Tijdens de voorjaarsvakantie was Plopsaqua om 8u open en zaten wij om twintig na acht in het bad. Dat deden we om vakantiegangers te vroeg af te zijn. Als er scholen zijn verkiezen we de namiddag.

Nu, met de paasvakantie wilden we opnieuw zo vroeg. Plopsaqua gaat nu pas om 10u open, maar de inwoners van Landen en Hannut kunnen er wel al terecht om 8u.

We dachten dus maar weer om 8u present te zijn gisterenmorgen. Maar toen stond wel degelijk op de website dat het enkel om het 25m bad ging.

En wij, wij zwemmen dan wel, maar niet in het 25m bad.

Ik ben te traag geworden en ik ben het beu om overal in de weg te lijken lopen -of zwemmen in dit geval- en om handen aan mijn voeten te voelen of voeten aan mijn handen. Over de stompen en duwen wil ik het dan nog niet hebben.

We hebben het niet geriskeerd.

Vertelde ik al ergens dat bij het kopen van ons abonnement bij Plopsaqua ik had uitgerekend dat we dat na anderhalve maand al zouden terug verdiend hebben? Wel dat was zo. Eind december zou ik het heuglijke nieuws kunnen aankondigen hebben dat al onze voorgaande zwembeurten maar de inkomprijs voor Landenaars en Hannutois -5€/zwembeurt- zouden bedragen hebben.

We kwamen bedrogen uit. Door corona. Niet door de maatregelen van overheidswege, maar door maatregelen van onzentwege.

We hadden het al wat eng gevonden om zonder mondmasker van aan de locker tot in het water te geraken.

Al komen de schoolkinderen dan niet in het bad waar wij zwemmen, we komen ze toch in de gangen en in de douches tegen. En het zijn kinderen, niet gedresseerd zoals vorige generaties waren, maar onachtzaam én uiteindelijk blijkt er nu toch een probleem bij die leeftijdsgroep.

We hebben geen vernieuwde maatregelen van hogerhand afgewacht en trokken zelf de stekker uit … voor een maand. Dan zouden onze beide boosters op punt moeten staan en effectief zijn.

Het is net zoals altijd met dat zwemmen. Als het goed gaat -zeker nu door het zwemmen die artrose bedwongen was- worden er stokken in de wielen gestoken. Maar als we ons onzeker voelen over iets, dan doen we dat gewoon niet meer.

We gingen dus vorige zwembeurtdag niet zwemmen … en straks ook niet.

Telkens wij een zekere routine in het zwemmen inbouwen, wordt die op de kortste keren verstoord. Nu ook weer. We waren herbegonnen. We planden het 2x per week zwemmen en na de eerste week gaat het al fout.

Vandaag hadden we andere verplichtingen, we kunnen dan wel uitwijken naar een andere dag maar omwille van de uren en nog een en ander vinden we dat niet zo aanlokkelijk.

Het zij zo. We zullen morgen met de gepensioneerden moeten gaan zwemmen. En al ben ik dan wel gepensioneerd, ik houd niet van dat hokjesdenken. Bovendien wil ik zwemmen als het mij past. Maar omdat ik toch wil doorzetten zal er niets anders opzitten.

Ik bouw namelijk langzaamaan terug op wat verloren ging omdat ik niets wil forceren maar ik wil terug mijn 60+ lengtes kunnen zwemmen. 60+ betekent dat ik niet weet hoeveel ik er eigenlijk kan doen omdat ik steeds bij 60 stop(te).

Zwemmen is een solitaire sport, zie je.

mske heeft het al niet voor wildplassers. Kan je denken wat ze dacht toen ze las dat in het zwembadplassen geen kwaad kon?

Toen ze dat terug opzocht om hier te linken vond ze dat niet meer maar wél iets over Michael Phelps, die gelijk kreeg en dat het dus niet erg is. Niet erg sociaal? Is het dat wat ze bedoelen?

En toen ze las dat 20% van de volwassenen zonder scrupules in dat bad plast begon mske te begrijpen waarom blijkbaar zij alleen, zo na een lengte of 20, dat bad uitgaat om eens langs de sanitaire voorzieningen te passeren. En dan ziet ze ze allemaal peizen. Ze dacht dat het was: “amaai, bobonne heeft een kleine blaas”, maar neen, blijkbaar denken ze: “moet ze daar nu het bad voor uit?”

En daarna ging ze zich ook nog afvragen waarom ze dan boetes uitschrijven voor wildplassers.

Maar eigenlijk weten ze het niet hé, want toen kwam het tegenbericht. Daarin zeggen ze dat het toch allemaal zo goed niet is en nog wat blablabla. Ze gingen nog verder. Er kwamen ook nog weetjes over de dingen die je nog niet wist over plassen in het zwembad aan te pas.

En uiteindelijk belandde ze bij de plasverklikker. Dat ding bestaat dus helemaal niet maar volgens het artikel zou plassen in het zwembad dan toch geen kwaad kunnen.

Kwaad of geen kwaad? Wat doet het er toe, mske vindt het gewoon een minachten van de andere badbezoekers. En nu gijle!

Toen pissen plassen werd is het gezeik begonnen.

Telkens mske zo wat in roulatie is met het zwemmen, komt er iets tussen. Of er komt een klant met een tijdelijke opdracht waardoor er voor het zwemmen geen tijd over blijft, of er is een klein mini-operatieke waardoor mske niet in het water mag. En telkens is het achteraf een stukske moeilijker om terug aan het zwemmen te beginnen.

Nu weer. Het is weeral maanden geleden dat ze nog gezwommen heeft en nu zegt ze: “ik zou er toch weer dringend eens werk moeten van maken”. Maar ze ziet er echt wel tegenop om telkens opnieuw die achterstand weg te werken.