dat al eens gedaan had, maar dat was voor crawl geweest en dat kan mske niet, dat moet ze ook niet kennen, maar dat draaien wou ze toch tegoei kennen. En hij sprak over de snelheid gebruiken. “Jama Zoon” zei mske “ik heb geen snelheid”.

Vandaag heeft mske dat geoefend. Het ging. Het leek net op wat zij deed maar dan zonder de eendjesbeweging, vlot dus.

Slow vroeg waarom ze dat zo absoluut wou tegoei kennen. “Voor mijn eigen plezier” zei mske. En nu is ze blij dat ze dat kan. De vraag is: “hoe lang gaat ze daarmee content zijn”. En wat gaat het volgende zijn dat ze nog wil kennen. Crawlen? Zus heeft geprobeerd haar dat te leren, maar op die manier lukte het niet. Haar armen vormen geen probleem. Haar benen eigenlijk ook niet. Maar de twee tesamen wel!

Anderzijds vraagt mske zich af of je wel evenveel van de beweging geniet als je gaat crawlen. Die schoolslag voelt toch zo elegant aan, zelfs met al die kilo’s te veel.

Het is vakantie. In de vakantie is het zwembad ’s ochtends open. mske gaat liever ’s ochtends zwemmen.

Waarom ging ze dan niet vanmorgen? Omdat ze haar dossier wou vertaald krijgen vandaag.

Is dat dossier vertaald gekregen vandaag? Neen hoor, mske zit met haar gedachten bij andere dingen.

Gaat mske dan morgen weer niet zwemmen om dat dossier af te krijgen? Zijde nie goe? Natuurlijk gaat ze wel zwemmen.

Misschien zwemt ze de errezze er af en kan ze dan aan vertalingen denken.

Eind oktober 2005 stond er op het abonnement, dat in april 2006 afliep. Twee beurten benut, de andere verloren. Sedert eind oktober 2005 is mske dus niet meer gaan zwemmen. Het vele werk, Slow’s schouder die maar niet mee wil … Eigenlijk wou mske wachten tot Slow’s schouder in orde was, maar ze zegt dat ze haar gewrichten voelt roesten.

Dus trok ze vanmorgen haar stoute schoenen, in dit geval haar zwempak, aan en toog richting zwembad. Ze was nogal nerveus want na zo een lange periode … Al bij al viel het mee. Na de vierde lengte dacht ze even dat ze zou moeten stoppen, maar ze ging door en het ging weg. Na de twintigste besloot ze dat het genoeg was voor de eerste keer.

Het moeilijke, en waar mske eigenlijk wel wat lastig over is, is dat ze niet ’s morgens kan gaan zwemmen onder het schooljaar omdat het dan voorbehouden is voor de scholen, maar haar werk onderbreken, dat doet ze eigenlijk ook niet zo graag.

mske vraagt zich wel af of Slow ooit nog wel zal willen mee gaan, want hij is niet bepaald zo een baantjeszwemmer zoals zij en ze denkt dat hij zich dan verveelt.

Omwille van andere bezigheden waren Slow en mske al een pooske niet gaan zwemmen. Maandag dus wel en gisteren ging mske alleen terwijl Slow naar de les ging. En mske besloot er eens een serieus slagske aan door te geven.

“Slagske” op zijn mskes is een vloeiende schoolslag maar dan wel op haar gemakske. Zo deed ze aanvankelijk anderhalf uur over 60 lengtes en insisteerde Zoneke dat ze die op een uur tijd zou moeten kunnen. Tja, hoe lang ze er momenteel over doet weet ze eigenlijk niet, het is wel korter maar niet op een uur.

Daarom ook dat mske poogt om zo weinig mogelijk in de banen van de baantjeszwemmers te gaan, dat zijn namelijk allemaal speedboten.

Gisteren echter leek het vrije deel wel op een kom soep met al die badmutsen als ballekes. Zodoende belandde mske dan toch maar in de baan. Maar het viel mee, daar was slechts één medegebruiker en in de tweede baan zaten er ook twee. Na twee lengtes bemerkte mske dat haar bril water doorlaat. Stoppen dus! Bril aanpassen, waarschijnlijk door het vermageren is ook haar gezicht weer wat smaller geworden. Na nog twee lengtes komt er nog ene bij en die steekt het niet onder stoelen of banken dat hij het maar belachelijk vindt om traag te zwemmen, wat mske met een nuffig gezicht laat zeggen: “ja maar jongen, ik oefen op uithouding en niet op snelheid”. Kwestie van uithouding was die knul redelijk rap weg en aan mskes uitleg mankeert natuurlijk niets.

Na een pooske verdween ook die eerste zwemmer en had mske een ganse baan voor haar allee … jà? Dat geloofde nu toch niet! Plons dook net voor haar neus het water in. Plons was -oeioeioei wat is mske slecht in leeftijden schatten- zo ongeveer een 10 jaar oud en plonsde enkele meters voor haar uit naar de achterkant, waar hij haar belette te draaien omdat hij hing te puffen zodat mske moest watertrappen en zei: “amaai, dat is verder dan ik dacht”.

Toen mske terug vertrok, kwam die pletser achter haar en deed moeite om haar voorbij te gaan. Zijn krampachtige korte snokken staken scherp af tegen mskes vloeiende lome bewegingen en ze hield wat in. In het ondiep, zelfde scenario, maar daar kan je niet watertrappen zonder je tenen te stoten, dus vertrok mske weer zonder te antwoorden op iets dat de puffende Plons haar trachtte wijs te maken. Halfweg was hij daar weer, maar aan de rechterkant. Dus heeft mske hem maar even, weer al watertrappend, de verkeersregels ingeprent. Inhalen langs links! Terug in het ondiep vroeg hij hoe dikwijls hij haar nu had ingehaald. “Vier keer” zei mske in een poging om haar draai te nemen. Plons oordeelde dat het genoeg was en vertrok.

“Oef” dacht mske en zwom verder, maar bij het draaien zag ze de groep in witte T-shirts met hun vlerken zwaaien als neergestreken gieren en vroeg ze aan de redster: “training?” Lap! Binnen tien minuten. En dat met nog 16 lengtes te gaan.

mske is dan maar bij de ballekes gaan zwemmen. Viel ook niet zo mee, al waren er al een deel uit. Daar waren de logge opa, die voor niemand opzij gaat maar zelf niet op een lijn kan zwemmen, de man die deed alsof hij uitweek maar gewoon efkes op zijn zij ging liggen en de kerel met zijn sikske in een streepke geschoren, dat doorliep tot aan zijn navel. Verder waren er nog twee bomma’s met opgeblazen badmutsen waar, naar later bleek, hun permanant onder stak. Die stonden gewoon wat aan de kant te kletsen en zwommen af en toe eens een baantje.

Awel, mske was blij toen ze haar lengtes had en alhoewel ze zich normaal nooit ergert in het zwembad, deed ze dat nu wel, toen ze onder de douche ging en de bomma’s er ook uitkwamen om daar staan te kletsen. En toen ze daarna nóg stonden te kletsen en dan precies in de doorgang, moest mske een onweerstaanbare drang onderdrukken om die twee niet terug dat bad in te kiepen.

Er was een kardinaal in het zwembad. Hij trok een sereen gezicht en had een kardinaalsmauve badmuts op.

Waarschijnlijk aan zijn imago aan het werken met het oog op de komende pausverkiezingen.

Soms vraagt mske zich af waarom mensen toch absoluut een privé zwembad willen. Al dat onderhoud, al die kosten voor de verwarming, de watertemperatuur en wie wat daar nog allemaal komt bij kijken.

Op andere momenten denkt mske dat ze er liefst van al zelf een zou hebben, al was het maar eentje van één baan van 25m.

Deze morgen weer. Het was heel aangenaam, het was vroeg en het water was zalig. Er was rust. Tot ineens Jan Poseur daar komt binnengewandeld met een kleine, allée eigenlijk was dat Jean Poseur.

Slow en mske zijn er dan kort daarna maar uit gegaan want die moest altijd net daar gaan staan waar de anderen zwommen.

Morgen gaat mske in de afgespannen baantjes, goe weten en diegenen die sneller zijn die moeten maar zien dat ze voorbij geraken. Misschien kunnen ze het in het zwembad zo regelen dat er een baanvak is voor het traag en zwaar verkeer.

Ooit lang geleden wou mske graag eens eendenkuikens hebben. Maar de eenden die ze toen had hadden een driehoeksverhouding; het waren namelijk twee woerden en een eend en de eend’s hoofd stond niet naar nakomelingschap.

En mske raapte de eieren en stopte ze in de broedkast.

Het was de eerste keer dat ze met de broedkast werkte en er kwam welgeteld één eendekuiken uit, wat natuurlijk voor het beestje ook niet bevorderlijk was.

En mske liet het eendje in het hok groot worden, groot genoeg om tussen zijn of haar moeder en twee vaders rond te lopen.

Tot mskes verdriet vond ze het eendje ’s anderendaags verdronken in het vijvertje.

Blijkt dat eendjes dus ook moeten leren zwemmen want dat er door de verzorging van hun moeder een vetlaag over hun veertjes komt die waterafstotend is.

Toen mske tegen Broer zei dat Nichtje haar zwempak moest meenemen, vroeg Broer met een hik van schrik in zijn stem:

“Voor in zéé?”

Hallo Broer, je bent tegen je zus bezig hoor en niet tegen een ijsbeer!

mske heeft zin in zwemmen. Vroeger, toen Zoneke nog thuis woonde, ging ze 2à3 keer per week samen met hem. Sedertdien, is dat verwaterd.
 
Nu heeft mske zin in zwemmen. Probleem, kan ze nog wel in haar badpak? En Slow heeft er geen.
 
Maar toen ze daarnet binnenkwam en aankondigde: “Wij gaan zwemmen” heeft Slow niks gezegd. Zwijgen is instemmen!