Er zitten toch rare vogels overal, ook op internet.

Het begon met een mail via “contact” in de zijkolom. Het was een vraag in telegramstijl. Iets over het weghalen van een reactie. Maar welke reactie? Bij welk bericht?

Luc trachtte op te zoeken of hij wat kom vinden op het mailadres of het IP-nummer. Niet dus.

Die avond ging mske efkes bij Statcounter kijken en daar vond ze het IP-adres en op die manier ook het berichtje met de reactie. Het geheel dateerde al van het voorjaar en de zomer van 2008. Maar wat dan? Reactie weghalen? Of reactie niet weghalen? mske heeft de reactie niet verwijderd maar ze gewoon in wacht gezet.

Verder onderzoek leert haar dat de vrouw op meerdere sites heeft gereageerd, allemaal in dezelfde stijl. En dan vindt mske nog een forum waar ook iets gepost was geweest dat weg was gehaald. De reacties daarop liegen er niet om.

Het betrof een vrouw die een scheiding had ingezet maar niet wist dat daardoor haar huwelijk ontbonden werd. En dat kon niet omwille van haar geloofsovertuiging.

Zegden we al dat er overal rare vogels zitten? Ook bij internet?

Om één of andere reden dacht mske terug aan alle bloggers die hier ooit reageerden in de trant van: “wat een leuke schrijfstijl heb jij” of “ik kom hier graag lezen” en die na het ontstaan van FB hun schup afkuisten en niets meer van zich lieten horen.

mske is eigenlijk blij dat ze nogal argwanend tegenover zulke reacties staat. Ze zou die mensen eens moeten gaan mogen zijn.

Nu ja, we weten al langer dat de wereld aan elkaar hangt van geveinsde sympathieën en andere dingen die mske niet zo netjes vindt. Haar moeder wist het haar ook al te vertellen toen ze kind was. Toen zei die: “je moet leren mouwvegen of je gaat nog veel bleiten in je leven”.

mske is geen bleiter maar nog steeds geen mouwveger ook niet en als mske een compliment geeft, dan is het gemeend.

Nu wil ik hier een prentje bij zetten en blijkt 1 maart complimentendag te zijn. Poeh! Wat wij van die opgedrongen vrouwendag, soepdag, complimentendag, … dag denken hoeven we niet meer te herhalen zeker? Als het opgedrongen wordt is het nóg vreselijker.

Slow is een naam uit het verleden. In de tijd dat het blog begon noemde Slow zich Slow op een forum en op internet.

Maar nu voelt die naam passé aan. mske vindt hem niet meer passen bij Slow zelf.

Voor diegenen die het al weten moeten we het niet zeggen, maar voor de anderen, Slow heet Luc en dat zal in de toekomst op het blog ook zo zijn, al garanderen we niet dat er af en toe nog eens naar Slow zal verwezen worden. Macht der gewoonte zeker.

mske kwam tot die bevinding door de dood van tante Jeanne, die we voordien altijd tante J. hebben genoemd. Dat stoorde haar ineens en ze heeft alle tante J.’s door tante Jeanne vervangen.

En zo ging ze over op Slow, die passé was.

Of er nog meer gaan volgen? Dat zal de toekomst uitwijzen.

Sedert Slow en mske de evenementen bij doen heeft mske soms de indruk dat ze twee levens heeft. Eentje daar en eentje thuis.

Eens op de evenementen is het moeilijk de gang van zaken thuis verder te zetten, met een fel afgeslankte zaak tot gevolg.

Eens thuis hebben ze natuurlijk een veel rustiger, en prettiger, leven, maar dan blijkt ook dat de evenementen een weerslag hebben op het blog.

Tja, we snappen dat wel. Gelukkig is ons blog een schrijfblog en schrijven we voor ons plezier.

Twee levens dus en mske weet niet welke van de twee ze het plezantste vindt.

Nu de avonden koeler worden, is het lijstje weer op de proppen gekomen. Dat lijstje ligt normaal onder het toetsenbord, nu hangt het weer op zijn winterplekje. Tegen het scherm aan.

Het lijstje is een lijstje van dingen die mske nog aan het blog wil veranderen, dingen die ze pas achteraf heeft gezien die niet bepaald in haar smaak vallen.

Voor wie het nog niet weet, mske is nogal precies als het het blog aanbelangt. Slow kan soms lachen als hij ziet hoe mske minutieus prentjes kan zitten bewerken, achtergronden transparant maken, pixel per pixel. Zo had ze deze week tot 3u ’s nachts bezig geweest met het schuin hangen van het schilderij.

Dus kan je je indenken dat volgend smilieke ook niet meer mag meespelen.

Het waarom zal wel duidelijk zijn, zeker? Neen toch niet? Die zijn achtergrond is niet transparant. Allee, dat stoort toch … aan mske dan toch.

Maar er zijn de oudere dingen, van bij de aanvang van de verhuizing toen WordPress nog nieuw was voor mske ook.

Zo is het lijstje in de loop van de jaren wel erg kort geworden en vermeldt nu nog zo goed als enkel de youtube filmkes die niet meer bestaan, zodat mske die zou kunnen opnieuw opzoeken. Maar ze weet niet of dat wel nut heeft als die zomaar kunnen verdwijnen.

Gisteren heeft ze een ander probleemgevalleke, van lange duur, opgelost. Iets met de gravatar.

Ooit tijdens het verhuizen had ze gewoon zelf gereageerd terwijl ze bezig was als de secretaresse, dat is namelijk de persoon die het blog verhuisde.

Wat bleek na het installeren van de gravatar? Alle reacties uit die periode waren dus met de gravatar van de secretaresse. En dat, dat kan toch niet … voor mske toch niet.

Ze heeft er een groot deel gedaan tijdens de vorige periode dat de avonden te fris waren om buiten te zitten. En nu heeft ze het afgewerkt.

Ik denk dat ze de zijkolom ook eens onder handen gaat pakken. Allee, dat bovenste stukske toch. Want die oude verslagen over die caravan? Die vond ze ooit wel passend maar nu vindt ze die wat passé. Hoe ze het gaat oplossen? Dat weet ik niet … maar mske toch wel.

En daarna gaat ze dat eens uitspitten van dat scheef zetten van plaatjes. Niet dat dat veel uitmaakt want dan wordt die achtergrond zwart. Maar dan kan ze die misschien wel transparant maken.

Note: this article is intended for developers”

Poeh! Dikkenek!

Vijf jaar geleden kon je op dit blog dit lezen.

Vijf jaar! En we hebben het ons nog geen dag beklaagd.

Als we het nu zo bekijken zitten we al langer hier dan waar we vroeger waren, daar haalden we ze net niet, die vijf jaar.

Vandaag is het dus de blogverhuisverjaardag en niet de blogverjaardag. Die komt er pas binnen enkele maanden aan en dat is pas een specialleke.

Iedereen die dit blog volgt, weet dat mske het niet zo begrepen heeft op het gebruik van prentjes of fotomateriaal van een ander, als die daar niet specifiek toestemming voor geven.

Maar de laatste tijd lijkt het wel of de zaken wat omgekeerd geraken. Het is verduveld moeilijk om nog aan prentjes te geraken die van niemand zijn. Zelfs de gratis geanimeerde of andere plaatjes die je vroeger zo van een site kon halen, zijn er niet meer.

Meer nog, en dat vindt mske nu ook niet kunnen, de laatste tijd ziet ze meer en meer plaatjes die ze al veel vroeger zag en zelfs gebruikte, waar nu ineens een copyright gaat opstaan die er jaren geleden niet opstond. Of een watermerk.

Dan vraagt ze zich af of die bepaalde plaatjessites de mensen aanschrijven om te vragen of ze dat plaatje bij hun stock mogen voegen of dat ze zomaar er van uit gaan, er staat geen copyright op, dan mogen wij het nemen.

mske denkt dat er zo wel eens een dag zou kunnen komen dat ze een prentje of foto die van hier uit het net op gegaan is, terugvindt met de vermelding dat ze hem niet mag gebruiken.

Voor wie hier zo soms eens in de zijkolom die oudere berichtjes gaat lezen hebben we nu een serieuze aankondiging te doen, vooral aan diegenen die zo soms denken: “waar heeft die kat het nu in ’s hemelsnaam over?”

Awel, troost je, ik denk dat soms ook.

Weet je hoe dat komt? Omdat het in die tijd eigenlijk te gevoelig was om een kat een kat te noemen en dan is het eigenlijk maar goed dat we het nu zelf niet meer weten.

Ik denk soms dat er indertijd gepost werd om niet te moeten denken, denkte nie?

Ergens vorige maand kreeg mske ineens onze rubriek “babbelaars” hiernaast in het snotje en ze vond het niet kunnen dat zij daar ook tussen stond.

Nu niet dat mske niet als babbelaar te boek wil staan, maar gewoon, de mensen zijn al op het blog, dan moet er toch geen link naar ons eigen blog meer staan.

Dus heeft ze zowel haarzelven als mij als de secretaresse maar van die widget gegooid, zodat er meer plaats is voor andere babbelaars.

En toen ze dat zo bekeek bedacht ze, dat Firefox dan wel beter mocht zijn dan IE maar dat ons babbelaars er in IE schoonder opstonden. Daar stonden ze in drie rijkes van drie.

En dan vond ze ook nog dat die gravatars, welke door ons blog zijn aangemaakt, wel erg op elkaar lijken maar daar kan ze, spijtig genoeg, niks aan veranderen.