Toen Bollie zwanger was, moesten wij altijd in de keuken als ze hier was. Maar nu gisteren ja, geen zwangere Bollie en iedereen zat samen rond de tafel en wij zaten er ook bij. En Amke wou rondlopen, ze wou bij de “poeve” en dat mocht niet want wij waren geen kleine Amkes gewend en toen zei Bollie: “en dan die zwarte!”

En mske keek verbaasd want die zwarte is de enige die te betrouwen zou zijn met Amke!

Tja, ik zou boven op mijn kast gaan zitten en daar kan die ukkepuk sowieso nog niet aan. Maar Mouche zou durven meppen als Amke aandringt en Toke blazen misschien, maar die zouden eigenlijk de kans niet krijgen want Karboenkel eist altijd alle aandacht voor zich op. Uiteindelijk zouden die twee toch ook op de kast gaan zitten.

En Karboenkel zou Amke zo beflodderen dat ze aan ons niet meer zou denken. mske zei dan ook: “Karboenkel is de liefste als het op flodderen aankomt” en ze nam Karboenkel op en ging ermee naar Amke en hij gaf kopkes en Amke aaide hem en zei: “aaipoev”!

Amke kust geen mannen met snorren. Een aaike dat kan, maar kussen … vergeet het, stekelige wezens!

Al bij al is mske blij dat snorren een mannelijke aangelegenheid zijn, want soms misrekent Amke zich efkes in de aanzet van haar aaike.

Amke is dus een echte Belg, gek op frieten. En als Amke vindt dat ze genoeg gegeten heeft wil ze uit haar stoeltje en toen ze uit haar stoeltje was ging ze bij Slow staan en vroeg: “fiet?” En Slow keek even naar Bollie en Zoneke of dat wel mocht. “Tja” zei Zoneke “als je rechtstaat zakt dat een beetje”.

Volgende zondag is het al pasen. mske schrok nogal. Ze heeft dat zeker drie keer nagekeken.

Nu had ze voor Amke al iets maar ze had nog geen eitjes. Dus is ze die daarnet maar gaan halen. Ze had aan Zoneke gezegd dat ze voor zo een kleine ukkepuk niet te veel chocolade wou kopen. Zoneke had gezegd dat ze zich dat niet moest aantrekken … hij zou Amke wel helpen.

Er bestaan van die lampen die er uitzien als een bal met allemaal lange stekels en de uiteinden van die stekels geven licht, net of je naar vuurwerk kijkt.

Zoneke en Bollie hebben zich in die stijl een kerstboom gekocht en dat zorgt voor serieuze problemen, want ten huize Bollie en Zoneke is Kerstmis dus nog niet voorbij. Want Amke was verliefd op de lichtjes en telkens als Amke thuis is wijst ze naar de boom en zegt: “liches” en wee de boom als hij door één of ander slecht contact de lichtjes laat uitgaan want dat gebeurt soms en dan bonst Bollie of Zoneke even op de kast en springen de lichtjes terug aan. Slimme Amke heeft dat al gezien en gaat bij technisch defect op haar kleine teentjes staan om dan tot de conclusie te komen dat ze met haar kleine vuistjes net niet aan de bovenkant van die kast geraakt, waarop ze dan verbolgen omkijkt en de “liches” aanmaant.

mske overweegt de aanschaf van een lichtjeslamp, kunnen Bollie en Zoneke hun kerstboom met het andere kerstgerief opbergen.

Waarschijnlijk zal Amke dan ook sprakeloos staan als ze ooit in Le Village moest komen en de lichtjes van Grenoble zien.

Ze moesten niet ongerust zijn over eventuele jaloersheid, helemaal niet. “Zuv” is Amke’s hoofdbekommernis, in die mate dat ze zelfs wil helpen pampers verversen.

Nadeel? Als Ella huilt, huilt Amke uit een zeker samenhorigheidsgevoel mee.

Vóór Ella kwam hadden Bollie en Zoneke, Amke al bekend gemaakt met de woorden “broer” en “zus”.

Ze zal wel niet geweten hebben wat het betekende, maar toen ze kennismaakte met haar zus was ze toch vertederd en ze gaf aaikes en zei: “Aaizuv”.

Neen, Slow en mske zijn niet naar de kliniek geweest.

Niet dat ze niet wilden, maar … mske herinnert zich de tijd dat Zoneke en Zus geboren waren en je liet het weten en … boenk … de ganse bende stond daar. En mske had toen iets van: “mensen, het is ons beebieke, laat er ons eerst toch wat rustig aan gewennen.

En toen ze Zoneke aan de telefoon had zei ze dat en Zoneke zei: “dat is ook juist” en mske meende iets van opluchting in zijn stem te horen, maar hij drong wel aan dat ze morgen zouden komen. En “natuurlijk” zei mske “tegen de avond aan”.

En Zoneke vertelde dat hij Amke ging halen en daar, vindt mske, zijn ook geen moeiallen bij nodig. Want Amke is dan wel begeesterd door kleine beebietjes, maar dit beebietje gaat wel een hele boel tijd van Amke’s eigen mama en papa in beslag nemen.

Toen mske met haar bak bij Zoneke binnenstapte en Zoneke de rijstpap zag wist hij te vertellen dat Amke dat nog niet gegeten had. En ja, Amke zag dat Bollie zich mooi maakte en dat Zoneke zich opkleedde en ze begon met een pruillipje, maar mske toonde haar de pizza in de oven en gelukkig is Amke een waardige dochter van haar vader.

En de pizza kon niet snel genoeg klaar zijn, want ze stond bij haar stoeltje te wachten.

En terwijl mske kleine stukjes pizza afsneed, schoof Amke heel zacht haar bord tegen dat van mske. En Slow zette haar bordje weer bij haar maar ze schoof dat heel gewoon terug. En Amke at pizza en vroeg nog een portie.

En toen wou mske rijstpap op haar eigen bord doen en met wat suiker mengen om haar te laten proeven maar dat was buiten de bordschuiverij gerekend. In haar bordje moest dat en ze zei niet meer “mmmmmmmmm” zoals ze dat vroeger deed, ze zei zelfs helemaal niks meer. En ze at praktisch het ganse bordje leeg, schoof het vooruit, legde het lepeltje ernaast en zei: “enoef”.

En mske heeft dan maar de rest van de rijstpap daar gelaten, zodoende kon Zoneke vanmorgen nog snel naar het Sparwinkeltje 50m verder om bruine suiker, want die had mske wel meegenomen want ze wist niet of die aanwezig was ten huize Zoneke.

Natuurlijk wou Amke later haar fles niet meer, maar Zoneke zegt dat ze die meer en meer begint te weigeren.