Erperheide – Wizzewasjes

Tag: Erperheide (Page 1 of 2)

Plannen in de steigers

By ms

On 4 mei 2024

Vertelde ik hier ergens in een log dat ik het gevoel heb dat er sedert de coronaperiode een breuk zat in mijn leven, kreeg ik onderweg naar Center Parcs Erperheide plots een eigenaardig gevoel. De goesting kwam terug en ik begon te denken over Schotland, over de Yorkshire Dales, over Slovenië, over …

Nu stond/staat er sedert een paar maanden al een bestemming in mijn agenda die nog in mijn gedachten zit, al heeft Luc er al weet van. Hij reageert niet erg enthousiast, maar dat komt nog wel. Voor één of andere reden, die wij kennen, wil ik een drietal dagen naar München. Dat staat vast, dat komt ervan en waarschijnlijk nog dit jaar.

Over Schotland, over de Yorkshire Dales, over Slovenië, over … is het laatste woord nog niet gesproken. Het eerste eigenlijk ook nog niet. Het is nog maar een voorontwerp. Luc reageerde nogal lauw met: “dan moeten we een internationaal paspoort kopen”.

En plots sedert een bepaald log realiseer ik me dat drie jaar blijkbaar de tijd is die ik nodig heb om over de, voor mij schokkende zaken te komen.

Het kabinet

By ms

On 28 maart 2024

In Za za, ze & zo

Soms, eerder vaak zelfs, vragen wij ons af of het bij de opleiding tot architect behoort om wc-rolhouders, dan wel aan de zijkant, maar toch de achterzijde van de wc te voorzien. Erg handig is dat niet. Heeft het met ouder worden te maken? Of toch meer met ongemak als je moet zorgen dat de slippen van je badjas, je ochtendjas of eender welk langer kledingstuk … ik moet er toch geen tekeningske bij maken?

(Lees verder onder de foto)

En bij het schrijven dezes valt me ineens iets in. Bij Center Parcs bijvoorbeeld zie je dat ze erg gericht zijn op mensen met kinderen. Daar staan telkens de kinderstoeltjes klaar, soms zelfs al aan de tafel.

Zijn die wc’s misschien voorzien voor de kreten zoals “Mama/papa, ik heb gedààn”, in welke taal dan ook? Want dat is de enige situatie waarin ik het gemak van die raar geplaatste wc-rolhouders kan inzien.

Over ander ongemak had ik het in het verleden al, namelijk over de manier van het moderniseren van oudere sanitaire voorzieningen. Die bestaat er uit dat elke vierkante cm aan vrije ruimte wordt ingenomen door enorme bakken die er vooral op voorzien zijn om niet gepikt te worden. Ik begrijp dat, het pikgehalte indachtig, maar ze verliezen wel de oorspronkelijke bedoeling van het lokaaltje uit het oog.

(Lees verder onder de foto)

Pikklare oplossing zoals gezien in een cafetaria in Postel.

Mijn grootmoeder noemde dat plaatske eerst -het houten kotteke op het erf- “het huizeke” en later, toen ze op een appartement woonde “het kabinet” maar soms ook”het gemak” .

Veel gemak is er niet meer aan.

De vierde dimensie

By ms

On 26 maart 2024

In Center Parcs

Over de vierde dimensie¹ is al veel geschreven, maar de meningen zijn blijkbaar erg verdeeld zodat ze niet echt een volledig bewezen waarheid bevatten.

Ook las ik zelfs dat de vierde een soort lift is tussen de derde en de vijfde dimensie².

Mijn persoonlijke gevoel bij de vierde dimensie is die, waarbij het lijkt alsof ik constant in een dimensie leef, waar ik dan wel de anderen zie, maar zij mij niet.

Zo gebeurt het me telkens dat, waar iets te zien is, zo iemand van twee keer zo breed en twee keer zo groot als ik, vlak voor mij gaat staan. Veel sportevenementen heb ik zo al meegemaakt waar ik onder de oksels van één of andere lomperik door moet kijken. Ik probeer wel telkens om vooraan te staan of ergens waar niemand anders wil staan. Maar net dàt lijkt de uitdaging om mijn plaatske een goed plaatske te vinden.

Zeg ik er wat van? Neen.

Dat vierde dimensie gevoel had ik ook weer bij Center Parks, met een paar spelende kinderen die een paar huisjes verder dan wij vakantie hielden. Als we buitenkwamen leek het net of we onzichtbaar waren. Ze gingen zo op in hun spel dat we moesten opletten dat ze vooraan niet tegen ons op botsten terwijl we ook moesten uitkijken dat ze achteraan niet op onze hielen reden. Met hoeveel ze waren hebben we niet geteld, 4? of 6?, maar het leek wel een hele school en we hadden geen ogen genoeg om lijf en leden te beschermen.

Kinderen die zo overtuigd buiten spelen, je ziet het niet zo vaak meer.

Iets heel anders was dat ene kind dat, een paar bochten verder, ons met een stok voor zijn borst, met boos starende ogen op ons gefixeerd, stond op te wachten, een beeld waarbij ik ineens Chucky³ in mijn gedachten kreeg. Werkelijk, ik had het onbehaaglijk voorgevoel dat hij mij met die stok een slag zou verkopen.

Ineens komt daar een man buiten gestormd en die roept iets, waarop die kleine de bosjes in duikt, daar een voetbal uit de struiken plukt en die daar een schop van jewelste geeft richting huisje.

Ik heb niet achterom gekeken.

pske van mske:

Mijn vergelijking gaat niet helemaal op, want zie je, als ze iets van mij/ons nodig hebben dan lijken wij wel de enige personen op deze aardbol die hen kunnen helpen. Maar dat is dan weer een ander verhaal.

____________________
¹ Vierde dimensie
² Inspirerend leven
³ Chucky

Het Bruegelhuis

By ms

On 24 maart 2024

In Center Parcs, Za za, ze & zo

Natuurlijk weten we dat, als we naar Center Parcs Erperheide gaan, het daar voornamelijk om het wandelen gaat. We zitten er in de buurt van Bosland en vanuit het park zijn er ook wel een paar mogelijkheden om te wandelen zonder de auto van de parking te moeten halen.

Maar wat doe je dan voor de rest van de dag? Je kan toch niet met halve dagen in de Market Dome gaan hangen. Allee, wij toch niet.

We zouden er kunnen gaan zwemmen, maar in bepaalde regio’s in Duitsland was het vakantie. In Nederland mogelijk ook, gezien het aantal Nederlandse nummerplaten met bijhorende kinders. Dus er waren ballekes genoeg in de soep.

Maar in Peer op het marktplein is een Bruegelmuseum, vond Luc. Het zou dan wel enkel om reproducties gaan, maar dan wel van Pieter Bruegel de Oude.

En al stond er bij dat het een familiezoektocht betrof, we trokken onze stoute schoenen aan en gingen een kijkje nemen. Zoals Luc het zegt: als we telkens moeten wegblijven waar hun doelpubliek jonger is dan 15 dan moeten we nergens meer zijn.

Al bij al was het een aangenaam bezoek. We waren er helemaal alleen met de Oude Pieter.

Is het aan te raden? Ik weet het zo niet. Het zijn nu eenmaal reproducties.

Maar anderzijds, waar vind je alle schilderijen van Pieter Bruegel de Oude onder één dak? Om de originelen te zien zou je de hele wereld moeten afreizen.

Neen, wij namen geen deel aan de zoektocht, maar toch waren we content dat we het bezochten, wij vonden het het bekijken waard.

We zijn daarna nog wel even in de Market Dome gepasseerd voor een drankske en gelukkig zaten de ballekes nog in de soep.

____________________
¹ Het Bruegelmuseum

AI is een beetje wachten

By ms

On 23 maart 2024

In Za za, ze & zo

De voorbije week in Erperheide, tijdens mijn dagelijkse koffietassen in, las ik:

Zo maak je zelf de mooiste beelden met AI¹.

Het leek zo simpel dat ik het toch eens wou proberen. Ze gaven wel de goede raad mee om op te passen met auteursrechten. Daar zou ik dan wel extra goed moeten op letten.

En ik gaf volgende opdracht in:

Oudere vrouw met lang grijs haar in lage paardenstaart en grote man met snorrebaard wandelen door een regenwoud met reuzegrote bomen omringd door prachtige vlinders.

Daarna moest ik wachten … En ik wachtte. Na meerdere minuten kreeg ik volgend scherm te zien:

(Lees verder onder de foto)

En ik typte het volledige voorgaande log met inbegrip van het bijsnijden van de schermafdruk en de hele santekraam en ik pelde mijn ochtendappelsien en at een paar partjes en … na een half uur gooide ik het boeltje dicht.

Wie nu denkt dat ik opgaf, denkt verkeerd. Ik zou het zoals het de modernste logica betaamt eens in het Engels gaan zeggen. En ik kreeg zo goed als onmiddellijk volgend resultaat:

(Lees verder onder de foto)

En ik dacht: “Potvolblommen, ik had erbij moeten zetten dat die man een hoed moest op hebben”.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Center Parcs Erperheide

By ms

On 22 maart 2024

In Center Parcs

Wat is dat toch met dat park? De vorige keer ook al.

Toen hadden we twee midweeks geboekt: één in de Eifel en één in Erperheide. Toen hadden we ook -niet geboekt- de coronaperiode waardoor de twee midweeks een paar keer opschoven om uiteindelijk te resulteren in één midweek … in Erperheide.

De eerste dag, eerste kennismaking met het park, hadden we zoiets van “dit is het toch niet”, maar we gingen uiteindelijk, uiterst tevreden over ons verblijf, naar huis.

Toen we dus via Touring Wegenhulp een korting konden krijgen bij hun partner Center Parcs hebben we niet geaarzeld. En toen Luc opperde dat Erperheide toch wel prettig was geweest, was de beslissing snel genomen.

De eerste dag hadden we zoiets van “dit is het toch niet”, maar we kwamen uiteindelijk, uiterst tevreden over ons verblijf naar huis.

Het zinkgat in mijn geheugen

By ms

On 2 juni 2023

In Za za, ze & zo

Seder we in 2020 met corona te maken kregen heb ik blijkbaar een bodemloze put in mijn geheugen. Ik herinner me mijn vakanties niet meer zoals vroeger. Waar ik nog veel herinneringen heb aan vroegere reizen is dat sedert het begin van covid heel wat minder.

En toen ik er ging over nadenken ging het al helemaal mis en de mist in. In september 2020 waren we in Ursel. In 2021 … ik kon denken en peinzen tot ik er koppijn van kreeg. Het viel me niet in.

In 2022 hadden we dus besloten dat we vaker een korte vakantie zouden in plannen. Het herinneren ging vlotter: 2 dagen Ronse, 3 dagen Ieper, 3 dagen Voeren, 4 dagen Habscheid.

Maar 2021? Wat was dat nu toch? Aha, plots viel het me in. De twee samengevoegde midweken uit het coronajaar hebben we toen omgezet in één midweek in Erperheide. En als ik mijn foto’s bekeek bleek dat we ook nog 3 dagen bij Sunparks Kempense Meren waren.

En dan denk ik dat het over -vooral- wandelvakanties ging. Veel plezier, veel in- en ontspanning, veel onbekend moois, maar gebrek aan de meer memorabele dingen.

Steeds vaker tekorten

By ms

On 17 oktober 2021

In Za za, ze & zo

De titel, soms anders verwoord, deed wat schrikachtig aan:

In steeds meer winkels zijn er steeds vaker tekorten, en het zal helaas niet snel opgelost worden: hoe komt dat?¹

Daar had ik nu nog niks van gemerkt. Of toch wel? Jawel …

Toen we uit Erperheide thuis kwamen merkte Luc dat de batterijen van de afstandsbediening voor de verwarming plat waren. Gelukkig had ik meestal wel een paar reserves in mijn laptoptas, toch tenminste van de soorten die voor eventueel laptopgebruik nodig kunnen zijn.

Ze waren niet in voorraad, niet van het huismerk maar ook niet van de andere merken. Ten huize Zoneke dachten we er niet aan om eens in de Colruyt aldaar te gaan kijken.

De voorbije week constateerde Luc dat de batterijen van een keukentoestel leeg waren. Die heb ik niet in mijn laptoptas.

Ze waren niet in voorraad, niet van het het huismerk maar ook niet van de andere merken. Meer nog! Luc zei: “Maar dat hele rek is leeg!” Licht overdreven maar de meest courante batterijen blonken door afwezigheid.

En ik word daar nu niet echt ambetant van -ik weet niet meer voor welk van mijn laptoptoebehoren die batterijtjes nodig waren en het keukentoestel wordt niet zo vaak gebruikt- maar ik heb wel graag de zaken in orde.

Gelukkig hebben we voor de meeste andere toestellen wel oplaadbare … maar met de prijs van de elektriciteit zouden we daar ook beter twee keer over denken vooraleer we die lader in het stopcontact steken.

Ze kunnen dat nu toch echt niet allemaal in de schoenen van dat dwarsliggend schip in het Suez-kanaal gaan schuiven? Of is er meer aan de hand?

¹ Het Nieuwsblad

Het hoofdkussen

By ms

On 5 oktober 2021

In Za za, ze & zo

Er was een tijd dat ik op mijn buik sliep. Ik had toen geen hoofdkussen nodig. Dat stond rechtop tegen de bedsponde voor als ik wou lezen.

Maar een paar jaar terug trok ik op een nacht dat kussen onder mijn hoofd. Ik sliep niet meer op mijn buik sedert ik nogal wat kilo’s bijgekomen was.

En dan gebeurde wat wel overal gebeurt waarschijnlijk. Er kwam sleet op de kussens. We kochten er nieuwe. Maar we kochten er vier. Waarom vier? Nu ja, we deden dat gewoon omdat we geen hamsteraars zijn maar toch graag een reserve hebben. Je weet maar nooit dat de onze of die van de gastenkamer niet meer zouden voldoen.

In Erperheide werd ik wakker, het hoofdkussen dat de eerste avond zo goed had aangevoeld was ingezakt als een slecht gerezen deeg.

En ik kreeg … kreeg ik een stijve nek? Kwam het door het zwemmen dat ik niet meer gewend ben? Of kan artrose ook op de nek? Of kwam het door het hoofdkussen? Thuis had ik er nog last van.

Ik heb mijn hoofdkussen dubbel geplooid in zijn hoes gestopt en het beterde, het leek wel over … tot ik het zondag in lichte mate terug gewaar werd. Dubbel kussen ook ingestort?

De vraag is nu: “Ga ik dat reserve hoofdkussen uit zijn schuilplaats halen of opteer ik ineens voor een ergonomisch model?”

In Oosterse landen gebruiken ze een houten hoofdsteun. Zou dat geen duurzame oplossing zijn?

Het verkeerde keelgat

By ms

On 28 september 2021

In Za za, ze & zo

Terwijl we in Erperheide waren kwam er een e-mail van de energieleverancier over de stopzetting. Ze zijn precies niet zo blij met dat opzeggen.

Er stonden rare dingen in die e-mail, geen verwijten maar effenaf praat achteraf. Zo staat er bijvoorbeeld:

Wil je zeker zijn dat je op lange termijn, jaar in, jaar uit een voordelige energieprijs betaalt? Kom dan terug bij *****

Daar stond dan een knop bij, waarmee je de opzegging ongedaan kon maken.

Waaronder een hele rits voordelen om toch maar terug voor hen te kiezen:

blablabla … (…) tarief volgt de groothandelsprijzen voor gas en elektriciteit. Zo zouden we nooit te veel betalen.
Den dienen en den dienen en ook die en die en nog wat concurrenten zouden in handen zijn van buitenlandse bedrijven.
En al hun stroom is 100% groen. Dan kan je dus met 100% zeker zijn dat je groene elektriciteit gebruikt die bovendien hernieuwbaar en duurzaam is.

Daarna volgen nog drie paragrafen om toch maar die overstap te annuleren. Om te eindigen met vriendelijke groeten.

We waren op vakantie en meer dan: “hadden ze ons maar eerder moeten informeren” maakte ik er niet van.

Vorige zondag las ik in de krant dat we niet de enigen waren¹. Okee, het is een +artikel, ik kan het dus ook niet volledig lezen, maar de teneur van de reacties laat veel vermoeden.

En dan ga ik die e-mail nauwgezet lezen en zocht Luc even op hoeveel klanten, die nu bij hen een nieuw contract afsluiten, zouden betalen.

Het is poepsimpel. Ze hebben ons nooit verwittigd dat ons contract na één jaar automatisch een ander contract werd. Nieuwe contracten? Die zijn maar een ietsiepietsie duurder dan wat wij voorheen betaalden.

Deze e-mail hadden ze ons tijdens het eerste jaar moeten zenden, dàt heet informeren, maar niet als het kalf verdronken is.

En zeggen dat ik ooit, in de beginperiode, zo tevreden was over die leverancier.

Maar nu? Wij terug gaan? Eens het vertrouwen geschonden kunnen zij er toch niet op vertrouwen dat wij ons vertrouwen in één handomdraai terug op “aan” kunnen zetten.

En … nog wat! Ik houd niet van moddergooien. Het is niet omdat je de concurrentie zwart maakt dat je zelf beter bent.

____________________
¹ Het Laatste Nieuws