maart 2022 – Pagina 2

De waterval

By ms

On 21 maart 2022

Waterval
Met modderbad
Deed ik al
Nieuwe poging ander pad
Geslaagd!

[© ms – 16 maart 2022]

Veel valt er niet over te vertellen. Het is een schattige waterval al staat ze mooier bij de presentaties op internet.

Wat idioot is, is dat ik op slechts een honderdtal meter afstand ervan die schuiver heb gemaakt.

Deze keer volgden we wel het wandelpad en dat is, op zijn minst gezegd, al even bizar want dat loopt gewoon evenwijdig met dat gladde bospad.

Viel het tegen? Neen. Maar om er een dagtrip van te maken is het een iets of wat te kleinschalig. Gelukkig maar, daardoor was er ook geen massa volk.

Al bij al was het een prettige tussenstop en zeker goed om het eindelijk te kunnen afvinken.

____________________
Elfje

In de kak getrapt

By ms

On 20 maart 2022

In Gerijmd, Vakanties

Hoogdringendheid
Bosje zoeken
In het groen
Is het opletten geblazen
Geen stront aan de knikker
Maar wel kak aan de schoen
En die kak die bleef maar plakken
Allee joep! De koffer in! In plastic zakken
Ter plaatse een boenbeurt met de geur van citroen
En buiten! Reuk van kak hebben wij binnen niet vandoen
[© ms – 16 maart 2022]

Toemaatje:

____________________
E.d.i.t.

19 maart – 1 jaar later

By ms

On 19 maart 2022

In Za za, ze & zo

Vandaag is het de eerste verjaardag van Artrozeke. Vandaag één jaar geleden deden we de Gelukswandeling met alle ongeluk nadien.

Ik weet nog, die eerste dagen, toen ik dacht dat het er op zat, compleet gedaan zou zijn met wandelen en met vrees op mijn benen kroop om op moeilijke manier een kilometer te schuifelen.

Met de kurkuma ging het ineens een stuk vlotter maar wegblijven … oh maar!

Sedertdien heb ik het alle dagen gevoeld behalve de korte periode in oktober toen we terug begonnen zwemmen. En toen viel het zwemmen weer stil.

En dan hoop ik dat het nu met het zwemmen terug zal wegblijven en dat het nog vele jaren in de toekomst de kop niet meer opsteekt en daar nemen we nog maar een kurkumacapsuleke op.

Wat een weekend was het, het voorbije weekend van 11, 12 en 13 maart. Twee boekenverkopen bezoeken op zaterdag, een boekenmarkt doen op zondag en op maandag vertrekken naar Gunderath. Dat vergde heel wat pakken en klaarzetten en regelen op voorhand. Al bij al een plezierige bedoening.

Naar Gunderath dus waar er tijd en mogelijkheden genoeg zijn om tot rust te komen. Jammer genoeg zit het er weer haast op. Straks duiken we -mogelijk- nog een laatste keer het zwembad in alvorens -met mogelijk nog een tussenstop- terug naar België af te reizen.

We zouden er kunnen aan wennen.

Het drinken deel II

By ms

On 17 maart 2022

In Za za, ze & zo

Na een deel één kan iedereen zich natuurlijk aan een deel twee verwachten, maar dat gaat dan niet over mij maar meer over herinneringen.

Bij ons was er bier in huis. Dat herinner ik me. Dat was voor als er bezoek kwam. Heel af en toe dronk mijn vader een pintje. Mijn moeder verkoos -als ze al iets dronk- een Export.

Als kind sta je daar niet bij stil. Maar waar het pintje van mijn vader in een gewoon glas moest, waren er voor het bier van mijn moeder glazen pullen met een oor.

Toen we dan naast een café kwamen te wonen en mijn moeder in de eigenaar een achterneef van haar herkende gingen we daar af en toe wel eens langs, terwijl ze normaal gezien alle cafés als duivelsholen bestempelde.

Hij een pintje, zij een Export.

Eens we daar verhuisd waren heb ik haar nooit nog bier zien drinken, mijn vader trouwens ook niet. Die lustte liever wat straffers.

Nu niet dat hij aan de fles zat, maar af en toe moest hij voor het werk wel eens naar een receptie en dan kwam hij altijd erg vrolijk naar huis.

Nu lag die Export toch op mijn maag. Ik vroeg me af of Export in geval van dat bier niet wou zeggen dat het voor de uitvoer bestemd was en dus ging ik googelen.

Tot mijn grote verrassing bestaat dat bier écht en is het een bier van lage gisting dat wat op de achtergrond geraakte.

Ben ik daar nu slimmer van geworden? Neen, maar wel wijzer. Zie je ik had me afgevraagd of mijn moeder dat bier verkoos omdat ze dat wat beter vond klinken dan gewoon een pintje.

____________________
Export

De krasloten

By ms

On 16 maart 2022

In Za za, ze & zo

Wij waren nooit echt klant bij Aldi. Dat veranderde een ietsje toen we een zwemabonnement namen, want Aldi ligt dan op onze weg naar huis.

En bij Aldi hebben ze lekkere meergranen(halve)baguettes en lekkere meergranensandwiches en lekkere volkoren afbakbroodjes.

Bovendien vind ik hun volle smeerkaas lekkerder dan de light van de Colruyt en -mooi meegenomen- die heeft minder kcal.

Enkele weken terug reden we dus speciaal naar Aldi achter die volkorenbroodjes toen me opviel dat er een mij onbekende man op de kassierstoel zat.

Hij gaf me een kraslot, waarmee ik een jaar versgoed bij Aldi kon winnen ter waarde van 1.500€. Voor zoveel geld hebben wij -denkelijk- in het totaal nog niet bij Aldi gekocht.

De keren daarop zaten weer de gekende kassiersters aan de kassa en was de actie voorbij – dacht ik.

Tot ergens de voorbije week, na eindelijk opnieuw zwemmen, de man er weer zat en ik weer een kraslot kreeg.

Nu begon ik me wel terdege het één en ander af te vragen. Mochten de kassiersters me niet? Of is dat een actie met onderbrekingen? Ik zou het niet weten en ik ga het niet opzoeken.

In elk geval kreeg ik er in de Aldi bij Zoneke ook eentje, maar dat staat niet bij op de groepsfoto.

Het enige wat ik er tot nu toe mee gewonnen heb is een terugkerende nieuwsbrief met hun actiefolder. En daar heb ik eigenlijk -bij Aldi toch niet- geen enkel probleem mee.

Het drinken deel I

By ms

On 15 maart 2022

In Za za, ze & zo

Ik dronk al koffie vóór mijn vierde. Dat weet ik niet uit eigen herinnering. Maar we zijn op mijn vierde uit Antwerpen verhuisd en we hebben drie jaar in Lotenhulle gewoond, vooraleer we nog eens verhuisden en ik dààr in het nieuwe dorp zei: “Dit is weer van die lekkere koffie zoals in Antwerpen”. Dat feit herinner ik me wel, omdat iedereen met grote ogen had staan kijken dat ik dat nog wist.

Verder … wat dronk ik verder? Ik heb weet van glaasjes zo groot als een vingerhoed waar we bij het noeneten een half glaasje limonade in kregen.

En dan ’s avonds terug koffie bij de avondboterham.

In de drie jaar in Lotenhulle had ik van de dokter te horen gekregen, of beter mijn moeder, dat ik meer moest drinken omdat ik anders later last zou krijgen van nierstenen.

Ze schreef me in bij de Melkbrigade -ik die geen melk lustte- en ze betaalde voor schoolmelk, die ik gewoon in de bak liet staan.

Eens verhuisd verviel alles terug bij het oude en werd de melk -gelukkig maar- afgeschreven. Toen ik op mijn veertiende de eerste jeugdacné kreeg, zei de dokter zei dat ik suiker moest weren en biergistpillen moest nemen. Ook beweerde hij dat ik beter een biertje bij mijn eten zou drinken in plaats van limonade.

Ik haalde de suiker uit de koffie en dronk minder limonade. Dat bier kreeg ik enkel zo eens sporadisch, ’s avonds als mijn moeder samen met de kippen op stok was en ik met mijn vader nog naar een TV-programma voor school moest kijken.

Eens volwassen vond ik pilsbier helemaal niet lekker maar dronk het wel als ik uitging.

Eens getrouwd kwam er een glaasje wijn -of twee- bij het eten en op stap kon dat wel eens een speciaal bier zijn.

Maar ik bleef te weinig drinken.

Eens gescheiden dronk ik geen alcohol noch koffie meer maar liters en liters cola light. Ooit begonnen door de stress werd het een heuse verslaving.

Uiteindelijk heb ik ingegrepen, de cola verbannen om ’s morgens de dag te beginnen met een zjat koffie en gedurende de dag kruidenthee ging drinken.

Daar ben ik ook vanaf gestapt. Nu drink ik bij het opstaan een liter water om daarna verder te gaan met koffie en koffie en meer koffie en op de middag een glaasje wijn of een alcoholvrije Piedbœuf -maar dan wél de zoete- bij het eten.

Ik drink nu -denkelijk- voldoende al denk ik soms dat ik toch nog wat veel aan de koffie zit.

De nutteloze pillen

By ms

On 14 maart 2022

In Za za, ze & zo

Toen ik ergens de voorbije weken las dat er een grote vraag was naar jodiumpillen bedacht ik dat wij die in het verleden toch al gehaald hadden. Ik vergiste me niet, in maart 2018 om volledig te zijn.

Als ik het goed begrijp zijn die pillen enkel goed voor een eventueel ongeval in een reactor, daarom hadden wij toen de oproep gekregen om ze te halen, omwille van iets met Tihange.

Maar als ik het ook goed begrijp vallen wij volledig buiten de doelgroep, meer nog, zouden die pillen voor onze leeftijd meer kwaad dan goed kunnen doen.

Ik herinner me wel nog dat ik toen tegen de apotheker had gezegd dat we maar beter voorzien waren met af en toe kleindochters in huis.

Nu had men het er ook over dat er aangevinkt werd wie de pillen kreeg, maar -zegden ze erbij- wie ze indertijd al haalde en niet meer weet waar ze zijn kan er wel andere krijgen.

Ik heb het zekere voor het onzekere genomen. Ik heb de jodiumpillen -die ik dus wel nog wist liggen- uit de medicijnkast gehaald en in mijn reisapotheek gestopt.

En als we straks gaan reizen, reizen die pillen gezellig met ons mee. Ze kunnen net zo goed in de reisapotheek blijven in plaats van in de medicijnkast die gewoon altijd thuis blijft.

Je kan nooit weten.

Een neus voor …

By ms

On 13 maart 2022

In Za za, ze & zo

“Weet je nog die boekenverkoop van de harmonie van Maaseik enkele jaren geleden?” vroeg Luc.

Ja, dat wist ik nog. Herinneringen aan weinig parkeerplaats, aan een achterafzaaltje, met tafels die afgeladen vol elkaar stonden en boeken waar je het einde van de ene en het begin van de andere enkel op de tast kon vinden, maar waar het neuzen precies was wat het moest zijn: neuzen, snuffelen en schatten vinden.

De kleindochters waren er toen bij en al ben ik zeker dat ik er wat over vertelde, de zoekfunctie van het blog vertikte het terug te vinden.

Op 5 maart begon die verkoop en die zou tot de 20ste duren.

Zouden we? We zouden.

“Er is een boekenverkoop in de bibliotheek van Lanaken ook” zei Luc “maar die begint wel een week later”.

Zodoende zouden we ze samen doen … gisteren.

Neuzen en snuffelen op internet … ik kan het met een gerust hart aan Luc overlaten.

De Kempense Kolonies

By ms

On 12 maart 2022

In Za za, ze & zo

Ergens bij aanvang van 2021 kreeg ik de e-mail. Ik kon inschrijven voor vijf wandelzoektochten, wat we deden. Dat het allemaal niet liep zoals het zou moeten lopen kwam hier in de loop van het jaar 2021 wel meer aan bod.

Dat we het samenspel van wandelen en zoeken niet smaakten, vertelde ik dus al. Uiteindelijk hadden we eind september 2021 twee van de ~~vijf~~ zes -er werd er tijdens die periode nog een virtuele aan toegevoegd- gedaan met de bedoeling de andere wel eens te gaan af stappen als de tijden er zich beter toe leenden.

Op donderdag stonden we aan Merksplas-Kolonie¹, daar vertrok de wandel~~zoek~~tocht.

Het begin was mooi maar om een bepaald aantal kilometers te halen werd het meer naar het einde toe meer een afstappen van geasfalteerde rechtlijnige wegen en aan de hoeken afslaan om weer een rechtlijnige weg voor de voeten te krijgen.

Al bij al was het wel een geslaagde wandeling, gewoon omdat we er zin in hadden.