Hij is een fijne vent en een harde werker. Alleen staat zijn volume wat te luid. De andere is een fijne knul en een harde werker. Alleen moet die zijn volumeknop niet onder doen voor die van de eerste.

Later hoorde mske de bezoekers praten en praten en ze hoorde de ene vrouw tegen de andere zeggen: “je zou zo zeggen: loop dan naar de andere vrouwen”. mske dacht: “daar heb ik nu toch geen zaken mee”. Die haar geluidsknop stond blijkbaar ook volledig open.

mske dook de beveiligde zone in waar iemand van de medewerkers bij haar kwam klagen, op erg luide toon. mske dacht: “Vluchten kan niet meer”.

Op de wc gezeten hoorde ze de poetsvrouwen tegen elkaar praten met het volume volledig open en ze vroeg zich af of nu echt alle Rotterdammers denken dat de rest van de wereld potdoof is.

Ze kwam thuis, trok het inpakpapier van het kadootje en keek haar ogen uit.

Dààr had ze het antwoord sé!

Kijk!

Als vervolg op dit kan dat tellen.

De uitleg lazen we in de krant.

De boetes kunnen niet hoog genoeg zijn
als ze er maar voor zorgen dat de nestbevuiling eindelijk stopt.

… kan het gebeuren dat je in een hotel terecht komt waar men je aan de balie vertelt dat je internet hebt in de lobby maar niet op de kamer. Op de kamer kost het 10€ voor 24 uren. Maar aangezien je enkel ’s nachts op die kamer bent, en dan nog liefst om te slapen, kan je ook internet krijgen aan 4,5€ per uur. In één keer op te nemen. Niet een half uurke ’s avonds en een half uurke ’s morgens.

Maar je moet geluidsbestanden openen om die dossiers af te werken die je onderaannemer maakt. Dus je neemt de eerste dag internet voor een uur. Raar, bizaar en waar. Je moet je credit card afgeven of je moet cash betalen. Je betaalt cash.

Maar ergens die nacht bedenk je dat je geen ontvangstbewijs kreeg. Dus val je ’s ochtends het heerschap aan de balie lastig want je vraagt een ontvangstbewijs.

Waarop dat eigenste heerschap vertelt dat dat op je factuur komt te staan.
Waarop jij repliceert dat ze dan een tweede keer kunnen aanrekenen.
Waarop het heerschap doet wat heerschappen meer doen in dat geval. Ze bekijken je of je dement bent en zeggen zeer belerend: “ik weet niet of u het weet, maar normaal krijgt u in een hotel uw factuur bij het uitchecken”.
Waarop jij, die dat ook kan, zeer belerend zegt: “ik weet niet of u het weet, maar normaal betaal je dan ook de factuur bij het uitchecken”.
Waarop het heerschap zegt dat die internetafrekening op die factuur zal staan als “voldaan”.
Waarop jij stelt: “ik zie niet in waarom ik jullie zou vertrouwen als jullie mij niet vertrouwen”.
Waarop het heerschap, ziende dat je niet van zin bent toe te geven, zegt: “ik zal u een kwitantie maken”.

Zoveel blablabla voor iets dat hij onmiddellijk had kunnen doen.

Natuurlijk krijg je de factuur niet, want de man voor wie je werkt krijgt en betaalt die.
En natuurlijk moet die jouw internet niet betalen.
En natuurlijk kan je onder de gegeven omstandigheden die kosten zelfs niet in je eigen boekhouding inbrengen.

Het was hier weer schoon gisterenavond. Het blog lag uit. En wij zeggen altijd maar hoe content dat we zijn van de diensten van one.com. Maar gisterenavond, lees: vandenacht, was ons mske niet echt blij zé.

Ze hadden samen naar de aflevering van Salamander gekeken en toen ze terug kwam, lag het blog uit. En het bleef uit.

Een groot voordeel bij one.com is natuurlijk hunne livechat. Dus oepsiepoepsie, mske ging daar een beetje haar oor te luisteren leggen waarop ze als antwoord kreeg dat de info op de Engelse website stond, met de url uiteraard.

En ja, lap ze hadden problemen, maar zoals reeds gezegd, als ze ons op de hoogte houden zijn wij al content.

Om een lang verhaal kort te maken, mske hield die website in het oog en ze vertelden om half elf dat alle websites terug on line waren.

mske kroop terug in haar pen toetsenbord, bij manier van spreken natuurlijk want mske kan daar niet in, en ze ging terug op de livechat waar een meiske zei dat ze er weet van hadden en dat hun technicians er aan werkten en toen, ocharme dat meiske, werd mske een beteke boos. Ze zei dat ze speciaal daarvoor was opgebleven, wat waar was, en dat ze erg moe was, wat ook waar was, en dat ze niet echt blij was, wat zeer zeker echt waar was.

Neen, mske voelde zich wat bekocht. Als ze zeggen dat alle websites on line zijn en de onze is dat niet, dan voelt dat zo een beetje aan of we er niet toe doen. En dat is nu precies iets dat de laatste dagen nogal fel aan de orde is en waar we het voor de rest van de week nog wel zullen over hebben.

Om vijf voor elf kwam dan nog een update.

Het heeft nog wel een pozeke geduurd eer we het blog terug zagen, maar mske was niet vies gezind meer … toch niet wat het blog aanbelangt. Over al de rest nog wel.

De update van 00.00u hebben we niet meer gezien, mske heeft de pc afgesloten en haar bed opgezocht.

Het bestond ooit lang geleden toen mske nog een klein mske was. Toen hadden ze dat. Nu zouden ze het een gadget noemen. In die tijd waren dat: “de mannekes”.

De mannekes zagen er ongeveer zo uit:

Je zette ze met hun beide voetjes op de tafel, hing het gewichtje over de rand en je gaf een licht duwtje in de zij van één van de ventjes.

Door de beweging ging het loskomende voetje naar voor en door de terugkerende beweging zetten de ventjes hun gewicht op het neergekomen voetje, waarbij het andere, loskomende, voetje naar voor ging.

Zo voort getrokken door het gewichtje wandelden ze naar de rand van de tafel.

mske weet niet of ze er af vielen of bleven staan, al denkt ze het eerste.

Pin je nu niet vast op die twee mannekes want er was een versie van Donald Duck met een kruiwagentje ook maar dat kan mske niet tekenen

Weet iemand waar we het over hebben? Laat het dan weten. mske zou graag weten hoe die gadget heette.

Gewoon omdat ze sedert enkele maanden een life-versie van die ventjes heeft leren kennen en aan Slow wou uitleggen aan wie, in dit geval, aan wat, die personages haar deden denken.

Met dank bij voorbaat.

Slow had een nieuwe broek. En zoals dat soms bij nieuwe broeken gaat, is die knoop daar maar met een Franse slag aangezet waardoor Slow na die broek gedragen te hebben, die bij mske legde en zei: “de knoop zit los, moet ik het naaigerief mee naar beneden brengen?”

Over een hint gesproken. Maar ja, zwart op zwart met een zwarte draad …

Nu heeft mske die knoop daar natuurlijk wel goed aangezet en ze had de broek op Slow’s burostoel gelegd.

Die avond vroeg hij: “wat heb je met mijn zwarte broek gedaan?”

Geschrokken wees mske sprakeloos naar de stoel waar Slow op zat. Hij sprong recht als een veer, aaide de broek terwijl mske zei: “zit hij daar al de ganse dag op, dat hij daar al de ganse dag op zit”. Maar ja, zwart op zwart.

Slow keek vergoelijkend en zei: “ach ja, ze moest toch gestreken worden”.

Maar ik denk niet dat mske heel erg enthousiast was over die manier van strijken.

Toms cartoons

Bij onze tocht door Rotterdam had onze bloggende gids het meerdere keren over de havenbaronnen, van wie je hier en daar wel een standbeeld zag. Slow bedacht dat wij die hier niet zo benoemen en ging op zoek.

En verder gaat onze interesse voor die havenbaronnen niet, want inderdaad, hier worden ze zo niet genoemd, maar Slow vond wel wat anders. Waar ze in Rotterdam het HAL-gebouw hebben, wat het het oude vertrekpunt is voor de schepen van de Holland-AmerikaLijn hadden we hier de Red Star Line.

En dat vond hij dan wel interessant omdat die oude gebouwen van die lijn nu precies in 2013 geopend zouden worden als museum en dat zou hem wel zinnen om eens te bezoeken.

En aangezien mske daar ook voor te vinden is, gaat hij dat nu eens fijn in het oog houden zodat ze daar in de nabije toekomst eens naar toe kunnen.

Niets zo opkikkerend om de dag te beginnen dan een lekkere fruitsalade.

Maar om zo een gemengde salade dagelijks zelf te maken, owee! Daarvoor heb je heel wat fruit in voorraad nodig,dat dan natuurlijk ook niet zo vers blijft. Invriezen? Blijkbaar is dat ook geen goed idee.

Maar hoe kom je dan aan je dagelijkse fruitsalade vermits de dagelijkse kiwi je oren uitkomt? De conserven met fruitsalade zijn ook niet van hetzelfde kaliber als heerlijke vers gemaakte.

Vorige week bracht Slow er mee van de Colruyt. Ze kostte 2,69€ voor een potje. Eerlijkheidshalve dient gezegd dat er genoeg in zat voor eventueel twee dagen. Maar toch …

mske opteert om toch maar eens te proberen om het in te vriezen.

mske had nog nog nooit van 14 februari en speciallekes gehoord tot die keer dat ze op haar werk zat en nog een maand te gaan had eer Zoneke zijn opwachting zou maken.

Toen hadden ze het op de radio over 14 februari als de dag bij uitstek om een kaartje te zenden naar het meisje of de jongen van je dromen of gewoon naar een goede vriend. Een kaartje! En dan nog omdat je niet goed zou geweten hebben hoe je moest uitleggen wat je wou uitleggen.

De zaak is nog maar eens geëscaleerd want momenteel slaan ze je om de oren met regeltjes van wat je niet kan doen en wat je wel moet doen.

Misschien klinkt het betweterig als ik zeg dat ze dan wel weten wat kopen maar dat dat geen bewijs is van houden van.

Dit wel.